.
🌸 شرح فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی
🍃 وَ انْقُلْنِی إِلَی دَرَجَةِ التَّوْبَةِ إِلَیْکَ
❇️ از رنجاندن دل توبه کن که راهت به سمت خدا بسته می شود.
یکی از دعاهای حضرت علی بن الحسین امام سجاد(ع) در دعای ابوحمزه این است که خدایا مرا به درجه توبه برسان.
تقاضای توبه از مسائلی است که در دعاها مکرر بیان شده است. حقیقت توبه چیست که این قدر اهمیت دارد و باید همیشه از خدا تقاضا کنیم که توفیق آن را پیدا کنیم؟ توبه در زبان عربی به معنای بازگشتن است. وقتی می گوییم توبه کن یعنی به طرف خدا برگرد. معلوم می شود انسان وقتی توبه می کند که قبلا از خدا دور شده، به خدا پشت کرده، موقع توبه کردن باید به طرف خدا دوباره برگردد. توبه کردن چیزی جز آشنایی جدید و انس و محبت تازه با خداوند نیست و انسان وقتی خطا می کند، گناهی مرتکب می شود، این خطا و گناه سبب می شود که رابطه قلبی اش با خدا کم شود و کمی به خداوند پشت کند. وقتی که دوباره به دنبال توبه می رود، دوباره به درگاه خدا بر می گردد و سعی می کند آن فاصله ای را که بین او و بین خداوند اتفاق افتاده، آن فاصله را جبران کند. طبیعتا باید بفهمیم توبه فقط از گناه نیست. هر کاری که یک مقداری انسان را از خدا دور کند، او را از یاد خدا غافل کند، به دنبال خودش یک توبه ای هم لازم دارد. پس حقیقت توبه کردن عبارت است از جبران کردن واقعی اثر گناهی که انسان قبلا انجام داده است. گناه کردن ما مثل این می ماند که دستی به آتش زدیم و دست ما آتش گرفته. توبه کردن مثل گذاشتن مرهم بر روی این زخمی است که به وجود آمده است. اگر متوجه شویم که توبه در حقیقت یک مرهمی است بر روی زخمی که با گناه به وجود آمده، آن وقت متوجه می شویم که هر چقدر یک گناهی بزرگ تر باشد به تناسب باید توبه از آن گناه هم بزرگ تر و عالی تر باشد. بستگی دارد که انسان چه بلایی با گناهی که انجام داده بر سر خودش آورده باشد و چقدر از یاد خدا غافل شده باشد. هر چقدر گناهش بزرگ تر باشد باید بیشتر تدارک کند. گاهی مواقع یک غفلت کوچک با یک استغفرالله اثرش از بین می رود. گاهی یک تاریکی بزرگی بر قلب انسان عارض شده که باید ساعت ها اشک بریزد و گریه کند و به دنبال اصلاحش برود. گاهی مواقع هم انسان دل کسی را رنجانده و رنجش قلب دیگران سبب شده که راه او به طرف خدا بسته شود. اینجاست که می گویند در حق الناس توبه قبول نیست مگر اینکه انسان برود دل آن شخص را بدست بیاورد. چرا؟ چون حقیقت توبه یعنی برگشتن به طرف خدا و تا وقتی انسان دل کسی ازش گرفته باشد هیچ وقت راهش به طرف خدا باز نمی شود. اگر مال کسی را خورده باید آن مال را برگرداند. اگر آبرویی از کسی برده باید برود جبران کند و هرگاه کسی را رنجانده بالاخره باید دلش را به دست بیاورد تا راه خدا باز شود و دوباره بتواند به طرف خدا برگردد. پس در حق الله همین قدر که انسان به طرف خدا رو کند، اثر گناه آهسته آهسته برطرف می شود اما در حق الناس باید آن کاری را که انجام بدهد جبران کند تا مسیر سعادت به روی او گشاده شود. از این جا می فهمیم که مرتبه توبه یک مرتبه عالی است. به این راحتی انسان به توبه حقیقی دست پیدا نمی کند. به این راحتی نمی شود اثر بد گناه را شست. باید واقعا از خداوند همیشه تقاضا کنیم که خدایا خودت توفیق توبه را به ما عطا کن. ما را از توبه کنندگان واقعی قرار بده و ما را به درجه توبه برسان. ما می فهمیم که انسان باید همیشه در شبانه روز توبه کند، چه گناه و معصیت فقهی و شرعی انجام داده باشد یا اینکه نه به کارهایی مشغول شده باشد که از یاد خدا غافل شده باشد. خداوند همه ما را موفق به توبه حقیقی و روی آوردن به درگاه خودش بفرماید.
📚منبع:
#شرح_دعای_ابوحمزه_ثمالی، استاد شیخ محمد حسن وکیلی
برگرفته از سایت: www.mhva.ir
#رمضان۱۴۴۶
#شرح_ابوحمزه
#مداحی_عالمانه
.
گریزهای مداحی و گریز های مناجاتی
🌸 شرح فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی 🍃 وَأَعْلَمُ أَنَّكَ لِلرَّاجِى [لِلرَّاجِينَ] بِمَوْضِعِ إِجابَة
.
🌸 شرح فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی
🍃 وَ انْقُلْنِی إِلَی دَرَجَةِ التَّوْبَةِ إِلَیْکَ
❇️ از رنجاندن دل توبه کن که راهت به سمت خدا بسته می شود.
یکی از دعاهای حضرت علی بن الحسین امام سجاد(ع) در دعای ابوحمزه این است که خدایا مرا به درجه توبه برسان.
تقاضای توبه از مسائلی است که در دعاها مکرر بیان شده است. حقیقت توبه چیست که این قدر اهمیت دارد و باید همیشه از خدا تقاضا کنیم که توفیق آن را پیدا کنیم؟ توبه در زبان عربی به معنای بازگشتن است. وقتی می گوییم توبه کن یعنی به طرف خدا برگرد. معلوم می شود انسان وقتی توبه می کند که قبلا از خدا دور شده، به خدا پشت کرده، موقع توبه کردن باید به طرف خدا دوباره برگردد. توبه کردن چیزی جز آشنایی جدید و انس و محبت تازه با خداوند نیست و انسان وقتی خطا می کند، گناهی مرتکب می شود، این خطا و گناه سبب می شود که رابطه قلبی اش با خدا کم شود و کمی به خداوند پشت کند. وقتی که دوباره به دنبال توبه می رود، دوباره به درگاه خدا بر می گردد و سعی می کند آن فاصله ای را که بین او و بین خداوند اتفاق افتاده، آن فاصله را جبران کند. طبیعتا باید بفهمیم توبه فقط از گناه نیست. هر کاری که یک مقداری انسان را از خدا دور کند، او را از یاد خدا غافل کند، به دنبال خودش یک توبه ای هم لازم دارد. پس حقیقت توبه کردن عبارت است از جبران کردن واقعی اثر گناهی که انسان قبلا انجام داده است. گناه کردن ما مثل این می ماند که دستی به آتش زدیم و دست ما آتش گرفته. توبه کردن مثل گذاشتن مرهم بر روی این زخمی است که به وجود آمده است. اگر متوجه شویم که توبه در حقیقت یک مرهمی است بر روی زخمی که با گناه به وجود آمده، آن وقت متوجه می شویم که هر چقدر یک گناهی بزرگ تر باشد به تناسب باید توبه از آن گناه هم بزرگ تر و عالی تر باشد. بستگی دارد که انسان چه بلایی با گناهی که انجام داده بر سر خودش آورده باشد و چقدر از یاد خدا غافل شده باشد. هر چقدر گناهش بزرگ تر باشد باید بیشتر تدارک کند. گاهی مواقع یک غفلت کوچک با یک استغفرالله اثرش از بین می رود. گاهی یک تاریکی بزرگی بر قلب انسان عارض شده که باید ساعت ها اشک بریزد و گریه کند و به دنبال اصلاحش برود. گاهی مواقع هم انسان دل کسی را رنجانده و رنجش قلب دیگران سبب شده که راه او به طرف خدا بسته شود. اینجاست که می گویند در حق الناس توبه قبول نیست مگر اینکه انسان برود دل آن شخص را بدست بیاورد. چرا؟ چون حقیقت توبه یعنی برگشتن به طرف خدا و تا وقتی انسان دل کسی ازش گرفته باشد هیچ وقت راهش به طرف خدا باز نمی شود. اگر مال کسی را خورده باید آن مال را برگرداند. اگر آبرویی از کسی برده باید برود جبران کند و هرگاه کسی را رنجانده بالاخره باید دلش را به دست بیاورد تا راه خدا باز شود و دوباره بتواند به طرف خدا برگردد. پس در حق الله همین قدر که انسان به طرف خدا رو کند، اثر گناه آهسته آهسته برطرف می شود اما در حق الناس باید آن کاری را که انجام بدهد جبران کند تا مسیر سعادت به روی او گشاده شود. از این جا می فهمیم که مرتبه توبه یک مرتبه عالی است. به این راحتی انسان به توبه حقیقی دست پیدا نمی کند. به این راحتی نمی شود اثر بد گناه را شست. باید واقعا از خداوند همیشه تقاضا کنیم که خدایا خودت توفیق توبه را به ما عطا کن. ما را از توبه کنندگان واقعی قرار بده و ما را به درجه توبه برسان. ما می فهمیم که انسان باید همیشه در شبانه روز توبه کند، چه گناه و معصیت فقهی و شرعی انجام داده باشد یا اینکه نه به کارهایی مشغول شده باشد که از یاد خدا غافل شده باشد. خداوند همه ما را موفق به توبه حقیقی و روی آوردن به درگاه خودش بفرماید.
📚منبع:
شرح #دعای_ابوحمزه_ثمالی، استاد شیخ محمد حسن وکیلی
#رمضان۱۴۴۶
#شرح_ابوحمزه
#مداحی_عالمانه
.