🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_مرتضی_جاویدی* #نویسنده_داریوش_مهبودی* #قسمت_بیست_ششم آقا محسن به من گفت :یکی را بفرست که به مرتضی بگوید هر جوری شده محاصره را قیچی کند و برگردد عقب. _آقا اصلا راهی نداریم .با هم دیگه هیچ ارتباطی نداریم از هر مسیر که بریم دشمن خوابیده.او هم نمی‌تواند اینجوری ها درگیر شود. آقای رضایی فکر کرده بود شاید اگر خودش با مرتضی صحبت کند بهتر باشد .از مرتضی خواسته بود که عقب نشینی کنند مرتضی هم با صراحت جوابش می دهد که من با خدا بیعت کرده‌ام تنگه احد دوباره در تاریخ تکرار نشود. آقا مرتضی یک بی سیم داشت که یک باتری هم تغذیه اش می کرد. باتری اگر سالم باشد و بسیار نرمال ۸ ساعت می‌تواند فرستندگی داشته باشد. اگر کم پیام بفرستد طول عمرش بیشتر می شود. تا آن ساعتی که رسیدند پایه کار سکوت رادیویی بود .از وقتی که بی سیم روشن شد ۵ شب و ۴ روز طول کشید و این بیسیم چطور تغذیه می شد خدا میداند!! ما که دسترسی نداشتیم برایشان باتری بفرستیم. او هم باتری نداشت. با اینکه مدام از او سوال می کردیم و باید تماس خودش را حفظ می‌کرد پنج شب و ۴ روز تمام وقت کار میکرد و آخ نمیگفت و این را اگر شما با چشم خودتان ندیده باشید باورتان نمی شود که چطور ممکن است یک کارکرد باتری با عمر ۸ ساعته این همه مدت به درازا بکشد. آقامرتضی آنجا از مهمات عراقی ها استفاده می کرد. در سنگرهای عراقی ها شیر خشک بود و او برای مجروحین استفاده میکرد. مقداری مواد غذایی که در سنگر ها بود برای تغذیه نیروهایش بهره می برد. شبها از ارتفاع می آمدند پایین و با حلب های ۲۰ لیتری که داشتند از رودخانه کنار ارتفاع آب می آوردند بالا و تا ۲۴ ساعت بعد که باز بروند شبانه از همانجا آب بیاورند. دشمن همه توان خود را گذاشته بود که تپه را از آقا مرتضی بگیرد و آنها شجاعانه می جنگیدند روز پنجم ،صبح آن روز با حاج محمود ستوده رسیدیم پای تپه بردزرد ،رفتیم روی تپه و صحنه عجیبی دیدیم. هنوز هوا کاملاً روشن نشده بود. نور ماه بود زیر یک هاله شیری رنگ.جا به جا آدم افتاده بود. گویی کهکشانی از شهید به جا مانده باشد. بوی خون تازه در نسیم سحرگاهی می پیچید و با عطر شبنم آغشته می شد. یک تکه دست با یک پوتین خدایا تامچ یک پا درونش جا مانده بود. خیلی ها را می شناختیم که از شهدای روز اول این عملیات بودند آنها را که می شد جمع آوری کردیم. اجسادی بودند که با ما فاصله زیادی داشتند و نمی شد برایشان کاری کرد آن‌ها مجروحین را در داخل یک سنگر نگهداری و از آن شیر های خشکی که وجود داشت تغذیه می کردند. بعضی ها با همان لباس های تن خود پانسمان شده بودند و صحنه دلخراشی بود. #ادامه دارد http://eitaa.com/joinchat/2795372568C39e6bb54eb •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_غلامعلی_دست_بالا* #نویسنده_بیژن_کیا* #قسمت_بیست_ششم یک نفر نیروی کمکی نیز همراه من به کشیدن طناب سفید رنگی در میدان مشغول شد. کار به سرعت پیش میرفت تقریباً به آخر میدان مین رسیده بودم. چند ثانیه استراحت کردم و سپس کار را ادامه دادم. به من زخم شدن روی مین و نزدیک شدن دست هایم به یکی از آنها چیزی منفجر شد و من متوجه نور شدیدی شدم که مرا به عقب پرتاب کرد. میان زمین و آسمان متوجه انفجار مین شدن پس از برخورد محکم بازم این همه چیز را تمام شده دانستم و احساس کردم روح از بدنم جدا شده شهادتین بر زبانم جاری شد و ذهنم را متوجه اباعبدالله کردم. درد شدید دست هایم را فرا گرفته بود. کم کم متوجه شدم که دارم از هوش میروم و در آخرین لحظه ها احساس کردم دست بالا را میبینم که از جایی نه چندان دور ،خیره اما مهربان نگاهم می کرد .چشمانم سیاهی رفت و دیگر چیزی نفهمیدم. چند که باز کردن دست بالا را برای سر خودم دیدم پرسیدم چی شده؟! _زخمی شدی؟! _دارم میمیرم؟! _نمیدونم _نمیتونم تکون بخورم. _چشماتو ببند و نترس. دستم را در دستش گرفتم و گفت :چشماتو ببند. چشمانم را بستم و دیگر چیزی نفهمید مدتی بعد صدایی را شنیدم که در سرم می چرخید. _دکتر بهروزی جراحی. _اخوی بیداری؟! _ها _چشماتو باز کن به زحمت چشم باز کردم پرسیدم: من کجام؟! اینجا کجاست؟! در بیمارستان شهید بقایی اهواز بودم و بعد فهمیدم دست بالا شهید شده. #ادامه_دارد http://eitaa.com/joinchat/2795372568C39e6bb54eb •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_شمس_الدین_غازی* #نویسنده_غلامرضا_کافی* #قسمت_بیست_ششم 🎙️به روایت طاهره ترابی نبودناش باعث شده بود وقتی هست قدرش رو بدونیم .بچه ها که به دنیا اومدند و بزرگ شدند هم همینطور ،خدا می‌دونه یازده سال زندگی کردیم ، شش سالش نبود ،یا ماموریت بود یا جبهه! بچه ی اولمون ،نرگس روز عید سال شصت و شش به دنیا اومد .سید محمد نیمه ی شهریور سال شصت و هشت. نرگس شیراز به دنیا اومد چون اون موقع شیراز بودیم ولی سید محمد یاسوج چون سید مأموریت بود و منم کسی رو نداشتم رفتم خونه بابام یاسوج . سید علی رضا سال هفتاد و یک ماهشهر به دنیا اومد چون مأموریت بودیم، تیپ دریایی ماهشهر. بچه ها وقت شهادت پدرشون کوچک بودند .مخصوصاً علی رضا که چهار سالش بود .علی رضا عقده ی باباشو بیشتر از بقیه داره. از کوچکی علی سه ماهش بود که باباش رفت مأموریت یکسال و سه ماهش بود که برگشت. البته گاه گداری میآمد؛ ولی اونقد نبود که بچه باهاش انس بگیره. یادمه یه بار که از مأموریت برگشته بود علیرضا درو باز کرد از پله ها دوید بالا گفت :مامان مامان آقاهه اومده. تا سه روز بغلش نمیرفت ولی بعد از شهادتش حسابی غصه خوردند .اصلاً گفتن نداره مخصوصاً علی رضا کارایی میکرد که اشک همه رو در می آورد. گاهی تا دوازده شب گریه می کرد که زیر گریه خوابش میبرد .تو مجتمع بودیم باباها از سرکار از خرید از هرجا می آمدند دست بچه هاشونو میگرفتن میبردند !خونه علیرضا با چشم گریون می اومد که همه باباها اومدن ،فقط بابای من نیومد .مامان بابا کی مییاد؟ وقتی میدید که بچه ها دستشون تو دست باباشونه گریه میکرد. یکبار تو خیابون زد زیر گریه مردم همه متأثر شدند .براش پفک و چیپس و تنقلات خریدند. گفت :من که اینارو نمیخوام من بابامو میخوام .باور کنید بعضیها تو این صحنه اشک میریختند که بچه این جوری داره برای باباش بیتابی میکنه. الله اکبر. چه میشه کرد باید ساخت. یه وقت دیدم پیش سر نرگس دو سه نقطه خالی شده موهاش رفته نگران شدم بعد خودش خوب شد. تعجب کردم بعدها تو دفترچه یادداشتش دیدم نوشته بود: باباجون من گریه نمیکنم چون مامان طاقت نداره دوری تو براش سخته هلاک میشه. نمیخوام دیگه به خاطر ما غصه بخوره ،ولی نبودنت برای ما سخت بود که چنگ زدم و موهامو کندم!! #ادامه_دارد .. #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_شمس_الدین_غازی* #نویسنده_غلامرضا_کافی* #قسمت_بیست_ششم 🎙️به روایت طاهره ترابی رفتم جلو قاب عکس گفتم :آخه تو با پول نداشته چه جوری میخوای منو بفرستی ،کربلاهان؟ چه جوری؟ دستمالی روی قاب کشیدم تا بخار آهم رو صورت ماهش نمونه هنوز از طاقچه و قاب دور نشـده بـودم کـه تلفن زنگ خورد. از پادگان بعثت بودند محل کار سید. کسی گفت :امروز سردار صفار، فرمانده نیروی دریایی سپاه به اتفاق سردار خراطیان میان خونه ی شما سر بزنند. چیزی نمیخواید؟ گفتم :نه و قطع کردم. با این تلفن رفتم به کار مرتب کردن خونه که پیش مهمونها به هم ریز نباشه. چای گذاشتم، میوه شستم کارد و پیش دستی آماده کردم برای پذیرایی . آمدند نیم ساعتی نشستند و از احوال ما پرسیدند. از بچه ها و مشکلات احتمالی و مثل شما گفتند خاطره ای چیزی از شهید غازی دارید برامون تعریف کن. منم چون تازه خواب کربلا رو دیده بودم شروع کردم به تعریف کردن .قصه ی خواب من تموم نشده دیدم هر دو نفر دارند گریه میکنند. گفتم: عجب مگه من روضه خوندم . پیش خودم گفتم به خاطر موضوع کربلا و این جور چیز است. ایناهم هم لباس و هم سلک سیدند. سید عشقش تو عالم امام حسین بود و زیارت عاشورا .مرتب میگفت: من غرقم تو این زیارت عاشورا. عجیب علاقه داشت عجیب . میشه گفت روزی براش نمیگذشت که زیارت عاشورا نخونه. اصلاً زیارت عاشورا رو با خودش برده ؛ چون یک هفته بعد از شهادتش شهدای گمنام رو نزدیک قبرش تو گلزار شهدا دفن کردند و هر هفته زیارت عاشورا اونجا پخش میشه. خلاصه بعد که خاطره ی من تموم شد. سردار صفاری همان طور که اشکشو پاک میکرد گفت :دو هفته ای میشه سپاه تصمیم گرفته همسرای شهدا رو بفرسته کربلا! در واقع سید منو فرستاد کربلا .اینه که میگم حضور داره ،هستش احساسش میکنم. دستگیرمونه .کمک میکنه. موقع عروسی نرگس، خونه نداشتم. هیچ چی نداشتم .جای آبروداری زندگی میکردم باید جهیزیه هم مفصل میدادم با دست خالی نمیخواستم به کسی هم بگم که ندارم . یک روز دخترم رو کرد به قاب باباش و گفت: بابا من می‌خوام ازدواج کنم ،پس تو چکار میخوای بکنی؟! خدا به همت و نفس سید جوری رسوند که باورم نمیشد. #ادامه_دارد .. #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_شمس_الدین_غازی* #نویسنده_غلامرضا_کافی* #قسمت_بیست_ششم 🎙️به روایت طاهره ترابی اما قصه ی شهادت ،شمس قصه ی سر اومدن نگرانیهاست. قصه ی تموم شدن دغدغه ها . از روز اول که با هم شدیم این دغدغه هم با ما عقد بسته بود. عشق عجیبی بهش داشتم. در عین این که رفتنش و نداشتنش ملموس بود ، از همون روز اول این قدر بهش علاقه داشتم که وقتی از مأموریتها بر می گشت خانواده ام بهش میگفتند بابا این دفعه اینو هم بذار تو کوله پشتیات ببرش! تو که میری اینم از دست میره. راهی که میشی اشکش راه میافته و بیتابی میکنه. آره واقعاً عاشقش بودم و همین دلهره ام رو بیشتر میکرد و نبودنش رو رنج آورتر گوهر گران نگرانی دارد. خودمو براش لوس میکردم لباسشو خودم تنش میکردم موهاشو که بلند و زیبا بودند، خودم شونه میکردم .از تماشای قد و بالاش که رشید و با هیمنه بود لذت میبردم و احساس غرور میکردم. این اواخر یکبار که لباسشو تنش کردم و موهاشو شونه کردم .گفتم :دیگه یاد گرفتم مدل موهاتو ! گفت: الآن من چه شکلی ام؟ نگاش کردم دیدم چشاش پراشکه ! با این که هیچ به رو نمی آورد دکتر هم کم میرفت ولی معلوم بود که حالش زیاد خوب نیست. از اواخر سال هفتاد و سه ،سرفه هاش شدید و زیاد شد، گاهی خون بالا می آورد. ریه اش داغون بود .گفته بودند جگر سفید گوسفند براش خوبه .مرتب براش میپختم ولی سال هفتاد و پنج براش مسجل شده بود که رفتنی است؛ از حالاتش از خوابهایی که میدید. از خوابهایی که میدیدم و از وضع جسمی که داشت، اون چشمایی که داشت. اون چشمای پر اشک هم معنی اش همین سفر قریب الوقوع بود. تقریباً تابستون هفتاد و پنج یک ماه اصلاً سر کار نرفت .گاهی سری میزد ولی خیلی سر پا نبود و با این حال دغدغه شو داشت ،حتی روز آخر دم دمای عید هفتاد و پنج بود که یک شب خواب دیدم درجۀ طلا ،رو دوش داره .بهش گفتم :میدونی چی خواب دیدم ؟! خواب دیدم که درجه هایی از جنس طلا رو دوشته . با لبخند معنیداری گفت: این که تعبیرش شهادته ! به گریه ،افتادم. گفت:بابا شوخی کردم من بادمجون بمم کو حالا تا شهادت ! #ادامه_دارد .. #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #براساس_زندگینامه_شهید_کرامت_الله_غلامی* #نویسنده_غلامرضا_کافی* #قسمت_بیست_ششم 🎙️به روایت محمدیوسف غلامی در همین زمان بود که تیپ مستقل ۳۵ امام حسن (ع) تشکیل شد و هاشم اعتمادی فرمانده تیپ بود و کرامت رو به عنوان معاون واحد آموزش تعیین کرده بود. محمدجواد روزیطلب هم مسئول پرسنلی بود. همه اینها رو بعدها مهدی ستایشگر رزمنده و مداح عزیز، برام تعریف کرد: _آقای غلامی شب عملیات کرامت وصیت نامه اش رو نوشت و بقیه هم به تبع کرامت نوشتن درگیری شدیدی بود و آتیش رو سرمون میبارید. هر لحظه صدای یا زهرای بچه ها به گوش میرسید و تا رو میکردیم عقب میدیدیم یکی از بچه ها شهید شد و دارن میبرنش عقب. تو همین حین بود که ترکشی به پای من خورد و آوردنم عقب و دیگه نفهمیدم چی شد و آقاکرامت رو ندیدم. _تا حالا من یه بار هم تو جبهه شرکت نکرده بودم و همیشه قولم با کرامت ، که یکیمون خونه باشیم و یکیمون جبهه ،رو یادم بود. این دفعه با خودم گفتم میرم جبهه و کرامت رو مجبور میکنم تا برگرده. مخصوصاً که قبل از عملیات کربلای پنج یعنی زمستان سال ۱۳۶۵ اوضاع روحی خوبی هم نداشت به خانواده هم چیزی نگفتم. نمیخواستم مادرم نگران بشه رفتم اهواز و هرجا پرس وجو می کردم جوابی دستگیرم نمیشد. کسی خبری از کرامت نداشت .تا اینکه برخوردم به دوتا داداش که خیلی هم شبیه هم بودن فامیلشون که پرسیدم گفتن مرادخانی هستیم و مسئول پرسنلی. _ آقای مرادخانی شما کرامت الله غلامی رو میشناسید؟ میخوام ببینم کجا میتونم پیداش کنم من برادرش هستم و اومدم پیشش تا ببینمش _کرامت الله؟ _آره کرامت الله غلامی #ادامه_دارد ... #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #خاطرات_دفاع_مقدس* #نویسنده_محمد_محمودی* #گلابی_های_وحشی #قسمت_بیست_ششم فرماندهی گروهان سر رسید و گفت: بچه ها جای خوبی دارید؟ شاهپور پاسخ داد: _بهتر از هتل که نیست همه خندیدیم. فرماندهی گروهان گفت: _بچه ها عملیات شروع شده دعا کنید و از خدا طلب پیروزی کنید. دقایقی بعد زمین و آسمان از گلوله های خمپاره ی معمولی زمانی و منورهای خوشه ای که توسط دشمن شلیک میشد. زیبا و دیدنی شد. بچه ها دعا و نیایش میکردند و من سرگرم تماشای منورها .بودم گاهی اوقات آن قدر خیره منورها میشدم که فراموشم میشد جنگی وجود دارد. لکه های ابر در آسمان راه شرق را در پیش میگرفتند و شب را در خواب و بیداری صبح کردیم. ساعت حدود نه صبح بود که ستون بلندی از تویوتاها کنار خاکریز خط کشیدند. فرماندهان اعلام کردند - يا الله عجله کنید سوار شوید آقای قنبری زاده با صدای بلندی گفت: - بچه ها زود باشید امروز میخواهیم بصره را بگیریم این گفته ی آقای قنبری زاده شور و هیجان عجیبی در بین بچه ها به وجود آورد. لحظاتی بعد ستون تویوتاها به سمت خط مقدم حرکت کردند از موضع تجمع تا منطقه ی عملیاتی فاصله چندانی نبود خیلی زود رسیدیم. فرماندهان به محض پیاده شدن با تشر و فریاد میگفتند: کسی حق ندارد بالای خاکریز برود. #ادامه_دارد ... #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید •┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*

🥀 داستان روزانه هر روز یک قسمت🥀 #خاطرات_جبهه #نویسنده_حبیب_صفری #حلاوت_ایثار #قسمت_بیست_ششم .نامه رزمنده ی بسیجی که اسیر شده بود واحدی که در لشکر فجر در آن انجام وظیفه میکردم عهده دار تهیه شد لیست شهدا و زخمیها نیز بود، پس از اینکه لیست تکمیل می آن را بر داشته و به ستاد فرماندهی نیروهای استان فارس که در اندیمشک مستقر بود تحویل میدادم، علاوه بر آن بسیجیان استان فارس که به منطقه عین خوش اعزام میشدند، ابتدا کارت و پلاک آنها توسط واحد ما صادر میشد و سپس به سایر قسمتها گردانهای لشکر معرفی می شدند یک روز حدود ساعت هشت صبح بود برادر مجید خدایی که در دوران آموزشی ، مربی نظامی مان بود به اتفاق یکی از برادران به سنگر واحد ما مراجعه کردند. به محض اینکه مرا دید خوشحال شد ، یکدیگر را در بغل گرفتیم و پس از احوال پرسی نامه ای از جیبش بیرون آورد و برایمان خواند. این نامه را یکی از برادران بسیجی که در عملیات فتح المبین اسیر شده بود و در زندانهای عراقی به سر میبرد نوشته بود و از طریق صلیب سرخ جهانی به خانواده اش در شیراز ارسال کرده و به دست آنها رسیده بود. در این نامه نوشته شده بود : من به اتفاق دوستم ..... در تپه های جنوبی شوش عمليات فتح المبين در نبرد با نیروهای عراقی حضور داشتیم هر دو نفرمان مجروح و به دست نیروهای عراقی اسیر شدیم. دوستم که جراحت شدیدی داشت قادر نبود حرکت کند توسط یک افسر عراقی با اسلحه کلت به شهادت رسید. وقتی ما را حرکت دادند جنازه دوستم در پشت شوش در گودالی کنار یک تانک سوخته و اتاقک مخروبه ماند . کسی که همراه برادر مجید خدایی بود دایی آن بسیجی شهید بود . به اتفاق این دو برادر نامه را برداشتیم ، سوار ماشین شدیم و حرکت کردیم. طبق آدرس نوشته شده در نامه، در جنوب شوش منطقه مورد نظر را پیدا کردیم با ماشین در حرکت بودیم تا به تانک سوخته برسیم ، ناگهان چیزی توجه ام را جلب کرد یک نوار سفید رنگی بود حاشیه آن نوشته شده بود «اینجا میدان مین است» چند متر آن طرف تر هم چند رأس از چهار پایان روی مین رفته و مرده بودند. #ادامه_دارد... #ڪانال_شهداےغریـب_شیـراﺯ: ﺩﺭ ایتا : https://eitaa.com/shohadaye_shiraz #نشردهیـد یادشهدازنده شـود اجرشهادت ببرید ┈┈••✾❀🍃♥️🍃❀✾••┈┈•*