#مَرد_نوشت امروز تولد جلال‌خان است. تولدت مبارک خوش قلمِ، بداخلاقِ، جذابِ، بدعنقِ، شیطونِ، جدیِ، معلمِ، معمارِ، آخوندزادۀِ، ضدآخوندِ، حج‌بُرویِ، عاشق سیمینِ، خسته از سلطۀ سیمینِ، بی‌اعصابِ، دل‌نازک. مطمئنا اگر خودت بودی هیچ کدام از اینها را نه که نمی‌گفتم، که حتما زَهرۀ مواجهه با تو را نیز نمی‌داشتم. من جلال را به نامه‌هایش شناختم. دوست داشتید بخوانید تا تصویرذهنی‌تان از این بزرگ‌مرد ادبیات کامل و شاید هم اصلاح شود. @gahnevis

#عکس_نوشت #من هیچ وقت فکر نمی‌کردم از اعداد درجه دماسنج اینقدر متنفر باشم؛ از دَهُم دَهُم‌اش. از ۳۷.۶ از ۳۸.۳ از ۳۹.۸ به علم ریاضی، اعداد در دماسنج جیوه‌ای یک‌دهم یک‌دهم است اما در قاموس والد‌گری هر کدام‌اش دنیا دنیا استرس و التهاب است. #تو دیشب وقتی پرستار سرمای سوزن را به پوست دست‌ات رساند، یکبار و تنها یکبار لرزیدی؛ و بعد بی‌صدا با حلقه اشکی به دور تیلۀ چشمانت اول، دو ظرف نمونه خون را تماشا کردی و بعد قطره قطره سِرُم را. مادرت می‌گوید تو مثل من هستی؛ تو دار! اما دیشب فهمیدم تو مثل خودت هستی خیلی خیلی خیلی تو دار. تنت سلامت پسر! بعدالتحریر: به برکت اسم «شافی» حضرت رحمان، حال پسرم خیلی بهتر است. تن عزیزانتان صحیح و سالم #تب #درجۀ_جیوه‌ای #سی‌ونُه_درجۀ_سانتیگراد

حرفیخته را باز می‌کنم. توی باکس، متن را paste می‌کنم. بعد select all و بعد delete. به ارواح خودم چند تا آب‌نکشیده می‌فرستم و تهش دهن کج می‌کنم: "تو که جیگرِ خودافشایی نداشتی، بی‌جا کردی خودتو قاتی نویسنده‌ها جا کردی." #روتین‌_های_یک_مغز_گونی‌پیچ‌شده

#عباس_معروفی (که خدا رحمتش کند)، در کتاب #تماما_مخصوص اش، می‌گوید: «تاریخ مثل یک صفحهٔ کاغذ است که ما روی پهنه‌اش زندگی می‌کنیم و درد می‌کشیم، دردی به پهنای کاغذ. وقتی گذشتیم در پروندهٔ تاریخ به شکل خطی دیده می‌شویم، همان خط لبهٔ کاغذ. گاهی هم اصلا دیده نمی‌شویم.» همین :) یاد این غزل #حسین_صفا می‌افتم که مطلعش این بود: اگر کسی شب سرما به ابرها زد و گم شد، مرا به یاد بیارید... آقاچاوشی هم صوتی‌اش کرده است. @hornou هُرنو | روزنِ نورگیرِ سقف

#فیلم_نوشت این 👆 فیلم را ببینید سپس پست زیر 👇 را بخوانید.

#کتاب_نوشت تابستان امسال، صبح روز عید غدیر، برای اولین بار در عمرم، به عنوان یک زادۀ تهران، تهران‌گردی کردم. آن هم به همت جناب جواهری (خدایا به سلامت دارَشْ). آن برنامۀ تهران‌گردی، بر اساس بخشی از نوشته‌های ادوارد براون در کتاب #یک_سال_در_میان_ایرانیان بود. تهرانی که براون در آن ایام دیده بود بسیار متفاوت از تهران ۱۴۰۲ ما بود؛ شکی نیست. اما روش و شیوه انگلیسی آن موقع، با انگلیسی ۱۴۰۲ تفاوت چندانی نکرده است. مصداق‌اش فیلم بالا. ضمنا، نسخه صوتی این کتاب را می‌توانید از طاقچه بشنوید. @gahnevis

#بریدۀ_کتاب #حرف_آخر مثل خورشید از پشت تاریکی‌های من درآمد و خندید بی‌دریغ. مثل یک کشتی در دریای اشک‌های من فرونشست و غرق شد بی‌دلیل. این، همۀ داستان بود. #نامه‌های_عاشقانه #عباس_معروفی @gahnevis

حرفهایشان غصه‌دارت نکند چون عزت و آبرو یکسره دست خداست. سوره یونس آیه ۶۵ و اما بعد... کاش باورمان، به اندازه لذت بُردن‌مان بود؛ کـــــــــــــــاش!

https://survey.porsline.ir/s/Tc5eElh دوستان تهرانی عزیز خیلی لطف می‌کنید اگه به دانشجوی فلک‌زده‌ای کمک کنید و این پرسشنامه رو پُر کنید😫 خیلی ممنون میشم

#پست_موقت هم‌اکنون نیازمند یاری سبز پررنگ‌تان هستند.

#وای_مادرم ناحلة الجسم یعنی نحیف و دلشکسته میری جوونی اما مادر پیری بهونۀ سفر می‌گیری باکیة العین یعنی بارون غصه‌ها می‌باره چشای مادر ما تاره دیگه علی (علیه السلام) شده بیچاره منهدة الرکن یعنی توون برات نمونده بانو کی قلبتو سوزونده بانو کی بالتو شکونده بانو معصبه الراس یعنی بستی سری رو که پر درده رنگ رخ تو مادر زرده تو کوچه کی جسارت کرده جوری لگد خوردی که نمی‌تونی بلند شی از جات جای غلاف رو بازوهات داری میری کنار بابات هیچ کسی ای وای من نگفت تو کوچه به اون کافر نزن زن رو جلوی شوهر بمیره زینب‌ات ای مادر وای مادرم @gahnevis

#داستانک #عکس_کتاب @gahnevis