#حکایت_از_ما_بهتران ابتدای صبح است و برای یک هماهنگی وارد یکی از #مدارس_نخبگانی شهر می‌شوم، یک حیاط وسیع و ساختمانی که به جهت درب و شیشه و حتی زنگ، کاملا متفاوت با مدارس دیگر است. راهروی وسیع با اتاق‌هایی که تابلوهای شکیل بالای هر کدامشان نصب شده است. معاونت آموزشی، معاونت پرورشی، اتاق روابط عمومی و اتاق‌های دیگر که همه کاملا وسیع و روشن با چیدمان مطلوب هستند. سراغ اتاق مدیر مجموعه را می‌گیرم، به اتاقی هدایت می‌شوم که بیرونش و درب‌هایش به اتاق جلسات ادارات کاملا متمول شباهت دارد، شیک و رسمی و تمیز، وارد که می‌شوم برای لحظاتی مبهوت می‌مانم، یک اتاق کاملا بزرگ که در یکطرف میز چوبی و خوش‌رنگ جلسات با صندلی‌های چرمی قهوه‌ای چیده شده‌اند، و در طرف دیگر مبلمان اداری کاملا شکیل که در تمام سالهایی که با مدارس مختلف آمد و شد داشته‌ام، چنین تصویری ندیده‌ام. اصلا مدارس که هیچ، اتاق مدیر مجموعه ما هم که مدیرکل استانی محسوب می‌شود، در این قدوقواره نیست. همه چیز به شکل عجیبی، زیادی شیک است. با مدیر حرف میزنم و بعد در اتاق معاون پرورشی با معاون... آنجا هم برای خودش همه چیز دارد، شکیل و مرتب و وسیع... و ناخودآگاه تصویر دفتر یکی از دبیرستان‌های خوب و موفق شهر برایم زنده می‌شود که مدتی قبل مهمانشان بودم، یک فضای کوچک که مدیر و معاون و معلم‌ها و... همه دور هم مماشات می‌کردند با مبلمان که خیر...صندلی‌ها و میزهایی در ابتدایی‌ترین شکل ممکن! بخیل که نیستیم گوارای وجودشان... اما فقط یک سوال در تمام این مدت توی ذهنم رژه می‌رود، اینهمه هزینه، اینهمه هزینه... برای کدام دانش‌آموزان دارد انجام می‌شود و خروجی آن کجاست؟! مدارس #سمپاد با اینهمه امکانات عجیب و تمول و رفاه، دارند دقیقا چه می‌کنند؟! حرف از پیوست فرهنگی و تربیتی هم که می‌شود، فورا می‌گویند تمرکز مدرسه روی درس و تحصیل است! بنرهای سردر مدارس را من هم دیده‌ام و لیست قبول‌شدگان کنکورشان... اما غریبه که نیستیم، یکی بیاید و آمار واقعی بدهد که ازین مدارس چنددرصد خروجی بدردبخور و مفید و موثر برای کشور بیرون آمده است؟! و البته #شریف و نخبگانش را یادمان نمی‌رود!.... ف. حاجی وثوق @ghalamzann