سخنی از بوستان سعدی
کمحرفی
کمال است در نفس انسان، سَخُن
تو خود را به گفتار، ناقص مَکُن
کمآواز، هرگز نبینی خجل
جُوی مُشک، بهتر که یک توده گِل
حذر کن ز نادانِ دَهمَردهگوی
چو دانا، یکی گوی و پرورده گوی
صد انداختی تیر و هر صد خطاست
اگر هوشمندی، یک انداز و راست
لغات:
کمآواز: کمحرف.
جوی: اندکی.
مُشک: استعاره از سخن کم و باارزش.
توده گل: استعاره از سخن فراوان و بیهوده.
دَهمردهگوی: کسی که به اندازهی ده نفر حرف میزند، پرحرف.
کلیات سعدی، بوستان، باب هفتم در عالم تربیت، ص ۳۴۳.
#کمحرفی
#بوستانسعدی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303
امام علی - علیه السلام - فرمودند:
کم سخن گفتن، عیبها را میپوشاند و گناهان را کم میکند.
غرر الحکم، ج ۳، ص ۵۳۷.
#امام_علی(ع)
#کمحرفی
https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303