❣﷽❣ بسم الله الرحمن الرحیم ✔️ کتاب سه دقیقه در قیامت 🔷#قسمت_چهل_نه 💠اما نكته مهمي كه در آنجا فهميدم و بسيار با ارزش بود اينكه؛ توفيق شهادت نصيب هر كسي نمي‌شود. انسان بااخلاصي كه بتواند از تمام تعلقات دنيايي دل بكند، لياقت شهادت مي‌يابد. ✨شهادت يك اتفاق نيست، يك انتخاب است. يك انتخاب آگاهانه كه براي آن بايد تمام تعلقات را از خود دور كرد. مثالي بزنم تا بهتر متوجه شديد. همان شبي كه با دوستانم در سوريه دور هم جمع بوديم وگفتم چه كساني شهيد مي‌شوند، به يكي از رفقا هم تأكيد كردم كه فردا با ديگر رفقا شهيد مي‌شوي. 🍃روز بعد، در حين عمليات، تانك نيروهاي ما مورد هدف قرار گرفت. سيديحيي و سجاد، در همان زمان به شهادت رسيدند. درست در كنار همين تانك، آن دوست ما قرار داشت كه من شهادت او را ديده بودم. اما اين دوست ما زنده ماند و در زير بارش سنگين رگبار نيروهاي داعش، توانست به عقب بيايد! 🌀من خيلي تعجب كردم. يعني اشتباه ديده بودم؟! دو سه سال از اين ماجرا گذشت. يك روز در محل كار بودم كه اين بنده خدا به ديدنم آمد. پس از كمي حال و احوال، شروع به صحبت كرد و گفت: خيلي پشيمانم. خيلي... باتعجب گفتم: از چي پشيماني؟ 🔅گفت: «يادته تو سوريه به من وعده شهادت دادي؟ آن روز، وقتي كه تانك مورد هدف قرار گرفت، به داخل يك چاله كوچك پرت شدم. ما وسط دشت و درست در تيررس دشمن بوديم. يقين داشتم كه الآن شهيد مي‌شوم. باور كن من ديدم كه رفقايم به آسمان رفتند! 🔻اما همان لحظه، فرزندان خردسالم در مقابل چشمانم آمدند. ديدم نمي‌توانم از آن‌ها دل بكنم! 🌱در درونم به حضرت‌زينب(س) عرض كردم: خانم جان، من لياقت دفاع از حرم شما را ندارم. من مي‌خواهم پيش فرزندانم برگردم. خواهش مي‌كنم... ☀️هنوز اين حرف‌هاي من تمام نشده بود كه حس كردم يك نيروي غيبي به ياري من آمد! دستي زير سرم قرار گرفت و مرا از چاله بيرون آورد. آنجا رگبار تيربار دشمن قطع نمي‌شد. من به سمت عقب مي‌رفتم و صداي گلوله‌ها كه از كنار گوشم رد مي‌شد را مي‌شنيدم، بدون اينكه حتي يك گلوله يا تركش به من اصابت كند! گويي آن نيروي غيبي مرا حفاظت كرد تا به عقب آمدم. اما حالا خيلي پشيمانم. نمي‌دانم چرا در آن لحظه اين حرف‌ها را زدم! توفيق شهادت هميشه به سراغ انسان نمي‌آيد.» او مي‌گفت و همينطور اشك مي‌ريخت... ✅درست همين توصيفات را يكي ديگر از جانبازان مدافع حرم داشت. او مي‌گفت: وقتي تير خوردم و به زمين افتادم، روح از بدنم خارج شد و به آسمان رفتم. يك دلم مي‌گفت برو، اما با خودم گفتم خانم من خيلي تنهاست. حيفه در جواني بيوه شود. من خيلي او را دوست دارم... همين كه تعلل كردم و جواب ندادم، يكباره ديدم به سمت پايين پرت شدم و با سرعت وارد بدنم شدم. درست در همان لحظه، پيكرهاي شهدا را كه من، همراه آن‌ها بودم، از ماشين به داخل بيمارستان بردند كه متوجه زنده بودن من شدند و... 🔹شبيه اين روايت را يکي از جانبازان حادثه انفجار اتوبوس سپاه داشت. او مي‌گفت: همين كه انفجار صورت گرفت، همراه ده‌ها پاسدار شهيد به آسمان رفتم! در آنجا ديدم كه رفقاي من، از جمع ما جدا شده و با استقبال ملائك، بدون حساب وارد بهشت مي‌شدند، نوبت به من رسيد. گفتند: آيا دوست داري همراه آن‌ها بروي؟ ❄️گفتم: بله، اما يکباره ياد زن و فرزندانم افتادم. محبت آن‌ها يکباره در دلم نشست. همان لحظه مرا از جمع شهدا بيرون کردند. من بلافاصله به درون بدنم منتقل شدم. حالا چه‌قدر افسوس مي‌خورم. چرا من غفلت كردم!؟ مگر خداوند خودش ياور بازماندگان شهدا نيست؟ من خيلي اشتباه كردم. ولي يقين پيدا کردم که شهادت توفيقي است که نصيب همه نمي‌شود. 🖋ادامه دارد...   #یارمهربان 💝 @ghandab ┈••✾•🌿🌺🌿•✾••┈