#کوتاه_نوشت اگر اردیبهشت ماه فصل گلاب‌گیری کاشان و بهار دل‌انگیز شیراز است؛ فصل رمق‌کشی اهالی کتاب هم هست. رمق خریدار را یک جور می‌کشد و رمق فروشنده را جور دیگر؛ نتیجه اما یکی است. پشت پاهایم زوق‌زوق می‌کند؛ چشم‌هایم دودو می‌زند. شاید اگر بی‌نظمی نمایشگاه نبود این دردها اینقدر به چشمم نمی‌آمد. وسط این هیروویر دلم نامه‌های جلال به سیمین را می‌خواهد. مخصوصا قسمت‌های [...]اش را. از قلم رها و یله جلال و سیمین، و البته بیشتر جلال، لذت می‌برم. دیروز یک نفر اهل مطالعه و نظر می‌گفت بعد بیش از شصت سال اثری به قوت غربزدگی جلال در موضوع کتاب نداریم. یعنی می‌توانم این کتاب را بخوانم؟ زوق‌زوق پایم سوزن به بادکنک تخیلم می‌زند. باید فکری به حالش بکنم. بعدالتحریر: راقم این سطور به عنوان خدمتگزار اهالی کتاب و فرهنگ حضور داشت؛ نه خریدار. #سه_کتاب #نامه‌های‌_سیمین_و_جلال #سی‌وچهارمین_نمایشگاه_بین‌المللی_کتاب @gahnevis

#کوتاه_نوشت - چیه خیره به عکس موندی؟ + مشغول خوب کردن حالم هستم! - حالا خودت کجای عکسی؟ + همه جاش و هیچ‌ جاش! - دیوونه! یعنی چی؟ + اینا که می‌بینی هم‌مسیرهای من‌ان. - یعنی چی! + کثرت در وحدت شنیدی؟ یعنی این عکس! - خدا خوبت کنه! + با مبنا و اهالی‌اش، حالم خوبه و ان‌شاءالله خوب‌تر هم می‌شه! @gahnevis

#کوتاه_نوشت از جلال، عکس بسیار است اما در ذهن من، مقابل نام جلال، این تصویر سنجاق شده‌است. ماجرایش برمی‌گردد به سال اول دانشجویی در مقطع کارشناسی؛ وقتی می‌خواستم برای درس ادبیات عمومی، در مورد آل‌احمد تحقیق ارائه بدهم؛ کتابی خریدم که قاب بسته‌تر این عکس روی جلد آن نشسته بود. جلال این عکس، با موی مجعد و ریش سپیدش؛ عصا به دست چپ‌اش؛ چکمۀ کشاورزی به پایش و تبسمی معنادار بر لبش؛ شد آهنربا و من شدم برادۀ آهن. گلدسته‌هایش را در کتاب فارسی دبیرستان خوانده بودم و مدیر مدرسه و زن زیادی و خسی در میقاتش را جاذبه همین نگاه باعث شد تا بخوانم. از گردش روزگار، محل کار دومین شغل‌ام، که تا الان پاگیر همان هستم، بر بزرگراه جلال آل‌احمد واقع شد. قبل‌ترها سر تقاطع بزرگراه آل‌احمد-بزرگراه اشرفی اصفهانی یک مجسمه قدی از جلال نصب بود که در دوره دزدی‌های شبانه مجسمه‌های تهران، غیب شد. جایش یک سردیس نصب کردند. حالا صبح‌هایی که کناره بزرگراه را پیاده گز می‌کنم تا به محل‌کار برسم، به جلال ادبیات سلام می‌دهم. از وقتی که پاگیر #سه‌کتاب شده‌ام، گاهی بعد از سلام صبح‌گاهی گفتگویی با سردیس جنابشان دارم که مثلا «چرا نوشیدی؟» «چرا درشت گفتی؟» «چرا سیاه کوچولوی شیرازی‌ات را آزردی؟» و پاسخ همه این سئوال‌ها همان نگاه مسی و بی‌حرکت جلال خان است که خیره به من می‌فهماند خفه‌خون بگیر و راه خودت را بگیر و برو. الخ... @gahnevis

#کوتاه_نوشت #دست این دست، از بسیاری دست‌گیری کرد؛ این دست، دست دخترش را به دستم گذاشت؛ این دست، بارها مضجع حضرت شمس‌الشموس را لمس کرد؛ این دست، چه محرم و صفرها که عظمت و غربت حضرت سیدالشهدا را به سر و سینه‌ صاحب‌اش یادآوردی کرد؛ این دست، چه شب‌ها که رو به آستان حضرت دوست دراز شد؛ و امروز آغاز پنجمین سال است که از لمس گرمای این دست محروم‌ام؛ هم من، هم همسرم، هم نوه‌هایش. سید بود؛ به نام جدش حسین خوانده می‌شد؛ در سالروز حضرت صادق آل محمد به صلوات و فاتحه‌ای دستگیرش باشیم. منت‌دارتان می‌شوم. #پدر_همسر @gahnevis

#کوتاه_نوشت بالاخره، بعد از هفت روز دستم لرزید پول‌های جیبم در صندوق کتابفروش آرام گرفت و کتاب‌های کتابفروش در دست من، بی‌قرار خوانده شدن. @gahnevis

#کوتاه_نوشت نوشته مربوط به خیلی قبل است؛ فکر کنم چهار سال. روزت مبارک. #دخترم @gahnevis

#کوتاه_نوشت دختر مامان و بابات! روزت مبارک. خدا را هزاران بار، شکر می‌گویم که چون تو دختری را در مسیر من قرار داد. #همسرم @gahnevis

#کوتاه_نوشت دیروز برای کاری از تقاطع نادری - ایتالیا عبور کردم که جناب تصویر بالا میخکوبم کرد. خواستم از این عظمت عکس بگیرم که عابری به سمتم در حرکت بود. سرم را در گوشی کردم. چهار گام که از من دور شد دوربین را به سمت سوژه گرفتم. سنگینی نگاهی را احساس کردم. دیدم عابر عبور کرده از من، برگشته و من را نگاه می‌کند. فقط توانستم همین یک عکس را بگیرم. چقدر من از این سبک معماری خوشم می‌آید؛ چقدر راضی‌ام که #خانه_خوانی را خوانده‌ام تا بفهمم خانه‌ها خانه‌ها آجر و سیمان و اسکلت خالی نیستند؛ روح دارند؛ هویت دارند؛ زنده‌اند و همین حیات‌شان است که آدم‌ها را پاگیر می‌کند. @gahnevis

#کوتاه_نوشت بر خلاف آن دسته از آدم‌هایی که خیلی دوست دارند جای آدم‌های دیگر باشند، شاید تعداد انهایی که بخواهند جای یک شئ بی‌جان باشند، زیاد نباشد؛ اما با کمال افتخار می‌خواهم عرض کنم شما هم‌اکنون در حال خواندن نوشته یکی از آن دستۀ دوم هستید. دقیق یادم نیست کدام سال از دهۀ هشتاد بود که #سمفونی_خرمشهر، آن هم به این فرم و قالب، در تالار وحدت اجرا شد و خوشبختانه من یکی از بینندگان آن برنامه بودم. البته از بالکن طبقه سوم تالار وحدت. وای از آن شور و هیجانی که آن شب داشت. گام به گام‌ موسیقی، در هوا منتشر می‌شد و می‌شد از راه چشم، پوست و حتی بویایی به جان فروکشید. همان شب بود که احساس کردم چقدر دوست داشتم جای آن چوب دستی، مجیدخان انتظامی می‌بودم تا می‌چرخیدم؛ می‌ایستادم؛ بالا و پایین می‌رفتم؛ می‌گشتم، تا با هر حرکتم، صدایی در اتمسفر سالن منتشر می‌شد. سنج، دمام، ویولون... وای خدای من. از آن تجربه زیسته‌هایی که دیگر هیچ‌وقت تکرار نشد. دوست داشتید فیلم را از اینجا ببینید. https://www.aparat.com/v/IUV6Z موسیقی را به جان بگیرید و برای سلامتی مجیدخان انتظامی که از تک سواران موسیقی ایران است دعا کنیم؛ و نیز برای قطره قطره خون‌هایی که ریخته شد و موهایی که سپید شد و کمرهایی که شکسته شد تا خونین‌شهر آزاد شود، طلب غفران و صبر کنیم که اگر حماسه آن روز نبود، حماسه این روز خلق نمی‌شد. @gahnevis

بِسمِ رَبِ خُرَمشَهرّ هآ .

#کوتاه_نوشت کاش چشمانم، همیشه، چراغ‌های مسیر زندگی‌ام را می‌دید. @gahnevis

- استاد! شما چرا با این‌که می‌دونین نیش زدن توی ذات عقربِ، نجاتش می‌دین؟ - چون ذات من هم نجات دادنشِ. نجات یه زندگی، قطعا ارزش نیش خوردنو داره. #مرداب #یه_قاچ_از_انیمیشن #ها_عَین