🔻آیه ۴۴ بقره: «أتامرون الناس بالبر وتنسون انفسکم وانتم تتلون الکتاب افلا تعقلون» 🔻آیا مردم را به نیکی (و ایمان به پیامبری که صفات او آشکارا در تورات آمده) دعوت می‌کنید، اما خودتان را فراموش می‌نمایید؛ با اینکه شما کتاب (آسمانی) را می‌خوانید! آیا نمی‌اندیشید؟ 🔸 #امر_به_معروف و #نهی_از_منکر، از شئون «حکومت اسلامی» است و خداوند اینرا برای حکومت پیامبر واجب کرد. خداوند نمی‌گوید معروف را درس دهید یا توصیه کنید بلکه گوید «امر» کنید. امر نیز با #ولایت و حاکمیت همراه است. کسی میتواند دیگران را امر به معروف کند که اول خودش را ساخته باشد. اگر خودش را فراموش کرد خدا را فراموش کرده است و برعکس. 🔹انسان دو «خود» دارد. قرآن در مورد کسانی که به جبهه نرفتند یکبار گوید: اینها «خود» را فراموش کردند یکبار هم گوید: اینها فقط به فکر «خود» هستند. این دو «مرتبه» از #نفس است که یک مرتبه #نفس_حیوانی یا گیاهی و یک مرتبه #نفس_روحانی است. اگر فقط به فکر خوردن و پوشیدن بود هنوز در مرحله نباتیست و وارد مرحله حیوانی نشده است. 🔸قرآن کتاب ادب است و جز #حقیقت نمیگوید لذا وقتی گوید افرادی که پیرو هوسند مانند حیواناتند و حتی از آنها بدترند یعنی حقیقت این افراد که در قیامت نشان داده میشود حیوان است نه انسان. 🔹جهل در برابر #عقل است نه علم، پس انسان عالم هم میتواند «جاهل» باشد لذا خداوند به علمای بنی اسراییل گفت شما جاهلید و عاقل نیستید. «علم هدف نیست» بلکه نردبانیست برای رساندن انسان به مقام #عقل. اگر کسی به فکر تهذیب نفس نبود عاقل نیست، نه اینکه عالم نباشد. 🔸باید «اهل معروف» بود نه سخنران برای معروف. منافق کسیست که خود را فراموش کرده است. لذا کسی که دیگران را امر به معروف کرد و خود عامل به آن نبود #منافق است و باید حواسش باشد. 📚تفسیر تسنیم/ آیت الله جوادی آملی