۞الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّآ أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلَا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِيَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ يُذْكَرُ فِيهَا اسْمُ اللَّهِ كَثِيرًا وَلَيَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ يَنْصُرُهُٓ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ•⁴⁰• همانها كه از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند، جز اینكه می‌گفتند: «پروردگار ما، خدای یكتاست!» و اگر خداوند بعضی از مردم را بوسیله بعضی دیگر دفع نكند، دیرها و صومعه‌ها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدی كه نام خدا در آن بسیار برده می‌شود، ویران می‌گردد! و خداوند كسانی را كه یاری او كنند (و از آیینش دفاع نمایند) یاری می‌كند؛ خداوند قوی و شكست ناپذیر است. #ترجمه_اختصاصی #نكات_تفسیری 1- آوارگی از وطن روشن‌ترین نمونه مظلومیّت است. ظُلِمُوا ... الَّذِینَ أُخْرِجُوا 2- علاقه به وطن، حقّ طبیعی انسان واخراج از وطن، سلب این حقّ و سبب ظلم است. «أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ» 3- در قرآن، تبعید مفسدین‌فی‌الارض حقّ وتبعید مؤمنان ناحقّ است. «بِغَیْرِ حَقٍّ» 4- دینداری، سختی و ناگواری دارد. أُخْرِجُوا ... إِلَّا أَنْ یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ‌ 5- مؤمنان، وسیله‌ی تحقّق اراده‌ی الهی‌اند. «دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ» (دفاع از خداوند است ولی بدست مؤمنین) 6- برای حفظ مراكز دینی، گاهی باید خون داد. دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ‌ ... 7- آنچه مهم است، دفاع از حریم مساجد است، خواه با جنگ باشد و وخواه با قلم و بیان و یا برنامه‌های دیگر. دَفْعُ اللَّهِ‌ ... 8- مهم‌ترین برنامه‌ی دشمن، نابودی مراكز دینی بیدار كننده است. «لَهُدِّمَتْ» (معابد، نشانه‌ی حضور دین در جامعه است). 9- نام عبادتگاه مهم نیست، كفّار و متجاوزین با یاد خدا و راه او به هر شكل و در هر كجا كه باشد مخالفند. «صَوامِعُ‌- بِیَعٌ‌- صَلَواتٌ‌- مَساجِدُ» 10- یاد خدا هدف اصلی و روح اعمال در مراكز دینی است. «یُذْكَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ» 11- مساجدی مورد ستایش قرآن است كه در آنها از خداوند بسیار یاد شود و به حداقل اكتفا نشود. «كَثِیراً» (در هر مكانی كه بیشتر یاد او شود، مقدّس‌تر است) 12- امداد و نصرت الهی، بعد از حركت و تلاش ماست. «لَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ» #حج_۴۰ ﴿فرقان نذیر﴾