🔊 صوت سخنان تحلیلی و تبیینی امام خامنه‌ای، مدظله‌العالی، رهبر و پرچم‌دار مقاومت درباره نظام سلطه و حوادث منطقه تاریخ: ۲۱ آذر ۱۴۰۳ 👇 https://eitaa.com/ghalamdar/514 🌱 @ghalamdar

دیوار دانشگاه تهران ✍سعید احمدی 🌱 امشب در هوای سرد و سوزناک دم‌دمای زمستان چهارصد و سه، از سینما فلسطین تا سینما بهمن در میدان انقلاب قدم زدم. قدم‌زدنی از جنس «راه رفتن با دل، نه پا». دلم گاهی هوای دوست، آشنا، رفیق یا حتی نارفیقی می‌کند، گاهی هم هوس چیزهایی که انگار از یک عمر دیگر آمده‌اند؛ مثل کتاب. این بار هوای کتاب زده به سرم و چه جایی بهتر از خیابان انقلاب؟ از تئاتر شهر تا کارگر. برای من این خیابان همیشه کتاب‌سرا بوده؛ درست همان‌طور که خیابان فلسطین، عینک‌سراست؛ عجب حکایتی دارند این و آن! ⚪️ آن‌قدر عینک در خیابان فلسطین هست که انگار اگر همه مردم جهان بخواهند دنیا را با عینک نگاه کنند، این‌جا کم نمی‌آورد. نمی‌دانم چرا و از کی، این گذر شمالی‌ـ‌جنوبی، شده است مهد عینک. شاید چون هر کسی با عینک خود، دنیا و حتی فلسطین را می‌بیند. شاید هم چون این‌جا و این دور و بر، گذر کتاب‌خوان‌ها و کتاب‌بازهاست؛ آخر سر باید چهارچشمی به معشوقه‌های خود زل بزنند. ⚪️ آدم‌های این خیابان‌ها شاید ظاهرشان تغییر کرده باشد، اما حال‌وهوایشان نه. هنوز هم بوی همان روزگار نوجوانی‌ام را می‌دهد؛ وقت‌هایی که برای خرید بوم نقاشی، قلم‌نی و ابزارهای تحریر و ترسیم به این خیابان‌ها سر می‌زدم. چه روزهایی بود! «دل خوش سیری چند». آن روزها یار غارم کتاب‌هایم بودند و قلم‌موهایم. ⚪️ امشب اما قصدم تنها قدم‌زدن و دیدن است. به خیابان دانشگاه که می‌رسم، آرامش آن مثل نگاه مادربزرگ است؛ بی‌صدا اما عمیق. این‌جا سمت دانشگاه تاریک‌تر از آن سوی خیابان است؛ مغازه‌ای نیست که نوری بدهد یا شوری بیافریند. از چراغ سبز چهارراه می‌گذرم. نیت می‌کنم سمت روبرو بروم؛ اما دیوارها با نرده‌های سبز و کشیده دانشگاه تهران، دل و نگاهم را می‌ربایند. اگرچه می‌گویند «دیوار موش دارد» این‌جا دیوارهایش هوش و گوش و صدا و نجوا دارند. صلای فرزانگی و بزرگی می‌دهند این دیوارها. ⚪️ کنار دیوار قدم می‌زنم. عابران کم‌اند. گاهی دختری مکشفه و گاهی محجبه، گاهی پسری با موهای مجعد و لباس‌های ریش‌ریش و گاهی مرتب و اتوکشیده. روی نرده‌های دانشگاه تابلوهایی گذاشته‌اند. اول گمانم به تبلیغات بازرگانی یا شعارهای سیاسی رفت؛ از همان‌ها که می‌گویند «دانشجو می‌میرد، ذلت نمی‌پذیرد». نزدیک‌تر که می‌شوم، می‌بینم انگار فرق دارد این‌ها با هر چیز دیگری که تا حالا روی دیوارهای شهر دیده‌ام. عکس‌ها و زندگی‌نامه مفاخر علمی دانشگاه تهران است از تأسیس تا اکنون، با نام و عنوان میراث هزار و هفتصد و پنجاه و هفت سال سنت آموزش عالی در ایران‌. مکث می‌کنم و عکس می‌گیرم. با خودم می‌گویم: «دیوار این‌جا کتابی است بزرگ، قطور، باز و ابدی». این جنس کار، تحسینم را برانگیخته است. 🌱 شب بیست‌وسوم آذر صفر سه 👇 https://eitaa.com/ghalamdar/515 🌱 @ghalamdar