بسمه تعالی مدعیان ولایتمداری ادعای ولایتمداری‌مان گوش فلک را کر کرده است؛ کسی هم بخواهد نقدمان کند، فریاد وا اسلاما سر می‌دهیم؛ همین طوری می‌شود که نه غیر مذهبی سراغمان می‌آید؛ نه مذهبی‌ها جرأت می‌کنند اشکال به ما وارد کنند. می‌رویم و قربه الی الله فعالیت فرهنگی و اجتماعی به راه می‌اندازیم؛ اگر کسی هم بخواهد بپرسد مخاطبی که برایش کار می‌کنی را شناختی، فورا توی دهانش می‌زنیم که من با فلان قدر سال کار فرهنگی و #کف_میدان بودن، همه چیز دان هستم و تو نمی¬خواهد به من درس میدان و مخاطب بدهی؛ گاهی برای مقام ولایت باید خون گریه کرد؛ غصه خوردن کافی نیست؛ می‌فرمایند: #تبیین_هنرمندانه #سبک_زندگی_ایرانی_اسلامی، یک عده خسته و مشغول، وقت ندارند دست به قلم و دوربین ببرند؛ یک عده چوب لای چرخ هم، در شأن خود نمی‌بینند سطح کارشان را پایین بیاورند و #ادبیات_فاخر را بدهند و ادبیات متناسب با مخاطب روز را منتشر کنند؛ اصلا مگر به آنها ربطی دارد که #نوجوان وطن، حتی دیگر زبان ما را نمی‌فهمند و لای کتاب‌های مثلا فاخرمان را باز نمی‌کنند؛ حرف ولی کیلویی چند؛ تبیین هنرمندانه به چه قیمت؟ می‌فرمایند: #امیدآفرینی و #ایمان؛ در جوابش ناله سر می‌دهند که دیگر نمی‌شود کاری کرد و این بچه‌ها از دست رفتند؛ یا خوش‌بین‌های این ماجرا عدم حمایت نهادها و سازمان‌ها را دستاویز انفعالشان می‌کنند؛ گویی نمی‌فهمند اگر آقا تاثیر و اراده جدی در #تشکیلات می‌دیدند، #تشکل_های_مردمی مخاطبشان نمی‌شدند. این روزها زیاد یاد حرف بنی‌اسرائیل می‌افتم که به موسی علیه السلام می‌گفتند: تو و خدایت بروید و بجنگید که ما همین جا نشسته‌ایم؛ برخی حتی زخم بستر هم گرفته‌اند از این نشستن‌های زیادِ این ساله‌ها؛ بماند که به تعداد قابل توجهی از غیرمنفعل‌ها هم باید گفت: خدا قوت؛ خواهشمندم شما کار نکنید؛ آسیبتان از نفعتان بیشتر است؛ هر آنچه دشمن نتوانست به اسلام ضربه بزند را جبران کرده‌اید. بیاییم با خودمان روراست باشیم؛ گره ذهن چند نوجوان را باز کردیم و #هویت ایرانی اسلامی را برایش معنی؟ چند آهنگ جایگزین آهنگ‌های اروتیک این روزهایشان کردیم؟ چند فیلم ساخته‌ایم که بتواند جذابیت فیلم¬های مثبت هجده‌ای که در دوازده سالگی می‌بیند را بگیرد؛ چند رمان منتشر کردیم که بتواند دست به دست شود بینشان و جای رمان‌های مملو از سبک زندگی تهاجم زده را بگیرد؟ درد همه این‌ها به یک طرف اما دردناک‌ترین بخش ماجرا آنجاست که فریاد سر می‌دهیم: وای اگر خامنه‌ای (دامت ظله) حکم جهادم دهد ...؛ این شعار وقتی مضحک می‌شود که فرمان‌های مکرر جهاد صادر شده و چندین سال از آن می‌گذرد؛ از طرف معظم له تاکید موکد هم می‌شود اما هنوز این شعار سر داده می‌شود. چشم و دلمان روشن که شاید، باعث تاخیر فرج شده باشیم و دل حضرتش را با این اطاعت‌های وارونه و نسنجیده خون کرده باشیم؛ آن هم قربه الی الله. ✒زینب رحیمی تالارپشتی #زینتا