هنر همیشگی ما احيای دادسراها، ايجاد شوراهای حل اختلاف، ارائه لوايح متعدد به مجلس و تدوين قوانين و بسترسازی برای اصلاح ساختار و تئوریزه کردنِ لزومِ حبس‌زدايی، اِعمال مجازات‌های جايگزين زندان، تصويب سياست‌های کلان و راهبردی دستگاه قضا و ايجاد و تقويت سيستم‌های فن‌‌آوری‌ نوين از جمله اقدامات مؤثری است که در دوره مرحوم آیت‌الله #شاهرودی طی ۱۰ سال با هدف اصلاح امور و کاهش اطالهٔ دادرسی و کاهش حجم پرونده‌های قضايی انجام شد‌. بازخورد؟ #تقریبا_هیچ! مشکل عمدهٔ روحانیت، نداشتن درکی صحیح از لزوم تبلیغات و قدرت رسانه‌ای برای تشریح عملکرد است. مرحوم شاهرودی که باوجود انتقاداتی به او، در زمینهٔ مبارزه با فساد و پیگیری عدالت از دوره قبل پیشروتر بود و برخورد با شهرام‌جزایری، مهرداد قطان، قاسم ممتاز، علی مشهدی‌اسماعیل، پیمان محبی، اسماعیل احمدی زمردی، عباس تقی‌زاده، قاسم خاکی، کارکنان گمرک فرودگاه پیام و... را در کارنامه داشت، با هجمهٔ رسانه‌ایِ عظیمی روبرو بود که عملِ او را الکَن در برخورد با فساد، محافظه‌کار و ناتوان در ریاست متصف می‌کرد. واقعیت آنست که در اندیشهٔ سیاسی به یک نظام‌سیاسیِ ۴۰ ساله -آن هم در شرایطی که آن نظام خودش متوجهِ نظام‌سازی، دولت‌سازی و تمدن‌سازی‌ست و مدلی را در حکومت دنبال می‌کند که تابحال در تاریخ سیاسی کلاسیک و مدرن جهان سابقه نداشته- یک نظامِ کودک و نابالغ می‌دانیم.‌ نظام‌سازی و «تغییر» پدیده‌ای ناگهانی نیست؛ نمی‌توان از نظامِ رانتیر پادشاهی که هزاران‌سال در خونِ این مملکت جریان داشته ناگهان در یک روز و با صرفِ قانون‌‌گذاری به مردم‌سالاری دینی شیفت کرد. حکومت، فرهنگ است، و شیفت فرهنگی بصورت ناگهانی رخ نمی‌دهد. ناگهان از بی‌عدالتیِ طاغوتی به عدالت‌ِ علوی نمی‌توان رسید. انقلاب اگر در سطح نظام ممکن باشد در سطح فرهنگ به این سادگی ممکن نیست. کما انقلاب اسلامیِ پیامبر در صدر اسلام که بنظر می‌رسید همهٔ وجوه اعراب را تغییر داده باشد اما در سقیفه ثابت شد که خیر. انقلاب فرهنگی در بستر زمان رخ می‌دهد نه اتفاق. استمرار و تلاش و تجربه لازم دارد. تجربهٔ حکومت، و تجربهٔ مردم. نقدِ ما به #آملی_لاریجانی چیست؟ که لبهٔ قانون را برای عدالت تیز نکرده؟ آمارها همگی خلاف این مدعی را نسبت به همه‌ٔ رؤسای قبلی‌ نشان می‌دهد. که فرزندش جاسوس است؟! مصاحبهٔ روح‌الله زم که اولین‌بار این ادعا را طرح کرد ببینید تا به مضحک بودن این‌دست سخنانِ طبق سیاستِ «دروغ بزرگ» پی ببرید. ساده می‌نویسم که آملی‌لاریجانی چهرهٔ نچسبی بخصوص برای #دانشجویان دارد؛ حرف زدن بلد نیست، صدای قشنگی و ایضا چهره‌ٔ زیبایی ندارد، و بیشتر درمورد سیاست‌خارجی و #برجام حرف می‌زند تا قوه‌اش، بله. اما تا امروز هیچکس مثل او در ردِ معیار بودن حقوق‌بشر غربی در کشور اسلامی استدلال نکرده بود. آن‌ها که ایشان را از نزدیک می‌شناسند یا حتی از دور کارنامه‌اش را رصد کرده‌اند، می‌دانند که بر خود سخت‌گیر و در کار دقیق است، اهل معامله و مصالحه نیست و هیچ مهمی را نمادین برگزار نمی‌کند. دفاع مطلقی از قوه‌قضاییهٔ او در کار نیست چه اینکه این سازمان همچون همه‌ی دستگاه‌های دیگر کم نقص ندارد، گرچه که خدماتش یک‌صدمِ مشکلاتش دیده نشده. این دفاعی‌ست از مَردی که مورد هجمه‌ی دوست و دشمنِ داخلی و خارجی واقع شده. آملی‌لاریجانی چه برادرانش را دوست بداریم چه منفور، سدی در برابر دشمنان داخلی و خارجی‌ست و این دلیل این هجمهٔ سنگین علیه اوست. نباید به دشمن اجازه داد با عَلَم عثمان کردنِ یک‌سری مشکلات و انتقادات، او را فراری دهد و منزوی و رادیکال کند و خود نیز نباید در این پازل محو شد. که شاید اگر در برخورد با اشتباهات احمدی‌نژاد هم ما این نکته را رعایت می‌کردیم و ناگهان برای فرار از پاسخگویی طردش نمی‌کردیم، او اینگونه رادیکال و بی‌هویت نمیشد. بصیرت داشته باشید آقایان. باور کنیم رهبری ساده نیست، و کارنامه آملی‌لاریجانی آنقدر که می‌گویند سیاه. بلکه اساساً سیاه هم نیست. مهدی هاشمی‌رفسنجانی، حمید باقری درمنی، وحید مظلومین، محمد اسماعیل قاسمی، محمدرضا رحیمی و مه‌آفرید خسروی، بزرگ مفسدینی هستند که او به مجازات رسانده؛ در سال‌های گذشته بیش از ۳۵۰ مفسد اقتصادی به اعدام و حبس محکوم شده‌اند. کافی نیست، شروع و پیشروی که هست؟ سگ یک فردِ پرکارِ قویِ نچسب، شرف دارد به یک عبدالکلامِ ضعیفِ بی‌کار و بی‌عارِ ریش‌رنگی و پوست کِشیده و خوشگل. اگر معتقدیم او انقلابی عمل نکرده -که بنظر نگارنده اینچنین نیست- او را دوره کنیم که نترسد و انقلابی عمل کند، فراری دادنِ او -این سیاستِ همیشگیِ ما- که هنر نیست. جو زده نشویم. از افرادی‌که نان در تخریب و مخالفت و ژستِ دردمندِ مردم گرفتن و چپ بودن می‌خورند اثر نپذیریم. حق‌گرا باشیم. #نوید_خوشنام @GhadiriNetwork

🔴 زنان ‏از ۷۸ پروژه استفاده از ‎#دانشجویان علیه نظام عملیاتی شد که نمایش پیراهن خونین احمد باطبی نماد آن بود. در ۸۸ اما شلیک نفاق به ندا آقاسلطان و ماجرای موهوم ترانه موسوی، نقطه عطف پروژه استفاده از ظرفیت ‎#زنان شد که توسط مسیح علینژاد دنبال میگردد و در ۹۶ نمادسازی آن با یلدا معیری بود. ۱۴۰۰/۱۰/۶ @GhadiriNetwork