در باب لزوم اهمیت دادن به انسان به اندازه شتر | به بهانه مجادله اخیر و نه به هدف اثبات حقانیت یکی از طرفین | هشتگهای #وحید_جلیلی و #حسین_محمدی را در توییتر جستجو کنید. پستهای اینستاگرامی که درباره این مجادله, نقد, امر به معروف یا هرچیزی که اسمش را میگذارید بخوانید. یادداشتهای تلگرامی را مرور کنید. (هستند جاهایی که مجموعه ای از اینها را جمع آوری کرده اند.) فارغ از اینکه حق با کدام طرف است, مطالب موافقان و مخالفان, از چند نظر قابل تامل است. 🔹غالب موافقان انتقادهای وحید جلیلی _با همه گوناگونی و تنوع و حتی اختلاف نظراتی که دارند_ افراد دور از رسانه های رسمی هستند. روزنامه و سایت و خبرگزاری ندارند. همه دارائیشان یه اکانت توئیتر است یا یک صفحه اینستاگرام یا یک کانال تلگرامی. ادبیاتشان با هم فرق میکند. نظرگاه هایشان متنوع است. هر کدام از یک زاویه به موضوع نگاه کرده اند. از نظر جغرافیایی (چه محل زندگی چه جغرافیای سیاسی و فرهنگی و اقتصادی) پراکنده اند. نمیتوان به راحتی آنها را عضو دار و دسته و تشکل و باندی نامگذاری کرد. تابلوست از جایی خط نگرفته اند! خیلیها نوشته اند خود جلیلی را قبول ندارند اما با این حرفش موافق اند. بعضا حتی اظهار نظرهایشان چنان واریانسی دارد که ممکن است آدم در ناخودآگاهش بگوید سر جدت اینجوری دفاع نکن! 🔹اما طرف مقابل... نمیخواهم بگویم همه منتقدان جلیلی خط گرفته اند. حاشا و کلا. نمیگویم همه مزدوراند. استغفرلله. خودم در میانشان کلی رفیق درجه یک دارم. منظورم این نیست که... اما خوب خودتان بروید ببینید دیگر. از ادبیات و جهتگیری محتوایی شبیه به هم یادداشتهای برادرها جبراییلی و صفار و... گرفته تا تمرکز بقیه مخالفتها بر یکی دو خط محتوایی و ثابت تا میدانداری اهالی یک رسانه و... 🔹چرا اینطور است. جوابش شاید در عکس بالا باشد. عکسی که نوع متفاوت نگاه دو طرف ماجرا به " آدم حزب اللهی" را نشان میدهد. وحید جلیلی شاید هزارتا ایراد داشته باشد. یا به قول آن بزرگوار کسری از فضائل آن یکی بزرگوار را هم نداشته باشد. یا عمارش زاقارت باشد. یا اصلا باید خفه باشد! باشد! 🔹اما برای وحید جلیلی و امثال او واحد شمارش آدم حزب اللهی "نفر" است. اما برای بعضیها واحد شمارش انسان, اتوبوس یا سالن همایش است. وقتی که امثال وحید جلیلی اینطور زانو به زانوی چهارتا جوان روی زمین مینشینند و حرف میزنند, آقایان برای فرستادن سخنران به فلان جلسه دانشجویی در شهرستان شرط میکنند که سالن باید پر شود. 🔹وقتی جلیلی و امثال او بلند میشوند میروند به برازجان و اهر و... و به جوانان روستاها و شهرها میگویند اثرگزاری و کار فرهنگی را از روستا و شهر خودتان شروع کنید و یک کانال 50 نفره راه بیاندازید, آنطرف خبرگزاری تسنیم 800 هزارتا ممبر فیک میزند که اعضای کانالش برود بالای یک میلیون! 🔹اینطرف اعتقاد دارد بچه ها خودشان باید تحلیل داشته باشند و بیایند وسط میدان, آنطرف گردان ساییری راه می اندازد و هر شب یک هشتگ را ترند میکند با میانگین ده فیو و پنج ریتوییت. جلیلی و امثال او وقت میگذارند و خط به خط مقاله ها و یادداشتهای ارسالی بچه های تازه کار شهرهای مختلف را که به مجله فرستاده شده میخوانند و نظر میدهند (بروید ببینید چند نفر در مطالبشان به این نحو آشنایی با جلیلی اشاره کرده اند) اما آنطرف از تهران خط میدهد که بگو بچه ها اینطور بنویسند! 🔹رفقا. برادران. نامه های جلیلی را بایکوت کنید و در رسانه هایتان منتشر نکنید و یکطرفه نقدش کنید. بزرگان و چهره هایتان را سرخط کنید که مدح نامه بنویسند از روی دست هم. انقدر برای شعور و قدرت تحلیل بچه ها ارزش قائل نباشید که چهره آکادمیکتان با اسکرین شات رو کردن بخواهد استدلال کند. عیبی ندارد. ولی یک نگاه به دو طرف ماجرا بیاندازید. 🔹تا وقتی برای تک تک جوانها و مردم وقت نگذارید. تا وقتی که آنها را حداقل اندازه شتر محترم ندانید که واحد شمارششان نفر باشد! تا وقتی حق نقد را برایشان محترم ندانید. تا وقتی توانمند شدنشان در تحلیل _ولو غلط_ را از اطاعت کورکورانه شان _ولو از سخن درست_ ترجیح ندهید. شما آنطرف صفید. گیرم جلیلی و نقدهایش و این خیل موافقانش را منکوب کردید, و درِ صدا و سیما بر همان پاشنه چرخید. باشد. فردا که باز در انتخابات باختید نیاید بگویید تقصیر وحدت و اختلاف و صالح مقبول و اصلح و از این حرفها بود ها... آدمها را آدم ببینید. ماهبندان | نوشته‌های محمدرضا شهبازی @mahbandan https://www.instagram.com/p/B2cjGbHgyiq/?igshid=17dzktvmnt0s9

در باب لزوم اهمیت دادن به انسان به اندازه شتر | به بهانه مجادله اخیر و نه به هدف اثبات حقانیت یکی از طرفین | هشتگهای #وحید_جلیلی و #حسین_محمدی را در توییتر جستجو کنید. پستهای اینستاگرامی که درباره این مجادله, نقد, امر به معروف یا هرچیزی که اسمش را میگذارید بخوانید. یادداشتهای تلگرامی را مرور کنید. (هستند جاهایی که مجموعه ای از اینها را جمع آوری کرده اند.) فارغ از اینکه حق با کدام طرف است, مطالب موافقان و مخالفان, از چند نظر قابل تامل است. 🔹غالب موافقان انتقادهای وحید جلیلی _با همه گوناگونی و تنوع و حتی اختلاف نظراتی که دارند_ افراد دور از رسانه های رسمی هستند. روزنامه و سایت و خبرگزاری ندارند. همه دارائیشان یه اکانت توئیتر است یا یک صفحه اینستاگرام یا یک کانال تلگرامی. ادبیاتشان با هم فرق میکند. نظرگاه هایشان متنوع است. هر کدام از یک زاویه به موضوع نگاه کرده اند. از نظر جغرافیایی (چه محل زندگی چه جغرافیای سیاسی و فرهنگی و اقتصادی) پراکنده اند. نمیتوان به راحتی آنها را عضو دار و دسته و تشکل و باندی نامگذاری کرد. تابلوست از جایی خط نگرفته اند! خیلیها نوشته اند خود جلیلی را قبول ندارند اما با این حرفش موافق اند. بعضا حتی اظهار نظرهایشان چنان واریانسی دارد که ممکن است آدم در ناخودآگاهش بگوید سر جدت اینجوری دفاع نکن! 🔹اما طرف مقابل... نمیخواهم بگویم همه منتقدان جلیلی خط گرفته اند. حاشا و کلا. نمیگویم همه مزدوراند. استغفرلله. خودم در میانشان کلی رفیق درجه یک دارم. منظورم این نیست که... اما خوب خودتان بروید ببینید دیگر. از ادبیات و جهتگیری محتوایی شبیه به هم یادداشتهای برادرها جبراییلی و صفار و... گرفته تا تمرکز بقیه مخالفتها بر یکی دو خط محتوایی و ثابت تا میدانداری اهالی یک رسانه و... 🔹چرا اینطور است. جوابش شاید در عکس بالا باشد. عکسی که نوع متفاوت نگاه دو طرف ماجرا به " آدم حزب اللهی" را نشان میدهد. وحید جلیلی شاید هزارتا ایراد داشته باشد. یا به قول آن بزرگوار کسری از فضائل آن یکی بزرگوار را هم نداشته باشد. یا عمارش زاقارت باشد. یا اصلا باید خفه باشد! باشد! 🔹اما برای وحید جلیلی و امثال او واحد شمارش آدم حزب اللهی "نفر" است. اما برای بعضیها واحد شمارش انسان, اتوبوس یا سالن همایش است. وقتی که امثال وحید جلیلی اینطور زانو به زانوی چهارتا جوان روی زمین مینشینند و حرف میزنند, آقایان برای فرستادن سخنران به فلان جلسه دانشجویی در شهرستان شرط میکنند که سالن باید پر شود. 🔹وقتی جلیلی و امثال او بلند میشوند میروند به برازجان و اهر و... و به جوانان روستاها و شهرها میگویند اثرگزاری و کار فرهنگی را از روستا و شهر خودتان شروع کنید و یک کانال 50 نفره راه بیاندازید, آنطرف خبرگزاری تسنیم 800 هزارتا ممبر فیک میزند که اعضای کانالش برود بالای یک میلیون! 🔹اینطرف اعتقاد دارد بچه ها خودشان باید تحلیل داشته باشند و بیایند وسط میدان, آنطرف گردان ساییری راه می اندازد و هر شب یک هشتگ را ترند میکند با میانگین ده فیو و پنج ریتوییت. جلیلی و امثال او وقت میگذارند و خط به خط مقاله ها و یادداشتهای ارسالی بچه های تازه کار شهرهای مختلف را که به مجله فرستاده شده میخوانند و نظر میدهند (بروید ببینید چند نفر در مطالبشان به این نحو آشنایی با جلیلی اشاره کرده اند) اما آنطرف از تهران خط میدهد که بگو بچه ها اینطور بنویسند! 🔹رفقا. برادران. نامه های جلیلی را بایکوت کنید و در رسانه هایتان منتشر نکنید و یکطرفه نقدش کنید. بزرگان و چهره هایتان را سرخط کنید که مدح نامه بنویسند از روی دست هم. انقدر برای شعور و قدرت تحلیل بچه ها ارزش قائل نباشید که چهره آکادمیکتان با اسکرین شات رو کردن بخواهد استدلال کند. عیبی ندارد. ولی یک نگاه به دو طرف ماجرا بیاندازید. 🔹تا وقتی برای تک تک جوانها و مردم وقت نگذارید. تا وقتی که آنها را حداقل اندازه شتر محترم ندانید که واحد شمارششان نفر باشد! تا وقتی حق نقد را برایشان محترم ندانید. تا وقتی توانمند شدنشان در تحلیل _ولو غلط_ را از اطاعت کورکورانه شان _ولو از سخن درست_ ترجیح ندهید. شما آنطرف صفید. گیرم جلیلی و نقدهایش و این خیل موافقانش را منکوب کردید, و درِ صدا و سیما بر همان پاشنه چرخید. باشد. فردا که باز در انتخابات باختید نیاید بگویید تقصیر وحدت و اختلاف و صالح مقبول و اصلح و از این حرفها بود ها... آدمها را آدم ببینید. ماهبندان | نوشته‌های محمدرضا شهبازی @mahbandan https://www.instagram.com/p/B2cjGbHgyiq/?igshid=17dzktvmnt0s9 @GgaroGhati @GgaroGhati