#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۵ 『 #دعای صد و پانزده – هنگام فرا رسیدن ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی هَدَانَا لِحَمْدِہِ وَجَعَلَنَا مِنْ أَهْلِهِ، لِنَکُونَ لِإِحْسَانِهِ مِنَ الشَّاکِرِینَ، وَلِیَجْزِیَنَا عَلیٰ ذٰلِكَ جَزَاءَالْمُحْسِنِینَ. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی حَبَانَا بِدِینِهِ، وَاخْتَصَّنَا بِـمِلَّتِهِ، وَسَبَّلَنَا فیٖ سُبُلِ إِحْسَانِهِ، لِنَسْلُکَهَا بِـمَنِّهِ إِلیٰ رِضْوَانِهِ، حَمْداً یَتَقَبَّلُهُ مِنّٰا، وَیَرْضیٰ بِهِ عَنّٰا. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِی جَعَلَ مِنْ تِلْكَ السُّبُلِ شَهْرَہُ، شَهْرَ رَمَضَانَ‏، شَهْرَ الصِّیَامِ، وَشَهْرَ الْإِسْلَامِ، وَشَهْرَ الطَّهُورِ، وَشَهْرَ التَّمْحِیصِ وَشَهْرَ الْقِیَامِ‏، ﴿اَلَّذِی أُنْزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَیِّناتٍ مِنَ الْهُدى‏ وَالْفُرْقانِ﴾. شکر خداوندى را سزاست که ما را به حمد و ستایش خود هدایت فرمود و ما را از سپاسگزاران قرار داد تا نسبت به احسان او سپاس گوییم و او به ما پاداش نیکوکاران را عطا فرماید. و سپاس خداوندى را که ما را براى دین خود برگزید و آیینش را اختصاصاً به ما ارزانی داشت و ما را در طریق احسانش به پیش برد تا با لطف او به سوى رضوانش حرکت کنیم. ستایشی که آن را از ما قبول فرماید و با آن از ما خشنود گردد. و ستایش خدایى را سزاست که یکى از راه‌هاى رضوانش را ماه خودش یعنى ماه رمضان قرار داد، ماه روزه، ماه اسلام، ماه طهارت، ماه پاکسازى درونی و ماه قیام، ماهى که در آن قرآن به عنوان کتاب راهنمایى مردم همراه با حجت‌هاى روشن هدایت و براهین جدا کننده حق از باطل نازل شده است. فَأَبَانَ فَضِیلَتَهُ عَلیٰ سَائِرِ الشُّهُورِ، بِـمٰا جَعَلَ لَهُ مِنَ الْحُرُمَاتِ الْمَوْفُورَةِ وَالْفَضَائِلِ الْمَشْهُورَةِ، فَحَرَّمَ فِیهِ مٰا أَحَلَّ فیٖ غَیْرِہِ إِعْظَاماً، وَحَجَرَ فِیهِ الْمَطَاعِمَ وَالْمَشَارِبَ إِکْرَاماً، وَجَعَلَ لَهُ وَقْتاً بَیِّناً، لاٰیُجِیزُ جَلَّ وَعَزَّ أَنْ یُقَدَّمَ قَبْلَهُ، وَلاٰ یَقْبَلُ أَنْ یُؤَخَّرَ عَنْهُ. ثُمَّ فَضَّلَ لَیْلَهً وَاحِدَةً مِنْ لَیَالِیهِ عَلیٰ لَیَالِی أَلْفِ شَهْرٍ، وَسَمَّاهَا لَیْلَةَ الْقَدْرِ ﴿تَنَزَّلُ الْمَلائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهٰا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ﴾ سَلامٌ‏ دَائِمُ الْبَـرَکَةِ إِلیٰ طُلُوعِ الْفَجْرِ عَلیٰ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِہِ بِـمٰا أَحْکَمَ مِنْ قَضَائِهِ. پس خداوند برترى ماه رمضان را بر دیگر ماه‌ها از این راه نشان داده که در این ماه محرّمات زیاد و فضیلت‌هاى آشکار و مشهورى مقرر شده است. و لذا از باب بزرگداشت این ماه، چیزهایى را که در دیگر ماه‌ها حلال است، در ماه رمضان حرام شمرده و به خاطر تکریم آن، خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها را ممنوع فرموده است. و براى آن وقت خاصی مشخص کرده که اجازه نـمی‌دهد خدای بلند مرتبۀ با عزت، که پیش از آن مقدم گردد، و نـمی‌پذیرد که از آن وقت به تأخیر افتد. و فضیلت یک شب از شب‌هاى این ماه را بر فضیلت شب‌هاى هزار ماه دیگر ترجیح داده و نام آن را شب قدر نهاد که در آن فرشتگان و جبـرائیل در مورد هر امرى با اجازه پروردگار نازل مى‌شوند، شبى که تا طلوع سپیده شب سلامت است و هنگام نزول برکات همیشگى بر هر کس از بندگانش که بخواهد و آنچه که حکم و فرمانش اقتضا کند.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۷ 『 #دعای صد و هفده – در هر روز از ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ اَللّٰهُمَّ هٰذَا شَهْرُ رَمَضانَ الَّذِى أَنْزَلْتَ فِيهِ الْقُرْآنَ هُدىً لِلنَّاسِ وَبَيِّناتٍ مِنَ الْهُدىٰ وَالْفُرْقانِ، وَهٰذَا شَهْرُ الصِّيامِ، وَهٰذَا شَهْرُ الْقِيامِ، وَهٰذَا شَهْرُ الْإِنابَةِ، وَهٰذَا شَهْرُ التَّوْبَةِ، وَهٰذَا شَهْرُ الْمَغْفِرَةِ وَالرَّحْمَةِ، وَهٰذَا شَهْرُ الْعِتْقِ مِنَ النَّارِ وَالْفَوْزِ بِالْجَنَّةِ، وَهٰذَا شَهْرٌ فِيهِ لَيْلَةُ الْقَدْرِ الَّتِى هِىَ خَیْرٌ مِنَ أَلْفِ شَهْرٍ. خداوندا این ماه رمضان است که قرآن را در آن فرو فرستادی، برای راهنمایی مردم و دلایلی روشن از هدایت و تشخیص بین حق و باطل و این است ماه روزه و این است ماه بپاداری نـماز و این است ماه بازگشت و این است ماه توبه و این است ماه آمرزش و رحمت و این است ماه رهایی از آتش دوزخ و رسیدن به بهشت و این ماهی است که شب قدر در آن است؛ شبی که از هزار ماه بهتـر است. اَللّٰهُمَّ فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَعِنِّى عَلیٰ صِيامِهِ وَقِيامِهِ وَسَلِّمْهُ لیٖ وَسَلِّمْنِى فِيهِ، وَتَسَلَّمْهُ مِنِّی، وَأَعِنِّى عَلَيْهِ بِأَفْضَلِ عَوْنِكَ، وَوَفِّقْنِى فِيهِ لِطَاعَتِكَ وَطَاعَةِ رَسُولِكَ وَأَوْلِيائِكَ صَلَواتُ اللّٰهُ عَلَيْهِمْ، وَفَرِّغْنِى فِيهِ لِعِبَادَتِكَ وَدُعائِكَ، وَتِلاوَةِ كِتابِكَ، وَأَعْظِمْ لیٖ فِيهِ الْبَـرَكَةَ، وَاَحْرِزْ لیٖ فِیهِ التَّوْبَةَ، وَأَحْسِنْ لیٖ فِيهِ الْعافِيَةَ، وَأَصِحَّ فِيهِ بَدَنِی، وَأَوْسِعْ لیٖ فِيهِ رِزْقِى، وَاكْفِنِى فِيهِ مٰا أَهَمَّنِى، وَاسْتَجِبْ فِيهِ دُعائِی، وَبَلِّغْنِى فِيهِ اَمَلِی وَرَجائِی. خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و مرا بر روزه و شب‌زنده‌داری در این ماه یاری فرما، آن را برایم سالـم بدار و مرا بر آن سلامتی ده و مرا بر آن به بهتـرین یاری‌ات یاری ده و مرا در آن بر طاعتت و طاعت رسول و اولیایت که درود خدا بر آنان باد، توفیق ده و در آن برای بندگی‌ات و خواندن دعا و تلاوت قرآنت آسودگی‌ام بخش و در این ماه برکت را برایم بزرگ گردان، و توبه را برای من در آن محرز نـما، و تندرستی‌ام را در آن نیکو بدار و تنم را در آن قرین سلامت فرما و روزی‌ام را در آن وسعت بخش و آنچه برایم در آن مهم است کفایت کن و دعایم را در آن اجابت فرما و به آرزو و امیدم برسان. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ‌مُحَمَّدٍ، وَأَذْهِبْ عَنِّى فِيهِ النُّعاسَ وَالْكَسَلَ وَالسَّأْمَةَ وَالْفَتْـرَةَ وَالْقَسْوَةَ وَالْغَفْلَةَ وَالْغِرَّةَ، اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ‌مُحَمَّدٍ، وَجَنِّبْنِى فِيهِ الْعِلَلَ وَالْأَسْقامَ، وَالْهُمُومَ وَالْأَحْزانَ، وَالْأَعْراضَ وَالْأَمْراضَ، وَالْخَطايا وَالذُّنُوبَ، وَاصْـرِفْ عَنِّى فِيهِ السُّوءَ وَالْفَحْشاءَ، وَالْجَهْدَ وَالْبَلاءَ، وَالتَّعَبَ وَالْعَناءَ، إِنَّكَ سَمِيعُ الدُّعاءِ. خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و در این ماه این امور را از من برطرف کن، خواب‌آلودگی و کسالت و خستگی و سستی و قساوت و غفلت و غرور را، خداوندا بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست، و در این ماه برکنارم دار از دردها و بیماری‌ها و اندوه‌ها و غصّه‌ها و پیش‌آمدها و مریضی‌ها و خطاها و گناهان و در این ماه از من دور کن بدی و زشت‌کاری و رنج و بلا و زحمت و مشقت را، همانا تو شنوای دعایی. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَأَعِذْنِی فِيهِ مِنَ الشَّيْطانِ الرَّجِيمِ، وَهَمْزِہِ وَلَمْزِہِ، وَنَفْثِهِ وَنَفْخِهِ، وَوَسْوَسَتِهِ وَتَثْبِيطِهِ، وَبَطْشِهِ وَكَيْدِہِ، وَمَکْرِہِ وَحَبائِلِهِ، وَخُدَعِهِ وَأَمانِيِّهِ، وَغُرُورِہِ وَفِتْنَتِهِ، وَخَیْلِهِ وَرَجِلِهِ، وَاَعْوَانِهِ وَشَـرَكِهِ، وَأَتْباعِهِ وَاِخْوَانِهِ، وَاَحْزَابِهِ وَأَشْياعِهِ، وَأَوْلِيائِهِ وَشُـرَكائِهِ، وَجَمِيعِ مَكائِدِہِ.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۸ 『 #دعای صد و هجده – در نخستین روز از ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ یٰا بَرُّ یٰا لَطِیفُ، یٰا رَاحِمَ الْعَبْدِ الضَّعِیفِ، حَارَتِ الْاَفْکَارُ فیٖ مَعْرِفَةِ عَظَمَتِكَ وَفیٖ شُکْرِ نِعْمَتِكَ، أَنَا الْعَبْدُ الْوَجِلُ مِنَ الْمَخَافَةِ عَلَی التَّهَجُّمِ عَلیٰ مُقَدَّسِ حَضْـرَتِكَ، وَأَنَا أَتَوَسَّلُ إِلَیْكَ بِکُلِّ مَنْ یُعِینُ عَلَیْكَ، وَبِجَمِیعِ الْمَسَائِلِ لَدَیْكَ أَنْ تَقْبَلَ اعْتِـرَافِی لَكَ بِذُنُوبِی، وَأَنْ تَجْعَلَ مٰا أَنْتَ أَهْلُهُ لیٖ فیٖ الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ دِرْعاً وَجُنَّةً، وَأَنْ یَکُونَ مَصِیرِی إِلیٰ مَحَلِّ رِضَاكَ فیٖ أَمَانِ أَهْلِ الْجَنَّةِ. ای نیکوکار، ای دارندۀ لطف، ای رحم کنندۀ بر بندۀ ناتوان، سـرگردان گشت اندیشه‌ها در شناخت عظمتت، و در سپاس نعمتت، من بندۀ هراسانم از ترس بر تاختـن بر پیشگاه مقدست، و من به تو متوسل می‌شوم به هر کس یاری دهد بر تو، و به همۀ خواسته‌ها در نزد تو که اعتـراف من به گناهانم را بپذیری، و اینکه قرار دهی آنچه را تو شایسته آن هستی برای من در دنیا و آخرت زره و سپری بازدارنده، و اینکه سـرانجام من باشد به سوی جایگاه خشنودی تو، در ایمنی اهل بهشت. وَالْحَمْدُ لَكَ جَلَّ جَلاٰلُكَ إِنْ بَقِیتُ وَإِنْ مِتُّ، وَإِذَا حُمِلْتُ إِلَیْكَ فِی الْاَکْفَانِ عَلیٰ أَعْوَادِ الْمَنَایَا، وَإِذَا قُمْتُ بَیْنَ یَدَیْكَ فِی الْقُبُورِ أَسِیرَ الْبَلاٰیَا وَالنَّدَایَا، وَإِذَا خَرَجْتُ إِلَیْكَ مَدْهُوشاً بِصَیْحَةِ الْحَشـْرِ الْهٰائِلَةِ، وَإِذَا وَقَفْتُ بَیْنَ یَدَیْكَ مَبْهُوتاً بِنَشْـرِ صَحَائِفِ أَیَّامِ حَیَاتِی الزّٰائِلَةِ، وَإِذَا سَأَلْتَنِی وَشَهِدَتْ مَعَكَ جَوَارِحِی، وَخَذَلَنِی مَنْ کَانَ یَعِدُنِی فِی الدُّنْیَا أَنَّهُ یَقُومُ بِـمَصَالِحِی، وَرَاٰكَ الْاَنْبِیَاءُ وَالْاَوْلِیَاءُ مُعْرِضاً عَنِّی فَأَعْرَضُوا، وَمُعَاقِباً أَوْ مُعَاتِباً لیٖ فَأَجْمَعُوا أَنْ یَشْفَعُوا، وَکُنْتُ أَنَاوَأَنْتَ بِغَیْرِ ثَالِثٍ. و سپاس توراست که عظمت تو والا است با شکوه است، چه باقی بـمانم و چه بـمیرم، و هرگاه به سوی تو حمل شوم در کفن‌ها بر روی چوب‌های مرگ، و هنگامی که در پیشگاهت قرار گیرم در قبـرها که اسیر بلاها و خاک‌های مرطوب باشم، و زمانی که به سوی تو خارج شوم در حالی که با صدای هولناک محشـر متحیر و سـرگشته باشم و وقتی که بایستم در پیشگاهت در حالی که با باز شدن نامه‌های اعمال دوران زندگی از بین رفته‌ام سـرگردان باشم و چون از من سؤال کنی و همراه تو گواهی دهند اعضایم و مرا واگذارد آنکه مرا در دنیا وعده می‌داده است اقدام کند به نفع من اقدام کند، و ببینند تو را، پیامبـران و اولیا که از من روی گردانده‌ای و آنان از من روی گردانند، یا اینکه ببینند که مرا کیفری می‌دهی یا سـرزنش می‌کنی و بر این اجماع کنند که شفاعت کنند، و بوده باشم من و تو بدون شخص ثالثی. فَلَیْتَ شِعْرِی مٰا أَنْتَ صَانِعٌ بِذٰلِكَ الْعَبْدِ الْغَادِرِ النّٰاکِثِ؟ وَلَكَ الشُّکْرُ مِنِّی کَیْفَ تَقَلَّبْتُ فِی الْحَالِ فیٖ عَقَبَاتِ عَدْلِكَ وَعَرَصَاتِ فَضْلِكَ، وَإِذَا تَقَدَّمْتُ بِاِنْفِصَالیٖ مِنْ بَیْنِ یَدَیْ هَوْلِ ذٰلِكَ اللِّقَاءِ، وَلَكَ مِنِّی أَعْظَمُ الثَّنَاءِ، وَلَوْ حَمَلْتَنِی إِلیٰ دَارَ الشَّقَاءِ، وَنَفَیْتَنِی بِهِ مِنْ دَارِ دَوَامِ الْبَقَاءِ، وَلَكَ مِنْ لِسَانِ حَالِی أَبْلَغُ مٰا وَصَلْتُ إِلَیْهِ، أَوْ تَصِلُ آمَالُ أَحَدٍ أَوْ آمَالیٖ مِنْ نَشْـرِ لِوَاءِ الْحَمْدِ وَالْاِعْتِـرَافِ، فَلَكَ الْحُجَّةُ عَلَیَّ بِجَلاٰلِكَ، وَلَكَ الْحَمْدُ تَسْتَحِقُّهُ لِعَظِیمِ حَقِّكَ، وَجَسِیمِ إِفْضَالِكَ دَائـِماً ذٰلِكَ مَعَ دَوَامِكَ، نَاهِضاً بِقُوَّةِ إِنْعَامِكَ إِلیٰ غَایَاتِ دَرَجَاتِ الْعُبُودِیَّةِ لِمُقَدَّسِ مَقَامِكَ. اَللّٰهُمَّ صَلِّ عَلیٰ مَحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ، وَاجْعَلْ سَنَتِی هٰذِہِ مَقْرُونَةً بِصَالِحِ الْاَعْمَالِ، وَوَفِّقْنِی فِیهٰا لِعِبَادَتِكَ، وَتَقَبَّلْ مِنِّی فِیهٰا جَمِیعَ مٰا أَدْعُوكَ بِهِ، وَأَتَوَسَّلُ إِلَیْكَ، إِنَّكَ عَلیٰ کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ. ای کاش می‌دانستم که چه خواهی کرد با آن بندۀ خیانتکار پیمان شکن؟ و سپاس تو راست، من که چگونه دگرگون شده‌ام در تنگناهای عدلت و صحنه‌های فضلت، و زمانی که پیش روم تا از آن صحنۀ هولناک خود را جدا سازم، و تو را است از من عظیم‌ترین ستایش، هر چند مرا به سـرای شقاوت بری، و مرا دور سازی به آن، از سـرای همیشه ماندگار بقاء و تو راست از زبان حالـم، رساترین چیزی که به آن رسیده‌ام، یا به آن برسد آرزوهای، کسی یا آرزوهایم از برافراشتـن پرچم سپاس و اعتـراف، پس تو را است حجت بر من به جلالت و تو راست سپاس که آن را شایسته‌ای به جهت حق عظیمت، و فضل بزرگت که آن پیوسته باشد همراه با دائـمی

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۱۹ 『 #دعای صد و نوزده – در روز سیزدهم ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۲۰ 『 #دعای صد و بیست – روز چهاردهم ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ إِلٰهىٖ وَسَيِّدِي بِكَ عَرَفْتُكَ، وَبِكَ اهْتَدَيْتُ إِلیٰ سَبِيلِكَ، وَأَنْتَ دَلِيلِی عَلیٰ مَعْرِفَتِكَ، وَلَوْ لاٰ أَنْتَ مٰا عَرَفْتُ تَوْحِيدَكَ، وَلَا اهْتَدَيْتُ إِلیٰ عِبَادَتِكَ. فَلَكَ الْحَمْدُ عَلیٰ مٰا هَدَيْتَ وَعَلَّمْتَ، وَبَصَّـرْتَ وَفَهَّمْتَ وَأَوْضَحْتَ مِنَ الصِّـرَاطِ الْمُسْتَقِيمِ. اى معبود و آقاى من، تو را به تو شناختم و به‌وسيلۀ تو به راهت رهنمون گرديدم و تويى راهنماى من بر شناختت و اگر تو نبودى، هرگز به يگانگى‌ات راه پيدا نـمى‌كردم و تو را نـمى‌شناختم و به پرستش تو هدايت نـمى‌شدم. پس ستايش خدا را در برابر اين‌كه مرا هدايت نـمود و آموخت و بينا كرد و فهماند و راه راست را روشن كرد. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أَدْعُوهُ فَيُجِيبُنِي، وَإِنْ‏ كُنْتُ بَطِيئاً حِینَ يَدْعُونِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أَسْأَلُهُ فَيُعْطِينِي، وَإِنْ كُنْتُ بَخِيلًا حِینَ يَسْتَقْرِضُنِي. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي أُنَاجِيهِ لِحَاجَتِي إِذَا شِئْتُ، وَأَخْلُو بِهِ حَيْثُ شِئْتُ بِسِـرِّي، فَيَقْضِی حَاجَتِي. ستايش خدا را كه به درگاه او دعا مى‌كنم و دعايم را مستجاب مى‌كند، هرچند که من دیر اجابت می‌کنم هرگاه که مرا می‌خواند. و ستايش خدا را كه از او درخواست مى‌كنم و عطايم مى‌كند، اگرچه وقتى او از من قرض مى‌طلبد، بخيل و تنگ‌چشمم. و ستايش خدا را كه هرگاه او را بخوانم، براى برآوردن حاجتم با او مناجات مى‌كنم و هرگاه بخواهم راز خود را با او در ميان مى‌گذارم و او حاجتم را برمى‌آورد. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي لاٰ أَرْجُو غَیْرَہُ، وَلَوْ رَجَوْتُ غَیْرَہُ لَأَخْلَفَ رَجَائِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي، وَلَمْ يَكِلْنِي إِلَی النَّاسِ فَيُهِينُونِی. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي تَحَبَّبَ إِلَیَّ وَهُوَ غَنِيٌّ عَنِّي، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ الَّذِي یَحْلُمُ عَنِّي حَتّٰى كَأَنِّی لاٰذَنْبَ لیٖ، فَرَبِّی أَحْمَدُ، وَهُوَ أَحَقُّ بِحَمْدِي. و ستايش خدا را كه به غیر او اميد ندارم و اگر به غیر او اميد بسته بودم، اميدم را نااميد مى‌كرد. و ستايش خدا را كه مرا به خود واگذار نـمود و گرامى داشت و به مردم واگذار نكرد تا به من اهانت و مرا خوار كنند. و ستايش خدا را كه باوجود بی‌نيازى از من، با من اظهار دوستى كرد. ستايش خدا را كه چنان بردبارى كرد و مرا عفو نـمود كه گويى گناهى نكرده‌ام. بنابراين، پروردگار من ستوده‌ترين و زيبنده‌ترين كس به ستايش است. يٰاذَا الْمَنِّ وَلاٰ يُـمَنُّ عَلَيْكَ، يٰاذَا الطَّوْلِ، يٰاذَا الْجَلَالِ وَالْإِكْرَامِ، لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ ظَهْرَ اللَّاجِینَ، وَجَارَ الْمُسْتَجِیرِينَ، وَأَمَانَ الْخَائِفِینَ، إِلَيْكَ فَرَرْتُ بِنَفْسِی يٰا مَلْجَأَ الْخَائِفِینَ، لاٰأَجِدُ شَافِعاً إِلَيْكَ إِلّٰا مَعْرِفَتِي بِأَنَّكَ أَفْضَلُ مَنْ قَصَدَ إِلَيْهِ الْمُقَصِّـرُونَ، وَآمَلُ‏ مَنْ لَجَأَ إِلَيْهِ الْخَائِفُونَ، اى خداى بخشنده اى كه هيچ‌كس نـمى‌تواند بر تو منّت بگذارد، اى بخشنده اى بزرگوار و گرامى، معبودى جز تو وجود ندارد و تويى پشتوانۀ پناهندگان و همسايۀ پناه‌جويان و ايـمنى‌بخش بيمناكان، به درگاه تو گريخته‌ام اى پناهگاه هراسناكان و به درگاه تو شفاعت‌كننده‌اى جز شناخت من به اين‌كه تو برترين كسی هستى كه كوتاهى‌كنندگان آهنگ تو را كرده‌اند و آرزومندترين كسی هستى كه بيمناكان به درگاه تو پناه آورده‌اند، ندارم. أَسْأَلُكَ بِأَنَّ لَكَ الطَّوْلَ وَالْقُوَّةَ وَالْقُدْرَةَ وَالْحَوْلَ، أَنْ تَحُطَّ عَنِّي وِزْرِي، وَتَعْصِمَنِي وَتَجْعَلَنِي مِنَ الَّذِينَ انْتَجَبْتَهُمْ لِطَاعَتِكَ، وَأَدْخَلْتَهُمْ بِالتَّقْوَى فیٖ سَعَةِ رَحْمَتِكَ وَرِضْوَانِكَ، يٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَآلِهِ وَسَلَّم.‏ به اين‌كه بخشش و قوت و قدرت و بازدارندگى از آن تو است، از تو خواهانم كه بار گناه مرا از دوشم بردارى و مرا نگاه دارى و از كسانی بگردانی كه براى طاعتت برگزيده‌اى و به واسطۀ پرهيزكارى در رحمت گستـرده و خشنودى‌ات وارد كرده‌اى، اى مهربان‌ترين مهربانان. صلوات خداوند بر حضـرت محمّد پیامبـر و خاندانش و سلام او بر آنان باد. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۵۲ 『 #دعای صد و پنجاه‌ و دو – درخواست دوری از مکر دشمنان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ إِلٰهیٖ هَدَيْتَنِي فَلَهَوْتُ، وَوَعَظْتَ فَقَسَوْتُ، وَأَبْلَيْتَ الْجَمِيلَ فَعَصَيْتُ ثُمَّ عَرَفْتُ مٰا أَصْدَرْتَ إِذْ عَرَّفْتَنِيهِ، فَاسْتَغْفَرْتُ فَأَقَلْتَ، فَعُدْتُ فَسَتَـرْتَ، فَلَكَ الْحَمْدُ إِلٰهیٖ تَقَحَّمْتُ أَوْدِيَةَ الْهَلَاكِ، وَحَلَلْتُ شِعَابَ تَلَفٍ تَعَرَّضْتُ فِيهٰا لِسَطَوَاتِكَ وَبِحُلُولِهَا عُقُوبَاتِكَ، خدای من راهنمایی‌ام کردی، ولی به کارهای پوچ و بیهوده پرداختم و پندم دادی، اما سنگدل شدم و نعمت زیبا عطایم کردی، به نافرمانی گراییدم، چون هدایت و نعمت و عطایت را به من شناساندی و من به توفیقت آن‌ها را شناختم و به زشتی گناهانی که در کنار این همه مواهب انجام دادم، آگاه شدم از حضـرتت درخواست آمرزش کردم و تو مرا آمرزیدی و عذرم را پذیرفتی باز به گناه برگشتم و تو گناهم را پوشاندی و رسوایم نکردی، خدای من تو را سپاس خود را در وادی‌های هلاکت انداختم و در درّہ‌های تباهی و نابودی وارد شدم، با ورود به آن درّہ‌ها، خود را در معرض سخت‌گیری‌هایت قرار دادم، و با فرود آمدن به آن‌ها، خود را در معرض عذاب‌هایت گذاشتم، وَوَسِيلَتِي إِلَيْكَ التَّوْحِيدُ، وَذَرِيعَتِي أَنِّی لَمْ أُشْـرِكْ بِكَ شَيْئاً، وَلَمْ أَتَّخِذْ مَعَكَ إِلَهاً، وَقَدْ فَرَرْتُ إِلَيْكَ بِنَفْسِی، وَإِلَيْكَ مَفَرُّ الْمُسِی‌ءِ، وَمَفْزَعُ الْمُضَيِّعِ لِحَظِّ نَفْسِهِ الْمُلْتَجِئ. فَكَمْ مِنْ عَدُوٍّ انْتَضیٰ عَلَیَّ سَيْفَ عَدَاوَتِهِ، وَشَحَذَ لیٖ ظُبَةَ مُدْيَتِهِ وَأَرْهَفَ لیٖ شَبَاحَدِّہِ، وَدَافَ لیٖ قَوَاتِلَ سُمُومِهِ، وَسَدَّدَ نَحْوِي صَوَائِبَ سِهَامِهِ، وَلَمْ تَنَمْ عَنِّي عَیْنُ حِرَاسَتِهِ، وَأَضْمَرَ أَنْ يَسُومَنِي الْمَكْرُوهَ، وَيُجَرِّعَنِي زُعَاقَ مَرَارَتِهِ، وسیله‌ام در پیشگاهت توحید برای نجاتم، و دستگیره‌ام این است که چیزی را شـریک تو قرار ندادم و همراه تو معبودی نگرفتم، با همۀ وجودم به سویت فرار کردم، گریزگاهِ بدکار و پناهگاه آن‌که سود و بهرۀ خود را تباه کرده و اکنون پناهنده شده به درگاه توست، چه بسیار دشمنی که شمشیر دشمنی‌اش را علیه من از نیام بیرون کشیده و دم تیغش را بر ضد من تیز کرده و سـرِ نیزه‌اش را به قصد حمله بر من نازک ساخته و زهرهای کشنده‌اش را به آشامیدنی‌ام در آمیخته و تیرهای اصابت کننده‌اش را به سوی من نشانه رفته و دیدۀ نگهبانی و مراقبتش نسبت به من نخفته، تصمیم گرفته که مرا هدف شکنجه و آزار و ناراحتی قرار دهد و جرعۀ تلخ و مرارتش را به کام من ریزد، فَنَظَرْتَ یٰا إِلٰهیٖ إِلیٰ ضَعْفِي عَنِ احْتِمَالِ الْفَوَادِحِ، وَعَجْزِي عَنِ الِانْتِصَارِ مِمَّنْ قَصَدَنِی بِـمُحَارَبَتِهِ، وَوَحْدَتِی فیٖ كَثِیرِ عَدَدِ مَنْ نَاوَانِی وَأَرْصَدَ لیٖ بِالْبَلَاءِ فِيمٰا لَمْ أُعْمِلْ فِيهِ فِكْرِي، فَابْتَدَأْتَنِي بِنَصْـرِكَ وَشَدَدْتَ أَزْرِي بِقُوَّتِكَ ثُمَّ فَلَلْتَ لیٖ حَدَّہُ، وَصَيَّـرْتَهُ مِنْ بَعْدِ جَمْعٍ عَدِيدٍ وَحْدَہُ، وَأَعْلَيْتَ كَعْبِي عَلَيْهِ، وَجَعَلْتَ مٰا سَدَّدَہُ مَرْدُوداً عَلَيْهِ، فَرَدَدْتَهُ لَمْ يَشْفِ غَيْظَهُ، وَلَمْ يَسْكُنْ غَلِيلُهُ قَدْ عَضَّ عَلیٰ شَوَاهُ وَأَدْبَرَ مُوَلِّياً قَدْ أَخْلَفَتْ سَـرَايَاهُ. ولی ای خدای من تو ناتوانی‌ام را از تحمّل بارهای گران و عجزم را از پیروزی در برابر کسی که آهنگ جنگ و مبارزۀ با من را دارد، دیدی؛ و تنهایی‌ام را در برابر عدّۀ زیادی که با من به عداوت و دشمنی برخاسته و در حال بی‌خبـری من، در کمین گرفتار کردنم نشسته‌اند، مشاهده فرمودی. پیش از آن‌که از تو یاری بخواهم، بی‌مقدّمه به یاری‌ام برخاستی، و پشتم را به نیرویت محکم کردی، سپس سطوت و صولت و تندی و تیزی دشمن را شکستی و پس از آن‌که در میان عدّہ‌ای انبوه و افرادی فراوان جا داشت، تنهایش گذاشتی و مرا بر او قدرت و برتری دادی و آنچه را به سوی من نشانه رفته بود، به خودش برگرداندی و او را از عرصه‌گاه جنگِ بر ضد من بازگرداندی، در حالی که خشمش بهبودی نیافت و کینه‌اش آرام نشد و سـرانگشتانش را به دندان گزید و رخ برتافت و به میدان جنگ پشت کرد، در حالی که سپاهیانش از آنچه وعده‌اش داده بودند، تخلّف کردند. وَكَمْ مِنْ بَاغٍ بَغَانِی بِـمَكَائِدِہِ، وَنَصَبَ لیٖ شَـرَكَ مَصَائِدِہِ، وَوَكَّلَ بیٖ تَفَقُّدَ رِعَايَتِهِ، وَأَضْبَأَ إِلَیَّ إِضْبَاءَ السَّبُعِ لِطَرِيدَتِهِ انْتِظَاراً لِانْتِهَازِ الْفُرْصَةِ لِفَرِيسَتِهِ، وَهُوَ يُظْهِرُ لیٖ بَشَاشَةَ الْمَلَقِ، وَيَنْظُرُنِی عَلیٰ شِدَّةِ الْحَنَقِ.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۲۱ 『 #دعای صد و بیست‌ و یک – در روز پانزدهم ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ يٰا ذَا الْمَنِّ وَ الْإِحْسَانِ وَ لاٰ يُـمَنُّ عَلَيْكَ، يٰا ذَاالْجَلَالِ وَ الْإِكْرَامِ، يٰا ذَاالطَّوْلِ، لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ، يٰا ظَهْرَ اللَّاجِینَ وَ مَأْمَنَ الْخَائِفِین، أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ، وَ أَنْ تَرْزُقَنِي رِزْقاً حَلَالًا طَيِّباً وَاسِعاً يَكُونُ لیٖ غِنًى عَنْ خَلْقِكَ، وَ يَكُونُ لَكَ الْمَنُّ عَلَیَّ فِيهِ خَالِصاً، وَ اجْعَلْنِي فِيهِ لَكَ مِنَ الشَّاكِرِينَ. اى بخشنده و نيكوكارى كه كسی نـمى‌تواند بر تو منّت بگذارد، اى شكوهمند و بزرگوار، اى بخشنده‌اى كه معبودى جز تو نيست، اى پشتوانۀ پناه‌آورندگان و ايـمن‌گاه بيمناكان، از تو درخواست مى‌كنم كه بر محمّد و آل محمّد درود فرستى و روزى حلال و پاكيزه و گستـردۀ خود را به من روزى كنى، به‌گونه‌اى كه موجب بی‌نيازى من از آفريده‌هايت گردد و در آن تنها تو بر من منّت داشته باشی و در رابطه با آن مرا سپاسگزار خود قرار ده. اَللّٰهُمَّ أَغْنِنِي بِسَعَةِ فَضْلِكَ عَنْ جَمِيعِ خَلْقِكَ بِغِنَاكَ وَ سَعَةِ رَحْمَتِكَ. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ السَّعَةَ فِی الدُّنْيَا وَ الْآخِرَةِ، وَ الزُّهْدَ، وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْحِرْصِ فِيهٰا وَ الْإِقْبَالِ عَلَيْهَا. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ الْغِنىٰ فِی الدُّنْيَا، وَ أَعُوذُ بِكَ مِنَ الرَّغْبَةِ فِيهَا. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ مِنَ الدُّنْيَا وَ مٰا فِيهَا رِزْقاً حَلَالًا طَيِّباً وَاسِعاً، اَللّٰهُمَّ إِنْ بَسَطْتَ عَلَیَّ الدُّنْيَا فَزَهِّدْنِی فِيهٰا، وَ إِنْ قَتَّـرْتَ عَلَیَّ رِزْقِي فَلاٰ تُرَغِّبْنِي فِيهٰا. خداوندا، به گستـردگى تفضّل و بی‌نيازى و فراگيـرى رحمتت مرا از همۀ آفريده‌هايت بی‌نياز گردان. خداوندا، گستـردگى [روزى]در دنيا و آخرت و عدم تـمايل به دنيا را از تو خواهانم و از آزمندى و روى آوردن بر دنيا به تو پناه مى‌برم. خداوندا، بی‌نيازى در دنيا را از تو خواهانم و از گرايش به دنيا به تو پناه مى‌برم. خداوندا، از دنيا و آنچه در آن است، روزى حلال، پاک و گستـرده را خواهانم. خداوندا، اگر [روزى‌ات]را در دنيا بر من گستـراندى، نسبت به دنيا زاهد و بی‌ميل گردان و اگر روزى‌ام را تنگ و اندک كردى، نسبت به دنيا علاقمند مگردان. اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لیٖ ذَنْبِي وَ وَسِّعْ عَلَیَّ فیٖ رِزْقِي، وَ بَارِكْ فِيمٰا رَزَقْتَنِي، وَ ارْزُقْنِي مٰا أَتَقَوّىٰ بِهِ مِنْ فَضْلِكَ عَلیٰ طَاعَتِكَ إِنَّهُ لاٰحَوْلَ وَ لاٰ قُوَّةَ إِلّٰا بِكَ. اَللّٰهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ رِزْقاً حَلَالًا طَيِّباً لاٰ أَفْتَقِرُ مَعَهُ إِلیٰ أَحَدٍ سِوَاكَ، اَللّٰهُمَّ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ، وَ بَارِكْ لیٖ فیٖ رِزْقِكَ، وَ أَغْنِنِي عَنْ خَلْقِكَ. خداوندا، گناه مرا ببخشاى و آن [رحمتت، آمرزشت]را بر من بگستـران و روزى‌ام را گستـرده قرار ده و آنچه را كه روزى‌ام كرده‌اى، مبارک گردان و از [روزى]افزون خود به اندازه‌اى كه بر طاعتت نیرو بگیرم، روزى‌ام كن، كه هيچ دگرگونی و نیرويى جز به تو وجود نـمى‌يابد. خداوندا از [روزى]افزون خود، روزى حلال و پاكيزه‌اى روزى‌ام كن كه باوجود آن به هيچ‌كس ديگر نيازمند نباشم. خداوندا، از [روزى]افزون خود روزى‌ام كن و روزى‌ات را بر من مبارک و از آفريده‌هايت بی‌نياز گردان. اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ السَّعَةَ مِنْ طَيِّبِ رِزْقِكَ، وَ الْعَوْنَ عَلیٰ طَاعَتِكَ، وَ الْقُوَّةَ عَلیٰ عِبَادَتِكَ، اَللّٰهُمَّ عَافِنِي بِأَحْسَنِ عَافِيَتِكَ، وَ ارْزُقْنِي مِنْ فَضْلِكَ، وَ اكْفِنِي شَـرَّ جَمِيعِ خَلْقِكَ. اَللّٰهُمَّ اغْفِرْ لیٖ ذَنْبِي، وَ طَيِّبْ لیٖ كَسْبِي، وَ قَنِّعْنِي بِـمٰا رَزَقْتَنِي، وَ لاٰ تَكِلْنِي إِلیٰ نَفْسِی طَرْفَةَ عَیْنٍ أَبَداً. خداوندا، روزى گستـرده و پاكيزه‌ات و يارى بر طاعتت و توانايى در عبادتت را از تو خواهانم. خداوندا، به بهتـرين عافيت، عافيتم بخش و از روزى افزون خود روزى‌ام كن و از شـرّ همۀ آفريده‌هايت كفايتم كن. خداوندا، گناهم را ببخش و كسبم را پاكيزه گردان و به آنچه روزى‌ام كرده‌اى، بسنده ساز و هيچ‌گاه حتى به اندازۀ يک چشم برهم زدن مرا به خود وامگذار.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۲۲ 『 #دعای صد و بیست‌ و دو – در روز شانزدهم ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ اَللّٰهُمَّ یٰارَحْمَانُ یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ، یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ، یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ، یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ، یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ، یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ، یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ، یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ، یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ، یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ، أَسْأَلُکَ بِأَسْمَائِکَ الْکَبِیرَهِ الْعَظِیمَهِ الرَّضِیَّهِ الْمَرْضِیَّهِ الْجَلِیلَهِ التَّامَّهِ الْمَشْهُودَهِ الَّتِی لاٰیُسَمّىٰ بِهٰا أَحَدٌ غَیْرُکَ. خداوندا اى رحمت‌گستـر اى خدا، ای خدا، ای خدا، اى رحمت‌گستـر اى خدا، اى رحمت‌گستـر اى خدا، اى رحمت‌گستـر اى خدا، اى رحمت‌گستـر اى خدا، اى رحمت‌گستـر اى خدا، اى رحمت‌گستـر اى خدا، اى رحمت‌گستـراى خدا، اى رحمت‌گستـر اى خدا، اى رحمت‌گستـر اى خدا، از تو می‌خواهم به نام‌هایت که بزرگ، شکوهمند، پسندیده و مورد پسند، باعظمت و کامل و آشکارند که جز تو کسی به آن نامیده نـمى‌شود. یٰااَللّٰهُ یٰاذَا الْعَظَمَهِ وَالْجَلاٰلِ وَالْإِکْرَامِ وَالْکِبْـرِیَاءِ وَالْقُدُسِ وَالشَّـرَفِ وَالرَّحْمَهِ وَالْقُدْرَهِ وَالْفَضْلِ الْعَظِیمِ الدَّائِمِ. یٰااَللّٰهُ یٰاسَیِّدِی، یٰامُعِیدُ یٰاحَلِیمُ یٰاحَکِیمُ، یٰاظَاهِرُ یٰابَاطِنُ، یٰارَفِیعُ یٰامَنِیعُ. یٰاکَرِیمُ یٰاعَظِیمُ، یٰافَرْدُ یٰاوَتْرُ، یٰاوَاحِدُ یٰاأَحَدُ یٰاصَمَدُ، یٰابَاعِثُ یٰاوَارِثُ، یٰارَحْمَانُ یٰارَحِیمُ یٰا اَللّٰهُ. اى خدا اى شکوهمند و والا و بزرگوار و بزرگمنش و پاکیزه و گرامى و رحمت‌گر و قدرتـمند و داراى تفضّل بزرگ و پیوسته، اى خدا اى سـرورم، اى بازگرداننده، اى بردبار اى فرزانه، اى آشکار اى نهان، اى بلندپایه اى بلندمرتبه اى بزرگوار اى شکوهمند، اى تک، اى تنها، اى یگانه، اى بی‌همتا، اى بی‌نیاز، اى برانگیزاننده اى به ارث برنده، اى رحمت‌گستـر اى مهربان، ای خدا. أَسْأَلُکَ بِکُلِّ اسْمٍ هُوَ لَکَ سَمَّیْتَ بِهِ نَفْسَکَ، أَوْ ذَکَرْتَهُ فیٖ کِتَابِکَ أَوْ عَلَّمْتَهُ أَحَداً مِنْ خَلْقِکَ، أَوِ اسْتَأْثَرْتَ بِهِ فیٖ عِلْمِ الْغَیْبِ عِنْدَکَ. یٰااَللّٰهُ یٰارَحْمَانُ یٰاأَحَدُ یٰاصَمَدُ، یٰارَحْمَانُ یٰارَحْمَانُ یٰارَحْمَانُ یٰارَحْمَانُ یٰارَحْمَانُ یٰارَحْمَانُ، یٰاأَحَدُ صَمَدُ، یٰاأَحَدُ یٰاصَمَدُ، یٰاأَحَدُ یٰاصَمَدُ، یٰاأَحَدُ یٰاصَمَدُ، یٰاأَحَدُ یٰاصَمَدُ. اى خدا، به هر اسمى که خود را بدان نامیده‌اى یا در کتابت ذکر کرده‌اى یا به یکی از آفریده‌هایت آموخته‌اى یا در علم غیب براى خود برگزیده‌اى، درخواست مى‌کنم. اى خدا اى رحمت‌گر، اى بی‌همتا اى بی‌نیاز، اى رحمت‌گستـر اى رحمت‌گستـر اى رحمت‌گستـر اى رحمت‌گستـر اى رحمت‌گستـر اى رحمت‌گستـر، اى بی‌همتا اى بی‌نیاز، اى بی‌همتا اى بی‌نیاز، اى بی‌همتا اى بی‌نیاز، اى بی‌همتا اى بی‌نیاز، اى بی‌همتا اى بی‌نیاز. أَسْأَلُکَ وَأَتَوَسَّلُ بِأَسْمَائِکَ کُلِّهَا مٰا عَلِمْتُ مِنْهٰا وَمٰا لَمْ أَعْلَمْ، وَبِـمُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْبِیَائِکَ وَرُسُلِکَ، وَمَلَائِکَتِکَ الْمُقَرَّبِینَ صَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ صَلاٰهً کَثِیرَهً طَیِّبَهً مُبَارَکَهً. از تو درخواست مى‌کنم و به همۀ نام‌هایت -اعم از آنچه مى‌دانم یا نـمى‌دانم- و نیز به محمّد و آل محمّد و پیامبـران و فرستادگان و فرشتگان مقرّب، توسّل مى‌جویم. بر محمّد و آل محمّد درود فرست. بر محمّد و آل محمّد درود فراوان، پاکیزه و خجسته بفرست.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۲۳ 『 #دعای صد و بیست‌ و سه – در روز هفدهم ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ، الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ،‏ الَّذِی‏ ﴿لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْ‏ءٌ وَهُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ﴾. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلیٰ نِعَمِهِ الْفَاضِلَهِ السَّابِغَهِ عَلیٰ جَمِیعِ خَلْقِهِ، الْبـَرِّ مِنْهُمْ وَالْفَاجِرِ. ستایش خدا را که پروردگار جهانیان و رحمت‌گستـر و مهربان است و «هیچ‌چیز همانند او نیست و شنوا و بینا است.» و ستایش خدا را بر نعمت‌هاى برتر و فراوان او بر همۀ آفریده‌هایش اعمّ از نیکوکار و بدکار. وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ عَلیٰ حُجَّهِ اللّٰهِ الْبَالِغَهِ عَلیٰ جَمِیعِ خَلْقِهِ مِمَّنْ أَطَاعَهُ وَمِمَّنْ عَصَاهُ، فَإِنْ رَحِمَ فَبِمَنِّهِ وَإِنْ عَاقَبَ فَبِمٰا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ،‏ وَمَا اللّٰهُ‏ بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ، وَلاٰ حَوْلَ وَلاٰ قُوَّهَ إِلّٰا بِاللّٰهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ، ﴿حَسْبُنَا اللّٰهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ‏﴾. الْحَمْدُ اللّٰهِ الْعَظِیمِ شَأْنُهُ، الْوَاضِحِ بُرْهَانُهُ، أَحْمَدُہُ عَلیٰ حُسْنِ الْبَلَاءِ، وَتَظَاهُرِ النَّعْمَاءِ، وَأَسْتَعِینُهُ عَلیٰ مٰا اٰتَانَا مِنَ الدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ، وَأَتَوَکَّلُ عَلَیْهِ‏، وَکَفى‏ بِاللّٰهِ وَکِیلًا، و ستایش خدا را بر حجّت رساى او بر همۀ آفریده‌هایش اعمّ از کسانی که از او اطاعت مى‌کنند و یا نافرمانی مى‌کنند. بنابراین، اگر رحمت کند به بخشش او است و اگر کیفر کند، به واسطۀ اعمالی است که خودشان پیش فرستاده‌اند و هرگز خداوند بر بندگانش ستم نـمى‌کند و هیچ دگرگونی و نیرویى جز به خداوند بلندپایه و شکوهمند به‌وجود نـمى‌آید [و]«خدا ما را کافی است و چه کارگزار خوبی!» ستایش خدا را که مقامش شکوهمند و برهانش آشکار است. خدا را در برابر امتحان و ابتلاى زیبا و نعمت‌هاى آشکارش ستایش مى‌کنم و بر آنچه از دنیا و آخرت به ما عطا کرده، یارى مى‌جویم و بر او توکّل مى‌کنم و خدا به عنوان کارگزار کافی است، وَأَشْهَدُ أَنْ‏ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا اللّٰهُ‏ وَحْدَہُ‏ لاٰشَـرِیکَ لَهُ، لَهُ الْمُلْکُ، وَلَهُ الْحَمْدُ، یُحْیِی‏ وَیُـمِیتُ،‏ وَیُـمِیتُ وَیُحْیِی وَهُوَ عَلیٰ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ، إِلٰهاً وَاحِداً أَحَداً صَمَداً لَمْ یَتَّخِذْ صَاحِبَهً وَلاٰ وَلَداً، وَلَمْ یُشْـرِکْ‏ فیٖ حُکْمِهِ أَحَداً، رَبُّ کُلِّ شَیْ‏ءٍ، وَرَبُّنَا وَرَبُّ آبَائِنَا الْأَوَّلِینَ. و گواهى مى‌دهم که معبودى جز خدا نیست و یگانه است و شـریکی براى او وجود ندارد و فرمانروایى و ستایش از آن او است، زنده مى‌کند و مى‌میراند و خود او هرگز نـمى‌میرد و او بر هر چیز توانا است، معبود یگانه، بی‌همتا و بی‌نیازى که هیچ‌کس را به عنوان همسـر و فرزند برنگزیده و در فرمان خود شـریک نگردانیده است و پروردگار همۀ موجودات و پروردگار ما و پدران نخستین ما است. وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُہُ وَرَسُولُهُ صَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَآلِهِ وَسَلَّمَ، ﴿أَرْسَلَهُ‏ بِالْهُدى‏ وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَہُ عَلَی الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِہَ الْمُشْـرِکُونَ‏﴾ اِرْتَضَاهُ لِنَفْسِهِ، وَانْتَجَبَهُ لِدِینِهِ، وَاصْطَفَاهُ عَلیٰ جَمِیعِ خَلْقِهِ لِتَبْلِیغِ الرِّسَالَهِ بِالْحُجَّهِ عَلیٰ عِبَادِہِ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلَیْهِ وَعَلَی الْأَخْیَارِ مِنْ أَهْلِ بَیْتِهِ، وَالسَّلاٰمُ عَلَیْهِ وَعَلَیْهِمْ وَرَحْمَهُ اللّٰهِ وَبَرَکَاتُهُ. و گواهى مى‌دهم که حضـرت محمّد -درود و سلام خدا بر او و خاندان او- بنده و فرستادۀ او است، «هم او که خدا او را همراه با هدایت و آیین درست گسیل داشت تا بر همۀ ادیان چیره گرداند اگرچه بر مشـرکان ناخوشایند باشد» و او را براى خود پسندید و براى [تبلیغ]دین خود انتخاب نـمود و بر همۀ آفریده‌هایش برگزید تا پیام او را با [اقامۀ]دلیل بر بندگانش، ابلاغ کند. و درود خداوند بر او و بر نیکان از خاندان او و سلام و رحمت و برکات خداوند بر او و آنان.

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۲۴ 『 #دعای صد و بیست‌ و چهار – در روز هجدهم ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ یٰاذَا الْبَهَاءِ وَالْجَلاٰلِ وَالْجَمَالِ، وَأَدْعُوکَ کَمٰا أَمَرْتَنِی، فَاسْتَجِبْ لیٖ کَمٰا وَعَدْتَنِی، یٰامَنْ‏ لاٰیُخْلِفُ الْمِیعادَ، یٰا عَظِیمُ یٰا رَحِیمُ یٰا وَاسِعُ یٰا کَرِیمُ یٰا تَامَّ الْکِفَایَهِ، یٰا حَسَنَ الْأَسْمَاءِ، خداوندا، از تو درخواست مى‌کنم اى صاحب حسن و شکوه و جمال، و همان گونه که دستور دادى تو را مى‌خوانم، پس همان گونه که وعده دادى، اجابت فرما. اى کسی که خلف وعده نـمى‌کنى، اى بزرگ اى مهربان اى گستـرنده اى بزرگوار اى صاحب کفایت بی‌کاستى اى خدایى که نام‌هایت زیبا است، یٰا کَبِیرُ یٰا مُتَعَالٍ، یٰا عَلِیمُ یٰا قَدِیمُ، یٰا عَزِیزُ یٰا دَائِمُ، یٰا ذَا السُّلْطَانِ، یٰا ذَا الْمُلْکِ، یٰاذَا الْجَلاٰلِ، یٰا ذَا الْفَخْرِ، یٰا ذَا الْمَجْدِ وَالْجُودِ، یٰا عَلِیُّ، یٰا کَبِیرُ، یٰا ذَا الْمَنِّ، یٰا قَدِیمُ، یٰا ذَا الشَّأْنِ الرَّفِیعِ، یٰا ذَا الْبُـرْهَانِ، یٰا ذَا الْجَبَـرُوتِ. اى بزرگ اى متعالی اى آگاه اى توانا اى سـربلند اى جاودانه، اى صاحب تسلّط و سلطنت اى شکوهمند اى صاحب فخر و والایى و بخشش، اى بلند پایه اى بزرگ اى بخشنده اى دیرینه اى صاحب مقام بلند اى صاحب برهان اى دارندۀ شکوه برتر یٰا اَللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ، أَسْأَلُکَ بِقَوْلِ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ، أَسْأَلُکَ بِشَـرَفِ لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ، یٰا لاٰ إِلٰهَ إِلّٰا أَنْتَ، یٰا عَظِیمُ یٰا رَبَّاهُ یٰا اَللّٰهُ یٰا رَبَّاهُ، یٰا اَللّٰهُ یٰا رَبَّاهُ. اى خدایى که معبودى جز تو وجود ندارد، به گفتار «نیست خدایی جز تو» به شـرافت «نیست خدایی جز تو» از تو خواهانم، اى خدایى که معبودى جز تو وجود ندارد، اى بزرگ اى پروردگار من اى خدا اى پروردگار من [اى خدا]، اى پروردگار. أَسْأَلُکَ یٰا سَیِّدِی وَلَیْسَ مِثْلَکَ شَیْ‏ءٌ، بِکُلِّ دَعْوَهٍ دَعَاکَ بِهٰا نَبِیٌّ مُرْسَلٌ، أَوْ مَلَکٌ مُقَرَّبٌ، أَوْ مُؤْمِنٌ امْتَحَنْتَ قَلْبَهُ بِالْإِیمٰانِ، وَاسْتَجَبْتَ دَعْوَتَهُ، وَأَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ بِنَبِیِّکَ مُحَمَّدٍ نَبِیِّ الرَّحْمَهِ، وَأُقَدِّمُهُ بَیْنَ یَدَیْ حَوَائِجِی، یٰا رَسُولَ اللّٰهِ بِأَبِی أَنْتَ وَأُمِّی وَأَهْلُ بَیْتِکَ الطَّیِّبِینَ، إِنِّی أَتَوَجَّهُ بِکَ إِلیٰ رَبِّکَ، وَأُقَدِّمُکَ بَیْنَ یَدَیْ حَوَائِجِی. اى سـرور من، از تو می‌خواهم که هیچ چیز همانند تو نیست، به دعاهایى که پیامبـران فرستاده‌شده و فرشتگان مقرّب و مؤمنانی که دل‌شان را براى پذیرش ایمان گشوده‌اى و دعایشان را اجابت نـموده‌اى خواستارم و به واسطۀ پیامبـرت حضـرت محمّد، پیامبـر رحمت به درگاه تو متوجّه مى‌شوم و او را پیشاپیش خواسته‌هایم مقدّم مى‌دارم. اى رسول خدا، پدر و مادرم به فداى تو و اهل‌بیت پاک تو، من به واسطۀ تو به درگاه پروردگارت توجّه مى‌کنم و تو را پیشاپیش خواسته‌هایم مقدّم مى‌دارم، یٰارَبَّاهُ یٰااَللّٰهُ، یٰارَبَّاهُ یٰااَللّٰهُ، إِنِّی أَسْأَلُکَ بِکَ فَلَیْسَ کَمِثْلِکَ شَیْ‏ءٌ، وَأَتَوَجَّهُ إِلَیْکَ بِـمُحَمَّدٍ نَبِیِّ الرَّحْمَهِ وَبِعِتْـرَتِهِ الطَّیِّبِینَ، وَأُقَدِّمُهُمْ بَیْنَ یَدَیْ حَوَائِجِی أَنْ تُعْتِقَنِی مِنَ النَّارِ، وَتَکْفِیَنِی وَجَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ کُلَّ مٰا أَهَمَّنَا مِنْ أَمْرِ الدُّنْیَا وَالْآخِرَهِ، وَتُدْخِلَنَا فیٖ رَحْمَتِکَ یٰا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ، وَصَلَّی اللّٰهُ عَلیٰ رَسُولِهِ سَیِّدِنَا مُحَمَّدٍ النَّبِیِّ وَآلِهِ، وَسَلَّمَ تَسْلِیماً. اى پروردگار من اى خدا، اى پروردگار من اى خدا، از تو که هیچ چیز همانند تو نیست درخواست مى‌کنم و به واسطۀ حضـرت محمّد، پیامبـر رحمت و به خاندان پاک او به درگاه تو متوجّه مى‌شوم و آنان را پیشاپیش خواسته‌هایم مقدّم مى‌دارم که مرا از آتش جهنّم آزاد کنى و تـمام امور مورد اهتمام من و همۀ مردان و زنان مؤمن را، اعمّ از امور دنیوى و اخروى، کفایت کنى و در رحمت خود وارد کنى. به رحمتت اى مهربان‌ترین مهربانان. درود و سلام شایستۀ خداوند بر فرستادۀ خود، سـرورمان حضـرت محمّد، پیامبـر خدا و خاندان او. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۲۵ 『 #دعای صد و بیست‌ و پنج – در روز نوزدهم ماه رمضان 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ (پس از دو رکعت هفدهم و هجدهم، از هشتاد رکعت مخصوص آن شب) و همچنین (بعد از دو رکعت هفتم و هشتم در هر یک از شب‌های بیست و یک و بیست و سوم، از هفتاد رکعت مخصوص آن دو شب) اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُکَ بِرَحْمَتِکَ الَّتِی لاٰتُنَالُ مِنْکَ إِلّٰا بِالرِّضَا وَ الْخُرُوجِ مِنْ مَعَاصِیکَ، وَ الدُّخُولِ فیٖ کُلِّ مٰا یُرْضِیکَ، وَ نَجَاهً مِنْ کُلِّ وَرْطَهٍ، وَ الْمَخْرَجَ مِنْ کُلِّ کِبْـرٍ وَ الْعَفْوَ عَنْ کُلِّ سَیِّئَهٍ یَأْتِی بِهٰا مِنِّی عَمْدٌ، أَوْ زَلَّ بِهٰا مِنِّی خَطَاءٌ، أَوْ خَطَرَتْ بِهٰا مِنِّی خَطَرَاتُ نِسْیَانٍ، أَسْأَلُکَ خَوْفاً تُعِینُنِی بِهِ عَلیٰ حُدُودِ رِضَاکَ، وَ أَسْأَلُکَ الْاَخْذَ بِأَحْسَنِ مٰا أَعْلَمُ، وَ التَّـرْکَ لِشَـرِّ مٰا أَعْلَمُ، وَ الْعِصْمَهَ مِنْ أَنْ أَعْصیٰ وَ أَنَا أَعْلَمُ، أَوْ أُخْطِئَ مِنْ حَیْثُ لاٰ أَعْلَمُ. خداوندا از تو می‌خواهم به رحمتت که از تو به دست نـمی‌آید جز به رضای تو و خارج شدن از نافرمانی‌هایت، و وارد شدن به هر چه تو را خشنود سازد، و رهایی از هر گرفتاری، و راه خارج شدنی از هر خودپسندی و بخشیدن هر گناهی که صادر شود، از من به عمد، یا لغزشی از من صورت گرفته به خطا، یا بر خاطرم بگذرد خطورهای فراموشی، از تو می‌خواهم ترسی را که به آن یاری‌ام فرمایی بر حدود خشنودی‌ات، و از تو می‌خواهم که عنایت کنی مرا به عمل کردن به بهتـرین چیزی که می‌دانم و ترک نـمودن بدترین چیزی که می‌دانم و نگهداشت من از اینکه تو را آگاهانه نافرمانی کنم، یا خطا کنم از روی ناآگاهی. وَ أَسَأَلُکَ السَّعَهَ فِی الرِّزْقِ، وَ الزُّهْدَ فِیمٰا هُوَ وَبَالٌ، وَ أَسْأَلُکَ الْمَخْرَجَ بِالْبَیَانِ مِنْ کُلِّ شُبْهَهٍ، وَ الْفَلَجَ بِالصَّوَابِ فیٖ کُلِّ حُجَّهٍ، وَ الصِّدْقَ فِیمٰا عَلَیَّ وَ لِیَ، وَ ذَلِّلْنِی بِإِعْطَاءِ النَّصَفِ مِنْ نَفْسِی فیٖ جَمِیعِ الْمَوَاطِنِ فِی الرِّضَا وَ السَّخَطِ وَ الْتَوَاضُعِ وَ الْقَصْدِ وَ تَرْکِ قَلِیلِ الْبَغْیِ وَ کَثِیرِہِ فِی الْقَوْلِ مِنِّی وَ الْفِعْلِ، و از تو می‌خواهم وُسعت در رزق، و زهد در آنچه گرفتارم سازد، و از تو می‌خواهم راه خارج شدن از هر شبهه‌ای را با دلیل روشن و پیروزی در هر احتجاجی با راستی و درستی و صداقت در آنچه به ضـرر من و در آنچه به نفع من است، و رام کن مرا به انصاف دادن از خودم در همۀ مواضع در خشنودی و خشم و تواضع و میانه روی و ترک نـمودن ستمکاری را چه اندک و چه بسیار در گفتار و کردارم، وَ أَسَأَلُکَ تَـمَامَ النِّعْمَهِ فیٖ جَمِیعِ الْاَشْیَاءِ، وَ الشُّکْرَ بِهٰا عَلَیَّ حَتّٰى تَرْضیٰ وَ بَعْدَ الرِّضَا، وَ الْخِیَرَهَ فِیمٰا یَکُونُ فِیهِ الْخِیَرَهُ بِـمَیْسُورِ جَمِیعِ الْاُمُورِ لاٰ بِـمَعْسُورِهَا یٰا کَرِیمُ. و از تو می‌خواهم کامل شدن نعمت را در همۀ اشیاء، و شکر آن را که بر من است تا اینکه خشنود شوی، و پس از خشنودی نیز، و اختیار آنچه خیر است در آنچه خیر در آن به آسان شدن همۀ امور باشد نه به سخت شدن آنها، ای کریم. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -

#صحیفه_سجادیه_جامعه | ۱۲۶ 『 #دعای صد و بیست‌ و شش – در شب‌های فرد 』 ࿐ྀུ༅࿇༅══‎═‎═‎═‎═‎═‎═‎ از مولای‌مان آقا زین العابدین (علیه‌السلام) روایت شده که این دعا را در شب‌های فرد می‌خواندند ایستاده و نشسته و در حال رکوع و سجود: اَللّٰهُمَّ إِنِّی أَمْسَیْتُ لَکَ عَبْداً دَاخِراً لاٰ أَمْلِکُ لِنَفْسِی نَفْعاً وَ لاٰ ضَـرّاً، وَ لاٰ أَصْـرِفُ عَنْهٰا سُوء‌اً، أَشْهَدُ بِذٰلِکَ عَلیٰ نَفْسِی وَ أَعْتَـرِفُ لَکَ بِضَعْفِ قُوَّتِی وَ قِلَّهِ حِیلَتِی، فَصَلِّ عَلیٰ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْجِزْ لیٖ مٰا وَعَدْتَنِی، وَ جَمِیعَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ مِنَ الْمَغْفِرَهِ فیٖ هٰذِہِ اللَّیْلَهِ، وَ أَتْـمِمْ عَلَیَّ مٰا آتَیْتَنِی، فَإِنِّی عَبْدُکَ الْمِسْکِینُ الْمُسْتَکِینُ، الضَّعِیفُ الْفَقِیرُ الْمَهِینُ. خداوندا شب را آغاز نـمودم در حالی که من بندۀ ناچیز تو هستم، مالک سود و زیان خود نیستم، و نه از خود دور می‌کنم بدی را، گواهی می‌دهم به آن بر خودم، و برای تو اعتـراف می‌نـمایم به ناتوانی نیرویم و کمی چاره‌ام، پس درود فرست بر محمد و آل محمد و وفا کن برای من آنچه را به من وعده داده‌ای، و به همه مردان و زنان مؤمن از مغفرت در این شب، و بر من کامل گردان آنچه را به من داده‌ای، که من بندۀ بیچارۀ بینوای، ناتوان فقیر ناچیز تو هستم. اَللّٰهُمَّ لاٰتَجْعَلْنِی نَاسِیاً لِذِکْرِکَ فِیمٰا أَوْلَیْتَنِی، وَ لاٰ غَافِلاً لِاِحْسَانِکَ فِیمٰا أَعْطَیْتَنِی، وَ لاٰ آیِساً مِنْ إِجَابَتِکَ وَ إِنْ أَبْطَأْتَ عَنِّی، فیٖ سَـرّٰاءَ کُنْتُ أَوْ ضَـرّٰاءَ، أَوْ شِدَّهٍ أَوْ رَخَاءٍ، أَوْ عَافِیَهٍ أَوْ بَلاٰءٍ، أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ، إِنَّکَ سَمِیعُ الدُّعَاءِ. خداوندا مرا فراموش کنندۀ یادت قرار مده در آنچه به من عنایت کرده‌ای، و نه بی‌خبـر از احسانت به آنچه مرا عطا کرده‌ای، و نه ناامید از اجابت هر چند از من دیر شود، در رفاه باشم یا در سختی، در شدت و یا در آسایش، در عافیت یا گرفتاری، در بینوایی یا نعمت، که تو شنوندۀ دعا هستی. ┅─────────── 🤲 اللّٰهم عجّل لولیّک الفرج ╭═══════๛- - - ┅┅╮ │📳 @Mabaheeth │📚 @ghararemotalee ╰๛- - - - -