#قربانیان_وضع_موجود #اپیزود_دوم اپیزود دوم را نوشتم اما قید انتشارش را زدم. درد را گاهی نمی‌شود به تصویر کشاند. نمی‌شود نوشت که چطور چند نوجوان هم‌محلی، چند دوست به جان هم می‌افتند و برای هم دندان‌قروچه می‌کنند و چیزی نمانده همدیگر را بزنند و حتی بیشتر... برای آنکه یکی دلش می‌خواهد تیم کشورش ببازد و این را بلندبلند اعلام می‌کند. و آن دیگری تحمل نمی‌کند و شعار مرگ بر وطن‌فروش سر می‌دهد و باز این یکی می‌خواهد آن یکی را بزند و بقول خودش تکه تکه کند! وقتی دخترک 14 ساله با چهره‌ای که ترسناک شده، می‌گوید خانوم دوست دارم چاقو و چنگال بیاورم و سر فلانی را ببرم و مغزش را دربیاورم... تنت می‌لرزد. وقتی نمی‌توانند کنار هم بنشینند و بازی را تماشا کنند و لذت ببرند و شاد و آرام بگذرانند، تنت می‌لرزد. وقتی تمام وقت به هم چنگ و دندان نشان می‌دهند، تنت می‌لرزد. ما چه کرده‌ایم با این بچه‌ها، ما یعنی مای مسئول، مای پدر و مادر، مای معلم و مربی، مای مدعی، مای مدعی، مای مدعی... که حتی امروز وسط تلاشیِ دوست‌نداشتنی این نسل، تقصیر و سهمی برای خودمان قائل نیستیم و یکدیگر را خطاب و عتاب می‌کنیم! ما با این نسل چه کرده‌ایم؟! با نسلی که هنوز برای این نوع کنشگری‌ها کودک است و کوچک است و ناتوان است و کم‌صبر، اما ما در هر طرف این بازی که ایستاده‌ایم، این نسل را بازیچه کرده‌ایم. ما را به آنکه می‌پرستیم، هر طرف که ایستاده‌ایم، با دهه هشتادیها پز ندهیم، به همدیگر نشانشان ندهیم، آنها را وسط بازی‌های خود نیاوریم، این بازی از هر طرف که باشد دوسر باخت است. نوجوانی وقت رشد است وقت جهیدن وقت پخته شدن وقت یاد گرفتن و ظرف وجود را بزرگ کردن... لطفا هوای نوجوانی را داشته باشیم. این مهم‌ترین دوره سنی، گناه دارد برای آنکه بشود لحاف ملا و هرکسی به سمتی که دلش می‌خواهد، آن را بکشد. و یادمان باشد و حتما یادمان باشد، آنچه بین این بچه‌های معصوم می‌گذرد، ماحصل آن است که ندیدند بزرگترهایشان با هم خوب گفتگو کنند، با هم خوب تعامل کنند و با هم روی نقاط اختلافشان خوب حرف بزنند و خوب گوش کنند... ف. حاجی وثوق @ghalamzann