سلام مولای من؛ می‌دانم که داغدار سوگ پدر هستید. شاید زمان درستی برای ابراز این صحبت نباشد اما خواستم از همین‌جا ،به نمایندگی باقی مسلمانان جهان، آغاز امامتتان را تبریک عرض کنم. هرچند ما هنوز موفق به دیدارتان نشدیم. البته نامه‌ای هم برایتان نفرستادیم. خبر هم ندارم چند تا سفیر این اطراف فرستاده بودید برای گرفتن بیعت ... حتماً خودتان مطلع هستید که اینقدر گرفتار دنیا و مصائبش شدیم که حواس‌مان به دوروبرمان نیست. گاهی وقت‌ها خودمان را هم نمی‌شناسیم چه برسد به سفیران جنابتان. نمی‌دانم، شاید مسلم نامی هم فرستاده باشید برای راستی‌آزمایی، ما حواسمان نبوده راهش نداده‌ایم خانه! یا چمی‌دانم، دست یک از خدا بی‌خبری خورده، از بلندی پرت شده پایین! آخرالزمان است دیگر. هیچ‌کس،هیچ کس را نمی‌شناسد. علی‌ ای‌حال، ما، امت جد بزرگوار شما، سال‌هاست که در انتظار شما هستیم. بخاطر این تأخیر هم زیاد فحش خوردیم و همچنان می‌خوریم. بعضی‌هامان از بس با این و آن سر شما در افتادند، خودشان هم دچار شک و یأس شدند. نه که خدای ناکرده بگویم ما هم همین هستیم خیر! ما از آنهاش نیستیم. دعای ندبه‌ی ما اگر جمعه به جمعه خوانده نشود دعای عهدمان را از یاد نمی‌بریم. اصلاً اینجا هر روز صبح سر صف مدرسه دعای سلامتی شما خوانده می‌شود. دیگر بیشتر از این چه می‌خواهید از این امت؟ حیف نیست با اینهمه خیل مشتاقان پشت پرده‌ی ملکوت پنهان شده‌اید و ما را از دیدن آفتاب جمال خود محروم می‌کنید؟ نکند خدای نکرده ما را کوفی پنداشته‌اید؟ نخیر، تصدقتان شوم! ما اهل کوفه نیستیم. ما همه دعای فرج بلدیم. ندبه می‌خوانیم. عهد می‌خوانیم. دم به دقیقه هم می‌گوییم اللهم عجل لولیک الفرج! دیگر نمی‌دانم مشکل کجاست! اینهمه تأخیر برای چه؟ قربان شما: #مقیمی #شیعه‌ی‌حقیقی #البته_خیر_سرش