💠سینما و به طور کلی هنر، علاوه بر آگاهی‌بخشی، برای ما حس، علاقه، گرایش و سلیقه می‌سازه؛ یعنی یک اثر #ضد_دینی و ضد اسلامی مثل تل‌ماسه، علاوه بر گزاره های اعتقادی خاصی که ترویج می‌کنه، حس ما رو هم نسبت به منجی، منفی می‌کنه 🔹معمولا از این مسالهٔ ساده غافلیم، به بهانه #نقد_فیلم آثار پر از شبهه رو می‌بینیم و فکر می‌کنیم هنر کردیم؛ جدای از اینکه در نگاه استاد فرج‌نژاد، نقد فیلم نیاز به چندین تخصص داره و کار هر کسی نیست، پسر پیغمبر هم بشینه #انیمیشن داستان اسباب بازی رو ببینه، به خاطر شخصیت وودی عاشق هفت‌تیرکش های امریکایی می‌شه 🔹فیلم ها برای ما حس می‌سازن، اگر دیدیم که دیگه حس #منفی نسبت به مشروب‌خوری، روابط نامشروع، برهنگی و... نداریم یا خدایی نکرده به این چیزا گرایش پیدا کردیم، بدونیم یکی از مهم‌ترین عواملش دیدن فیلم/انیمه/انیمیشن/بازی و... است 🔹فیلموسوفی، هنر فلسفه رسانه @filmosophy

💠موسیقی فیلم از ابعاد مهم فرمی اثره که در تحلیل نقش اساسی داره؛ آثار برجسته هم معمولا موسیقی قوی و هماهنگ با #داستان دارن تا بیشترین تاثیرگذاری رو داشته باشن 🔹هانس زیمر از بهترین (یا شاید بهترین) #موسیقی متن ساز های هالیووده که فیلم تل‌ماسه رو هم ایشون موسیقیش رو زده و برای قسمت اول اسکار گرفت 🔹شاید بهترین موسیقی این فیلم همین قطعه‌ای است که گذاشتم؛ این قطعه رو گوش بدین، موسیقی #ظهور مهدی در فیلمه، عنوان رو هم نوشته: رسیدن یا «ظهور» 🔹حس #منفی و ترسی که از گیتار الکتریک قوی این قطعه می‌گیرین، در تمام فیلم هست و هدفی که اثر داره القاء همین ترس و بعد، #یأس از ظهور منجیه 🔹هنر سینما تمدن‌سازه یعنی این، تمام جنبه های هنری در خدمت نشر #ایدئولوژی امریکایی، مدرنیستی و ضد دینه، هیچ ترسی هم از کوبیدن صریح رقیب تمدنیش نداره ♨️نقد کامل متنی در: https://inaghd.ir/dune_1_and_2/ 🖊️فیلموسوفی هنر فلسفه رسانه @Filmosophy

💠آیا شخصیت‌های سفید یا سیاه، مقوّان؟ 🔹یکی از حرفایی که در فضای #فیلمنامه‌نویسی زیاد می‌شنویم، اینه که همیشه شخصیت جذاب یعنی شخصیت خاکستری که هم رذائلی داره و هم فضائلی، و دعوا انداختن بین جنبهٔ شیطانیش با الٰهیشه که باعث جذابیت شخصیت می‌شه 🔹این ادعا از اون تابوهای بی‌خوده، گاندولف از قسمت دوم بعد تبدیل به شخصیتی #معصوم می‌شه و به شدت هم جذابه؛ یعنی هیچ اشتباهی نمی‌کنه، اما بازم به عنوان «پیرِ خردمند» و «جادوگر» مورد توجه ویژهٔ مخاطباست 🔹در قسمت اول هم که هنوز به گاندولف سفید تبدیل نشده و خاکستریه، اشتباه نمی‌کنه و تنها نقصش اینه که یه مقدار از اون هیولای زیرزمینی (شیطانی از مورگوث که آتشینه) می‌ترسه، که دیگه چون مجبوره دلو به دریا می‌زنه و بازم کنش ضعیفی رو مرتکب نمی‌شه 🔹از اون طرف، وولدمورت شخصیت تماما سیاهیه و هیچ جنبهٔ مثبتی در فیلمای هری پاتر نداره؛ اما بازم به عنوان شخصیت #منفی ماجرا خوب جا می‌افته و واقعا برای ما حس تنفر می‌سازه. هیچ رگه‌ای از خوبی نداره، اما قطب شرّ ماجراست و حسابیم ترسناک و نچسبه 🔹این دو تا نمونهٔ واضحه که برای ساختن شخصیت جذاب، الزاما نباید #شخصیت_خاکستری باشه. حالا کشمکش در چی باشه پس؟ در مبارزهٔ نور و تاریکی، نه اینکه نورو خرابش کنی و به جون خودش بندازی! 🔹این یکی از ایرادای مهم در داستان‌نویسیه که در کشور ما هم وجود داره؛ امیدوارم نویسنده‌های عزیز گول حرفای ترجمه‌ای و دست چندم رو نخورن و با ساختن شخصیت‌های سفید و جذاب، الگوی مناسبی رو برای مخاطب بسازن. البته شخصیت خاکستری رو بعداً بازش می‌کنم بحث داره 🖌️فیلموسوفی نقد عمیق فیلم @Filmosophy