AF: #عَيْنًا_يَشْرَبُ_بِهَا_عِبَادُ_اللَّهِ_يُفَجِّرُونَهَا_تَفْجِيرًا {6 سوره دهر یا انسان } 👇👇 ♦️عَيْنًا : بر اثر تنگ شدن دیواره های حلق در وسط حلق همراه با ارتعاش تارهای صوتی و ایجاد سایش هوا بر دیواره حلق صدای کشدار را تولید میکند ؛ که فشار روی این حرف ان را به غ شبیه می کند آسیب تجوید ❌ عَین از حروف جهری می باشد ؛ (صدای آشکار) ] ✍ [در این عبارت عَيْ صفت لین دارد عَيْ 💤 به نرمی و ارام ارام 💤 و باید دقت شود که حرکت فتحه : #عِيْ نشود آسیب تجویدی❌ عَيْنًا { 🔺 توجه : نَا نًا هیچ فرقی در تلفظ نیست هر دو ترقیق ↗️ هم فتحه و هم تنوین نصب با الف مدی #مثل هم تلفظ و تنها تفاوتشان در میزان کشس می باشد تفاوت کمی} 🔻عَيْنًا : نًا = يَشْ : 🔻تنوین نصیب---ً---به حرف یَ رسیده / #ادغام متقاربین( ادغام دو حرف نزدیک به هم ) و (ادغام مع الغنّه) =(ادغام همراه با سیر دو حرکت #غنّه) #رَبُ = حرف راء تفخیم #بِ بِ (بخاطر بنده خاص خدا بودن ) : محل تولید #حرف : #بِ : روی شفه / هَا =ضمیر فاعلی و محل تولید : اقصی الحلق (دورترین قسمت حلق به دهان ) همراه با ارتعاش تارهای صوتی و از حروف جهری .. 🔻عِبَادُ اللَّهِ #عِ تشریح شد؛ بَا =ترقیق و الف یک حرف جوفی و صدایی کشیده و تنها ۲ حرکت/ #دُ = از حروف نطعی و از برخورد نوک زبان به چین و شکن های بالای لثه بالا تولید و صوت خارج می گردد🔻عِبَادُ اللَّهِ = دُ اللَّهِ = حرکت ماقبل لام جلاله ---ُ---#ضمّه می باشد : در نتیجه لام جلاله #تغلیظ تلفظ می گردد (تغلیظ به معنای پر حجمی است) 🔺يُفَجِّرُونَهَا : #يُ = محل تولید و خروج حرف #یُ : وسط زبان به سمت سخت کام همراه با ارتعاش تارهای صوتی / دقت شود فشار روی حرف ایجاد نشود چرا که مایل به حرف "ژ " می شود آسیب تجویدی❌ فَ = محل تولید روی شفه / فَجِّ = حرف ج در این عبارت دارای صفت #قلقله می باشد که باید کمال دقت شود تا لغزشی که در هنگام تولید و خروج حرف #مقلقل حاصل می شود 8(#گیرش) و جدا شدن زبان از مخرج حرف ؛ منجر به حرکت نشود / ❌ بلکه در حال سکون به سمت صفتش رها گردد (دارای صفت استفال و ترقیق است ) يُفَجِّرُونَهَا : رُ = راء تفخیم رُو = ضمه عربی و واو مدی #مثل هم↙️ تلفظ میشود و تنها تفاوتشان در میزان کشش می باشد #کمیّت دارند .🔻نَهَا ♦️ تَفْجِيرًا تَ =از حروف نطعی/ تَفْ در تولید حرف ف که ساکن و با حرف ماقبل خود در یک بخش کلمه تلفظ می گردد : تَفْ لب پایین به سمت دندان های ثنایا میل پیدا می کند( #گرایش) و مماس با لبه دندان های پیش ( #گیرش) و بدون ارتعاش تارهای صوتی تولید و تلفظ می شود؛( #رهش_در_حال_گیرش) و از حروف #همسی می باشد ( همس : صدای اهسته ) جِي = کسره و یای مدی ⬅️ #مثل هم تلفظ می شود و تنها تفاوتشان در میزان کشش می باشد تفاوت کمی دارند (یعنی دو برابر کسره یای مدی تولید می کند و برعکس اگر حرف مد را به نصف تقلیل دهیم کسره تولید می شود) تَفْجِيرًا رً =تفخیم رًا = بعد از تنوین ---ً--- نصب الف آمده پس تبدیل به الف مدی در هنگام #وقف می شود ( وقف ابدال) و میزان کشش #مد طبیعی می باشد. نه کمتر و نه بیشتر. .. . 🔰 #عَيْنًا_يَشْرَبُ_بِهَا_عِبَادُ_اللَّهِ_يُفَجِّرُونَهَا_تَفْجِيرًا {۶} ❇️تجوید را اینگونه فرا گیرید تا ماندگار بماند 🌿🌹🌿

👆👆 📏 اگر بخواهيم يک قلم به طول بيست سانتيمتر را روي انگشت خود به صورت افقي نگه داريم به‌طوري که تعادل داشته و سقوط نکند، بايد دقيقا وسط آن را روي انگشت خود قرار دهيم. حال اگر سرِ همان قلم را به آن ملحق کنيم و طول‌اش دو سانتيمتر افزايش يابد، ديگر سانتيمتر دهم، نقطه وسط‌اش نبوده و تعادل‌اش را حفظ نمي‌کند. لذا بايد براي حفظ تعادل، سانتيمتر يازدهم را روي انگشت خود قرار دهيم تا تعادل آن حفظ شود. کلمات نيز همين‌گونه‌اند؛ يعني هرکدام نقطه ثقلي دارند و هرچه به تعداد حروف يا حرکات‌اش افزوده شود، باعث تغيير وزن آن‌ها شده و براي ايجاد تعادل و توازن در وزن آن کلمات، تکيه آن را بايد به انتهاي کلمه نزديک‌ترکنيم. مثل: سَأَلَ #س ، سَأَلَهُ #ل ، سَأَلَهُنَّ #هن يَسْئَلْ #یس ، يَسْئَلُ #ئ ، يَسْئَلُونَ #لو ، يَسْئَلُونَکَ #ن ✔️ علاوه بر تعداد حروف که در وزن کلمات تأثير مي‌گذارند، عوامل ديگري نيز وجود دارند که وزن کلمات را به دليل سنگيني‌اي که دارند تغيير مي‌دهند. اين عوامل عبارت‌اند از: ساکن، تشديد، حرف مد. اين عوامل به جهت ساختارشان، ذاتاً داراي تکيه و فشار بوده و قابليّت تمطيط و افراط در کشش را دارند. زماني که يکي از اين عوامل بر کلمه‌اي درآيند، فشار آن کلمه را به خود اختصاص داده و باعث مي‌شوند حروف بعد از آن‌ها زير سايه سنگين آن‌ها قرار گرفته و در ميزان کشش آن‌ها اختلاس به وجود آمده و مستحق‌شان ضايع شود. 🟡 براي پرهيز از افراط و تمطيط در کشش حروف مدي و همچنين حروف متحّرک قبل از ساکن و تشديد و جلوگيري از تفريط و اختلاس در کشش حروف بعد از عوامل تکيه صوتي، لازم است که تکيه را به اوّلين حرف بعد از عوامل تکيه اختصاص دهيم. مثل: نَعْبُدُ #ب ، رَبْبَکَ #ب ، مالِکِ #ل اگر به حرف مد «ما» که تکيه ذاتي دارد، تکيه مضاعف دهيم، باعث مي‌شود مقدار کشش آن از دو حرکت که مستحقّ‌اش است کمي بيشتر شده و در آن تمطيط به وجود آيد و مقدار کشش حرف لام که مستحقّ‌اش يک حرکت است کمتر شود و در آن اختلاس به وجود آيد. اگر تکيه اين کلمه به حرف لام تعلّق گيرد، هم از تمطيط حرف مدّي و هم از اختلاس‌اش جلوگيري مي‌شود. تکيه صوتي کلمات داراي ساکن يک تا سه حرفي، همواره روي حرف قبل از ساکن مي‌باشد؛ مانند: قُلْ #ق ، هَلْ #ه ، عِنْدَ #عن ، کُـلْلُ #کل ، نَعْبُدْ #نع ، رَبْبَکْ #رب . اما در کلماتي که بعد از ساکن، دو يا سه حرف متحرک اصلي وجود دارد، تکيه به حرف بعد از ساکن تعلق مي‌گيرد؛ مانند: عِنْدَهُ #د ، کُـلْلُهُ #ل نَعْبُـدُ #ب ، رَبْبـَکَ #ب . اگر تکيه کلماتي همانند «نَعْبُدُ، رَبْبَکَ» که بيش از سه حرف دارند را بر حرف قبل از ساکن بياوريم، باعث کشش و تمطيط آن‌ها و اختلاس در حرف بعد از ساکن مي‌شود. از آن‌جا که در اداي کلمات، ناگزير از اجراي تکيه‌هاي صوتي هستيم، بايد دقّت داشت که اين تکيه‌هاي صوتي که در واقع براي ايجاد توازن در ساختمان کلمات به‌کار مي‌روند، بدون مبالغه و با نهايت لطافت و نرمي و به‌دور از تکلّف و افراط انجام شوند.