۲۳ آذر ماه ، سالروز تولد آیت الله شهید رئیسی🧡 تولدتون مبارک سید دلها🌹 شادی روحشون فاتحه ای قرائت کنیم ❤️🌿🌹 #کلید_بنفش! 🆔 @Violet_Key

‍ 🌷 #دختر_شینا قسمت۵۹ ✅ فصل شانزدهم 💥 سر پل ذهاب آن چیزی نبود که فکر می‌کردم. بیشتر به روستایی مخروبه می‌ماند؛ با خانه‌هایی ویران. مغازه‌ای نداشت یا اگر داشت، اغلب کرکره‌ها پایین بودند. کرکره‌هایی که از موج انفجار باد کرده یا سوراخ شده بودند. خیابان‌ها به تلی از خاک تبدیل شده بودند. آسفالت ها کنده شده و توی دست‌اندازها، سرمان محکم به سقف ماشین می خورد. از خیابان‌های خلوت و سوت و کور گذشتیم. در تمام طول راه تک و توک مغازه‌ای باز بود که آن‌ها هم میوه و گوشت و سبزیجات و مایحتاج روزانه‌ی مردم را می‌فروختند. گفتم: « این‌جا که شهر ارواح است. » سرش را تکان داد و گفت: « منطقه‌ی جنگی است دیگر. » 💥 کمی بعد، به پادگان ابوذر رسیدیم. جلوی در پادگان پیاده شد. کارتش را به دژبانی که جلوی در بود، نشان داد. با او صحبت کرد و آمد و نشست پشت فرمان. دژبان سرکی توی ماشین کشید و من و بچه‌ها را نگاه کرد و اجازه‌ی حرکت داد. کمی جلوتر، نگهبانی دیگر ایستاده بود. باز هم صمد ایستاد؛ اما این‌‌بار پیاده نشد. کارتش را از شیشه‌ی ماشین به نگهبان نشان داد و حرکت کرد. 💥 من و بچه‌ها با تعجب به تانک‌هایی که توی پادگان بودند، به پاسدارهایی که همه یک‌جور و یک‌شکل به نظر می‌رسیدند، نگاه می‌کردیم. پرسید: « می‌ترسی؟! » شانه بالا انداختم و گفتم: « نه. » گفت: « این‌جا برای من مثل قایش می‌ماند. وقتی این جا هستم، همان احساسی را دارم که در دهات خودمان دارم. » 💥 ماشین را جلوی یک ساختمان چندطبقه پارک کرد. پیاده شد و مهدی را بغل کرد و گفت: « رسیدیم. » از پله‌های ساختمان بالا رفتیم. روی دیوارها و راه‌پله‌هایش پر از دست‌نوشته‌های جورواجور بود. گفت: « این‌ها یادگاری‌هایی است که بچه‌ها نوشته‌اند. » توی راهروی طبقه‌ی‌ اول  پر از اتاق بود؛ اتاق‌هایی کنار هم با درهایی آهنی و یک‌جور. به طبقه‌ی دوم که رسیدیم، صمد به سمت چپ پیچید و ما هم دنبالش. جلوی اتاقی ایستاد و گفت: « این اتاق ماست. » در اتاق را باز کرد. کف اتاق موکت طوسی رنگی انداخته بودند. صمد مهدی را روی موکت گذاشت و بیرون رفت و کمی بعد با تلویزیون برگشت. 💥 گوشه‌ی اتاق چند تا پتوی ارتشی و چند تا بالش روی هم چیده شده بود. اتاق پنجره‌ی بزرگی هم داشت که توی حیاط پادگان باز می‌شد. صمد رفت و یکی از پتوها را برداشت و گفت: « فعلاً این پتو را می‌زنیم پشت پنجره تا بعداً قدم خانم؛ با سلیقه‌ی خودش پرده‌اش را درست کند. » بچه‌ها با تعجب به در و دیوار اتاق نگاه می‌کردند. ساک‌های لباس را وسط اتاق گذاشتم. صمد بچه‌ها را برد تا دستشویی و حمام و آشپزخانه را به آن‌ها نشان دهد. کمی بعد آمد. دست و صورت بچه‌ها را شسته بود. یک پارچ آب و یک لیوان هم دستش بود. آن‌ها را گذاشت وسط اتاق و گفت: « می‌روم دنبال شام. زود برمی‌گردم. » 💥 روزهای اول صمد برای ناهار پیشمان می‌آمد. چند روز بعد فرماندهان دیگر هم با خانواده‌هایشان از راه رسیدند و هر کدام در اتاقی مستقر شدند. اتاق کناری ما یکی از فرماندهان با خانمش زندگی می‌کرد که اتفاقاً آن خانم دوماه باردار بود. صبح‌های زود با صدای عقِّ او از خواب بیدار می‌شدیم. شوهرش ناهار پیشش نمی‌آمد. یک روز صمد گفت: « من هم از امروز ناهار نمی‌آیم. تو هم برو پیش آن خانم با هم ناهار بخورید تا آن بنده‌ی خدا هم احساس تنهایی نکند. » 💥 زندگی در پادگان ابوذر با تمام سختی‌هایش لذت‌بخش بود. روزی نبود صدای انفجاری از دور یا نزدیک به گوش نرسد. یا هواپیمایی آن اطراف را بمباران نکند. ما که در همدان وقتی وضعیت قرمز می‌شد، با ترس و لرز به پناهگاه می‌دویدیم، حالا در این‌جا این صداها برایمان عادی شده بود. 💥 یک بار نیمه‌های شب با صدای ضدهوایی‌ها و پدافند پادگان از خواب پریدم. صدا آن‌قدر بلند و وحشتناک بود که سمیه از خواب بیدار شد و به گریه افتاد. از صدای گریه‌ی او خدیجه و معصومه و مهدی هم بیدار شدند. شب‌ها پتوی پشت پنجره را کنار می‌زدیم. یک‌دفعه در آسمان و در مسافتی پایین هواپیمایی را دیدم. ترس تمام وجودم را گرفت. سمیه را بغل کردم و دویدم گوشه‌ی اتاق و گفتم: « صمد! بچه‌ها را بگیر. بیایید این‌جا، هواپیما! الان بمباران می‌کند. » 💥 صمد پشت پنجره رفت و به خنده گفت: « کو هواپیما! چرا شلوغش می‌کنی. هیچ خبری نیست. » هواپیما هنوز وسط آسمان بود. حتی صدای موتورش را می‌شد به راحتی شنید. صمد افتاده بود به دنده‌ی شوخی و سربه‌سرم می‌گذاشت. از شوخی‌هایش کلافه شده بودم و از ترس می‌لرزیدم. 🔰ادامه دارد...🔰

🎥 کل عالم به فرمان ام البنین... 🎤 کربلایی حسن عطایی #وفات_حضرت_ام_البنین (س) #حضرت_ام_البنین (ع) #ام_البنین (س)

یا ام القمر دست خالی زدر خانه‌ی لطفش نروم دادن حاجت من عادت ام القمر است #وفات_حضرت_ام_البنین (س) #حضرت_ام_البنین (ع) #ام_البنین

🎥 مادرم گفته که از ام البنین حاجت بخواه... 🎤 کربلایی امین‌ قدیم #وفات_حضرت_ام_البنین (س) #حضرت_ام_البنین (ع) #ام_البنین (س)

#تقوا_طرح_زیبای_زندگی 67 🔹 حالا چی باعث میشه آدم دلش همیشه زنده باشه؟ 💥 یکی از بهترین راه هاش مانوس بودن با قرآن هست. اینکه آدم همیشه همراه قرآن باشه. ماها متاسفانه زیاد سمت قرآن نمیریم بعد میخوایم مبارزه با نفس هم بکنیم! خب نمیشه که! 😊 دل آدم باید زنده باشه تا بتونه از خیلی خواهش های نفسانی عبور کنه. 🔺 خانمی که میخواد با شوهرش زندگی خوبی داشته باشه باید مبارزه با نفس کنه. مبارزه با نفس با دل مرده نمیشه... باید دل رو زنده کرد. آقایی که میخواد مقابل خیلی مسائل مبارزه با نفس کنه باید دلش زنده باشه... 🔶 قرآن مثل سوهانی که موجب جلای فلز میشه، موجب جلای قلب ما میشه. این خداوند بلند مرتبه هست که داره توی قرآن با ما حرف میزنه... باورمون میشه؟... 💠🔹 @Ghadami_Bara_Zoohor

📸 در خانه‌های امروزی چطور کرسی شب یلدا بسازیم؟ #صله_ارحام #شب_یلدا #یلدا

💠 شب یلدای امام زمانی خزان ز راه می‌رسد، جوانه پیر می‌شود نَفَس چه زود می‌رود، بیا که دیر می‌شود... #یلدا #امام_زمان (عج) #شب_یلدا

🔴 تو این سرمای شدید که ادمو لرزه میگیره و مردان همه با اینکه لباس گرم داشتن از سرما میلرزیدن اما حاضر شده نیمه برهنه بخونه اون هم با صدای به درد نخورش فقط برای اینکه بگه من لختم! نظام باید همه عوامل این کنسرت فواحش، به شدت برخورد کند 🔴 سه نکته جالب‌توجه دیگه در مورد این کنسرت مجازی: ۱- کاروانسرای «دِیر گچین» نه تنها یک کاروانسرای عادی و بی‌ در و پیکر نبوده بلکه ثبت جهانی شده و برگزارکننده رویدادهای تخصصی هنریه و هرگونه برنامه اونجا هم نیاز به رزرو قبلی داره. ۲- احسان بیرقدار؛ که نوازندگی این کنسرت رو بعهده داشت کارمند مرکز موسیقی صداوسیما و عضو کانون آهنگسازان خانه سینما هست. ۳- گفته میشه که عباس عرسین، مالک فرش عرسین، سرمایه‌گذار و حامی مالی این ماجرا بوده! درضمن پرستو احمدی و احسان بیرق‌دار فقط چند‌ساعت بعد از بازداشت موقت ، آزاد شدن! حالا بازم این سوال رو تکرار می‌کنیم که کدوم مسئول کله‌گنده دولتی پشت این پروژه بزرگ با هزینه میلیاردی بوده؟!... آدم #سرطان_اصلاحات_خائن 🔹 @Ghadami_Bara_Zoohor