شهید معرکه برای معلم شجاعان، یحیا سنوار‌ ✍ سعید احمدی اول پاییز، آغاز مدرسه‌هاست. هزاران معلم‌ به میلیون‌ها دانش‌آموز آموزش می‌دهند؛ ادبیات، ریاضی، هنر، دینی، علوم، جغرافی، تاریخ، فلسفه، فیزیک، شیمی و علومی دیگر را؛ از دبستان تا دانشگاه؛ از بی‌سوادی تا فوق‌تخصص. هر چه سطح تحصیلات برود بالاتر، همه‌ی این‌ها ریزتر، دقیق‌تر و عمیق‌تر می‌شوند. اکنون نیز همه در تب و تاب یاد دادن و یادگیری افتاده‌اند. این دلهره‌های درسی باز هم آمده‌اند و می‌گذرند. بخش اعظم عمر من هم با این روزهای پر از خاطره و مخاطره گذشته است؛ چه ساعت‌های دشوار و طولانی که آموخته‌ام و چه زمان‌های سخت و کم‌تری که یاد داده‌ام. کم بوده‌اند معلم‌هایی که در کنار این‌همه دانش و فن، درس زندگی هم بدهند به من و این‌همه چشم بینا و گوش شنوا که روبرویشان می‌نشسته‌ایم. گاهی یک حرف کم و کوتاه و کوچک برخی از این‌ها سرمشق بزرگی برای زندگی ما بوده است. سه‌سالی می‌شود که مهر برای من نه پگاه درس‌آموزی است نه بامداد درس‌دهی. این بار و امسال انگار داستان، فرق می‌کند. ناخواسته و خیلی اتفاقی، چند روز مانده به ته کشیدن این ماه، مدرسه‌‌ی من شد هواگرد اسرائیلی، مدیر آن ارتش صهیونیست‌ها و معلم آن یحیا سنوار‌. فیلمی که نظامی‌ها و سیاسی‌های اشغال‌گر گرفتند و برای جهانیان فرستادند تا نشان دهند حماس را فتح کرده‌اند، برای من اکنون شده مدرسه، شده درس، شده الگو. از دیروز تا اکنون قریب صدبار به آن نگاه کرده‌ام. شیری زخمی و تنها را می‌بینم در حصار کفتارهای ترسو. گریسته‌ام نه از سر غم که از عمق غرور و افتخار. دست راستش را زده‌اند. پاهایش را هم. نشسته؛ اما لم نداده؛ نیم‌خیز است. آماده است. معنای تا پای جان یعنی همین. آخرین قطره‌ی خون یعنی یحیا سنوار‌. یحیا سنوار‌ یعنی ایستاده مردن در ایستادگی. مرد! تو چقدر مردی! زندگی و مرگ در تسخیر و تمسخر تو گرفتار شده‌اند. تو چقدر بزرگی، شجاعی، مقاومی، محکمی، ستبری و چقدر سیری از دنیایی که ننگ اسارت و ذلت را برایت بخواهد. ای آموزگار شجاعت و صلابت! از اکنون، معنای پاییز برایم فصل رویش جوانه‌هاست نه ریزش برگ‌ها. نگاه تو اگرچه کم و کوتاه، دلبری می‌کند برای دل‌های دلیر. کاش معلم‌ها مثل تو درس زندگی بدهند به ما! همین‌قدر ریز، دقیق و عمیق. تو چقدر معرکه‌ای، ای شهید معرکه! https://eitaa.com/ghalamdar/497 عصر جمعه بیست‌وهفتم مهر صفر سه تهران، محله‌ی کاوسیه 🌱 @ghalamdar

تو چقدر معرکه‌ای، ای شهید معرکه! 🌱 @ghalamdar

#با_شاعران قیصر امین‌پور (معاصر) روز مبادا 🌱 وقتی تو نیستی نه هست‌های ما چونان که بایدند نه بایدها ... مثل همیشه، آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض می‌خورم عمری است لبخندهای لاغر خود را در دل ذخیره می‌کنم باشد برای روز مبادا! اما در صفحه‌های تقویم روزی به نام روز مبادا نیست آن روز هر چه باشد روزی شبیه دیروز روزی شبیه فردا روزی درست مثل همین روزهای ماست اما کسی چه می‌داند؟ شاید امروز نیز روز مبادا باشد! وقتی تو نیستی نه هست‌های ما چونان که بایدند نه بایدها ... هر روز بی تو روز مبادا است! 🌱 @ghalamdar

بخش اول گزارش سیزدهمین رواق اهل قلم ✍️ سیده ناهید موسوی ویرایش: سعید احمدی 🌱 سیزدهمین رواق اهل قلم به همت رحامدیا برگزار شد. سعید احمدی (ویراستار و مدرس نویسندگی) در این جلسه چنین گفت: ویراستار کمک‌حال نویسنده در «درست‌نویسی» است. او متن را رسا و شیواتر می‌کند و فهم مفاهیم را بهبود می‌بخشد. نویسندگان به ویراستاران نیاز دارند؛ اما نویسنده نباید همه‌ی کار را بر دوش ویراستار بگذارد. وی با نگاه به تجربه‌ی قلمی و حرفه‌ای خود به نکته‌هایی در این‌باره اشاره‌ کرد که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم: ۱. لزوم دقت و توجه نویسنده به نکات ویرایشی شایسته، بلکه بایسته است نویسنده برخی نکات مهم و ضروری را بداند و به کار ببرد؛ چرا که متن با نبود نکات ویرایشی مثل نشانه‌های سجاوندی، ناقص می‌ماند؛ ازاین‌رو هنگام بررسی و اصلاح متن یا هنگام نقد یک یادداشت، چه‌بسا ویراستار یا ناقد مجبور شود به‌جای دقیق‌شدن روی برخی از جهات ظریف و نکته‌سنجی‌های فنی‌تر، بر صورت و ظاهر متن و چیزهایی ابتدایی در حد ویرگول و نقطه و فاصله و نیم‌فاصله تمرکز و توجه کند. این اتفاق، از بهبود و کیفیت کار می‌کاهد. ۲. ازجمله وظایف ویراستار، نظارت بر ساختار و چینش جمله است جاهایی که پیوند میان نویسنده و مخاطب دچار خلل می‌شود، ویراستار پادرمیانی می‌کند. چه بهتر که نویسنده تا می‌تواند از ایجاد این خلل‌ها و نارسایی‌ها بپرهیزد و هنگام نوشتن جرم‌هایی را مرتکب نشود که بین او و خوب و درست‌ نوشتن فاصله بیندازد و چرخه‌ی تفهیم و تفهم را با مشکل روبرو کند. ۳. یکی از گلوگاه‌ها، جایگاه فعل در جمله است نکته‌ها بسیارند؛ ولی با یک یا دو جلسه نمی‌شود به همه‌ی آن‌ها پرداخت؛ بنابراین می‌کوشیم در این فرصت، به یک نکته‌ی مهم در این باب بپردازیم؛ مثل فعل در جملات که بسیار هم مهم است. در اصل، ساختار و معنا را فعل تمام می‌کند و به پایان و سرانجام می‌رساند. فعل جایگاه ویژه و مهمی در جمله دارد؛ بلکه مهم‌ترین قسمت آن است. براساس تجارب ویراستاری، بسیاری از نویسندگان در مکان استفاده از فعل و جایگاه آن اشکالاتی دارند. درباره جایگاه فعل باید از خود بپرسیم که کاربرد نادرست فعل کجا در متن ایراد و اشکال وارد می‌کند و باعث می‌شود ما به‌خوبی نتوانیم پیام و معنای خود را به مخاطب برسانیم و میان ما و مخاطب پارازیت ایجاد می‌کند؟ روی سخن ما در این جلسه نیز همین خواهد بود. از کتاب‌هایی که دربار‌ه‌ی ویرایش و این سؤال یعنی افعال، شرح و بیان و نکته‌های ناب و قابل استفاده‌‌ی بسیار خوبی دارد، کتاب انواع ویرایش استاد ابوالفضل طریقه‌دار است. یک. حذف و عطف فعل در مواردی فعلی را در جمله حذف و فعلی را عطف به جمله‌ی سابق می‌کنیم؛ در صورتی که هیچ ربطی به یکدیگر ندارند. یعنی حذف و عطف فعل در جمله رخ می‌دهد؛ روشن‌تر بگویم که به‌جای آوردن یک فعل در جمله، آن را حذف می‌کنیم و جمله‌ی مربوط به آن فعل را به فعلی عطف می‌کنیم که از آن نیست. در جمله‌ی «فرودگاه سقز تکمیل و به بهره‌برداری رسید.» گزارشگر و خبرنگار می‌خواهد بگوید ساخت فرودگاه تکمیل شد و به بهره‌برداری رسید؛ ولی فعل «شد» را حذف کرده و فعل رسید را به جمله‌ی مربوط به فعل شد، عطف کرده است. نمونه دیگر این جمله است: «به آن‌ها شلیک و از بین برد». در این جمله افزون بر مشکل حذف و عطف فعل، ایراد حذف مفعول نیز وجود دارد. دو. تتابع افعال تتابع افعال زمانی است که چند فعل پشت سر هم در جمله قرار بگیرند؛ یعنی چند جمله آورده‌ایم که فعل آنها در جای خود استفاده نشده است؛ بلکه همه را پشت سرهم قرار داده‌ایم. تتابع افعال در جمله، فهم کلام را دشوار می‌کند. هر آنچه از یک تبلیغات مؤثر می‌خواهید، داریم. ما فعلی به نام «می‌خواهید داریم» که نداریم؛ گویا این‌جا می‌خواهد بگوید که تبلیغات مؤثر چه چیزهایی دارد؟ همه‌ی آن چیزها را ما با شیوه‌ی کار تبلیغاتی خود، می‌توانیم برآورده کنیم؛ پس بهتر بود که می‌گفت: تبلیغات مؤثر را از ما بخواهید. 🌱 @ghalamdar

بخش دوم گزارش سیزدهمین رواق اهل قلم ✍سیده ناهید موسوی ویرایش: سعید احمدی 🌱 سیزدهمین رواق اهل قلم به همت رحامدیا برگزار شد. سعید احمدی (ویراستار و مدرس نویسندگی) در این جلسه چنین گفت: ویراستار کمک‌حال نویسنده در «درست‌نویسی» است. او متن را رسا و شیواتر می‌کند و فهم مفاهیم را بهبود می‌بخشد. نویسندگان به ویراستاران نیاز دارند؛ اما نویسنده نباید همه‌ی کار را بر دوش ویراستار بگذارد. وی با نگاه به تجربه‌ی قلمی و حرفه‌ای خود به نکته‌هایی در این‌باره اشاره‌ کرد که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم: سه. افعال عام و ترکیبات فعلی این کار شاید در بخش‌هایی غلط نباشد و در دسته‌ی محرمات نویسندگی نگنجد؛ ولی آن‌قدر کراهت دارد که جان و نفس جمله را می‌گیرد. برخی یادداشت‌نویسان عادت به استفاده از چند فعل شناخته‌شده و معمول دارند و علاقه‌ای به آوردن فعل‌های خاص و کوتاه نیز ندارند. این کار به یادداشت‌ها آسیب هم می‌زند. چرا؟ چون در قالب یادداشت ما باید در کلمه صرفه‌جویی کنیم؛ همان‌طور که در فصل تابستان و مواقع کم‌بارش باید در مصرف آب دقت و حساسیت بیشتری داشته باشیم. بنا و اقتضای یادداشت، بر «اقل و ادل یا کوتاه و گویا» بودن است؛ بنابراین نویسنده اگر افعال را بشناسد و آن‌ها را به‌جا به کار بگیرد، هم کم‌تر دچار و گرفتار لغزش‌های زبانی می‌شود هم جملات چفت‌وبست‌دار و محکمی را خلق می‌کند. مثال آن‌که افعالی نظیر «است، بود، شد، گشت و گردید» عام‌اند و در محاوره‌های روزمره نیز پرکاربردند؛ این‌ها نباید افعال پر مصرف در یادداشت‌ها و دیگر قالب‌های نوشتاری باشند. جوری جملات را بچینیم که مجبور نباشیم در آخر هر کدام از آن‌ها چند «است» یا «بود» پیاپی بیاوریم. هرچه می‌توانیم، افعال ترکیبی و عبارت‌های فعلی کم‌تری را در پایان جملات‌مان بنشانیم؛ بنابراین به‌جای «کوشش کرد» بنویسیم: کوشید. به‌جای «عبور کرد» بنویسیم: گذشت. به‌جای «انتخاب کرد» می‌شود نوشت: برگزید. «آزمود» را گاهی بگذاریم به‌جای «امتحان کرد». جنگ‌ کرد: جنگید. عبارت‌های فعلی نیز مثل «به رشته تحریر درآورد» که به‌جای آن می‌نویسیم: «نوشت». به قتل رساند: کشت. او را مورد عفو قرار داد: او را بخشید. به درجه‌ی رفیع شهادت نائل شد: شهید شد. به اهتزاز درآورد: برافراشت. به خواب رفت: خوابید. به جنبش درآورد: جنباند. به زیور طبع آراست: چاپ کرد. به سرقت برد: دزدید. به وقوع پیوست: رخ داد. مثال در این باب بسیار است؛ اما به همین‌ها بسنده می‌کنم. برخی از عبارت‌های فعلی آن‌قدر رسمی و خشک و بی‌روح‌اند که مثل سم مهلک به جان سادگی و صمیمیت جملات می‌افتند. چه ضرورتی دارد که ما در نوشته‌های‌مان سم بریزیم؟ 🌱 @ghalamdar

چالش ویرایش 👇 تعامل کانال قلمدار با همراهان عزیز! اشکالات این متن چیست و چگونه می‌شود آن را رسا و همه‌فهم کرد؟ ✅ بهترین ویرایش ارسالی در کانال درج می‌شود. 👇 «جهت بررسی این موضوع باید توجه داشت که شرایط خاص دوران پس از وفات پیامبر به‌خصوص مسئله سقیفه و شروع موج ارتداد پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) و به خطر افتادن اصل وجودی اسلام و اثر مخرب تفرقه سیاسی در آن مقطع امیرالمؤمنین علی (ع) پس از دوره کوتاهی مخالفت سیاسی، بنا بر مصالح کلی اسلام و توجه به در خطر افتادن وجودی اسلام، یاری به خلفا و دوری از تفرقه را راه حفظ و تقویت کیان اسلام تشخیص داده و در این راه از هیچ‌گونه تلاشی دریغ نکردند و جز مقطع کوتاهی که ذکر شد ایشان تا زمان به حکومت رسیدن خویش از معرفی خویش به‌عنوان امام و حاکم بر حق خودداری کردند.» 😁🤔😰 به همین سادگی 👆 ویرایش کنید و به آیدی @saeidaa110 ارسال فرمایید.

اولین بازخورد اینه که نویسندشو باید کوبید و از اول ساخت 😁

ویرایش فرهنگ با سپاس از توجه و زحمت ایشان 👇 جهت بررسی این موضوع لازم است شرایط خاصّ دوران پس از رحلت پیامبر گرامی اسلام (صلّی‌الله علیه و آله) را در نظر گرفت؛ وقایع تلخ مربوط به سقیفه و شروع موج ارتداد و تفرقهٔ سیاسی به‌وجودآمده که اثر مخرّب آن می‌توانست اصل وجودی اسلام را به مخاطره اندازد بسیار اهمیت دارد؛ ازاین‌رو، امیرالمؤمنین علی (علیه‌السلام) بنابر مصالح کلی اسلام و دورکردن آن از خطر نابودی، جز همان مدت کوتاه در ابتدای غصب خلافت که مبارزه‌ای سیاسی را با غاصبان خلافت پیامبر (صلّی‌الله علیه و آله) انجام دادند؛ در مقطع تاریخیِ بعد، از معرفی خود به‌عنوان حاکم برحقّ حکومت اسلامی خودداری ورزیدند و تشخیص دادند که جهت حفظ و تقویت کیان اسلام، راهبرد دوری از تفرقه و یاری خلفا را در پیش بگیرند و در این راه از هیچ‌ تلاشی نیز دریغ نکردند. 🙏🌺

ویرایش مهتری با سپاس از توجه و زحمت ایشان 👇 برای بررسی این موضوع، باید توجه داشت که اوضاع خاص پس از وفات پیامبر، صلوات‌الله‌ علیه، به‌ویژه «مسئله‌ی سقیفه، شروعِ موج ارتداد، به خطر افتادن اسلام و اثر مخرب تفرقه‌ی سیاسی در آن مقطع» باعث شد که امیرالمؤمنین، علیه‌السلام، به مصالح کلی نظام بیندیشد. ایشان پس از مخالفت سیاسی در دوره‌ای کوتاه، راه حفظ و تقویت کیان اسلام را در این دید که به خلفا یاری برساند و تفرقه را از امت اسلام دور کند. امام، جز همان مقطعِ کوتاه، تا زمان رسیدن به حکومت، از معرفی خویش در جایگاه امام و حاکمِ بر حق، خودداری کرد. 🙏🌺

ویرایش بحیرایی با سپاس از توجه و زحمت ایشان 👇 برای بررسی این موضوع، باید به شرایط خاص دوران پس از وفات پیامبر به‌خصوص مسئله سقیفه، شروع موج ارتداد، به خطر افتادن موجودیت اسلام و اثر مخرب تفرقه سیاسی توجه کرد. این‌ها باعث شد که امیرالمؤمنین علی (ع) فقط در دوره‌ای کوتاه، به مخالفت سیاسی برخیزد. بعد از آن بنا بر مصالح کلی، راه حفظ و تقویت کیان اسلام را «یاری به خلفا و دوری از تفرقه» تشخیص داد و در این راه از هیچ‌ تلاشی دریغ نکرد. ایشان جز همان مقطع کوتاه، تا زمانی که به حکومت رسید، از معرفی خویش در مقام امام و حاکم بر حق خودداری کرد. 🙏🌺

می‌دونم خیلی زحمت کشیدن که بفهمن این جمله‌ها چیو می‌خواد بگه. اینو از ویرایش‌های خوبشون می‌شه فهمید. 👏👏👏

یکی از سختی‌های ویراستاری، فهم منظور نویسنده در میان پریشانی و درهم‌ریختگی جملاته؛ اونم چه جملاتی! شاهکار!😁