شعری از ایرج میرزا شیطان و شراب‌خوار ابلیس شبی رفت به بالین جوانی آراسته با شکل مَهیبی سر و بر را گفتا که: منم مرگ و اگر خواهی زِنهار باید بگُزینی تو یکی زین سه خطر را یا آن پدر پیر خودت را بکُشی زار یا بشکنی از خواهر خود، سینه و سر را یا خود ز میِ ناب کشی یک دو سه ساغر تا آن که بپوشم ز هلاک تو نظر را لرزید ازین بیم جوان بر خود و جا داشت کز مرگ فتد لرزه به تن، ضیغمِ نر را گفتا: پدر و خواهر من، هر دو عزیزند هرگز نکنم ترکِ ادب این دو نفر را لیکن چو به می، دفع شر از خویش توان کرد می نوشم و با وی بکنم چاره‌ی شر را جامی دو بنوشید و چو شد خیره ز مستی هم خواهر خود را زد و هم کُشت پدر را ای کاش شود خشک بُنِ تاک، خداوند زین مایه‌ی شر، حفظ کند نوع بشر را کیمیای سخن، ص ۷۴. لغات: زنهار: امان. ضیغم: شیر درنده. خیره: از خود بی‌خود. بن تاک: ریشه‌ی درخت انگور. #ایرج_میرزا #ابلیس https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

گفتگوی ابلیس و فرعون از جوامع الحکایات عوفی📚📚📚 فرعون، از شاهان یاغی و ستمگر مصر بود و ادّعای خدایی می‌کرد. روزی ابلیس، نزد فرعون آمد. فرعون خوشه‌ی انگوری در دست داشت و از آن می‌خورد؛ به فرعون گفت: آیا کسی می‌تواند دانه‌های این خوشه‌ی انگور را به مروارید شاداب تبدیل سازد؟ فرعون پاسخ داد: نه. ابلیس از روی سِحر و جادو، آن خوشه را به مروارید شاداب تبدیل نمود. فرعون شگفت‌زده شد و با تعجب گفت: اگر استاد‌مردی در جهان وجود دارد، او تو هستی. ابلیس سیلیِ محکمی بر گردن فرعون زد و گفت: مرا با این استادی، به بندگی(در درگاه خدا) نپذیرفتند؛ بنابراین، تو با این حماقت و نادانی، چرا ادّعای پروردگاری می‌کنی؟ داستانهای جوامع الحکایات، محمد عوفی، بازنویس به قلم روان: محمد محمدی اشتهاردی، انتشارات شکوری، قم، ۱۳۷۷، ص ۲۶. #داستان #ابلیس #فرعون https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303