ادامه پست بالا👆👆👆👆👆 گاه می‌خواهیم درخواست کسی را رد کنیم، اما آنقدر این رد کردن را در لفافه و پنهان در جمله‌های تو در تو و مبهم بیان می‌کنیم که تا مدتها بعد هم، هنوز طرف مقابل نمی‌فهمد که درخواست وی رد شده است!!! متأسفانه شاید بتوان گفت، این هم یکی دیگر از ویژگیهای فرهنگی ماست که به دلیل ملاحظه‌کاری بیش از حد، پس از اینکه پاسخ منفی به طرف مقابل دادیم، با جملاتی امید بخش می‌کوشیم روحیه وی را بهبود بخشیم. واقعیت این است که نه گفتن را باید ترکیبی از دانش و هنر و مهارت دانست. دانش از این جهت که همه‌ی ما لازم داریم بایدها و نبایدهای علمی و اجرایی و روانشناختی و تبعات مذاکره‌ای آن را بدانیم. مهارت از این جهت که همچنانکه در تعریف مهارت گفتیم، نیازمند تمرین است و با تمرین و تکرار، توانمندی ما در آن بهتر می‌شود. هنر از این جهت که بخشی از نه گفتن به ذوق و قریحه باز می‌گردد و به هر حال، بعضی از ما در نه گفتن خوش‌ذوق‌تریم و بعضی کم‌ذوق‌تر. اگر نتوانیم به مهارت نه گفتن دست یابیم نمی‌توانیم به برنامه‌ها و اولویت‌های کاری خود به درستی رسیدگی کنیم چرا که با بله گفتن‌های از سر خجالت باید از کار خود دست کشیده و به کاری که از دیگران پذیرفته‌ایم برسیم. ادامه دارد... منبع: motamem.org با اندکی تلخیص و دخل و تصرف #مدیریت_زمان #هنر_نه_گفتن #کارگروه_مدیریت_زمان_و_برنامه_ریزی_تحصیلی #پژوهش_مدرسه_علمیه_شهید_شفیعی