. #حضرت_معصومه ⚫️ مراسم دفن حضرت معصومه (س)؛ بعد از وفات شفيعه روز جزا، آن حضرت را غسل داده و كفن نمودند ، سپس به سوی قبرستان ” بابلان” تشييع كردند ولی به هنگام دفن آن بزرگوار به خاطر نبودن محرم، آل سعد دچار مشكل شدند و سرانجام تصميم گرفتند كه پيرمردی به نام” قادر” اين كار را انجام دهد. ولی قادر و حتّی بزرگان و صلحای شيعه قم هم، لايق نبودند عهده دار اين امر مهم شوند چرا كه معصومه اهل بيت را بايد امام معصوم به خاك سپارد. مردم منتظر آمدن ” آن پيرمرد صالح ” بودند كه ناگهان دو سواره را ديدند كه از جانب ريگزار به سوی آنان می آيند و قتی نزديك جنازه رسيدند پياده شده و بر جنازه نماز خواندند و جسم پاك ريحانه رسول خدا را در داخل سردابی ” كه از قبل آماده شده بود “دفن كردند و بدون اينكه با كسی تكلّمی نمايند ، سوار شده و رفتند ، و كسی هم آنها را نشناخت (۱) به قول يكی از بزرگان هيچ بعيد نيست كه اين دو بزرگوار، امامان معصومی باشند كه برای اين امر مهم به قم آمدند.(۲) پس از پايان رسيدن مراسم دفن ، موسی بن الخزرج سايبانی از حصير و بوريا بر قبر شريف آن بزرگوار برافراشت و اين سايبان برقرار بود تا زمانی كه حضرت زينب دختر امام جواد (ع) وارد قم شد و قبّه ای آجری بر آن مرقد مطهّر بنا كرد(۳) 📚منبع (۱) تاریخ قدیم قم، حسن قمی، ص ۲۱۴ (۲) آیةالله فاضل لنكرانی”دام ظله” (۳) سفینةالبحار، شیخ عباس قمی، ج ۲، ص ۳۷۶ #وفات_حضرت_معصومه #فضائل_حضرت_معصومه #مصائب_حضرت_معصومه .

. #زمینه زبانحال #حضرت_معصومه سلام الله علیها قرار نبود که من به تو نرسم ، نفسم ،نفسم بیا که دیگه خیلی  دلواپسم ، نفسم ، نفسم درد و دلای من نگفتنیه ، حرفای خواهر و برادریه من اومدم اینهمه راه تو حالا ، بیا که لحظه های آخریه خیال تو راحت ، تو اینهمه غربت نشد به خواهر تو یک لحظه جسارت خیال تو راحت ، تو اینهمه محنت نَشسته روی چادرم گرد اسارت ای وای ای وای ای وای ایییی امان بیا که بالا نمیاد نفسم ، نفسم ، نفسم بیا تا من به آرزوم برسم ، نفسم ، نفسم درد و دلای من نگفتنیه ، دل منم مثه تو مادریه ولی خدا رو شکر ببین که حالا ، روی سرم معجر روسریه خیال تو راحت ، که توی شهر قم گوشواره هام میون کوچه ها  نشد گم خیال تو راحت ، که توی شهر قم نیفتادم زمین جلوی چشم مردم ای وای ای وای ای وای ای امان #حسین_رحمانی ✍ #وفات_حضرت_معصومه 👇

. #حضرت_معصومه 🟢 خدا جلال و جبروت فاطمه زهرا (س) را به حضرت معصومه (س) عنایت فرموده؛ آقاى شيخ عبدالله موسيانى نقل فرمودند به اين كه حضرت آية الله مرعشى نجفى به طلاّب مى فرمود: علّت آمدن من به قم اين بود كه پدر آسيد محمود مرعشى نجفى (كه از زهّاد و عبّاد معروف بود) چهل شب در حرم حضرت امير (عليه السلام) بيتوته نمود كه آن حضرت را ببيند، شبى در (حال مكاشفه) حضرت را ديده بود كه به ايشان مى فرمايد: «سيد محمود چه مى خواهى؟» عرض مى كند: مى خواهم بدانم قبر فاطمه زهراء (عليها السلام) كجاست؟ تا آن را زيارت كنم. حضرت فرموده بود: «من كه نمى توانم بر خلاف وصيت آن حضرت، قبر او را معلوم كنم.» عرض كرد: پس من هنگام زيارت چه كنم؟ حضرت فرمود: «خدا جلال و جبروت حضرت فاطمه (عليها السلام) را به فاطمه معصومه (عليها السلام) عنايت فرموده است، هر كس بخواهد ثواب زيارت حضرت زهرا (عليها السلام) را درك كند به زيارت فاطمه معصومه (عليها السلام) برود.» آية الله مرعشى مى فرمودند: پدرم مرا سفارش مى كرد كه من قادر به زيارت ايشان نيستم امّا تو به زيارت آن حضرت برو، لذا من به خاطر همين سفارش، براى زيارت فاطمه معصومه (عليها السلام) و ثامن الأئمّه (عليهم السلام) آمدم و به اصرار مؤسس حوزه علميه قم، حضرت آية الله حائرى در قم ماندگار شدم. آية الله مرعشى در آن زمان مى فرمودند: شصت سال است كه هر روز من اوّل زائر حضرتم. 📚منبع فروغی از کوثر، الیاس محمدبیگی، ص۴۵ #حضرت_معصومه_س #فضائل_حضرت_معصومه #مداحی_عالمانه ................. 📗 كراماتى از حضرت معصومه (س) به نقل از آية الله العظمى اراكى (رحمه الله)؛ ايشان درباره خودشان فرمودند: دستم ورم مى كرد و پوست آن ترك برمى داشت به طورى كه نمى توانستم وضو بگيرم و ناچار بودم براى نماز تيمم كنم و معالجات هم بى اثر بود تا اينكه به حضرت معصومه (عليها السلام) متوسل شدم و به من الهام شد كه دستكش بدست كنم، همين كار را كردم، دستم خوب شد. ايشان فرمودند: آقا حسن احتشام (فرزند مرحوم سيد جعفر احتشام كه هر دو از منبرى هاى قم بودند) نقل مى كرد از آشيخ ابراهيم صاحب الزمانى تبريزى (كه مرد با اخلاصى بود) كه من شبى در خواب ديدم به حرم مشرف شدم خواستم وارد شوم گفتند حرم قرق است براى اينكه فاطمه زهرا (عليها السلام) و حضرت معصومه (عليها السلام) در سر ضريح خلوت كرده اند و كسى را راه نمى دهند. من گفتم: مادرم سيّده است و من محرم هستم، به من اجازه دادند، رفتم ديدم كه بله اين دو نشسته اند و در بالاى ضريح با هم صحبت مى كنند از جمله صحبت‌ها اين بود كه حضرت معصومه (عليها السلام) به حضرت زهرا (عليها السلام) عرض كرد: حاج سيد جعفر احتشام براى من مدحى گفته است و ظاهراً آن مدح را براى حضرت مى خواند. آشيخ ابراهيم اين خواب را در جلسه دوره اى اهل منبر كه حاج سيد جعفر احتشام هم در آن حضور داشت نقل مى كند. حاج احتشام مى گويد: از آن شعرها چيزى يادت هست؟ گفت: بله در آخر آن شعر داشت (دخت موسى بن جعفر) تا اين را گفت، حاج احتشام شروع كرد به گريه كردن و گفت: بله توى اشعار من اين كلمه است. حاج سيد جعفر احتشام منبرى با حالى بود و موقع روضه خواندن خودش هم گريه مى كرد و اهل بكّاء بود و بسيار گريه مى كرد. آقا حسن احتشام فرزند ايشان مى گويد: به ايشان گفتيم شما در آخر شعرتان يك تخلّصى داشته باشيد مانند ساير شعرا، قبول نكرد تا با اصرار اين شعر را گفت: اى فاطمه بجان عزيز برادرت بر احتشام لطف نما قصر اخضرى ايشان گفت: قصر اخضر را لطف كردند. گفتم: چطور؟ گفت: همانجا كه آقاى مرعشى (رحمه الله) سجاده مى انداختند، آنجا را گچ كارى كردند و سنگ مرمر سبز رنگ قراردادند، و قبر حاج احتشام در همان قسمت از مسجد بالاسر است اين بود قصر اخضرى كه به ايشان عطا شد. 📚منبع فروغی از کوثر، الیاس محمدبیگی، ص۴۲ ایام #وفات_حضرت_معصومه .

. #حضرت_معصومه ♦️ نجات گروه سرگردان با راهنمایی حضرت معصومه (س)؛ سال‌ها قبل از انقلاب، گروهی از مردم یکی از شهرهای دور، در فصل زمستان برای زیارت حضرت معصومه علیها السلام عازم شده بودند. شب فرار رسید، برف سنگینی در زمین نشسته بود، این گروه در چند فرسخی قم راه را گم کردند و در بیابان بدون وسیله سرگردان شده و در مخاطره شدید قرار گرفتند همانجا دست توسل به دامن حضرت معصومه علیها السلام زدند تا با نشان دادن راه، آن‌ها را از خطر برهاند. طبق سند موثق، یکی از خدام آستانه مقدسه حضرت معصومه علیها السلام مرحوم سیّد محمّد رضوی می‌گوید: در آن شب (بدون اطلاع از زائران در به در و سرگردان) در حرم بودم، اندکی خوابیدم، در عالم خواب دیدم حضرت معصومه علیها السلام نزد من آمد و فرمود: «برخیز چراغ گلدسته‌ها را روشن کن » به ساعت نگاه کردم دیدم اندکی از نیمه شب گذشته و هنوز چهار ساعت به اذان صبح باقی است و ما طبق معمول اندکی قبل از اذان، چراغ‌های گلدسته‌های را روشن می‌کردیم.(۱) خوابیدم، دوباره حضرت معصومه علیها السلام را در خواب دیدم، این بار با تندی به من فرمود: «برخیز مگر نگفتم چراغ‌های گلدسته‌ها را روشن کن» برخاستم و چراغ گلدسته‌ها را روشن کردم، دیدم برف سنگینی آمده و همه جا را سفید پوش نموده است ولی شگفت زده شده بودم که چرا امشب به دستور حضرت معصومه علیها السلام چراغ‌ها را زودتر روشن نموده ام؟ آن شب به سر آمد، صبح روز بعد که هوا آفتابی بود، از حرم عبور می‌کردم، شنیدم چند نفر از زائران به همدیگر می‌گویند: حضرت معصومه علیها السلام به داد ما رسید، چقدر باید از محضر مقدسش تشکر و سپاس گزاری نماییم! اگر چراغ‌های گلدسته‌ها روشن نمی شد، ما در دل شب و آن تاریکی ظلمانی راه را هرگز پیدا نمی کردیم. راز خواب را دریافتم که چرا حضرت معصومه علیها السلام به من می‌فرمود: «برخیز و چراغ گلدسته‌ها را روشن کن» (۲) ———- (۱) با توجّه به این که در آن عصر برق شهر قم کم بود، و تنها برقی که موتور مستقل داشت و نور آن از دور پیدا بود، برق آستانه مقدسه بود. (۲) حضرت معصومه فاطمه دوم، ص ۱۹۰ به نقل از ماهنامه کوثر، نشریه آستانه مقدسه قم. 📚منبع عمه سادات، ابوالقاسم حمیدی، ص۷۴ #مداحی_عالمانه #فضائل_حضرت_معصومه .

. 👈 #فضائل_حضرت_معصومه 👈 #حضرت_معصومه 👈 #کرامات 👈 #وفات_حضرت_معصومه .

❇️ داستانی بسیار شنیدنی از #کرامات #حضرت_معصومه سلام‌الله‌علیها

. شفاي خادم حرم «ميرزا اسدالله از خادمان حرم حضرت معصومه عليهاالسلام به سبب مرضي انگشتان پايش سياه شده بود. جراحان اتفاق نظر داشتند كه براي پيش گيري از سرايت مرض به بالا، لازم است پاي او قطع شود. قرار شد كه فرداي آن روز پاي او را جراحي كنند. ميرزا گفت: حال كه چنين است، امشب مرا به حرم مطهر ببريد. وي را به حرم بردند. شب هنگام خدّام درِ حرم را بستند و او نزد ضريح تا نزديك صبح از درد مي ناليد. ناگهان خدّام صداي ميرزا را شنيدند كه مي گويد: در حرم را باز كنيد. حضرت مرا شفا داده است. پس از باز كردن در ايشان تعريف كردند: كه در عالم خواب، خانمي مجلله نزد من آمد و فرمود: تو را چه مي شود؟ عرض كردم كه اين مرض مرا عاجز نموده و از خدا شفاي دردم يا مرگ را مي خواهم. آن بانو گوشه مقنعه خود را چند دفعه بر روي پاي من كشيد و فرمود: شفا داديم تو را. عرض كردم شما كيستيد؟ فرمودند: چگونه مرا نمي شناسي و حال آنكه افتخار خدمت در حرم مرا داري؟ من فاطمه دختر موسي بن جعفرم.1 1. فروغ كوثر، ص 68 ، به نقل از: انوار المشعشعين، ص 216. #کرامات #حضرت_معصومه .

. حضرت معصومه نجات داد حضرت حجت الاسلام و المسلمين آقاي حاج شيخ حسين اشعري در محضر آيت اللّه محسني ملايري رحمه الله از پدر بزرگوارشان، آيت الله حاج شيخ علي اصغر اشعري رحمه الله بدون واسطه نقل كرد كه فرمود: «در آن ايام كه بين صحن عتيق و مدرسه فيضيه دري بود و طلاب از آن در به حرم مطهر حضرت معصومه عليهاالسلام مشرف مي شدند، روزي از مدرسه فيضيه وارد صحن مقدس شدم. هنگامي كه در زير ساعت قرار گرفتم، متوجه شدم كه جمعي در اطراف يك فردي گرد آمده اند. چون نزديك رفتم، ديدم مردي نشسته، پاهايش را دراز كرده، شلوارش را بالا زده، پاهايش شديدا ورم كرده و پر از زخم و كثافات است كه انسان نمي تواند به طرفش نگاه كند. من به حرم مطهر حضرت معصومه عليهاالسلام مشرف شدم و مشغول زيارت گشتم. بعد از مدتي از حرم بيرون آمدم. ديدم جمعيت بسيار انبوهي در همان نقطه گرد آمده اند. صف ها را شكستم و جلو رفتم. با كمال تعجب ديدم كه همان مرد در همان نقطه نشسته، ولي ساق هايش مانند بلور شفاف و نوراني گشته. ورم پاها به كلي رفع شده و از زخم و كثافات هيچ نشاني نمانده است. ساق ها آن قدر زيبا و بلورين شده بود كه اگر فشار جمعيت مانع نبود، بر زمين مي نشستم و بر پاهايش بوسه مي زدم. اين يكي از كرامات بسيار والاي اين كريمه اهل بيت است كه پدرم آن را با چشم خود مشاهده كرده و من آن را بدون واسطه از پدرم شنيده ام».1 از حضرت معصومه عليهاالسلام شفا گرفتم ميرزا موسي فراهاني از سركشيك حرم مطهر حضرت معصومه عليهاالسلامنقل مي كند كه در سال 1300 هـ . ق در يكي از شب هايي كه نوبت كشيك من بود، زن مفلوجه اي را به قصد استشفا از كاشان به قم آوردند و به ضريح بستند. در ساعت مقرري كه درهاي حرم بسته مي شد، اين زن در حرم ماند و درها بسته شد و من در بيرون حرم كشيك مي دادم. بعد از نيمه شب، صداي آن زن را شنيدم كه مي گفت: مرا شفا دادند. در حرم را گشودم و ديدم اين بانوي سعادتمند شفا يافته است. كيفيت شفا يافتنش را پرسيدم. گفت: عطش بر من غلبه كرد. خجالت كشيدم كه در را بكوبم و از شما آب مطالبه كنم. لذا به حال عطش خوابيدم. در عالم رؤيا كاسه آبي به من دادند و فرمودند: «اين آب را بخور كه شفا مي يابي.» آب را خوردم و از خواب بيدار شدم. نه از عطش خبري بود و نه از فلج اثري».2 📚 1. كريمه اهل بيت، ص 242 2. اقامة البرهان، ص 289. #کرامات #حضرت_معصومه .

. نسيم رحمت1 پروين محمدي، اهل باختران در سال سوم دبيرستان به تشنج اعصاب مبتلا شد و پس از بي اثر بودن درمان هاي مكرر و نااميدي از همه جا، به اميد شفا گرفتن، همراه خانواده راهي مشهد مقدس شدند. مادرش كرامت را اين گونه بيان مي كند: «در بين راه وقتي به قم رسيديم، با خود گفتم خوب است اول به زيارت خواهر امام رضا عليه السلام برويم. اگر جواب نداد به مشهد مي رويم؟ ساعت نه صبح به حرم مشرف شديم و دخترم را كه به سختي خوابش مي برد و در اثر تشنج اعصاب دچار مشكلاتي مي شد، با حال توجه و توسل به حضرت معصومه عليهاالسلامنزديك ضريح بردم و به راحتي خوابيد. مدتي پس از نماز ظهر و عصر، دخترم به راحتي از خواب بيدار شد و گفت: مادر كجاييم؟ گفتم: حرم حضرت معصومه عليهاالسلام، گفت: مادر گرسنه ام! من كه ماه ها بود حسرت شنيدن اين كلمه را از او داشتم، گفتم: برويم بيرون حرم. با هم داخل صحن حرم شديم. از او پرسيدم: احساس ناراحتي نمي كني؟ گفت: نه، الحمدلله خوب هستم و من احساس كردم كه حالت او طبيعي شده است».2 1. اين كرامت روز پنج شنبه 2/4/1373 رخ داده و گزارش صوتى و تصويرى گفت وگوى ياد شده در واحد سمعى و بصرى آستانه موجود است.2. فروغى از كوثر، ص 73. #کرامات #حضرت_معصومه .

. #کرامات #حضرت_معصومه «چهار ماه پيش از هر دو پا فلج شدم. خانواده ام مرا به بيمارستان هاي مختلف در شهرهاي ماكو، خوي و تبريز بردند، ولي همه پزشكان از درمانم عاجز شدند. در چهارشنبه شب (21/2/1373) در عالم رؤيا ديدم كه خانمي سفيدپوش، سوار بر اسبي سفيد به طرف من آمدند و فرمودند: «چرا از همان ابتداي بيماري پيش من نيامدي تا شفايت دهم؟» با اضطراب از خواب پريدم و جريان خواب را با عمو و عمه ام در ميان گذاشتم و آنها نيز بلافاصله مقدمات سفر به قم را فراهم آوردند. روز جمعه (23/2/1373) ساعت 30:7 دقيقه بعدازظهر به حرم مشرف شديم. پس از نماز، مشغول خواندن زيارت نامه شدم كه ناگهان صداي همان خانمي كه در خواب ديده بودم به گوشم رسيد كه فرمود: «بلند شو، راه برو كه شفايت دادم. ابتدا توجهي نكردم اما دوباره همان صدا تكرار شد. اين بار به خود حركتي دادم و دريافتم كه قادر به حركتم و مورد لطف آن بي بي دو عالم قرار گرفته ام».2 1. گزارش صوتى تصويرى اين كرامت از زبان فرد شفا يافته در واحد فرهنگى آستانه مقدسه حضرت معصومه عليهاالسلام موجود است.2. الياس محمد بيگى، فروغى از كوثر، ص 71.

. #کرامات #حضرت_معصومه هديه روز ولادت در آستانه سال 1375 كه مقارن با اول ذي قعده 1416 هـ . ق برابر با سال روز ولادت حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام بود، كريمه اهل بيت نور اميد را در دل زايرين با صفاي خود تابانيد و براي زاير دل خسته و دل شكسته خود كه دخترك يازده ساله اي از اهالي مازندران بود، از خداي متعال طلب شفا كرد. زايري در نهايت پاك دلي و خلوص مدت ها گلو درد داشت و در حالت تهوع به سر مي برد و سرانجام مبتلا به فلج در ناحيه پاي راست گرديده بود. پس از معالجات مكرر نزد اطباي متعدد، مأيوس شد و در حالي كه در هاله اي از غم فرورفته و به آينده تاريك خود فكر مي كرد، به زيارت اين بانوي مكرمه دعوت مي شود. در شب جمعه 3/12/1374 به همراه خانواده خود به حرم مطهر مشرف مي شوند. مادر مهربان و دل سوخته او نيز از سر شب تا به صبح در كنار فرزند دردمند خود بيدار مي ماند و با خداي بزرگ راز و نياز مي نمايد و حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلام را به شفاعت مي خواند. نزديك اذان صبح مشاهده مي كند بيمار او كه مدت ها توان ايستادن و حركت نداشت، از خواب برخاسته و روي پا مي ايستد. مادر با تعجب از حال او مي پرسد و او را، راه مي برد و متوجه مي شود كه سلامت فرزندش باز گشته و مورد لطف و كرامت كريمه اهل بيت قرار گرفته است. پس از دو روز از اين واقعه، سلامتي اين بيمار تحقيق و تثبيت شد و در دفتر كرامات حضرت فاطمه معصومه عليهاالسلامثبت گرديد.1 1. واحد تبليغات آستانه مقدسه قم، 1375. .

. #کرامات #حضرت_معصومه تهيه منزل حاج آقا ابطحي داستاني را از آقاي حاج شيخ اسماعيل، اهل اصطهبانات شيراز نقل كرده كه متن داستان به شرح زير است: «در ايام جنگ، اقامتم در محل مشكل شد. به قم آمدم. خدمت مرحوم آيت الله العظمي گلپايگاني رحمه الله رسيدم. پرسيدند: آمده ايد كه بمانيد يا برگرديد؟ گفتم: آمده ام در زير سايه اين بي بي بمانم. احتياج به سرپناهي دارم كه خانواده ام صدمه نبينند، ولي هيچ امكاناتي ندارم. البته به محضر مقدس حضرت بقية الله عج الله تعالی فرجه الشریف متوسل شده ام. مرحوم آيت الله العظمي گلپايگاني رحمه الله فرمود: «البته حضرت بقيه الله ـ ارواحنا فداه ـ حجت خداست و تمام جهان هستي، تحت فرمان اوست، ولي در اينجا صاحب خانه حضرت معصومه عليهاالسلام مي باشند، شما بر كريمه اهل بيت وارد شده ايد برويد به حرم مطهر و از صاحب خانه بخواهيد كه سرپناهي به شما عنايت كنند». من رفتم به حرم مطهر و از كريمه اهل بيت تقاضا نمودم كه سرپناهي براي من عنايت كنند. از حرم بيرون آمدم با شخصي مصادف شدم. مرا به خانه اي راهنمايي كرد كه مناسب وضع من بود. آن را به مبلغ يك صد و چهل هزار تومان معامله كرديم. به خدمت آيت الله العظمي گلپايگاني رحمه الله رسيدم و شرح ماجرا را گفتم. ايشان مبلغي در حدود سي هزار تومان مرحمت كردند و فرمودند: كسي پيدا كنيد كه به شما قرض بدهد. خدا كريم است. به محضر حضرت معصومه عليهاالسلام شرف ياب شدم و گفتم: بي بي من از شما كسي را مي خواهم كه به من بقيه پول را قرض بدهد. از حرم بيرون آمدم. به وسط صحن نرسيده بودم كه با يك نفر از آشنايان مصادف شدم و گفت: تو را محزون مي بينم. ماجرا را گفتم. گفت: من حاضرم به شما قرض بدهم و همان روز بقيه پول خانه را به من قرض داد و ما خانه را تحويل گرفتيم و راحت شديم...».1 شفاي پا درد و تقدير از مجالس اهل بيت عليهم السلام حضرت آيت الله حاج شيخ مرتضي حائري نقل فرمود: « شخصي بود به نام آقا جمال، معروف به «هژبر» دچار پا درد سختي شده بود. به طوري كه براي شركت در مجالس، بايستي كسي او را به دوش مي گرفت و كمك مي كرد. عصر تاسوعا، آقاي هژبر به مجلس روضه اي كه در مدرسه فيضيه از طرف آيت الله حائري تشكيل شده بود، آمد. آقا سيد علي سيف (خدمت گزار مرحوم آيت الله حائري) كه نگاهش به او افتاد، گفت: سيد اين چه بساطي است كه در آورده اي مزاحم مردم مي شوي، اگر واقعا سيدي، برو از بي بي شفا بگير. آقاي هژبر تحت تأثير قرار گرفت و در پايان مجلس به همراه خود گفت: مرا به حرم مطهر ببر. پس از زيارت و عرض ادب با دل شكسته حال توجه و توسلي پيدا كرد و سيد را خواب ربود. در خواب ديد كسي به او مي گويد: بلند شو، گفت نمي توانم، گفته شد مي تواني، بلند شو. سپس عمارتي را به او نشان داده و گفت: اين بنا از حاج سيد حسين آقاست كه براي ما روضه خواني مي كند. اين نامه را هم به او بده. آقاي هژبر ناگهان خود را ايستاده ديد كه نامه اي در دست دارد و نامه را به صاحبش رساند و گفت: ترسيدم اگر نامه را نرسانم، درد پا برگردد و كسي از مضمون نامه آگاه نشد حتي آيت الله حائري. ايشان از آن به بعد، آقاي هژبر عوض شد، گويي از جهان ديگري است و غالبا در حال سكوت يا ذكر خدا بود.2 1. همان، صص 232 ـ 234.2. سيدمهدى صحفى، زندگانى حضرت معصومه عليهاالسلام، ص 45. .