🔹#قُوْبَاء: اصل در آن تحريك واو است. صاحب قاموس گفته: «فعلًا (به ضم فاء و سكون عين نيامده مگر قوباء و خشاء و اصلهما قُوَباء و خُشاء است) . و آن #خشونت و درشتى است كه در ظاهر پوست بدن به هم مى‏رسد با #خارش بسيار و از آن، #قشور دائم جدا مى‏گردد تا صحت يابد و در ابتدا دانه اندك صلبى پيدا مى‏شود و يا داغى و خارش بسيار مى‏كند و بعد خارش بسيار اندك آب لزجى از آن تراوش مى‏كند، روز به روز منتشر و زياده مى‏گردد و از امراض #مسريه است و دو نوع مى‏باشد: سرخ و سياه.» سرخ آن نازك‏تر و خارش آن كمتر و سياه آن ضخيم‏تر و خارش آن بيشتر و مادّه سرخ، خون فاسد رقيق مائى بورقى است و ماده سياه، سودايى غير طبيعى فاسد ردى؛ خواه از خون سوخته باشد و خواه از صفراى سوخته و خواه از سوداى سوخته كه به طرف جلد ريزد و گاه در عمق بدن به هم مى‏رسد و به دستور، خارش بسيار مى‏كند و از آن پوست جدا مى‏گردد و روز به روز منتشر مى‏شود و بسيار آن خصوصاً سياه ضخيم. و آنچه از آن رطوبت صديدى لزج عفن لذاع تراوش نمايد و زود منتشر و اطراف خود را متقرح و فاسد سازد، بسيار ردى و #مقدمه_جذام و #منذر بدان است. و قوباى منتشر را بر برص اسود اطلاق مى‏نمايند، و گاه قوبا در دماغ ظاهر مى‏شود. و علامت و سبب آن قريب به علامت و سبب حمره دماغ است و لازم آن، حكّه دماغ. 📚#خلاصة الحكمة، ج‏3، ص: 75 https://eitaa.com/ghanoonfeteb