🔸گفتارگاه: روایت رسمی #نظام‌جمهوری‌اسلامی، ترور #شهید_رئیسی را رد می‌کند. حال اگر ما بخواهیم مواضع رسمی نظام را نادیده بگیریم و در پی تحلیل‌های خود باشیم، آیا واقعاً می‌توانیم خود را #انقلابی بنامیم؟ اگر فرض کنیم که شهید رئیسی توسط #اسرائیل ترور شده باشد و حاکمیت تصمیم گرفته باشد که این موضوع را اعلام نکند، چرا غضنفرها نمی‌توانند مصلحت‌سنجی حاکمیت را درک کنند؟ البته ممکن است این به دلیل مشکلات فهم باشد. غضنفرها فکر می‌کنند هر چه بیشتر دهان باز کنند، انقلابی‌تر خواهند بود؟ ✍🏻۲۳ آذر ۱۴۰۳ 🔹https://eitaa.com/GoftarGah

غضنفرها و توهم انقلابی‌گری: فریاد بی‌جا، خیانت به انقلاب 🔸گفتارگاه: واقعاً عجب روزگاری شده! یک عده خیال می‌کنند اگر گلو را جر بدهند و هر چیزی که به ذهنشان رسید، روی کاغذ بیاورند، اسمشان می‌شود انقلابی! همان‌هایی که هنوز نمی‌دانند #انقلابی‌گری یعنی فهمیدن #مصلحت_نظام، نه زیر سؤال بردن حکمت حاکمیت. حالا فرض کنیم - فقط فرض! - که #شهید_رئیسی را #اسرائیل ترور کرده باشد. خب اگر نظام صلاح ندیده که این موضوع را جار بزند، یعنی چه؟ یعنی مصلحتی بالاتر بوده که این غضنفرها نه می‌بینند، نه می‌خواهند ببینند! برایشان مهم نیست با تحلیل‌های سطحی و داد و فریادهایشان، چه ضربه‌ای به انقلاب می‌زنند. فکر می‌کنند هرچه بیشتر شلوغ کنند، مدال انقلابی‌گری را زودتر می‌گیرند. انقلابی‌گری، یعنی بفهمی سکوت گاهی صد برابر فریاد اثر دارد. انقلابی‌گری، یعنی تو اینقدر اعتماد داشته باشی به حکمت نظام که وقتی سکوت می‌کند، تو هم سکوت کنی، نه اینکه دهان باز کنی و هر چه به ذهنت رسید، بپاشی وسط میدان! انقلابی‌گری، یعنی بفهمی دشمن چه خوابی برای ما دیده و خودت نشوی ابزار دستش. خلاصه که انقلابی‌بودن، قیل و قال بی‌جا نیست. انقلابی‌بودن یعنی گوش به فرمان امام، نه زبان به میل غضب. خدا حفظ کند انقلاب را از شر زبان‌های تند و فکرهای کند! ✍🏻 ۲۵ آذر ۱۴۰۳ 🔹https://eitaa.com/GoftarGah

🔸گفتارگاه: جبرائیلی در همایش سفره ملت می‌پرسد: «دلار ۸۰ هزار تومنی می‌تواند بشود ۲۰ هزار؟» و صمصامی‌وار جواب می‌شنود: «بله که می‌شود!» بله، می‌شود!!!؟؟؟ آقایان مدعی! واقعاً برای شعور ملت احترام قائل نیستید؟ لااقل برای خودتان کمی آبرو بخرید! همین شماها نبودید که در دولت #شهید_رئیسی، وقتی دلار به ۷۰ هزار تومان رسید، یک کلمه از این ایده‌های نابغه‌وار بروز ندادید؟ حالا که فضا عوض شده و باد سیاسی تغییر جهت داده، یادتان افتاده که می‌شود دلار را از ۸۰ هزار تومان به ۲۰ هزار تومان رساند؟! ✍🏻 ۱۴ دی ۱۴۰۳ 🔹@GoftarGah

آمریکا؛ دوگانه در سیاست، بدعهد در صداقت! ...اما با این وجود 🔘قسمت سوم 🔸 گفتارگاه: نمی‌توان بر #پزشکیان خرده گرفت که چرا از مذاکره سخن می‌گوید. #مذاکره در سیاست خارجی ایران نه پدیده‌ای تازه است و نه مغایر با قواعد. طی چهار دهه گذشته، همه دولت‌ها، از نخستین روزهای انقلاب تا امروز، میز مذاکره را به‌عنوان یکی از ابزارهای پیشبرد منافع ملی در دستور کار داشته‌اند. نتایج این #مذاکرات، البته گاه کمی شیرین و گاه خیلی تلخ بوده است، اما واقعیت این است که حتی سرسخت‌ترین دولت‌ها نیز مذاکره را از سیاست خارجی خود حذف نکرده‌اند.این واقعیت چنان روشن است که حتی دولت #شهید_رئیسی نیز، با وجود تاکید بر گسترش روابط منطقه‌ای و اقتصادی با همسایگان و عضویت در سازمان‌هایی چون #شانگهای و #بریکس، مذاکره را به‌عنوان راهی برای کاهش #تحریم‌ها و تخفیف فشارهای خارجی مدنظر داشت. برای نمونه، #امیرحسین_ثابتی به‌صراحت گفت که دولت رئیسی به توافق نزدیک شده بود، اما مخالفت‌هایی از سوی برخی نمایندگان مجلس، از جمله #نبویان، این مسیر را مسدود کرد. حال، آیا می‌توان بر پزشکیان خرده گرفت که چرا از ابزاری استفاده می‌کند که دیگران نیز به‌کار گرفته‌اند؟ به‌ویژه آنکه او تا الان، برخلاف #حسن_روحانی، تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مذاکرات نگذاشته است. پزشکیان تجربه تلخ دولت روحانی را به‌خوبی درک کرده است؛ اینکه اگر همه امیدها به مذاکره گره بخورد و در نهایت، نتیجه‌ای حاصل نشود، چه فشاری بر #اقتصاد و افکار عمومی وارد خواهد شد. پزشکیان، در مدت کوتاهی که مسئولیت به دست گرفته، مسیری را پیش برده که توازن در #سیاست_خارجی را به نمایش می‌گذارد. تاکید بر تقویت روابط با همسایگان، گسترش همکاری‌های اقتصادی منطقه‌ای و امضای توافق‌های استراتژیک، مانند قرارداد جامع با روسیه، پیام روشنی به طرف مقابل مخابره می‌کند: ایران به غرب وابسته نیست و مذاکره را نه از سر استیصال، که به‌عنوان یکی از ابزارهای سیاست خارجی خود می‌بیند. وقتی پزشکیان صبح از مذاکره سخن می‌گوید و عصر همان روز توافقی راهبردی با روسیه امضا می‌کند، این پیام را می‌دهد که ایران آماده مذاکره است، اما هرگز منتظر نمی‌ماند. منتقدانی که امروز شعارهای ضد مذاکره سر می‌دهند، باید بدانند مردم پزشکیان را با وعده کاهش اثرات تحریم‌ها، بهبود روابط خارجی و گشایش اقتصادی انتخاب کرده‌اند. اگر این وعده‌ها قرار است محقق شود، مذاکره جزئی از این مسیر خواهد بود. اما به‌جای آنکه اصل مذاکره زیر سوال برود، باید درباره نحوه انجام آن بحث کرد. باید بررسی کرد که مذاکره چگونه می‌تواند در خدمت منافع ملی باشد، بدون آنکه اصول اساسی کشور مخدوش شود. مساله این نیست که مذاکره را رد کنیم یا بپذیریم؛ بلکه باید توازنی میان عزت ملی و تعامل سازنده با طرف‌های مذاکره برقرار شود. #سیاست_خارجی_ایران، مانند هر کشور دیگری، به ابزارهای متنوعی نیاز دارد و مذاکره، یکی از این ابزارهاست؛ البته به‌شرطی که درست، سنجیده و با حفظ منافع ملی به‌کار گرفته شود. این همان نکته‌ای است که هم دولت و هم منتقدان باید با دقت بیشتر به آن بیندیشند. 🔴 البته پزشکیان، اگر بخواهد در مسیر مذاکره گامی استوار بردارد، نمی‌تواند #تجربه‌های_تاریخی را نادیده بگیرد. از وعده‌های نیم‌بند اروپایی‌ها تا بی‌اعتنایی آشکار آمریکا که کار را به پاره کردن متن توافقات کشاند، هر کدام قطعه‌ای از پازلی است که امروز پیش روی سیاست‌گذاران قرار دارد. این خاطرات تلخ و درس‌آموز، نه زخم‌هایی فراموش‌شده، که سرمایه‌ای گرانبهاست؛ سرمایه‌ای که می‌تواند چراغ راه باشد، اگر باورش کنند و اگر به کارش گیرند. ✍🏻 ۳۰ دی ۱۴۰۳ 🔹@GoftarGah

🔸گفتارگاه: روحیه نزدیکی به مردم، در هر مقام و جایگاهی، همواره فضیلتی ستودنی بوده است. مسئول اگر به میان مردم نرود، فاصله‌ای شکل می‌گیرد که با هیچ تلاشی ترمیم نخواهد شد. این همان خصیصه‌ای بود که #شهید_رئیسی داشت؛ سلوکی ساده و مردمی که از او چهره‌ای ماندگار ساخت. قاب‌های به یادماندنی از او باقی مانده که هنوز میان مردم دست‌به‌دست می‌شود، و #رجانیوز هم روزگاری با شور و حرارت، این تصاویر را بازتاب می‌داد، از این نزدیکی به مردم به‌عنوان نقطه‌ی روشنی در کارنامه‌اش یاد می‌کرد. اما چه شده که امروز، همین رجانیوز، وقتی #پزشکیان همان راه و رسم را برگزیده، ناگهان روایتش تغییر کرده است؟ نزدیکی به مردم که دیروز فضیلت بود، حالا نمایشی و پوپولیستی خوانده می‌شود. پرسش اینجاست: آیا معیارها تغییر کرده‌اند یا این رنگ و بوی جناح‌هاست که زاویه نگاه را عوض کرده؟ اگر مردمی بودن فضیلت است، چگونه ممکن است برای یکی مدح شود و برای دیگری مذمت؟ آیا نزدیکی به مردم، بسته به جناح سیاسی معنا پیدا می‌کند؟ این تضاد آشکار در روایت‌ها چیزی نیست جز حکایتی از سیاست‌زدگی رسانه. وقتی معیار قضاوت نه خود رفتار، که هویت کسی باشد که آن رفتار از او سر می‌زند، حقیقت در بازی رقابت‌ها گم می‌شود. حقیقت زیر سایه‌ی سیاست از نفس می‌افتد، و این است که باعث می‌شود اعتماد به روایت‌ها نیز از دست برود. ✍🏻 ۸ بهمن ۱۴۰۳ 🔹@GoftarGah