. 🖋نقطه‌جیم می‌گویند شب‌های قدر غزه شب قدر چیست؟ نمی‌دانم ولی فکر نمی‌کنم از ماه رمضان سالی که گذشت و یا حتی در شب قدر گذشته که خیلی هم شلوغ شده بود اینقدر دست به‌سوی آسمان رفته باشد و همه‌جای شب را صدای یارب یارب پر کرده باشد شب قدر چیست ؟ نمی‌دانم ولی چشم‌های من هم خیس اشک شده است و دلم می‌خواهد هم‌نوای این‌ها یارب یارب بگویم دلم می‌خواهد روی پشت‌بام بروم و داد بزنم الله اکبر راستی یارب اینها از سر تعارف نیست! اینها خود را در بلای طوفان می‌بینند مردم غزه حالا چیزی جز خدا ندارند! مسئله ویرانی و آتش نیست مسئله آب نیست برای پسرش شیر خریده نه فقط برای امروز بلکه امید داشته او را سه روز دیگر هم ببیند ولی حالا .... گفته‌اند تعبیر شیر در خواب، صبر است و او حالا باید سه روز خون دل بخورد راستی که مردم غزه خوابیده‌اند خوابی که به اصطلاح خوابش را هم نمی‌دیدند دنبال آتش می‌گشتند و حالا آتش اننی انا الله می‌گوید همه‌شان پیامبر شده‌اند شب و روز انتظار بلا می‌کشند همه با هم آشنا شده‌اند هم را پیدا کرده‌اند و چقدر من و مردم شهرم غریبه‌ایم چقدر من و برادر و پدرم غریبه‌ایم مردم غزه همه دستگیر همند همه منتظرند و دنبال یک کار می‌دوند همه به یک چیز نگاه می‌کنند گویی از یک مادرند اجناس رایگان است دکانی نیست و همه صبح و شب بیدارند واااای که چه روزگاری دارند ! وااااای که این منم که آواره ام ! که اینها از آوار شکایت نمی‌کنند این منم که شب‌هایم تاریک است ... که قصه رنج برای آنها مثل روز روشن است. 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 هدهد غزه یک شیشه‌ی عطر است... عطری که درش گم شده باشد. دیگر هیچکس نمی‌تواند جلوی عطر آن را بگیرد. پیچیده، حتی تا ناف آمریکا. آن را نفس می‌کشیم. می‌کِشند. و می‌کُــشند! یک خطای محاسباتی احمقانه‌ی نظام سرمایه‌داری!..... یک پایان زیبا برای اسرائیل ... 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 نقطه‌جیم عجیب است که شب قدر تعبیر به سیده‌النسا شده است. کسانی هستند که نمی‌توانند در جوار قرآن و یا ذکر اسما اهل بیت پا دراز کنند و دراز بنشینند! خاطره‌ای برایتان نقل کنم: دوست دانشجویی داشتم. او می‌گفت وقتی به دانشگاه می‌رفتم کمی چشم‌چران می‌شدم. ماجرا را برای پدرش گفته بود و ایشان همه توصیه کرده بودند که بابا ده بار لاحول و لاقوه الا بالله بگو دوستم می‌گفت می‌دانستم که اگر بگویم همه‌چیز از چشمم می‌افتد و نگاه نمی‌کنم و از آن ببعد گفتن لاحول سخت‌ترین کار ممکن بود! او تازه می‌فهمید چقدر خواهان است و حالا باید دل بکند! برای من همیشه مایه‌ی تذکر بوده است که چگونه رهبران مقاومت در جهان، اولاد فاطمه سلام‌الله علیها هستند! و فقط این‌هایند که از پا نمی‌نشینند و دشمن درجه یک اسرائیل می‌شوند! رزمندگان دفاع مقدس و سربازان حزب‌الله هم هنگام شلیک موشک به مواضع اسرائیل ذکر یازهرا می‌گویند. می‌شود دیوانه شد و پا به خواست و میل داد و بینی دشمن را یک‌شبه بخاک مالید و سینه‌ها را از عقده خالی کرد ولی اینگونه جهانی ساخته نمی‌شود! گرچه امروز این ساده‌ترین کار است اما این زهراست که تا آن نقطه پیش رفته که با آتشِ مهر مادری‌اش همه را می‌سوزاند و شب‌ها امت پیامبر را دعا می‌کند تا اهوا و خشم و کینه را در هم شکند و اینگونه است که قدر او و قدر آدمی پدیدار می‌گردد و سوره انسان نازل می‌شود و چشم مردمان هم به نحو دیگری از زیستن باز می‌شود بقول مولوی: بازگو! دانم که این اسرار هوست زانکه بی‌شمشیر کشتن کار اوست! بلای اسرائیل فقط با ذکر و اسم یازهراست که تاب آورده و فتح می‌شود! آنجا که شما با صبر و مقاومت و آرزوی مرگ خود منتظرید تا حقیقت آشکار شود و حق بیاید و باطل برود! واگرنه جنگ ۸ ساله‌ای خواهد بود که روایت فتح ندارد! مثل همه پیروزی‌هایی که تمام گشته و از یاد رفتند و یا شکست‌هایی که هیچ و پوچ تلقی شدند و سبب ناامیدی گشتند. زمین مردم فلسطین توسط کسانی غصب شده است و وقتی خواهان حقشان شدند و بر درهای نفهم کوبیدند از آدم و انسان خبری نبود! و اکنون در زیر آتش مظلومیت می‌سوزند آیا فلسطین همانند فدک نیست که بر انسان و حق او ترجیح داده می‌شود و در راه رسیدن به آن همه‌چیز پایمال می‌شود؟ و خانه و نخلستان‌ها در آتش خواست نابحق می‌سوزد؟ می‌سوزد تا امت ضعیفِ مسلمان، شیطان را در پشت پرده ببینند که در گوششان آیات می‌خواند و ببینند چه برسرشان آمده است! امت ترکیب کلمه‌ی (ام) بمعنی مادر و ( ه =تا)بمعنای وحدت و یکی است و مردانی که اهالی یک خانه و از یک مادر نیستند حق دارند بجان هم بیافتند تا آنکه بفهمند بی‌مادراند. تا آنکه بفهمند از یک مادراند و مادر و دلسوز و شافع همه‌شان که در این دنیا خود را مانند پرستویی در آتش انداخت و در قیامت هم مانند مرغی که به دانه حریص است پرپر می‌زند و به‌دادشان می‌رسد همان ام‌ابیهاست و این جهان بسوی او و شناخته شدن قدر او پیش می‌رود که رهبری قیام مهدی عج همان‌گونه که می‌بینیم به پرچم‌داری و رهبری ایشان است و همه رهبران انقلاب اسلامی به او و راه او تمسک کرده‌اند که پایانش ملاقات با خداست. در شان ایشان گفته‌اند کانت علیها السلام صدیقه الکبری و بر معرفت ایشان است که قرون اولی گذشت. سخن ابراهیم علیه السلام را نقل کنیم: پروردگارا این بت‌ها گروه بسیاری از مردمان را سرگشته ساخته است پس هرکه پیرو من شود از من است و هرکه از من سرپیچد تو پوشاننده و بس مهربانی! و سخن عیسی علیه السلام: اگر عذاب‌شان دهی که بندگان تو‌اند و اگر از ایشان بگذری باز تو پوشاننده و بس مهربانی! این همان عزمی نیست که ما در میان سخنان پیامبرانمان می‌بینیم؟ آنچه که از شناخته شدن قدر فاطمه علیها السلام در قرون گذشته می‌فهمم همین بود ان‌شاالله همه باهم بزودی در قدس شریف نماز بخوانیم و قدر فاطمه آشکار و آشکارتر شود 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 در انتظار خورشید غزه، گویا تو امروز مصداق مقاومت تاریخ انسانیتی، آری تو بلندترین غزوه پیامبر خاتم صلی الله علیه و آله و سلمی؛ چه عجیب است به تو اندیشیدن و امشب هر چه به تو می‌اندیشم، جز حیات و شور و شعف مستانه برای بودنی ماندگار در عرصه تاریخ نمی‌یابم. چطور می‌شود بدون تو امروز انسان و انسانیت را معنا کرد؟ چطور می‌شود بدون تو امروز قرآن خواند و نفس کشید؟ چطور می‌شود به تو چشم دوخت و گذشت و روضه‌ی مقاومت نخواند؟ گویا امروز تو چنان حیرانِ روی حقی و در حرارتِ عشق او گرمی که عالم به وجود تو روشن و گرم شده است و عصر یخبندان را که با قیام خمینی کبیر و استقامت خامنه‌ای عزیز تَرَک‌ها برداشته بود و با نوای او و خون فرزندانش احساس شکستگی می‌کرد، تو مردانه شکستی و ذوب کردی، ای امیدِ چشمان منتظران تاریخ برای نجات بشریت از یخبندان و ظلمت تاریخ... گویا هر چه شعر حیات‌بخش سروده شده در وصف توست. تو فرزند مقاوم بدر و احد و حنین و احزابی. تو جوانمرد جمل و صفین و نهروانی. تو شیر میدان کربلا و شام تاریخی. مادر هستی به ایستادگی‌ات در امتحان عشق می‌بالد و گویا صدای توست که با شور مستانه خویش می‌سراید: من مست مي عشقم هشيار نخواهم شد وز خواب خوش مستي بيدار نخواهم شد امروز چنان مستم از باده دوشينه تا روز قيامت هم هشيار نخواهم شد تا هست ز نيک و بد در کيسه من نقدي در کوي جوانمردان عيار نخواهم شد آن رفت که مي رفتم در صومعه هر باري جز بر در ميخانه اين بار نخواهم شد از توبه و قرايي بي‌زار شدم، ليکن از رندي و قلاشي بيزار نخواهم شد از دوست به هر خشمي آزرده نخواهم گشت وز يار به هر زخمي افگار نخواهم شد چون يار من او باشد، بي‌يار نخواهم ماند چون غم خورم او باشد غم خوار نخواهم شد تا دلبرم او باشد، دل بر دگري ننهم تا غم خورم او باشد، غمخوار نخواهم شد چون ساخته دردم، در حلقه نيارامم چون سوخته عشقم، در نار نخواهم شد تا هست عراقي را در درگه او باري بر درگه اين و آن بسيار نخواهم شد آری تو از فریاد صلح بیدادگونه اشعری‌ها رهیده‌ای، تو امیدت از مسلمان‌نماها و سازمان‌های نمادین حقوق بشر آزاد شد، تو آزاده‌ای آزاده از همه‌ی شعارهای مضحک انسان‌نماهای تاریخ، بخوان که نوای شیرینت، قلب‌های خواب‌زده و گمگشته‌ی بی‌تاب را به سمت میخانه‌ی عالم عشق می‌کشاند. ادامه بده که نوای همه‌ی انبیاء و اولیاء و عشاق عالم در آوای شیرین و سوزناکت شنیده می‌شود. چه کسی دردهای تو را می‌فهمد؟! تو چطور ایستادی که درد عشق و حمل آن مولود پاک بی‌بدیل شدی؟ غزه، مادری‌ات مبارک؛ آری تو مادری! تو ناله‌های بیت‌الاحزان حضرت زهرایی، تو صدای حضرت زینبی که در شام بلای عالم، خطبه می‌خوانی و فرزندان اسیر در چنگال فریب گرگان گوسفندنما را مادری می‌کنی و می‌رهانی... همه فکر می‌کنند تو محتاج کمکی ولی گویا قصه برعکس است، همه نیازمند مقاومت تواَند تا دیگر بار انسان متولد شود آن هم انسانی از جنس آخرین. سال‌هاست انتظارهایمان درهم پیچیده و اما قصه‌ی مادری پر از ایمان و یقین تو ادامه دارد و راهت راهی است که از کوثر گرفته‌ای. لبیک به تو و آن مادری که حیات از او گرفته‌ای... 🇵🇸 @gaze_karbala

. #ببینید 🎥 وعده‌ی صادق 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 نقطه‌جیم خانه‌‌شان مثل باد در هواست بالهای ملائکه زیر پایشان پهن گشته است کاین‌چنین برقرار می‌روند خانه‌شان، برسر دشمن ذلیل و خسته و کلافه‌شان ریخته است ذکرشان این دو نوجوان این دو نوگلِ کنون از درون آتش آمده داغِ داغ، ذکر پاک یارب است نُقلشان این دو طوطیِ از قفس پرکشیده قند و شکّرِ شکر و حمد و امتنان سوی شهر می‌وزند تا خنک کنند هرم و التهاب شهر را و گرچه خاکی‌اند لباس رزم پوشیده‌اند و جنگیده‌اند بین دود و نور و آتش‌اند خلیل‌زاده‌اند از درون باغچه‌ سوی باغ می‌روند گرچه ظاهرا بچه‌ی کلاس اولند شاعرند پشت میز نیستند روی تخته می‌روند و مشقِ امشب‌اند مردِ عشق و عاشقند زبانشان بازِباز درس عشق می‌دهند سوی کوه می‌روند کوه آتش‌فشان بسکه از سینه‌ی مادرانشان جای شیر خشک شیر مرگ و صبر را کرده‌اند نوش جان جای مزه هم شهادتین داده‌اند خوردشان فتح می‌کنند کارهای نکرده را چیزهای ناشنیده را 🇵🇸 @gaze_karbala

. 📻 پیام یک فلسطینی که در یک برنامه زنده ترکی خوانده شد:به کشورهای مسلمان بگویید برای ما نماز میت نخوانند.مازنده ایم وشما مرده 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 نقطه‌جیم امروز یک عالِم قبلش یکی مرد هنرپیشه همراهِ همسر نقل و حدیث‌ها هم زیاد است دیروز هم حتما یک مرگ معمولی یا سکته‌ای مغزی با چهره‌ی مغموم یک جراح که ناگاه دست‌ها را طبق عاداتی که مرسوم است با یک تکان سر می‌افشانَد و آهسته جوری که آن همراه بیماری که حالا گشته وارث باور کند که هر دو مغموم‌اند عذر می‌خواهد چندین زن و مرد کهنسال یا بچه‌ای کوچک بر زیر یک تایر در زیر تیرآهن در گوشه‌ای ناگاه شاهد فراوان است ... هر چه بگویم باز کم گفتم تازه نگفتم خودکشی‌ها را بیخیالش آری عزیزان! هرکس که از ما زنده مانده وقتی که می‌بیند کسی مرد با خود می‌اندیشد: خدا رو شکر که من زنده هستم و سفت می‌چسبد دنباله‌ی این زندگی را تا آنکه می‌میرد و باز تکرارِ: خدا را شکر او مرد من زنده هستم یاد حیات وحش افتادم آنگاه که یک دسته از گوران خود را کشانده از میان دشت‌های خشک طبق عاداتی که از خلقِ زمین مرسوم بوده است بر پای یک برکه که آبش چرک و گندیده است وآن تشنگان ناچار که زندگی‌شان بسته بر آن آب گندیده است حمله می‌ آرند سویش و آرزوی هر یک از آنها البته می‌دانیم گوران هیچ رویایی آرزویی خام یا پخته در دل و یا در سر ندارند ولی هربار می‌دیدم که یک گور جوان یا پیر در چنگ یک صیاد افتاده است من حرص می‌خوردم که چرا آن جمعیت ( آن گله‌ی در سردی و گرمی همیشه پابپای هم پشتِ سر هم تا ابد از آن زمانی که زمین بوده است) از هم جدا گشتند؟ هان چرا ؟ آنها که باهم پشت هم یا در کنار هم مثل یک کوهند باز یادم رفت کآن گوران هیچ رویایی یا آرزویی خام یا پخته در دل و یا در سر ندارند شاید فقط زان خیل جمعیت یکی‌شان پیش خود گوید خدا رو شکر او مرده من زنده هستم و سفت می‌چسبد دنباله‌ی این زندگی را تا برکه‌ای دیگر بازهم تکرار بازهم تکرار ... 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 م.ا آیا امروز می‌توانیم با خود کمی خلوت کنیم و از خود این پرسش را داشته باشیم که در پس تمام این هیاهوها و فضاسازی‌های دنیای امروز، ما چه صدایی را در خود می شنویم؟ همه ما شنیده ایم که می‌گویند ارزش هرکس به تقوای اوست! اما سوال این جاست که این تقوی چیست؟ آیا می توان گفت ارزش و تقوای هر انسانی در نسبت با صدایی است که از هستی می‌شنود و با آن انس دارد!؟ در این موقعیت است که هیچ‌چیزی به کمک انسان نمی‌آید. چرا که هر چیز جز در نسبت با آن صدا خواهد رفت. با این توصیف اگر خواستیم رسانه یا مبلغی باشیم که از پایگاه انقلاب اسلامی حرف می‌زند چه کار باید بکنیم ؟ آیا می‌توانیم یک کلمه باشیم اما واقعی؟ یا آنکه دل به اوهام بسپاریم و همچون رسم رایج رسانه‌های امروز مطالب و سخنانی را بر زبان جاری کنیم که هیچ انعکاس و پژواکی در دل و جان ما ندارد.(شاید راه دوم همان معنای حبط عملی است که در معارف دینی بیان شده) 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋 بی‌نام آری... این او نبود، این من بودم، او آینه‌ی من بود. نه در میانه‌ی جمع و در میانه‌ی میدان، اما در طلب و در آرزوی راه دادنش... وصله‌ای ناجور در میانِ جمع خوبان، چیزی شبیه به تباکی که نه در آن آه و سوزی هست و نه تو بیرون افتاده از این عالمی... در میانه‌‌ی درد، اما درد بی‌دردی... به کمرِ خمیده و گردنِ آویخته‌اش نگاه کن! پیداست که مدتهاست وجب به وجب این شهر را قدم زده و همچون دیوانه‌‌ای سرگشته و از همه جا طرد شده، پناه به در خانه‌ی این مجلس آورده‌‌ است... حال کیست که او را این‌گونه در آغوش کشیده و در این ظلمت سرد، پناه داده است؟ او کسی غیر از حضرت روح الله است؟ چه کسی این آدمیان را این‌گونه غریب، گرد هم آورده است؟ تا در عین غربت، به وسعت نور اندک خود، چراغی کوچک در این شهر ظلمت‌زده بیافروزند... غربت و مظلومیتشان را می‌بینی؟ ادامه بودن خرازیِ‌شان را می‌بینی؟ باکری و حاج احمد و متوسلیان بودنشان را می‌بینی؟ جز نور روح‌الله است؟ جز دست حاج قاسم؟ چه باک اگر مثل یاران کربُبلا تعدادشان اندک باشد؟ چه باک وقتی این نور به قدری عالم‌گیر است که جهانی را زنده می‌کند؟ تو این را می‌بینی؟ به آن‌ها درست نگاه کن! آن‌ها را دوباره ببین... کربلا بودنِ اینجا را می‌بینی؟ گلستان شهدا، آری! دوباره کربلا گشته‌ست... 🇵🇸 @gaze_karbala

. 🖋مصیر در روزگاری به سر می‌بریم که برای هر اتفاق و رویدادی، علت‌های مختلف بیان می‌شود و چشم‌ها و گوش‌ها با فهمیدن جریانات پشت صحنه‌ی هر چیزی، احساس امنیت ذهنی می‌کنند و اگر به این اطلاعات دست نیابند به هیچ‌ ندای قلبی توجه نخواهند کرد و این‌گونه است که در دنیای امروز هر رویدادی که می‌تواند امکان محقق شده یا انتظارِ به نتیجه رسیده‌ای باشد، تبدیل به اتفاقی عادی و قابل محاسبه می‌شود، به عبارت دیگر شکوه و عظمت هر رویداد، قابل دسترس و کوچک می‌شود و شاید بتوان گفت اینگونه است که طی کردن مسیر بی‌معنی و امری فرساینده می‌شود. گویا هیچ روزنه‌ای برای حیات انسان بر روی زمین وجود ندارد و هر روز باید در روالی تکراری، بار سنگین زندگی را به دوش بکشد و روزها را تا نقطه‌ی پایان یکی پس از دیگری طی کند و حال آنکه اگر نتوان نقاط درخشانی که خود را به صورت غیر قابل انتظار نمایان می‌کند، همان‌طور که هست ببینیم هیچگاه نخواهیم توانست وسعت انسانی خود را به ظهور درآوریم. واقعه‌ی طوفان الاقصی نیز جهتی رخداد گونه دارد، به نحوی که در جایی‌که به فکر کسی نمیرسید، و همه‌ی بشر مأیوس و کرخت نسبت به همه‌ی قوانین بین المللی، بدون آنکه بدانند می‌توانند زیر بمباران بی‌وقفه، حرف از امید بشنوند و در کنار مرگ، زندگی را ببینند، ظهور انسانی را به نظاره نشستند که در مقابل حرکات جنون‌زده‌ی یک قوم، چنان مقاومت کنند و لحظه‌ای از موطن خود پا پس نکشند، که ما ساکنان سرزمین خزان‌زده‌ی وجود را نیز به حرکت در آورند و دوباره ماجرای زندگی را به یادمان آورده و چه بسا برای ما ایرانیان داستان آشنای انقلاب را به نحوی دیگر به چشم بیاورد تا بدانیم انقلاب اسلامی نیز رخدادی عظیم و غیر قابل محاسبه بوده‌است. در دنیایی که اراده‌ی معطوف به قدرت، چهره‌ی مخوف و بی‌رحم خود را پشت تئوری‌های سیاسی پنهان کرده‌بود، محور مقاومت نیز به صورت رخدادگونه تبدیل به شبکه‌ای شده تا در نقاط مختلف منطقه، مردمی که نام جهان سوم را یدک می‌کشید و نمی‌توانست توان خود را ببیند، با تمام قوا قدم به قدم و طول مسیر و به مرور توان خود را بازیابد و به استقبال فتح تاریخ خود برود و به خودآگاهی تاریخی دست یابد. 🇵🇸 @gaze_karbala