هر چند امیدی به وصال تو ندارم
یک لحظه رهایی ز خیال تو ندارم
ای چشمه ی روشن منم آن سایه که نقشی
در آینه ی چشم زلال تو ندارم
می دانی و می پرسیم ای چشم سخنگوی
جز عشق جوابی به سوال تو ندارم
ای قمری هم نغمه درین باغ پناهی
جز سایه ی مهر پر و بال تو ندارم
از خویش گریزانم و سوی تو شتابان
با این همه راهی به وصال تو ندارم
#شفیعی_کدکنی@golchine_sher
خلوت نشین خاطر دیوانه‌ی منی
افسونگری و گرمی افسانه‌ی منی
بودیم با تو همسفر عشق، سال‌ها
ای آشنا نگاه، که بیگانه‌ی منی...
هرچند شمع بزم کسانی، ولی هنوز
آتش فروز خرمن پروانه‌ی منی
چون موج سر به صخره‌ی غم کوفتم زِ درد
دور از تو، ای که گوهر یک دانه‌ی منی
خالی مباد ساغر نازت، که جاودان
شورافکنی و ساقی میخانه‌ی منی
آنجا که سرگذشت غم شاعران بود
نازم تو را، که گرمی افسانه‌ی منی
#شفیعی_کدکنی@golchine_sher
دست به دست مدعی شانه به شانه می روی
آه که با رقیب من جانب خانه می روی
بی خبر از کنار من ای نفس سپیده دم
گرم تر از شراره آه شبانه می روی
من به زبان اشک خود می دهمت سلام و تو
بر سر آتش دلم همچو زبانه می روی
در نگه نیاز من موج امید ها تویی
وه که چه مست و بی خبر سوی کرانه می روی
گردش جام چشم تو هیچ به کام ما نشد
تا به مراد مدعی همچو زمانه می روی
حال که داستان من بهر تو شد فسانه ای
باز بگو به خواب خوش با چه فسانه می روی؟
#شفیعی_کدکنی@golchine_sher
ای مهربان تر از برگ در بوسه های باران
بیداری ستاره در چشم جویباران
آینه نگاهت پیوند صبح و ساحل
لبخند گاه گاهت صبح ستاره باران
باز آ که در هوایت خاموشی جنونم
فریادها برانگیخت از سنگ کوهساران
ای جویبار جاری زین سایه برگ مگریز
کاینگونه فرصت از کف دادند بیشماران
گفتی به روزگاری مهری نشسته گفتم
بیرون نمیتوان کرد حتی به روزگاران
بیگانگی ز حد رفت ای آشنا مپرهیز
زین عاشق پشیمان سرخیل شرمساران
پیش از من و تو بسیار بودند و نقش بستند
دیوار زندگی را زینگونه یادگاران
وین نغمه محبت بعد از من و تو ماند
تا در زمانه باقیست آواز باد و باران..
#شفیعی_کدکنی@golchine_sher
دارم سخنی با تو و گفتن نتوانم
وین دردِ نهان سوز نهفتن نتوانم
تو گرمِ سخن گفتن و از جامِ نگاهت
من مست چنانم که شنفتن نتوانم
شادم به خیالِ تو چو مهتابِ شبانگاه
گر دامنِ وصلِ تو گرفتن نتوانم
با پرتوِ ماه آیم و چون سایه ی دیوار
گامی ز سرِ کوی تو رفتن نتوانم
دور از تو، منِ سوخته در دامنِ شب ها
چون شمعِ سَحَر یک مژه خفتن نتوانم
فریاد ز بی مهری ات ای گل که دراین باغ
چون غنچه ی پاییز شکفتن نتوانم
ای چشمِ سخن گوی تو بشنو ز نگاهم
دارم سخنی با تو وگفتن نتوانم
#شفیعی_کدکنی@golchine_sher
خلوت نشین خاطر دیوانه‌ی منی
افسونگری و گرمی افسانه‌ی منی
بودیم با تو همسفر عشق، سال‌ها
ای آشنا نگاه، که بیگانه‌ی منی...
هرچند شمع بزم کسانی، ولی هنوز
آتش فروز خرمن پروانه‌ی منی
چون موج سر به صخره‌ی غم کوفتم زِ درد
دور از تو، ای که گوهر یک دانه‌ی منی
خالی مباد ساغر نازت، که جاودان
شورافکنی و ساقی میخانه‌ی منی
آنجا که سرگذشت غم شاعران بود
نازم تو را، که گرمی افسانه‌ی منی
#شفیعی_کدکنی@golchine_sher
دست به دستِ مدّعی شانه‌به‌شانه می‌روی
آه که با رقیبِ من جانبِ خانه می‌روی
بی‌خبر از کنارِ من، ای نَفَسِ سپیده‌دم
گرم‌تر از شراره‌ی آهِ شبانه می‌روی
من به زبانِ اشکِ خود می‌دهمت سلام و تو
بر سرِ آتشِ دلم همچو زبانه می‌روی
در نگهِ نیازِ من موجِ امیدها تویی
وه که چه مست و بی‌خبر سوی کرانه می‌روی
گردشِ جامِ چشم تو هیچ به کام ما نشد
تا به مرادِ مدّعی همچو زمانه می‌روی
حال که داستانِ من، بهرِ تو شد فسانه‌ای
باز بگو به خوابِ خوش با چه فسانه می‌روی؟
#شفيعی_کدکنی@golchine_sher
ای مهربان‌تر از برگ در بوسه‌های باران
بیداری ستاره در چشمِ جویباران!
آیینه‌ی نگاهت پیوندِ صبح و ساحل
لبخند گاه‌گاهت صبحِ ستاره باران!
#شفیعی_کدکنی@golchine_sher
