دیدین بعضی‌ها از توهین به آدم‌های مقدس و دیندار لذت می‌برن؟ یا از زمین خوردن اونا خوشحال میشن؟ یا هر دروغ و بهتانی نسبت به اونا رو می‌پذیرن و بازگو می‌کنن؟ چرا؟ در این کار چه لذتی هست؟! خیلی بهش فکر کردم. شاید پاسخش این باشه که اونا از اون جهت که حال دینداریِ تمام و کمال رو ندارن دنبال بهانه‌ای هستن تا به وجدان‌شون بگن اساسا دینداریِ کامل مقدور و ممکن نیست و این جماعت هم همه ادا در میارن و نمایش دینداری رو بازی می‌کنن. لذا هر بار زمین خوردن دینداران و رسوا شدنشون دلیلی است بر این استدلال درونی. اونا خیالشون راحت میشه که چندان هم آدم بد و بدبختی نیستن لذا از آنچه هستن لذت میبرن و بلکه حتی گویی مجوز گریز بیشتر از خودشون رو بدست میارن. بل یُرید الانسان لیفجُر اَمامه(سوره القیامة/ ۵) اگر از زمین‌خوردن دینداران و اهل تقوا احساس پنهان خوشایندی بهمون دست میده... کمی نگران باشیم. #یادگاری 🆔️ @yaminpour

دعا، فقط آن جملاتی نیست که بر زبان می‌آوریم. دعا، صدای پنهان در جان ماست. میل و خواست مخفی که گاهی خودمان هم آنرا به خوبی نمی‌شنویم. خداوند "سمیع" و بلکه "اسمع السامعین" است. اصل دعا همان اشتیاق و فریاد ناگفته‌ی پنهان در جان‌هاست که خدا آنها را می‌شنود. شاید تقدیر ما را همان‌ها رقم بزند. گاهی از بین هزار نام خدا در جوشن کبیر یا صد فقره از مناجات ابوحمزه با یکی از آنها گره می‌خوریم و خود را در کنار آن اسم یا دعا حاضر می‌بینیم. اینجا همان جایی است که دعای مخفی جان‌ها ظهور می‌کند. اغلب، آنچه بر زبان می‌آوریم لقلقه‌ایست بیگانه با حقیقتی که در جان پنهان کرده‌ایم. هر قدر این بیگانگی کمتر باشد، به حقیقت دعا و استجابت نزدیکتریم. ادعیه‌ای که از اهل بیت علیهم‌السلام به ما رسیده‌اند شاید کمکی است به وجود لال ما تا زبان باز کند؛ تا آنچه در چاه جان پنهان دارد، بالا بکشد و به گوش خودش بشنود و آن‌گاه در نقطه گفتگو با خدا قرار گیرد. و این همانا استجابت است. #بشنو_از_نی #یادگاری

داشتم به امام خمینی(ره) فکر می‌کردم؛ امام بهاری بود که درختان اطراف ما را به ثمر رساند. این درختها خشک بودند و ما اصلاً التفات نداشتیم که اینها چه نوع درختی است و چه میوه‌ای می‌دهد. ناگاه شاخه‌های خشک جوانه زد و شکوفه داد و به بار نشست. یک درخت، آبستن روح جمعی ما بود و سیب جهاد را به‌بار آورد. از درخت دیگر خرمای ایثار پنهان شده در باطن روابط دینی ما ظاهر شد. از جوانه‌ی تاک توکل، انگور امید رویید. باغهای همسایه جنبش‌های رهایی بخش ضد استکباری را ثمر دادند... در جهانی که امام بر ما آشکارش کرده بود، گویی در بهشتی بودیم که شاخه‌ها سر تواضع خود را برای چیدن میوه‌های‌شان پایین کشیده بودند. برخی بعدها با عقل حسابگر خود به این بهار بدبین شدند و به محض خضوع در برابر آن عقل معاش، بهار امام برای‌شان نامرئی شد و از بهشت رانده شدند. اما بسیاری همچنان در سایه سار آن بهارند، راز می‌شنوند و شهید می‌دهند و از میوه‌های توکل و ایثار و جهاد ارتزاق می‌کنند. #یادگاری ➕️ @yaminpour