حکایتی از بوستان سعدی دزد و تنگدست یکی را عَسَس، دست بربسته بود همه شب، پریشان و دل‌خسته بود به گوش آمدش در شب تیره‌رنگ که شخصی همی‌نالد از دستِ تنگ شنید این سخن، دزد مسکین و گفت: ز بیچارگی چند نالی؟ بخُفت برو شکر یزدان کن ای تنگدست که دستت، عسس، تنگ بر هم نبست مکن ناله از بینوایی بسی چو بینی ز خود بینواتر کسی لغات: عسس: پاسبان. بخفت: بخواب. تنگ: محکم. کلیات سعدی، بوستان، باب هشتم در شُکر بر عافیت، ص ۳۷۰. #بوستان_سعدی #دزد #تنگدست