قرار براین بود همه آرام و بی صدا گریه کنیم ! مگر برفقدان مادر می توان آرام گریست؟!... آن هم مادری که در #جوانی از دست رفته باشد! آن هم مادری که جراحت بربدن داشته باشد... آن هم مادری همچون او... مگر می شود #ناله سرنداد؟! مگر می شود به #اشک ریختن بی صدا رضایت دادو شیون نکرد!؟ لکن امر،امر پدر بود... صحبت از عمل به #وصیت مادر بود نباید هیچ کس باخبر میشد پس آستین بر دهان گرفتیم و بی صدا اشک... نه ! بی صدا #جان دادیم... اما به ناگه، سکوت #مظلومانه شکسته شد به صدای گریه ای به هق هق مردانه ای... تغسیل که به میانه رسید... ناگهان @پدر شروع کرد به گریه های بلند بلند ! اسماء نزدیک شد... یا #علی ! #مصیبت عظیم است می دانم اما چرا ناگهان و بی اختیار می گریید ! اسماء ؟ از من مخفی میکردتا مرا محزون نکند ... دیدم. کبودی صورت #ریحانه ام را ؛ #چشمان لاله گونش را ؛ بازوی ی ... باهربار#نفس کشیدن، جان یارم به #لب می رسیده؛ ای وای استخوان سینه اش...😭 کار که به اتمام رسید بیرون آمد از محل غسل... گریه هایش قطع نمی شد به گونه ای بی تاب و با صدای بلند #گریه می کرد که هیچکس، هیچکس تا آن شب #امیرالمومنین را با آن حال ندیده بود! وشاید یکی از دلائل وصیت #مادر به تغسیل و تدفین شبانه و مخفیانه این بود که ، نامردهای شهر #گریه های #مردانه ی #حیدرش را نبینند! #فاطمیه #مادر #پهلو_شکسته #سادات https://eitaa.com/hadithz