eitaa logo
غذای روح
484 دنبال‌کننده
801 عکس
283 ویدیو
51 فایل
این کانال برای بهره مندی ازغذای روح تشکیل شده و در آن تنها از تعلیمات حضرت آیةالله سید حسن ابطحی رحمه الله استفاده شده
مشاهده در ایتا
دانلود
{درسهایی از مناجات شعبانیه} 5/ ادامه مطلب... دوّم: گفتم: من در اين مكاشفه معنى انقطاع از خلق را درست لمس كرده بودم. بله دوست محترم، من در آن حال كه از حجب نور عبور كرده بودم و واقعى را بدست آورده بودم و متوجّه شدم كه تمام كمالات جماليّه و جلاليّه كه با فطرت ذاتى، آنها را دوست مى داشتم، در يك موجود همه ى آنها جمع شده و نام آن موجود "خداى تبارك و تعالى" است، فطرتم او را دوست مى داشت، او را من نه به خاطر نعمتهائى كه به من داده و نه به خاطر طمعى كه به او دارم دوست مى داشتم، بلكه چون او دوست داشتنى بود، او را دوست مى داشتم و در دلم جز او به چيز ديگرى فكر نمى كردم و چيز ديگرى را هم دوست نمى داشتم، تا چه برسد كه از ديگرى اميد كمك داشته باشم. سوّم: گفتم: من در اين معنى رسيدن به معدن عظمت و رحمت را فهميده بودم؛ بله من متوجّه شدم كه هدف اصلى و حقيقى از "سير الى اللّه" رسيدن به اين معدن است و معدن مركز جواهرات و اشياء قيمتى است و بدون ترديد چيزى پر قيمت تر از عظمت و آقائى واقعى نيست و اگر خداى تعالى مختصرى از آن را به هر كس ببخشد، داراى و لايق مقام قرب الهى مى گردد. من در آنجا فهميدم كه معدن كمالاتى كه ما بايد به آن خود را برسانيم و من در آن وقت رسيده بودم انوار مقدّسه ى ارواح "معصومين" (عليهم السّلام) بود. آن نورى كه "اوّل ما خلق اللّه" است. آن نورى كه آينه ى تمام نماى خداى تعالى است. ادامه دارد... (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) https://eitaa.com/ghazayeroohesalem
{آيا ملازمه‌اى بين تقوى و رسيدن به كمالات روحى وجود دارد؟} خداى تعالى به مؤمنين خطاب مى‌كند كه «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ» اى مؤمنين تقوى داشته باشيد. تقوى خيلى مهم است تقوى مسئله‌اى است كه براى همه مردم بايد باشد. تقوى به كمالات روحى كارى ندارد. شما كمالات روحى داشته باشيد و نداشته باشيد بايد تقوى داشته باشيد. تقوى يعنى انسان خودش را از گناه كردن نگه دارد و واجبات اسلامى را انجام بدهد حالا چه قلبت بخواهد يا نخواهد، بخواهى يا نخواهى بايد نماز بخوانى، روزه را بخواهى يا نخواهى بايد بگيرى، مگر مى‌شود انسان نماز را نخواسته باشد بخواند؟ بله بعضى تنبل‌اند و نمى‌خواهند كه نماز بخوانند ولى بايد بخوانند و به خودشان تحميل مى‌كنند كه نماز بخوانند و اين نماز خواندن تحميلى است ولى بعضى روى عشق نماز مى‌خوانند. بعضى‌ها در نماز دائمون هستند، خوشا آنان كه دائم در نمازند. هميشه با توجه به خدا هستند. بعضى عبادات‌شان روى عشق و محبت است، واقعا عشق به خدا دارند و عبادت مى‌كنند. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب @Ghazayeroohemofid
{اگر در راه قرار بگیریم...} اگر انسان واقعا توبه كند و در راه قرار گيرد موفّقيت او در راه رسيدن به كمالات مسلّم خواهد بود. البته پنجاه درصدش به دست خدا است و پنجاه درصد مربوط به همّت و فعّاليت خود ما است به همين دليل خداوند مى فرمايد: "وَالَّذِينَ جاهَـدُوا فِـينا" تو جهاد كن بعد "لَنَهْدِيَـنَّهُمْ سُبُلَنا" ما راهمان را به تو نشان مى دهيم. پس اگر انسان بخواهد به آن روحى كه خدا در روز اوّل در وجود او قرار داده و خلق كرده و دميده، برسد بايد راه كمالات را پيش بگيرد و خودش را به آن مقام برساند و پاك گرداند. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب ج ٢ @Ghazayeroohemofid
{مقصد و مقصود} بالاترين و مرتفع ترين نقطه اى كه انسان بايد به آن برسد توحيد است و تمام مراحل تزكيه ى نفس و كمالات روحى براى همين است و تمام وجود انسان و تمام سلولهاى انسان يك خدا داشته باشد، يك محبوب داشته باشد، يك حقيقت را بشناسند و به يكجا متّكى باشد، اين شخص به كمال خواهد رسيد. بيائيد موحّد شويم. البتّه به اين آسانيها انسان موحّد نمى شود. بايد خدا را واحد و صاحب همه چيز دانست و حاكميّت خدا را حفظ كنيم و حاكميّت پروردگار هم در همين است كه انسان دست از پا خطا نكند و در صراط مستقيم باشد و محبّت خدا آنچنان در قلبش رسوخ كرده باشد كه اگر ميليونها تومان پول به او بدهند با آنكه او در كمال نياز و احتياج به آن پول است، حاضر نباشد دست از خدا بكشد. "كلمة لااله الاّ اللّه حصنى فمن دخل فى حصنى امن من عذابى" شما اگر وارد اين حصار شويد از عذاب الهى كه سهل است، بلكه عدّه اى را هم از عذاب نجات خواهيد داد. اگر انسان به حدّ اخلاص برسد زبانش زبان حكمت مى شود و ينابيع حكمت از قلبش به زبانش جارى مى گردد. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب 🆔 @Ghazayeroohemofid
{فرصت جبران} ماه شعبان ماه پيغمبر خدا است. ماه شعبان ماهى است كه انسان بايد كوشش كند با خدا مأنوس شود. آنهائى كه اهل حقيقتند و آنهائى كه اهل كمالات هستند و كسانى كه ره صد ساله را يك شبه مى روند و كسانى كه يقظه شان خيلى كامل است. نيمه شعبان كه مى رسد بايد به آنچنان جائى رسيده باشند كه ديگر هيچ مانعى و هيچ جدائى و حجابى بين آنها و خداى تعالى نباشد. و وقتى حجابى بين آنها و خدا نباشد، بين آنها و امام زمان (عليه السلام) هم نخواهد بود. لذا از نيمه شعبان به بعد گفته اند اين دعا را بخوانيد: «الهى ان لم تكن غفرت لنا فى ما مضى من شعبان فاغفر لنا فى ما بقى منه». خدايا اگر در مدّتى كه از ماه شعبان گذشته مرا نبخشيده اى و مرا به اوج نرسانده اى و تميزم نكرده اى و هنوز پابند به پايم هست، در مابقى از ماه شعبان مرا به آن مرحله برسان و مرا ببخش. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب علیه السلام 🆔 @Ghazayeroohemofid
{انسان وقتى به طرف كمالات روحى حركت مى كند وقتى به خدا رسيد آيا در آنجا بايد متوقّف شود؟ } ١/ خداوند در هر يك از صفات جلاليّه و جماليّه اش بى نهايت است و انسان محدود نمى تواند به انتهاى بى نهايت برسد. ✅ هر چه انسان عمر داشته باشد، بى نهايت هم عمر داشته باشد بايد بى نهايت چيز ياد بگيرد و بى نهايت بايد به سوى كمالات برود. اجمالاً انسان تا وقتى حيات دارد و روح انسان وجود دارد و تا وقتى روح انسان همين حالت روح را داشته باشد براى چيز ياد گرفتن آماده است. ❇️ وقتى ديد ديگر چيزى ياد نمى گيرد روحش مريض است و انسان در اين دنيا، در برزخ، در بهشت در تمام اين سلسله از زندگى و حتی اگر عالم ارواح و عالم ذر را هم حساب كنيم در هر جا انسان بخواهد متوقّف شود و ديگر نخواهد چيزى را ياد بگيرد از همان جا بايد او را متوقّف دانست يعنى مرده است، تا متوقّف شد مرده است. آنهائى كه مى گويند در عالم قيامت ديگر كار نيست تكليف و رشد نيست و همه اش خوردن و خوابيدن است درست نيست. 👈 در روايت داريم در بهشت هم انسان ترقّى مى كند و كمالاتى دارد و روزبروز و ساعت به ساعت انسان بايد رشد كند كسى كه دو روزش مساوى باشد ضرر كرده و كسى كه روز قبلش بهتر از روز بعدش باشد ملعون است. ✳️ انسان به جائى نمى رسد كه در آنجا متوقّف شود هر چه پيش برود بايد پيشتر پيش برود. ادامه دارد... (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب 🆔 @Ghazayeroohemofid
{انسان وقتى به طرف كمالات روحى حركت مى كند وقتى به خدا رسيد آيا در آنجا بايد متوقّف شود؟} ٢/ بخش پایانی... ❇️ انسان به جائى نمى رسد كه در آنجا متوقّف شود هر چه پيش برود بايد پيشتر پيش برود. ✳️ انسان وقتى به خدا مى رسد اوّل بهره برداري او است، مثل اين است كه شما بگوئيد حالا كه پس از زحماتى از شهرم آمدم به شهر ديگر و به عالم بزرگترى رسيده ام ديگر آنجا متوقّف مى شوم و چيزى ياد نمى گيرم، در حالى كه آنجا تازه اوّل ياد گرفتن است. ✳️ انسان به مقام يقين و انس با پروردگار و مقام تسليم و رضا كه رسيد تازه اوّل چيز ياد گرفتنش است. تازه رسيده به سرچشمه ى مقصود، به سرچشمه ى علم، در مقابل استاد بزرگ، در مقابل خالق عالم كه همه ى علوم در اختيارش است واقع شده، تازه رسيده به حقيقت. 👈 وقتى شما به يك عالم بزرگ فقه رسيديد فقط مى گوئيد خدمت رسيدم چهره ى شما را ببينم يا مى گوئيد آمده ام كسب علم كنم؟ (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب 🆔 @Ghazayeroohemofid
{آيا ملازمه‌اى بين تقوى و رسيدن به كمالات روحى وجود دارد؟} خداى تعالى به مؤمنين خطاب مى‌كند كه «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ» اى مؤمنين تقوى داشته باشيد. تقوى خيلى مهم است تقوى مسئله‌اى است كه براى همه مردم بايد باشد. تقوى به كمالات روحى كارى ندارد. شما كمالات روحى داشته باشيد و نداشته باشيد بايد تقوى داشته باشيد. تقوى يعنى انسان خودش را از گناه كردن نگه دارد و واجبات اسلامى را انجام بدهد حالا چه قلبت بخواهد يا نخواهد، بخواهى يا نخواهى بايد نماز بخوانى، روزه را بخواهى يا نخواهى بايد بگيرى، مگر مى‌شود انسان نماز را نخواسته باشد بخواند؟ بله بعضى تنبل‌اند و نمى‌خواهند كه نماز بخوانند ولى بايد بخوانند و به خودشان تحميل مى‌كنند كه نماز بخوانند و اين نماز خواندن تحميلى است ولى بعضى روى عشق نماز مى‌خوانند. بعضى‌ها در نماز دائمون هستند، خوشا آنان كه دائم در نمازند. هميشه با توجه به خدا هستند. بعضى عبادات‌شان روى عشق و محبت است، واقعا عشق به خدا دارند و عبادت مى‌كنند. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب @Ghazayeroohemofid
{تأثير نيمه شعبان براى سير كمالات چگونه است؟} ٢/ بخش پایانی... ✳️ خواجه نصير طوسى در يكى از مكاشفه هايش، دعائى به او دستور مى دهند كه اين دعا يا توسّل چهارده بند اوّلش اين طور شروع مى شود: «اللهمّ صلّ و سلّم و زد و بارك ...» در اين دعا راجع به حضرت ولىّ عصر (ارواحنا فداه) كه مى رسد مى گويد: «اللهمّ صلّ و سلّم على الصاحب الغيبة الإلهيّة». 👈 از خدا شروع مى كند يعنى تمام امتيازات همه معصومين حتّى پنهان بودن خداى تعالى از شناختن انسان او را، تا به هيبت حضرت عسكرى (عليه السلام) مى رسد كه همه در وصف حضرت امام عصر (ارواحنا فداه) است. 🔸 پس به همين مناسبت در شب و روز نيمه شعبان آن ره صد ساله را مى توان رفت. 🔷 در دوره سال بعد از شب قدر به دلائل علمى و عقلی و روائى بهتر از شب و روز نيمه شعبان وجود ندارد. 👈 شب نيمه شعبان براى عقب افتاده هايى است كه از سه عيد گذشته يعنى از تولّد امام حسين (عليه السلام) و از تولّد حضرت ابوالفضل (عليه السلام) و از تولّد حضرت سجّاد (عليه السلام) كمك نگرفته بودند و نتوانستند استفاده كنند، در شب نيمه شعبان بايد استفاده كنند. 👈 شب نيمه شعبان شبى است كه دعاى كميل وارد شده است، چون غير از شب جمعه دعاى كميل در شب نيمه شعبان نيز وارد شده است. ✅ براى اينكه كسى توبه كند از شب نيمه شعبان شروع كند تا غروب روز نيمه شعبان، إن شاءالله به جائى برسد و مراحلى را طىّ كند. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب علیه السلام 🆔 @Ghazayeroohemofid
{انسان وقتى به طرف كمالات روحى حركت مى كند وقتى به خدا رسيد آيا در آنجا بايد متوقّف شود؟} ١/ خداوند در هر يك از صفات جلاليّه و جماليّه اش بى نهايت است و انسان محدود نمى تواند به انتهاى بى نهايت برسد، هر چه انسان عمر داشته باشد بى نهايت هم عمر داشته باشد بايد بى نهايت چيز ياد بگيرد و بى نهايت بايد به سوى كمالات برود. اجمالاً انسان تا وقتى حيات دارد و روح انسان وجود دارد و تا وقتى روح انسان همين حالت روح را داشته باشد براى چيز ياد گرفتن آماده است وقتى ديد ديگر چيزى ياد نمى گيرد روحش مريض است و انسان در اين دنيا، در برزخ، در بهشت در تمام اين سلسله از زندگى و حتّى اگر عالم ارواح و عالم ذر را هم حساب كنيم در هر جا انسان بخواهد متوقّف شود و ديگر نخواهد چيزى را ياد بگيرد از همان جا بايد او را متوقّف دانست يعنى مرده است، تا متوقّف شد مرده است. آنهائى كه مى گويند در عالم قيامت ديگر كار نيست تكليف و رشد نيست و همه اش خوردن و خوابيدن است درست نيست. در روايت داريم در بهشت هم انسان ترقّى مى كند و كمالاتى دارد و روزبروز و ساعت به ساعت انسان بايد رشد كند، كسى كه دو روزش مساوى باشد ضرر كرده و كسى كه روز قبلش بهتر از روز بعدش باشد ملعون است. انسان به جائى نمى رسد كه در آنجا متوقّف شود هر چه پيش برود بايد پيشتر پيش برود. ادامه دارد... (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب 🆔 @Ghazayeroohemofid
{انسان وقتى به طرف كمالات روحى حركت مى كند وقتى به خدا رسيد آيا در آنجا بايد متوقّف شود؟} ٢/ بخش پایانی ... انسان وقتى به خدا مى رسد اوّل بهره برداريش است مثل اين است كه شما بگوئيد حالا كه پس از زحماتى از شهرم آمدم به شهر ديگر و به عالم بزرگترى رسيده ام ديگر آنجا متوقّف مى شوم و چيزى ياد نمى گيرم، در حالى كه آنجا تازه اوّل ياد گرفتن است. انسان به مقام يقين و انس با پروردگار و مقام تسليم و رضا كه رسيد تازه اوّل چيز ياد گرفتنش است تازه رسيده به سرچشمه ى مقصود به سرچشمه ى علم در مقابل استاد بزرگ، در مقابل خالق عالم كه همه ى علوم در اختيارش است واقع شده، تازه رسيده به حقيقت. وقتى شما به يك عالم بزرگ فقه رسيديد فقط مى گوئيد خدمت رسيدم چهره ى شما را ببينم يا مى گوئيد آمده ام كسب علم كنم؟ (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب 🆔 @Ghazayeroohemofid
{اگر در راه قرار بگیریم...} اگر انسان واقعا توبه كند و در راه قرار گيرد موفّقيت او در راه رسيدن به كمالات مسلّم خواهد بود. البته پنجاه درصدش به دست خدا است و پنجاه درصد مربوط به همّت و فعّاليت خود ما است به همين دليل خداوند مى فرمايد: "وَالَّذِينَ جاهَـدُوا فِـينا" تو جهاد كن بعد "لَنَهْدِيَـنَّهُمْ سُبُلَنا" ما راهمان را به تو نشان مى دهيم. پس اگر انسان بخواهد به آن روحى كه خدا در روز اوّل در وجود او قرار داده و خلق كرده و دميده، برسد بايد راه كمالات را پيش بگيرد و خودش را به آن مقام برساند و پاك گرداند. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب ج ٢ 🆔 @Ghazayeroohemofid