📜 #متن |🔰 بالاترین عیب 📍اساس در معاشرت ها بر این است که روی کسی سرمایه ‏گذاری کنیم که حرکت می ‏کند. 📍اگر بنا باشد رفیقی انتخاب کنم، کسی را انتخاب می ‏کنم که اگر صد عیب داشته، ولی عیبش را کم کرده است، نه آن آقایی که از بیست سال پیش با او آشنا بودم و یک عیب داشته و هنوز همان یک عیب را دارد! این شخص، لیاقت رفاقت را ندارد؛ لیاقت آدمی که صد عیب داشته و به بیست عیب رسانده، برای دوستی بیشتر است! 📍این بی توجهی ماست که در قضاوت ها به فسق و فجورهای سطحی نگاه می کنیم؛ ولی به رشد طرف نگاه نمی کنیم. 📍ما تا زخمی ببینیم، رهایش می کنیم؛ ولی مگر می ‏شود رها کرد؟ مگر ما بهشتیم که خوبها را جمع کنیم؟! مگر ما قیامتیم که امتیاز فرقان ایجاد کنیم؟! 📍به ما تکلیف کردند که برخورد کنیم و قطعاً برخوردمان باید با معایب، ابتلاها و کسری ها باشد. 📍پس باید بررسی کنیم که این جمع یا شخص، چند عیب داشته و چند تا از آنها را کم کرده است؟ کسی که یک عیب داشته و پس از ده سال هنوز هم همان عیب را دارد، می توان گفت چون فقط یک عیب دارد، خیلی خوب است؟! 📍 بالاترین عیب همین است که او سازندگی ندارد و به فکر تولید نیست؛ به این فکر نیست که باری بردارد. 📍جمعی که برای خانواده ‏هایش، برای بچه ‏هایش، برای معاشرت ‏هایش، برای خستگی ‏هایش، برای مریض ‏هایش، برای ناراحتی ‏هایش برنامه ‏ریزی کند، جمع مرده ای نیست، جمع مقاومی است، جمعی مولد و دارای بار است! ❛❛ عین‌صاد 📚 #جمع_ها_و_حاصل_جمع_ها | ص ۹۱ #⃣ #بریده_کتاب #تربیت 👤: @ad_Einsad