{شکل مطلوب انجام عبادات} 1/ مطلوبترين شكل انجام #عبادات اين است كه مثلا #نماز را در وهله ى اوّل انسان صحيح و با شرايط بخواند، البتّه مستحبات آن هر چه بيشتر شود عيبى ندارد ولى صحيح بخواند، دوّم اينكه به معناى الفاظى كه دارد مى گويد توجّه داشته باشد، مثلا "اللّه اكبر" كه مى گويد بداند كه دارد مى گويد: خدا بزرگتر از آن چيزى است كه وصف شود. اين توجّه در نماز است، من نمى گويم خدا را يك موجودى در مقابلتان تصوّر كنيد و به او توجّه داشته باشيد اين شايد اصلا غلط هم باشد، توجّه به معناى "الله اكبر" داشته باشيد. "اعوذ بالله من الشّيطان الرّجيم" كه مى گوئيد توجّه به معناى آن داشته باشيد. "بسم اللّه الرّحمن الرّحيم" و همين كلماتى كه مى گوئيد، معنايش را اگر انسان در نظر بگيرد خيلى هم مى تواند در نماز توجّه خوبى بكند و خيلى هم ساده مى تواند توجّهش را حفظ كند، ادامه دارد... (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) https://eitaa.com/ghazayeroohesalem

{چرا در تکبیرة الإحرام باید دستها را تا گوش بالا ببریم؟} وقتی دستها را نزدیک گوش بالا می بریم و «الله اکبر» می گوییم، معنایش اینست که هر محبوب و هر معبودی که داریم، هر چه که او را در مقابل خدا دوست داریم (هر چیزی که حرف او را گوش کنیم و هرچه گفت بپذیریم معبود ماست، مانند شیطان، دوست و ...) همه آنها را پشت سر می اندازم، گوش به حرف کسی نمی دهم، نمی خورم، نمی آشامم، حتی به هیچ نحوه ای حرف نمی زنم (ولو اینکه بخواهم به وسیله اشاره کردن یا با «الله اکبر» گفتن مطلبی را به دیگری بفهمانم) همه اینها را ترک کرده و پشت سر می اندازم. به طور کلی هر کاری که توجه انسان را جلب کرده و از نماز خارج کند، آن را کنار میگذارم و ترک می کنم. با «الله اکبر» همه اینها را پشت سر می ریزیم و با رو کردن به مسجد الحرام مُحرم می شویم. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) #نماز #تکبیرة_الإحرام

{علت حواس پرتی در نماز} علت عمده حواس پرتی در نماز این است که خدا را آنطور که باید، دوست ندارید. افرادی که چیزهای مختلف را دوست دارند حواسشان پرت است. هرچقدر محبت بیشتری به چیزی پیدا کنید حواستان به آن چیز جمع تر است. شما اگر یک برلیان در کیفتان بگذارید تمام حواس تان جمع است تا محفوظ بماند، اما اگر سنگی در کیف شما باشد یادتان می رود چون به آن محبت ندارید. مطلب بعد شناخت خداست. برای حضور قلب در نماز باید هم یقین انسان، و هم شناخت و محبت او به خدا تشدید شود. اگر ما ابتدا خدا را بشناسیم و بعد به او محبت پیدا کنیم حواسمان پرت نمی شود چون چیزی محبوب تر از خدا برایمان نیست. البته محبت فرع بر شناخت و معرفت است. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب #پاسخ_به_سوالات_نماز #نماز

{چرا نماز خير العمل است و اين قدر به آن اهميت داده و آن را ستون دين مى‌دانيم؟} «ان قبلت قبل ما سواها» اگر نماز قبول شد بقيه عبادات، بقيه كارهاى خير هم قبول مى‌شود و «ان ردّت ردّ ما سواها» اگر رد شد بقيه و ما سواى نماز هم هر چه عبادت باشد رد مى‌شود. نماز به منزله برنامه‌اى است كه خدا به دست انسان مى‌دهد. به منزله يك برنامه است كه مى‌نويسند و به دست كارمند مى‌دهند كه طبق اين دستور عمل كن، اگر اين شخص برنامه را پاره كرد و دور ريخت و يادآورى نكرد و فراموش هم كرد، اينجا كم كم يادش مى‌رود و همه كارهايش روى بى‌ نظمى و بى‌ معنا انجام مى‌شود. اگر آن برنامه در دست‌تان بود، آن اساسنامه در دست‌تان بود شما طبق آن هر روز پنج مرتبه به آن نگاه كرده و عمل مى‌ كرديد، ديگر كارهایتان صحيح انجام مى‌ شود اما اگر اين برنامه را پاره كرديد و دور ريختيد کارهای دیگرتان هم كم كم معلوم نيست چطور انجام شود و دستورات هم معلوم نيست كه چه بشود و شما نمى‌توانيد دستورات را صحيح انجام دهيد. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب #پاسخ_به_سوالات_نماز #نماز

{آمادگی برای نماز} در چه صورت روح انسان كاملا براى نماز آمادگى پيدا مى‌كند؟ وقتى اقامه گفته مى‌ شود اگر همه اول اقامه بايستند و تهيّأ براى نماز داشته باشند اين كلمه ‌هاى حىّ، فقط منتقل به روح انسان مى‌ شود كه كاملا براى نماز آماده شود. اما اگر تأخير انداختيد، يكى مشغول وضو و ديگرى مشغول حرف زدن بود اين حىّ هايى كه شش مرتبه در اقامه گفته مى‌ شود بيجا واقع مى‌ گردد. حىّ هايى كه در اذان اعلانى گفته مى‌ شود «حى على الصلوة، حى على الفلاح، حى على خير العمل» براى تهيّأ بدنى است، حركت به سوى محل نماز است. اما حىّ هايى كه در اقامه گفته مى‌ شود بايد فقط و فقط به جهت تهيّأ روح براى نماز باشد. انسان وقتى براى نماز كاملا آمادگى روحى پيدا مى‌ كند كه از كارهاى ديگر فارغ شده باشد و الا اگر مشغول كارهاى ديگر باشد تهيّأ و آمادگی براى اقامه نماز پيدا نمى ‌كند. اما وقتى كه همه كارهایتان را كرده ‌ايد و سجده شكرتان را هم به جا آورده‌ ايد كه خدايا تو، توفيق ملاقات مجدد خودت را به ما دادى و توفيق اين كه باز هم با تو روبرو شويم و باز هم با تو حرف بزنيم را عنايت فرمودى، براى نماز آمادگى پيدا مى‌ كنيد، لذا در اقامه يك مقدار هم مختصرش كرده‌ اند تكبيرهاى چهارگانه اول نماز را دو تا كرده‌ اند تكبير آخر را يكى كرده‌ اند كه ديگر آمادگى كامل پيدا كنيد. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) کتاب #پاسخ_به_سوالات_نماز #نماز

{حواس جمعی در نماز} هر زمان خواستى عبادتى، نمازى و يا هر كار ديگرى كه بايد در آن حواست جمع باشد انجام دهى، اول كارى كه بايد بكنى اين است كه نگذارى چيزهائى كه به آن علاقه بيشترى دارى در مقابلت باشد و آنها را ببينى، يعنى نگذارى تو را آنها به خود جلب كنند، مثلا زنت، فرزندانت و يا مناظر زيبائى كه در آن ساعت فكر تو را به خود جلب مى كند در مقابل و يا در منظرت باشد. و از همين جهت است كه در اسلام براى كسى كه مى خواهد نماز بخواند دستور رسيده كه بايد به اطراف نگاه نكند و با كسى حرف نزند، چيزى نخورد، خنده و گريه نكند، يعنى به چيزهائى كه او را به خنده و يا به گريه در مى آورد توجه نكند، اينها همه اش براى به وجود آوردن تمركز فكر و توجه كامل به پروردگار است. (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) #عبادت #نماز

{توصیه به سالكین الى اللّه} سالك الى اللّه بايد بكوشد به نماز اهميّت بدهد و آن را ضايع نكند و بدون قيد و شرط خواسته‌هاى دلش را انجام ندهد والا گمراهى خود را مشاهده خواهد كرد و اگر اين چنين بود نمى‌تواند بسوى خدا حركت كند مگر توبه كند و ايمان داشته باشد و مراحل سير و سلوك را بگذراند تا خداى تعالى به وعده خود كه براى اين اشخاص بهشت جاودانى كه در آن سخن و كار بيهوده‌اى نيست و در هر شبانه روز، رزق آنها آماده خواهد بود و او را وعده كرده، عملى نمايد.  (از فرمایشات حضرت آیت الله سید حسن ابطحی رحمة الله علیه) # تزکیه_نفس #نماز #ایمان