قبول کن که زندگی، همیشه عادلانه نیست تمامِ لحظه های ما ، قشنگ و شاعرانه نیست بهار دیده ای ولی خزان ندیده ای هنوز همیشه دست شاخه ها پر از گل و جوانه نیست کبوترانه میپَری به دورِ گُنبد طلا طواف کردنت ولی درست و عاقلانه نیست به سنگ جهل کودکی، شکسته میشود سَرَت میانِ مُشتِ زائران همیشه آب و دانه نیست بیا و احتیاط کن، به حرفم اعتماد کن که اعتبار مطلقی به مردم زمانه نیست به جای لاف و ادعا ، بگیر دست دیگران به هیچکس بدی نکن که عمر جاودانه نیست کنار حُرمتِ پدر ببوس دست مادرت که این فرشته تا ابد کنار اهل خانه نیست نگاه کن به همسرت، قدم بزن کنار او که این نگاه و عشوه ها همیشه دلبرانه نیست برقص پا به پای او، بچرخ در هوای او که لذتی فراتر از قرار عاشقانه نیست خلاصه کودکانه تر به زندگی نگاه کن که هیچ چیز بهتر از نگاه کودکانه نیست #محمد_رضا_نظری @golchine_sher

از کوچه میگیرم سراغش کوچه لال است از شهر میپرسم جوابش قیل و قال است دنیا برایم هیچ مفهومی ندارد وقتی نمیدانم عزیزم در چه حال است میخواهم امشب تا سَحَر حافظ بخوانم حتی اگر این فالها یک احتمال است عاشق که باشی عالمی دارد تفَاُل سرگرمیِ عاشق فقط تعبیرِ فال است یا یوسف گم گشته می آید به کنعان یا میپذیرم دیدنش خواب و خیال است ای فالِ سرگردان میانِ شعرِ حافظ باز آ که از دل رفتنت فرضی محال است یعقوب چشمانش به در خشکید عمری یوسف نمیخواهی بیایی؟! بیست سال است! #محمد_رضا_نظری @golchine_sher

از سکوت محض خانه تا هیاهویی که نیست راه می افتد خیال ناب مه رویی که نیست بیقرارم می‌کند با چشمهای مست و من... چشم میدوزم به چشم مست آهویی که نیست التماس از طاقت انگشتها میبارد و... میکشم دست نوازش روی گیسویی که نیست لذتی دارد میان اینهمه بی همدمی دستها را حلقه کردن دور بازویی که نیست راه رفتن... شعر خواندن، تا کنار پنجره آب پاشیدن به سر تا پای شب بویی که نیست دلخوشم با این جنون و باز بالا میبرم پیک هفده سالگی های پر از اویی که نیست برف پارو می‌کند تیغ از چروک صورت و... شانه می افتد به جان خرمن مویی که نیست می‌نشینم پیش او با ظاهری آراسته بی هوا سر می‌گذارم روی زانویی که نیست هر چه میخواهم نخوابم، باز خوابم میبرد با نوازشهایِ دستِ ماه بانویی که نیست عاشقی یعنی همین... یعنی خیال و حسرت و... عمر خود را بخش کردن بر لب جویی که نیست #محمد_رضا_نظری @golchine_sher

‍ بگُذارید کمی شعر تلاوت بکنم به خدای غزلم عرضِ ارادت بکنم سرِسجّاده ی دفتر بِنِشینم تا صبح آنقَدَر شعر بگویم که قیامت بکنم نه یهودی،نه مسیحی، نه مسلمانم من بگُذارید خیالِ همه راحت بکنم «بنده ی عشقم و از هر دو جهان آزادم» چه لزومی است که احساسِ خجالت بکنم؟! بگُذارید شبان باشم و موسی نشوید که خدا را به فلان شکل عبادت بکنم به کسی ربط ندارد که به جایِ اَشهَد غزلم را سرِ سجاده قرائت بکنم! به خدا میرسم از گوشه ی میخانه اگر بُتِ خود را بگُذارید زیارت بکنم #محمد_رضا_نظری @golchine_sher