eitaa logo
🏴کانال گردان شهید ابراهیم هادی
532 دنبال‌کننده
17.5هزار عکس
14.8هزار ویدیو
33 فایل
https://eitaa.com/abasalehlabik. ارتباط با مدیر کانال
مشاهده در ایتا
دانلود
🔴 ۹۷ ‌متهم در ترور حاج قاسم شناسایی شدند/صدور کیفر‌خواست برای ۷۳ آمریکایی معاون اول قوه قضائیه: 🔹در پرونده شهادت سردار سلیمانی تاکنون ۸۰۰ مکاتبه قضایی خطاب به ضابطان حقوقی انجام داده‌ایم و ۱۲ هزار برگ مستندات حقوقی را در قالب ۶۰ جلد جمع‌آوری کرده‌ایم. 🔹در این پرونده ۹۷ ردیف متهم شناسایی شده‌اند و تا کنون برای ۷۳ آمریکایی قرار جلب به دادرسی و کیفر خواست صادر شده است. 🔹محاکمه ترامپ رئیس جمهور سابق آمریکا‌‌ که به صراحت دستور این حمله تروریستی را صادر کرد‌ ‌در دستور کار قرار دارد. 🔹تا کنون به ۹ کشور که احتمال دخالت آن‌ها در هماهنگی‌های این حمله تروریستی وجود داشته درخواست همکاری قضایی جداگانه ارسال شده و چندین پاسخ نیز در این زمینه دریافت شده است.
۶ مهر ۱۴۰۲
۶ مهر ۱۴۰۲
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
۶ مهر ۱۴۰۲
لطفا این عکس رو همه جا پخش کنید، قبلش نیت کنید شهید حاجت رواتون کنه انشاءالله https://eitaa.com/gordanshidhadi
۶ مهر ۱۴۰۲
کتاب زندگینامه سردار شهید حاج حسین همدانی
۶ مهر ۱۴۰۲
🌷  بسم رب‌ الشهداء و الصدیقین 🌷 🥀 🕊 قسمت 1⃣9⃣1⃣ من و بچه ها هم میان جمعیت، وُل می‌خوردیم. اگر داخل سپاه هم می‌رفتیم، فقط باید مثل بقیه مردم اشک شادی می‌ریختیم. دوستانِ اسیرِ حسین که یکی یکی می‌آمدند، مردم گل روی گردن‌شان می‌انداختند و روی دوش، آنها را تا پشت بامی که مشرف به محوطه باز بود، می‌بردند. مجرى اسم‌ها را با مسئولیت‌هایشان خواند. بیشتر اسم‌ها برایم آشنا بودند؛ فرمانده سپاه همدان حاج حمید نوروزی؛ مسئول پرسنلی سپاه، حاج احمد قشمی؛ مسئول بسیج سپاه، آقایحیی ترابی؛ جانشین فرمانده سپاه، حاج سعید فرجیان زاده؛ مسئول اطلاعات - عملیات لشکر انصارالحسین، حاج رضا مستجیری. جانشین گردانی مسلم بن عقیل، باقر سیلواری؛ مسئول محور جبهه قصرشیرین كاظم جواهری و آقاجمشید ایمانی که لباس سبز و قشنگ سپاه به تنش بود. لحظه اول دیر او را شناختم، از بس لاغر و تکیده شده بود. تقریبا همه کسانی را که می‌شناختم، صورت‌هایشان سوخته و گونه‌هایشان استخوانی و لاغراندام شده بودند. حسین را هم از دور می‌دیدم از شادی در پوست خود نمی‌گنجید. دست اسرا را یکی‌یکی می‌گرفت و مثل یک قهرمان ملی آنها را روی پشت بام بلند می‌برد. کنارشان می‌ایستاد و گاهی نمی‌توانست اشک شوقش را پنهان کند. فردا صبح زود دیدم که کاغذ و قلم برداشته و نامه‌ای خطاب به فرمانده كل سپاه تنظیم می‌کند. به شوخی گفتم: « جنگ که تمام شد. داری وصیت‌نامه می‌نویسی؟ » جواب داد: « از وصیت‌نامه هم مهم‌تره، به آقامحسن نامه می‌نویسم که من و همکارانم توی این چند سال، امانت‌دار سپاه بودیم. حالا که توی کاروان اسرا از فرمانده سپاه تا معاوناش هستن، اونا بر من و معاونام ترجیح دارن و ما آماده‌ایم که کار رو تحویلشون بدیم و هر جا صلاح بدونن کار کنیم. » ⬅️ ادامه دارد.... 🌷  بسم رب‌ الشهداء و الصدیقین 🌷 🥀 🕊 قسمت 2⃣9⃣1⃣ حسین نامه را نوشت و مسئولین و شورای فرماندهی سپاه همدان و لشکر انصارالحسین را با خود به تهران برد و یکی دو روز بعد، برگشت. پرسیدم: « چی شد؟ » گفت: « متأسفانه آقامحسن قبول نکرد ناچارم ادامه بدم، هرچند از ته دل راضی بودم که معاون حاج حمید نوروزی بشم. » کار حسین بعد از جنگ، سرحال نگاه داشتن روحیه و انرژی بسیجی‌های از جنگ برگشته بود و می‌خواست با روشی تازه، ظرفیت‌های متراکم رزمنده‌ها را از حیث معنوی، اخلاقی، ورزشی حفظ کند و حتی به نوجوان و جوانان انتقال دهد. دائم میان بسیجیان و پایگاه‌های مقاومت می‌چرخید و تا پاسی از شب با آن‌ها هم کلامی می‌کرد تا راه‌کاری برای ایجاد انسجام و رزمندگان بسیجی و سپاهی و انتقال میراث دفاع مقدس به آیندگان پیدا کند. تا سرانجام با راه‌اندازی اولین کانون بسیج جوانان در سطح کشور، این خواسته را عملی کرد. کانون بسیج، پاتوقی برای رزمندگان و جوانان بود که یک روز متعلق به برادران بود و یک روز در اختیار خواهران. حسین همه همکاران پاسدار و بسیجی را تشویق می‌کرد که پای فرزندان دختر و پسر و حتی همسران خود را به کانون باز کنند. و مثل همیشه خودش جلودار شد و اسم وهب و مهدی را نوشت. وهب به شنا علاقه داشت و مهدی به کشتی. وقتی که وهب و مهدی از کانون برمی‌گشتند با آب و تاب از آنچه که یاد گرفته بودند، تعریف می کردند. ⬅️ ادامه دارد....
۶ مهر ۱۴۰۲
🌷  بسم رب‌ الشهداء و الصدیقین 🌷 🥀 🕊 قسمت 3⃣9⃣1⃣ وهب می‌گفت: « علی آقا شمسی پور مربی شنای ماست¹. توی جنگ، غواص بوده و آدم شوخ و بامزه‌ایه. کنار استخر، دست و پا زدن شنای کرال و قورباغه رو یادم داد بعد ولم کرد وسط چهار متری و گفت حالا بیا بیرون. دست و پا زدم. باور نمی‌کردم به این زودی شنا یاد بگیرم. وقت برگشتن پول تاکسی نداشتم. راه خانه دور بود. از شوق یادگیری شنا تا خونه دویدم. » مهدی هم از کلاس کشتی تعریف می کرد. حسین هم که خودش در نوجوانی و جوانی، کشتی‌گیر قابلی بود. تشویقش می‌کرد. کم‌کم کانون بسیج الگویی فراگیر در سطح کشور شد و زمینه ارتباط حسین را با فرماندهان نیروی مقاومت بسیج بیشتر کرد. از سر کوچه تا خانه پدرم در چاله قام دين، چراغانی شده بود. مردهای فامیل ریسه‌ها را به شکل زیگزاک با لامپ‌های سبز و قرمز و زرد می‌بستند و زن‌ها، کوچه را آب و جارو می‌کردند. از دم در طبقه پایین تا طبقات بالا و حتی پشت بام، فرش انداخته بودیم تا میزبان میهمانان حسين باشیم که از حج تمتع برمی‌گشت. حسین دو بار در سال های جنگ، بین رفتن به حج واجب و جهاد در راه خدا، جبهه و جهاد را انتخاب کرد. پس از عملیات برون مرزی در داخل کردستان عراق، - پس از جنگ - یکباره هوای حج به سرش زد و با دوست و همرزمش سعید قهاری، توی یک کاروان مردمی و عمومی ثبت نام کردند. --------------------- ۱. سردار شهید علی شمسی پور پس از سال‌ها مجاهدت در دفاع مقدس برای دفاع از حرم حضرت زینب به سوریه رفت و تقدیر چنین بود که روح ناآرام او در حین تفحص شهدا در استان سلیمانیه عراق و در پای ارتفاع کانیان در ۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۵ آسمانی شود. ⬅️ ادامه دارد.... 🌷  بسم رب‌ الشهداء و الصدیقین 🌷 🥀 🕊 قسمت 4⃣9⃣1⃣ آن سال‌ها، فرماندهان سپاه، بیشتر در قالب کاروان‌های سپاه عازم حج می‌شدند. حسین همیشه تعریف می‌کرد که بنای تأسیس لشکر ۲۷ محمد رسول الله توسط دوستان‌اش، حاج احمد متوسلیان، حاج محمود شهبازی و حاج محمد ابراهیم همت در حج سال ۶۰ در کنار حرم پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله گذاشته شد. او به عنوان نفر چهارم تاسیس این لشکر بود که از بقیه جدا افتاده بود. به هر بهانه یادشان می‌کرد و حتم داشتم که در ایام حج به ویژه در جوار مرقد رسول خدا بیشتر از همیشه، به یاد آن سه نفر خواهد بود. حالا داشت می‌آمد و بانگ صلوات و بوی اسپند کوچه و سراسر محل را پر کرده بود. بچه‌های سپاه همدان، سپاه کرمانشاه و لشکر انصارالحسین، خودشان دنبال رتق و فتق امور میزبانی بودند. قرار بود کاروانی از آنان به اسقبال حسین و سعید قهاری در میدان شهر بروند. وهب با پسر عمه اش ـ امير ـ هم برای آوردن حسین به فرودگاه رفتند. دم غروب بود که وهب از تهران زنگ زد و گفت: « ترمینال حج، خالی شده اما از بابا، خبری نیست. » همه حاجیان آمدند و عمه پرسید: « یعنی بچه‌ام، کجاست؟ » گفتم: « عمه جان، نگران نباش، شاید اومده، رد شده و وهب ندیدتش. » و همین طور هم بود. اما حسین اگر در فرودگاه به چشم وهب و امیر نیامده، ورودی شهر، هم که صدها نفر منتظرش بودند، همچنان چشم انتظار و پرسان ماندند. و پچ‌پچ‌ها که بالا گرفت، سر و کله‌ی تراشیده حسین، تک و تنها، میان کوچه پیدا شد. بی‌هیچ همراهی. ماشین‌ها و اتوبوس‌های مستقبلين بعد از او بوق زنان رسیدند. ⬅️ ادامه دارد....
۶ مهر ۱۴۰۲