. 🖋 #سعید_صاعدی گمان کنم هنر هنوز کارزار جنگ هاست و ماندگار تر ز هرچه موشک و فشنگ هاست هنر اگر که عهد خویش را به یاد آورد جهان تازه آورد، جهان کهنه را بَرَد هنر اگر چنانچه قالوی دلش بلیٰ شود درون جان مردمان هزار کربلا شود هزار کربلای زینبی و شاعرانه ای که جز «جمیل» نیست در نگاه او نشانه‌ای چه زینبی؟! که شعر پیش او به زانو آمد است و فتح استوار اوست از یزید بسته دست روایت شهیدِ سید قلم به یاد هست ؟ که فتح شاعرانه اش به قلبها چه می نشست روایتی ز فتح های شاعرانه ی جهاد و شاعرا ! هنر هر آنچه غیر از این، هنر مباد #بیا_روایت_خودت_ز_غزه_باش 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋#سعید_صاعدی @esharenakhana هوای ناحیه ی غزه باز بارانی ست در آن حوالی و جغرافیا چه طوفانیست! به دست هر مَلَکی چند قطره ی باران و قدس منزل این آیه های قرآنی ست چقدر سروِ بلند و چقدر لاله ی سرخ که گفته غزه خراب و که گفته ویرانی ست؟ چه سفره ای شده پهن و چه عید قربانی تمام جمعیت شهر گرمِ مهمانی ست بهشتِ دوست مساویِ امتحان و بلاست و غزه_کربُبَلا_ آن بهشت، آیا نیست؟ 🇵🇸 @gaze_karbala

. #خبر ببار حضرت باران که وقت باران است هزار اصغر مظلوم روی دستان است 🖋 #سعید_صاعدی 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 #سعید_صاعدی هنوز بلکه تا همیشه کربلای غزه زنده است تپنده است به شیوه ی صداقت حسین و کربلا نه حربه ی دروغ این رسانه ها هنوز ایستاده است زمین او چقدر سرو و لاله داده است و وعده ی خداست: که سست هست عنکبوت، خانه ها و عنکبوت، واره اند این رسانه ها «وَ إِنَّ أَوْهَنَ الْبُيُوت، لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِ» و موشک رسانه با دو کار غزه را مدام میزند یکی به جای دیدن حماسه های پرشکوه و ایستاده های همچو کوه هلاکت و تلف شدن نشان دهد ودوم اینکه آتشی ز اختلاف دست و پا کند و دوستی و عشق را به کینه مبتلا کند ولی اگر که غزه کربلاست بدان!... رسانه آی پوزه ات به خاک میخورد چرا که هرکه کربلایی است ز راه خود نمی بُرَد به چشم کور خود ببین به خط شدند لشکر حسین و باخته ست رنگ مذهب و نژادها و قیل و قال ها و دادها «زهیر» کربلا به یادمان که هست که کشتی اش مقابل سفینه النجات کربلا به گل نشست و همچنین مسیح کربلا «وهب» و حال زهیر های غزه صف به صف قیام کرده اند هزارها وهب مسیح گونه آمدند بلال غزه هان بگو اذان شهادتین عشق را بخوان و اختلاف را بشوی و همچو رود، از درون جانمان بران محمد است فصل اشتراک محمد است وصل و اشتراک به خون هر شهید می کنیم ما وضو درود بر محمد است و آل او 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 #سعید_صاعدی در روزگار ما، در همان دیروز جنگ‌مان ـ جنگ ایران و عراق ـ مردی در لطافت مادرانه شهادتش، قاتل بعثی خویش را این‌گونه به آغوش کشید که «...اما تو ای برادر عراقی، اگر چه تو مأموری و قاتل جان من، اما من تو را برادر خودم می‌دانم. از تو خواهم گذشت. اگر خدا اجازه بدهد، اولین کسی را که شفاعت کنم، تو هستی. آماده باش و غمی به دل راه مده. وحشتی نداشته باش. سینه من آماده است. تو تفنگت را آماده کن... .» آن روزهای جنگ‌مان، همان اکنونِ مهر و برادریِ ایران و عراق بود که قهر بعث رفت و بعثتی آمد، ولی آن روزها باورمان نمی‌شد که در آغوش مهر مادریم و با همین مهر مادر است که قهرها می‌رود و مهرها می‌آید. سیدمرتضی آوینی در آن ایام که صدام بعثی اهل قهر در اوج قدرت بود، در یکی از روایت‌های فتح، چندین بار گفت که صدام آخرین جبار عراق است. آن زمان شاید ما به ذهن‌مان، خنده‌دار و باورنکردنی می‌آمد که صدام و بعثش برود و بعثتی بیاید، اما دیدیم که شد، آنچه شد. اما امروزِ جنگ‌مان هم رسید. مردی آمد که از قضا او هم مردانگی‌اش در قامت مادری است. همه ما را فرزند خویش می‌بیند. می‌خواست چشم‌مان به بهشت قیامتی باز شود که لحظه‌ای باورش نمی‌کردیم. کارش را هم کرد. به چشم‌مان آورد که می‌شود و هست و همه در آغوشش هستیم. او این قیامت مهر مادری را چنین نشان‌مان داد که قاتلش را هم عاشقانه دوست دارد و با تمام خون دلی که از جنس مادری است، می‌خواهد قاتلش را تا بهشت همراهی کند: «... من به دنبال قاتلم می‌گردم و چقدر مشتاق دیدارش هستم، او مرا به قله سعادت خواهد رساند. خواهش می‌کنم بیا، تحملم تمام شد، بیا؛ بیا با تیغ برهنه برنده. گلوی من آماده بریدن و خون من آماده جهیدن از جسم است. بیا و از زندان مرا رها کن، این کلید قفل اسارتم، بیا من مقلد آن آزاده‌ام که گفت، قسم به خدا که اگر مرا شهید کنی، شفاعتت می‌کنم. خداوندا، تو شاهدی در این بیابان‌ها و شهرها به دنبال چه می‌گردم. ای عزیز مقتدر، مرا به گمشده‌ام برسان... .» چنین شهادت و مادرانه‌هایی را ببین که آدم را به طمع‌ طلبی محال می‌اندازد. #به_نام_مادر 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 #سعید_صاعدی غزه! خانه خراب ماییم یا تو؟! با این همه لاله و نخل و سرو استوار؟ کجا تو خانه خرابی؟ مرده ماییم یا تو؟! تو که سر زنده گی از سر و کولت می بارد مدام خون در رگ و پی ات می جوشد خانه خراب مایییم با این متروکه های بی روح مان که همسایه از همسایه خبر ندارد شما که خانواده ید خانواده‌ای دو ملیونی سفره ی، شادی تان غم تان روح و تن تان یکی شده دربِ آخرت برایتان دروازه شده است و مدام در رفت و آمدید مرده ماییم که خونمان یخ زده است و‌ دیگر با هیچ رویدادی نه گرم میشویم نه تکانی میخوریم میت بیجان مگر چیست؟ رگ مان نمی جنبد اگر خدا هم بیاید و مگر با شما نیامد؟ برایمان فرقی کرد؟ آری مرده ماییم خانه خراب ماییم نه تو

۹/بهمن/۱۴۰۲

@eshareNakhana @gaze_karbala

. 🎙 #بشنوید ...هان یمن!... هان یمن ! ای جوان پیر من چهره ات چقدر حرف میزند پیرمرد سالخورده! گرچه پیری و به زیر بار سالهای سال تجربه استخوان شکانده ای شاد و زنده ای هنوز هم شباب مانده ای جامه ات هنوز جامه ای ز عهد و سنت پیمبر است گوئیا لشکر پیمبری! که پا به وقت ما گذاشتی تو! کنار آیه های وحی لا به لای کوچه های دهر خویش را به روزگار ما رسانده ای ظاهر تو ظاهراً قدیمی است در نگاه کهنه مغز ها کهنه ای ولی در نگاه آنکه اهل توست آنکه وعده ی خدا براش وعده ای تحققی ست آنکه آیه های وحی را گو که از خود پیمبرش شنیده است گو محمدی دوباره روبروش دیده است درنگاه او تازه ای و با طراوتی تو همان کسی که زیر خاک های کهنه گی جا نمانده ای تو! اویسی و بویی از حبیب را در حوالی زمانه های ما شنیده ای کوه و دشت و سنگلاخ های از قدیم تا به حال را طی نموده ای تا که خویش را به این زمانه با تمام خستگی رسانده ای هان اویس؟! ای جوان پیر من ای یمن تو! خنجرت خنجر گذشته نیست مثل سنگ های غزه نو به نو در این زمانه حرف میزند گفته ما رمیت اذ رمیت و تیغ می کشد کشتی جدید ها به پای خنجر قدیم تو بد به گل نشست ادعای پیشرفته شان شکست آنکه گفته تو کهنه و قدیمی ای اگر یک دلیل آورد کتاب وحی کهنه و قدیمی است قادرست که تو را کهنه بشمرد ولی شگفت که این کتاب مال بعد و بعدهاست و پسینی است آخرالزمانی است پس تو هم یمن که در معیت کتاب وحی آمدی آخرالزمانی و پسینی ای اسفند/۱۴۰۲ 🖋 #سعید_صاعدی @eshareNakhana 🇵🇸 @gaze_karbala