8️⃣ مولا علی (علیه السلام) یکی دیگر از مصادیق صبر را از دست دادن چیز اندکی از دنیا می داند. ⬅️ انسان ها گاهی وقت ها به خاطر ضعف ایمان اگر چیزی از دنیا از حقوقشان کم بشود، یه مقداری گرونی بشود و ...ایمان خودشان را از دست می دهند. 🔅حضرت در خطبه ی ۱۱۳ نهج البلاغه شروع می کنند به گله کردن از مردم زمانه خودشان و یارانشان که خیلی از نظر معنوی و اخلاقی سقوط کردند و گله های مفصلی دارند که حتما در خطبه ی ۱۱۳ عزیزان من بخوانند که در روزگار ما هم مشابهان بسیار زیادی در یاران رهبر عزیز انقلاب و مدعیان انقلابی گری پیدا کرده است. آن جا حضرت در بند سوم خطبه ی ۱۱۳ نهج البلاغه این‌گونه می فرمایند: یاد مرگ از دل های شما رفته و آرزو های فریبنده جای آن را گرفته است، دنیا بیش از آخرت شما را تصاحب کرده و متاع زودرس دنیا بیش از متاع جاودان آخرت در شما نفوذ کرده است و دنیا زدگی قیامت را از یادتان برده است. همانا شما برادران دینی یکدیگرید چیزی جز درون پلید و نیت زشت شما را از هم جدا نساخته است، نه یکدیگر را یاری می دهید نه خیرخواه یکدیگرید و نه چیزی به یکدیگر می بخشید و نه به یکدیگر دوستی می کنید، شما را چه شده است که با به دست آوردن متاعی اندک از دنیا شادمان می‌گردید ولی از متاع بسیار آخرت که از دست می دهید اندوهناک نمی شوید. حالا این جا شاهد مثال بنده است، ولی با از دست دادن چیز اندکی از دنیا مضطرب می شوید که آثار پریشانی در چهره تان آشکار می گردد و بی صبری می کنید، بی صبری در مقابل از دست چیز اندکی از دنیا مثل پست، مقام، شهرت، مال و ... 9️⃣ آخرین مصداق از مصادیق صبر بر چیزی که ظاهرش تلخ است صبر بر نماز است. ▫️مولا علی (علیه السلام) در قالب توصیف صبر پیامبر بر نماز در خطبه ی ۱۹۹ عباراتی دارند که تن انسان به لرزه در می آید. ✴️ حضرت در بند اول خطبه ی ۱۹۹ بعد از این که جایگاه نماز را در شکستن استکباری که انسان را به جهنم خواهد کشید بیان می فرمایند برای این که فرمایششون را خوب محکم کاری کنند از پیغمبر خدا سخن می گویند، پیامبر خدا که خودش صاحب بهشت است بعد اینگونه از پیامبر عزیز بیان می کنند بعد از اینکه خداوند بشارت قطعی به پیامبر داد که تو اهل بهشت هستی پیامبر برای نماز خودش را خیلی به سختی می انداخت وقتی از ایشان می پرسند آقا شما دیگر چرا خودتون را سختی می دهید می فرمود به خاطر این آیه قرآن(وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِٱلصَّلَوٰةِ وَٱصْطَبِرْ عَلَيْهَا)به من دستور داده در آیه ۱۳۲ سوره طه که ای پیغمبر اهل و خانواده‌ات را به نماز امر کن و خودت هم به این مسئله ی نماز استقامت کن بعد امیرالمؤمنین می فرمایند از وقتی این آیه نازل شد پیامبر دائما خانواده اش را به نماز امر می کرد و خودش هم بر این مسئله صبر می‌کرد. 🔸شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️حجت‌الاسلام مهدوی ارفع @haffiin

یا صاحب الزمان ادرکنی

🪷درباره صبر کردن در مقابل چیزی که نفس آن را دوست دارد اما به صلاح و مصلحت نیست نکات خیلی زیادی را در نهج البلاغه می توانیم ببینیم مثلا صبر کردن درباره ی انتقام. ❇️ امیرالمؤمنین (علیه السلام) بارها در نهج‌البلاغه در قالب عنوان ها و محتواها و بیانات مختلف به ما می آموزند که وقتی قدرت بر انتقام داری عفو کن و این نوع صبر بسیار بسیار سنگینی است چون انسان دلش می خواهد خنک بشود انتقام بگیرد از کسی که به او بدی کرده است امکانش را هم دارد اما جلوی نفس خودش را درباره ی حتی همین حق قانونی خودش می گیرد و عفو می کند. 💬دوم آن جایی است که انسان به کسی خشم می کند و می تواند با ابراز خشمش در قالب الفاظ یا بعضی رفتارها خودش را آرام کند اما خشم خودش را فرو می خورد که امام علی (علیه السلام) در نهج البلاغه فرمود جرعه ای را مثل خشم فرو نخوردم که نتیجه اش انقدر خوب باشد. 🌿یا آن جایی که انسان در یک منصب و مقامی قرار می گیرد از راه کاملا مشروع، امکان اینکه امکاناتی رفاهی تجملاتی برای زندگی خودش راه بیندازد هم هست اما جلوی خودش را می گیرد که در نهج‌البلاغه در دو وجه مثبت و منفی ورود دارد یعنی جایی می بینید درنامه ی سوم شریح قاضی را که پول خودش خانه اضافی خریده و سند زده و شاهد گرفته حضرت به شدت توبیخش می کنند از یه طرف در مقابل این سوال در خطبه ی ۲۰۹ و حتی حکمت ها که چطور با اینکه شما حاکم جامعه هستید و انقدر ساده زندگی می کنید لباس وصله دار دارید و غذای خیلی ساده و سخت می خورید آن موقع حضرت می فرمایند که اولاً خود نفس انسان رام می شود ثانیاً چون من حاکم جامعه هستم الگویی می شوم برای دیگران در ساده زیستی و پرهیز از تجملات و ثالثاً طبق خطبه ی ۲۰۹ وقتی مسئولین حکومت اسلامی در عین حالی که از اموال زیادی از حلال برخوردارند اما در دوران مسئولیتشان در حد مردم ضعیف زندگی می کنند این باعث می شود که در جامعه طغیان و اغتشاش شکل نگیرد بنابراین کلیت داستان این است آن جایی که انسان می تواند به چیزی برسد حالا در قالب تخلیه ی خشمش نسبت به کسی که به او بدی کرده یا در قالب انتقام از کسی که به او ظلم کرده یا در قالب بدست آوردن امکانات و رفاه مادی دنیا در روزگاری که در مقامی است که مردم به او نگاه می کنند و امثال این اما جلوی این میل و شهوت و خواسته ی خودش را می گیرد و مخالف میل خودش عمل می کند در واقع به مقام بالای صبر رسیده است‌. 🔸️ شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️ حجت‌الاسلام مهدوی ارفع @haffiin

🌿 بسم الله الرحمن الرحیم 🌿 🔻امیرالمؤمنین (علیه السلام) در حکمت ۳۱ نهج البلاغه یقین را رکن دوم ایمان می شناسند. ⬅️ اولاً درباره ی ارتباط بین ایمان و یقین در خطبه ی ۱۸۲ اینگونه می فرمایند به خدا ایمان می آوریم ایمان کسی که با یقین به خدا امیدوار است و در خطبه ی ۱۹۳ معروف به خطبه ی متقین درباره ی نشانه های اهل تقوا می فرمایند یکی از علامت های متقین این هست که ایمانشان در مرتبه ی یقین هست. 🔻یقین در مقابل شک هست، مولا علی(علیه السلام) در خطبه ی ۲۲ درباره ی خودشان و ایمانی که خودشان دارند یقینشان را در مقابل شبهه قرار می دهند و می فرمایند که همانا من در حال یقین از پروردگارم هستم و هیچ شبهه و شکی در دینم ندارم، یا در خطبه ی اول درباره ی حضرت آدم (علیه السلام) می فرمایند آدم یقین خودش را به شک فروخت و عزم خودش را به سستی فروخت آن جایی که فریب شیطان ملعون را خورد و از میوه درخت ممنوعه تناول کرد. ⬅️ بحث دیگری درباره ی یقین که در نهج‌البلاغه قابل توجه ارزش یقین است مولا علی (علیه السلام) در حکمت۹۷ می فرمایند انسان اگر از سر شب تا اذان صبح بخوابد اما در یقین نسبت به ولی و امامش باشد شرافت دارد از این که از شب تا صبح عبادت بکند و نسبت به امام و امامتش شک داشته باشد این حکمت را امام شب عملیات نهروان که صبحش می‌خواستند با خوارج بجنگند در حالی بیان کردند که نیمه شب از کنار خیمه های خوارج عبور می کردند و صدای نماز شب و مناجات و دعا و قرآن خوارج بلند بود آن جا حضرت فرمودند این عبادت به درد نمی خورد چون خوابی که با یقین باشد شرف دارد به عبادتی که با شک و تردید باشد. ⬅️یکی دیگر از مطالبی که به ارزش و جایگاه یقین در نهج‌البلاغه اشاره می کند این هست که انسان با یقین می تواند به بالاترین هدف کمال برسد در خطبه ی ۱۵۷ می فرمایند به برکت یقین می توان به دورترین هدف ها و کمالات رسید. 🔻در نامه ی ۳۱ نهج البلاغه مولا علی (علیه السلام) به امام حسن مجتبی(علیه السلام) توصیه می کنند که قلبت را با یقین تقویت کن و در نامه ی ۲۸ نهج‌البلاغه مولا علی (علیه السلام) عبارتی دارند فوق‌العاده‌ است، بعید می دانم قبل و بعد از امیرالمؤمنین (علیه السلام) دیگر کسی چنین بیانی را داشته باشد درباره ی یقین و ارزش یقین. 🔻آن جا مولا علی (علیه السلام) اینگونه می فرمایند که اگر تو در حالت یقین باشی نسبت به پروردگار خودت دیگر چه اشکالی دارد که در دنیا مظلوم باشی و خدا را در حالی ملاقات بکنی که مظلوم بودی در دنیا. ⬅️عبارتشان در نهج البلاغه این است: مسلمان را چه باک که مظلوم واقع شود مادام که در دین خود تردید نداشته و در یقین خود شک نکند، یعنی انقدر یقین ارزشمنده که تا وقتی که انسان یقین دارد ولو اینکه بهش ظلم بکنند ومظلوم باشد هیچ ابایی نیست همانطور که مولا علی (علیه السلام) در عین مظلومیت زندگی کرد اما احدی به یقین او نرسید، خود حضرت در خطبه ی ۲۲ درباره ی یقینشان اینگونه فرمودند همانا من در یقین از پرورگارم هستم و شبهه ای در دینم نداشته و ندارم یا قبلا خواندیم که حضرت درباره ی حق فرمودند از آن لحظه ای که حق به من ارائه شده من سرسوزنی در حق شک نکردم. 🔸️شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️حجت الاسلام مهدوی ارفع @haffiin

🔻نکته ی دیگری که درباره ی یقین باید بیان کرد ارکان و ابعاد یقین است. 🔸️ حضرت یکبار در همین حکمت ۳۱ ارکان یقین را بیان کردند و فرمودند چهار رکن برای یقین است. ۱. نگاه به حوادث با چشم بصیرت و تیزهوشی ۲. بیرون کشیدن حکمت وقایع ۳.عبرت گرفتن ۴. پيمودن راه صحیح پیشینیان 🔻یکبار در حکمت ۱۲۵ فرمودند تسلیم شدن در برابر حق همان یقین است، و یقین عبارت است از این که صدق اوامر خدا را قلب شما اعتراف بکند و بپذیرد. 🔻نکته ی دیگر درباره‌ی یقین ویژگی های یقین انسان های وارسته از اولیای خدا و متقین است، یکی در خطبه ی ۱۹۳ هست که حضرت فرمود یکی از علامت های متقین این هست که ایمانشان در مقام یقین و رتبه ی یقین است. 🔻در خطبه ی ۳۸ درباره ی اولیاء خدا فرمود اولیاء خدا در فتنه ها نوری که آن ها را نجات می دهد و مسیرشان را روشن می کند نور یقین به اعتقاداتشان است و در خطبه ی ۸۷ هم درباره‌ی مؤمنین حقیقی فرمود مؤمن واقعی اینگونه است که یقین او مثل روشنایی شعاع خورشید برایش همه چیز را روشن کرده است. 🔸️نکته ی دیگری که درباره ی یقین باید عرض کرد راه ها و اسباب به یقین رسیدن است که متعدد است. من دو تای آن را عرض میکنم،یکی در حکمت ۳۷۳ که نهی از منکر و جنگ با دشمن را حضرت باعث نورانیت قلب با یقین می دانند و می فرمایند کسی که با شمشیر به انکار دشمن و منکر بپردازد در قلب خودش نور یقین را روشن کرده است. یکی دیگر از اسباب و راه های رسیدن به یقین خود اهل بیت (علیهم السلام) هستند که در نهج‌البلاغه مفصل به آن پرداخته شده است مثلا در خطبه ی ۲ می فرماید اهل بیت کی هستند، اهل بیت پایه و ریشه دین و ستون یقین هستند. 🔸️ نکته ی آخر اینکه بعضی چیزها به یقین آسیب می رسانند و آفت یقین هستند که مهم ترین آن در نهج البلاغه فتنه است. حضرت در خطبه ی ۱۵۱ می فرماید فتنه گره محکم یقین را باز می کند لذا در فتنه ها خود حضرت فرمود اول شبهه میاد و این شبهه ها خیلی ها را از یقین قبلی شان مردد می کند هم چنان که امروز با شبهاتی که خناسان در جامعه ترویج می کنند بخشی از بچه های نازنین انقلابی که تا دیروز در یقین نسبت به نظام و انقلاب و کار آمدی اسلام و ولایت فقیه بودند متاسفانه به خاطر سستی خودشان به شک مبتلا می شوند. 🔸️شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️حجت الاسلام مهدوی ارفع @haffiin

🖤 #فاطمیه

🔻امیرالمؤمنین (علیه السلام) سومین رکن از ارکان ایمان را عدل می دانند، عدالت در موقعیتی موضوعیت پیدا می کند که انسان قصد قضاوت کردن دارد. همه ی ما به نوعی در طول شبانه روز بارها نسبت به افراد، رفتارها ،اختلاف ها قضاوت می کنیم اگرچه مصداق تام آن برای قاضی در محکمه و به معنای خاص است اما همه ی مؤمنین در معرض قضاوت هستند لذا اگر قرار باشد ایمان ما کامل باشد باید عدالت را به نحوی که مولا علی (علیه السلام) در این حکمت ۳۱ مطرح می کنند و در واقع تجزیه و تحلیل می کنند در خودمان پیاده کنیم. ⬅️حضرت برای عدالت و عدل چهار رکن قائل هستند، می‌فرمایند و عدل نيز بر چهار پايه استوار است: ۱.فکری ژرف انديش ۲.دانشی عمیق و به حقيقت رسيده ۳.نیکو داوری کردن ۴.استوار بودن در حلم ✔️پس کسی که درست انديشيد به ژرفای دانش می رسد و آن کس که به حقيقت دانش رسيد از چشمه ی زلال شريعت می نوشد و کسی که حلم داشته باشد در کارش زیاده روی نمی کند و با نیک نامی در میان مردم زندگی خواهد کرد. ✴️ قاضی و قضاوت کننده باید چهار شرط داشته باشند، دو شرط قبل از قضاوت، یک شرط در هنگام قضاوت کردن و یک شرط هم بعد از قضاوت، اما دو شرط قبل از قضاوت یکی فهم عمیق مسئله و دیگری کسب علم و اطلاعات و دانش و آگاهی کامل و جامع و صحیح از آن مسئله است‌ قاضی که می خواهد در دادگاه حکم کند اولاً باید انسان خوش فهمی باشد فقط با صرف اطلاعاتی که گرد آوری می کند کنار هم می چیند حکم نکند بلکه فکر داشته باشد با فکرش عمیق بشود درباره نسبت بین لایه های پنهانی اطلاعاتی که به او می رسد بتواند عمیق فکر بکند. ⬅️امیرالمؤمنین (علیه السلام) در نامه ی ۳۱ هم خطاب به جناب مالک اشترمی فرماید برای حکم کردن بین مردم کسی را انتخاب کن که به فهم سطحی به جای فهم عمیق اکتفا نکند. ✅️دومین شرط از شروط قبل از حکم کردن و قضاوت علم است. ⬅️قاضی باید قبل از اینکه حکم بکند تا جایی که امکان دارد با حوصله، تمام اطلاعات و اسناد مربوط را بتواند استخراج بکند از راه های مختلف مثل تحقیق، بازپرسی، شهود و غیره تا وقتی می خواهد حکم بدهد واقعا مسیر برایش روشن باشد. ⬅️مولا در خطبه ی ۱۵۴ می فرماید آن کسی که عمل می کند با علم خودش بر اساس آگاهی کامل و درست خودش عمل می کند مانند رونده ای است که بر طریق روشن سیر می کند. 🔸️شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️حجت الاسلام مهدوی ارفع @haffiin

🌻سومین شرط از شرایط عدالت حلم است یعنی قاضی در زمان حکم دادن باید بر اعصاب خودش کاملا مسلط باشد والا ممکن است اجحاف بکند ظلم بکند، در همین حکمت ۳۱ حضرت چه چیزی فرمود درباره ی حلم، فرمود که کسی که حلم داشته باشد تفریط یا افراط در امر و حکمی که دارد نخواهد کرد. 🔻درباره ی حلم نکات جالبی در نهج البلاغه داریم،مهم‌ترین آن این است که غالبا علم با حلم همراه شده است، مثلا در خطبه ی ۱۹۳ خطبه ی متقین دو مرتبه این اتفاق افتاده یک جا حضرت می فرماید متقی حلم را با علم مخلوط می کند یا در همان خطبه می فرماید که این ها روزها متقی، دانشمندان حلیم هستند. 🔸️ درباره ی خود اهل بیت علیهم السلام در خطبه ی ۲۳۹ می خوانیم حلم اهل بیت از شما به علم آن ها خبر می دهد یا در حکمت ۹۴ حضرت می فرمایند خیر این نیست که مال و ولد تو زیاد شود خیر حقیقی این هست که دانشت بیشتر و حلمت بزرگتر باشد، خب قاضی باید هنگام حکم کردن حلم داشته باشد بردبار باشد زود از کوره در نرود تحت تاثیر احساسات و عواطف خانواده متهم قرار نگیرد و الی غیر. 🔸️آخرین مرحله و شرط آخر هم عبارت بود از این که قاضی بعد از حکم کردن حالا باید استقامت داشته باشد که حضرت از آن تعبیر کردند به رساخت، چون بعد از حکم کردن تازه انگیزه ها، فشارها، تطمیع ها و تهدید ها به سمت قاضی میاد تا از حکمش دست بردارد یا به خاطر حکمی که کرده آن کسی که حکم علیه ش شده او را تهدید می کند برایش مشکلات درست می کند، قاضی باید استقامت داشته باشد پس عدل چهار رکن دارد که عبارت است از فهم عمیق علم گسترده و کامل حکم روشن و شفاف و حلم بعد از حکم کردن. 🔸️شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️ حجت الاسلام مهدوی ارفع @haffiin

🌿چهارمین رکن از ارکان ایمان از منظر مولا علی (علیه السلام) در حکمت ۳۱ عبارت است از جهاد. 🌻 امیرالمؤمنین می فرمایند جهاد نیز برچهار پايه استوار است امر به معروف، نهی از منکر، راستگوئی در هر حال و دشمنی‌ با فاسقان، پس هرکس به معروف امر کند پشتوانه نیرومند مؤمنان شود و آن کس که از زشتی ها نهی نماید بینی منافقان را به خاک می مالد و آن کس که در میدان نبرد صادقانه استقامت کند حقی را که بر گردن او بوده ادا کرده و کسی که با فاسقان دشمنی کند و برای خدا خشم بگیرد خدا هم برای او به خشم می آید و روز قیامت او را خشنود می سازد. ✅️ اولاً باید بدانیم از منظر مولا علی (علیه السلام) جهاد جایگاه بسیار بسیار رفیعی دارد تا جایی که در ابتدای خطبه‌ی ۲۷ نهج‌البلاغه مولا علی( علیه السلام) اینگونه می فرماید، جهاد دری از درهای بهشت است که آن در را خدا فقط برای اولیاء خاص خودش باز کرده است. این جهاد در نگاه مولا علی (علیه السلام) چهار رکن و بعد دارد، بعد اولش امر به معروف است امر کردن به خوبی ها، نیکی ها و بعد دومش نهی از منکر است، نهی کردن از زشتی ها، محرمات، بدی ها. 🌼درباره ی امر به معروف و نهی از منکر توصیه می کنم سه حکمت ۳۷۳، ۳۷۴ و ۳۷۵ را به همان ترتیبی که مرحوم سید رضی (رحمت الله علیه) در نهج‌البلاغه چیدمان کرده اند بخوانید، آن جا خواهیم دید مثلا در حکمت ۳۷۴ حضرت علی (علیه السلام) ما را به چند دسته تقسیم می کنند و برای هر دسته ارزش گذاری می کنند و می فرمایند گروهی منکر را با دست و زبان و قلب انکار می کنند آن ها همه ی خصلت های نیکو را در خود گرد آورده اند یعنی در نگاه مولا علی (علیه السلام) برخلاف ماها که آدمی که نهی از منکر می کند را آدم سبکی می‌بینیم آدم فضولی میبینم آدم تندرویی می دانیم حضرت علی می فرماید کسی که قلبش از منکر انزجار دارد با زبان تذکر می دهد هرجا هم که اقتضا و تکلیف شرعی باشد با دست و اعمالش هم اقدام می کند برای نهی از منکر این همه ی خوبی ها را دارد. 🌱گروهی دیگر منکر را با زبان و قلب انکار می کنند اما با دست اقدامی نمی کنند یعنی بخواهند مبارزه ای بکنند اقدامی بکنند آن جا عرضه ندارند پس چنین کسی دو خصلت از خصلت های نیکو را گرفته و دیگری را تباه کرده است و بعضی منکر را فقط با قلب انکار می کنند اما با دست و زبان خویش اقدامی نمی کنند پس دو خصلت را که شریف تر است تباه کرده اند و یک خصلت را بدست آورده اند فقط قلبا ناراحت اند عرضه ی اینکه تذکر بدهند و مبارزه کنند ندارند و بعضی دیگر منکر را با زبان و قلب و رها ساخته اند که چنین کسی از آنان مرده ایست میان زندگان بنابراین کسی که اهل نهی از منکر حتی قلبا نیست این اصلا مسلمان و مومن نیست چون حیات حقیقی ما به ایمان ماست. پس درباره امر به معروف و نهی از منکر به سه حکمت ۳۷۳ و ۳۷۴ و ۳۷۵ مراجعه کنید. ✅️نکته ی مهم دیگری که باید در این بخش از حکمت ۳۱ عرض بکنم نتیجه ای است که حضرت برای این چهار رکن بیان فرموده اند می فرمایند وقتی که همه شروع کنند به امر به معروف مؤمنین قوت قلب می گیرند پشتوانه پیدا می کنند وقتی در یک اداره در فامیل در مهمانی در جلسه در کلاس دانشگاه بین پنجاه شصت نفر یکدفعه چهل نفر شروع می کنند منکری را تذکر می دهند به آن شخصی که مبتلاست چه اتفاقی می افتد، افراد اهل دیانت و معنویت و ایمان و پاکدامنی تقویت می شوند می‌بینند ما زیادیم برعکس اگر یک نفر گفت بقیه از بی عرضگی و عافیت طلبی سکوت کردن پشت مؤمنین شکسته می شود. 🌱 از آن طرف کسی که نهی از منکر می کند بینی منافق را به خاک می مالد چون خیلی ها می‌خواهند از طرفی ادعا کنند که قانون مدار و شریعت مدارند اما رفتارهایشان خلاف آن است، وقتی عده ای به این ها تذکر می دهند و نهی می کنند از غیبت، از حق النّاس از مال بیت المال خوردن چهره ی این ها بالاخره یک رو باید بشود باید نفاقشون رو بشود که بالاخره ما متدین و انقلابی هستیم و مسلمانیم اما دارند بیت المال مردم را به تاراج می برند نهی از منکر بینی منافق را به خاک می مالد.امیدوارم همه ی ما اهل جهاد امر به معروف و نهی از منکر باشیم. 🔸️ شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️حجت الاسلام مهدوی ارفع @haffiin

🌱 بسم الله الرحمن الرحیم🌱 🔸️امیرالمؤمنین (علیه السلام) در ادامه ی حکمت ۳۱ نهج‌البلاغه برای کفر چهار ستون معرفی می فرمایند که عبارت اند از تعمق، تنازع، زیق یعنی بازگشت قلب بعد از هدایت به ضلالت و شقاق یعنی دشمنی و اختلاف کردن. 🚫درباره ی تعمق یک نکته قابل توجه هست و آن اینکه همین مکتب نورانی اسلام که اصرار بر تفکر دارد از طرفی به ما هشدار می دهد در اموری که با فکر نمی شود با آن ها رسید تعمق نکنید مثل تفکر در ذات خدا و غیره، لذا این نوع تعمق را پایه اول سقوط انسان در کفر معرفی می کنند. 🔸️ مولا علی(علیه السلام) در نهج‌البلاغه شریف می‌فرمایند اگر خداوند متعال ما را راسخون فی العلم معرفی کرده به خاطر این است که ما در آن چه که تکلیف نداشته ایم که بحث و جستجو از عمق آن بکنیم ترک تعمق کرده ایم. ⬅️مسئله ی دوم تنازع است یعنی با همدیگر جدل کردن. اولین کسی که در نهج‌البلاغه به عنوان جدل کننده و نزاع کننده معرفی شده است ابلیس است. 🔸️حضرت در خطبه ی ۱۹۲ می فرمایند ابلیس در ردای جبریت که مخصوص خداوند متعال است با خداوند نزاع کرد.هم چنین در خطبه ی ۱۹۲ امیرالمؤمنین (علیه السلام) می فرمایند عزت و کبریا مخصوص خداست و خداوند هرکس از بندگانش را که در این لباس عزت و کبریا با خدا منازعه کند لعنت کرده است. ⬅️ یکی از دلایلی که باعث شد که قاطبه ی مسلمانان بعد از پیغمبر عزیز جز چهار نفر به ارتداد معنوی مبتلا بشوند تنازع با اهل بیت بر سر مسئله ی جانشینی پیامبر بود که مولا علی (علیه السلام) در نامه ی ۶۲ به آن موضوع اشاره کرده و فرمود بعد از اینکه پیامبر عظیم الشان اسلام از دنیا رفت مسلمانان در مسئله ی ولایت امر با هم نزاع کردند می دانید که به واسطه‌ی همین نزاع بود که مولا علی (علیه السلام) فرمود بعد از پیامبر همه ی مردم مرتد شدند جز چهار نفر یا سه نفر یعنی به کفر معنوی مبتلا شدند ولو اینکه به سمت قبله نماز می‌خواندند چون اصل اسلام را که ولایت است منحرف کردند و از اصل اسلام رویگردان شدند. 🔸️مسئله ی سوم مسئله ی زیغ است که در بعضی دعاهای قنوت هم می خوانیم ربنا لا تزغ قلوبنا این هست که انسان یکبار هدایت شده باشد دوباره قلبش از هدایت به ضلالت و گمراهی برگردد. علی(علیه السلام) معتقدند که یکی از چیزهایی که باعث می شود انسان به کفر مبتلا بشود بلای زیغ است. ⚘️ در خطبه ۱۵۱ می فرماید بعضی از قلب ها بعد از این که در مسیر مستقیم حق قرار گرفتند از مسیر بازگشتند و به ضلالت مبتلا شدند به هر حال سومین رکن از ارکان کفر زیغ است و آخری هم شقاق و اختلاف است که توضیح آن مشخص است. با این مقدمات این بخش حکمت ۳۱ را با هم می خوانیم. 🔸️و کفر بر چهار پايه استوار است کنجکاوی دروغین، ستیزه جویی و جدل انحراف از حق و دشمنی کردن. پس آن کس که دنبال توهم و کنجکاوی دروغین برود به حق نمی رسد و آن کس که به ستیزه جویی و نزاع بپردازد از دیدن حق نابینا شود و کسی که از راه حق منحرف شود نیکویی را زشت و زشتی را نیکویی می پندارد و سرمست گمراهی ها می گردد و آن کس که دشمنی ورزد پيمودن راه حق برای او دشوار و کارش سخت و نجات او از مشکلات دشوار خواهد شد. 🔸️شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️حجت الاسلام مهدوی ارفع @haffiin

⬅️در ادامه ی حکمت ۳۱ نهج البلاغه و در باب ارکان کفر امیرالمؤمنین(علیه السلام) رابطه ی بین تعمق بی جا، تنازع، زیغ و شقاق را اینگونه بیان می فرمایند، می فرمایند کسی که بی جا کنجکاوی کند هرگز به سمت حق بر نمی گردد و کسی که نزاعش به خاطر جهل، زیاد باشد کوری او از دیدن حقیقت طولانی خواهد شد و ادامه خواهد یافت و کسی که قلبش از حق به ضلالت برگردد نزد او نیکی زشت دیده می شود و زشتی نیکی و زیبایی و در مستی ضلالت باقی می ماند و کسی که با حق در آمیزد تمام راه های حقیقت بر او بسته می شود و امر او مشکل خواهد شد و راه خروجش از ضلالت و کفر بسیار تنگ خواهد بود. 🌱بعد از این امیرالمؤمنین (علیه السلام) قصه‌ی شک را بیان می کنند، همین که شک را در مقابل ایمان و هم عرض کفر قرار می دهند نکته ی بسیار بسیار مهمی است، چون شک دو مرحله داریم یکی شکی که مقدمه ی یقین می شود و دیگری شکی که منجر به کفر می شود به قول استاد شهید مرتضی مطهری شک معبر خوبی هست اما مقر خوبی نیست یعنی اگر شک باعث بشود انسان سوال خودش را از مسیر درست و از منابع درست تحقیق کند و به حق برسد معبر خیلی خوبی است برای رسیدن به یقین اما اگر در شک بماند و جستجو نکند و این شک را به نا اهل عرضه بکند شک به شبهه و کم کم به انکار و کفر منجر می‌شود، لذا علی (علیه السلام) در این حکمت می فرمایند شک هم بر چهار شعبه است یعنی شک هم به این سادگی ها نیست که انسان بگوید یک نوع سوال هست فقط، نه، شک ارکانی دارد که باید این ارکان را بشناسیم و در مقابلش علاج داشته باشیم. ✔️ شک چهار بخش دارد جدال در گفتار، ترسیدن، دو دل بودن و تسلیم حوادث روزگار شدن بعد می فرمایند پس آن کس که جدال و نزاع را عادت خود قرار دهد از تاریکی شبهات بیرون نخواهد آمد و آن کس که از هر چیزی بترسد همواره در حال عقب گرد است و آن کس که در تردید و دو دلی بماند زیر پای شیطان کوبیده خواهد شد و آن کس که تسلیم حوادث شود و به تباهی دنیا و آخرت گردن نهد هر دو جهان را از کف خواهد داد همانطور که ملاحظه می فرمایید این جا منظور آن شکی که برای هر انسانی و هر محققی پیش می آید منظور نیست منظور آن شکی است که یا صاحب شک نسبت به آن لجاجت دارد یا برای برون رفت از آن تلاش نمی کند یا تلاشش از مسیر درست و منطقی نیست لذا به حق نمی رسد و به تعابیری که امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) فرمودند مبتلا می شود. 🔸️ شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️ حجت الاسلام مهدوی ارفع @haffiin

جایگاه نیت در عمل . . #حکمت_سی_و_دو @haffiin

🌱بسم‌الله الرحمن الرحیم🌱 🌻امیرالمؤمنین (علیه السلام) در حکمت ۳۲ نهج‌البلاغه می فرمایند نیکوکار از کار نیک بهتر است و بدکار از کار بد بدتر. 🌸در نهج‌البلاغه شریف پیرامون خیر و شر نکات فراوانی وجود دارد و اساسا امیرالمؤمنین (علیه السلام) واژه ی خیر و شر را بسیار استفاده کردند. اگر ما پیرامون خیر نکاتی را عرض بکنیم با محوریت موضوع حکمت ۳۲ خود به خود آنچه که درباره ی شر باید دانسته بشود در مقابلش فهم خواهد شد. ⚘️ نکاتی که متناسب با حکمت ۳۲ از نهج‌البلاغه قابل استفاده است عبارت اند از اول راه رسیدن به خیر، مولا علی(علیه السلام) در نامه ی ۳۱ خطاب به امام حسن (علیه السلام) می فرمایند آن خیری که جز از راه شر نمی توان به آن دسترسی پیدا کرد اساسا هیچ خیری در آن نیست. 💚درباره‌ی نیت خیر هم در نامه ی ۳۱ به امام حسن (علیه السلام) مرقوم می فرمایند همانا عطای الهی اندازه ی نیت انسان هاست. ⚘️ در حکمت ۹۷ هم پیرامون نیت به معنای اعتقاد می‌فرمایند این که انسان تا صبح بخوابد اما در حال یقین در اعتقاداتش باشد بهتر است از این که تا صبح نماز بخواند در حالی که در شک و تردید نسبت به امامش باشد. 🌸 موضوع سوم کننده ی خیر و فاعل خیر است. حضرت یکبار در نامه ی ۳۳ می فرمایند با انجام کار خیر کسی جز کننده ی آن کار خیر رستگار نمی شود و به بهشت نمی رود یکبار هم در همین حکمت ۳۲ آمده فرمود انجام دهنده ی کار خیر از خود کار خیر بهتر است. 🌻مسئله ی بعدی عاقبت کار خیر است. حضرت در حکمت ۳۸۷ می فرماید عملی که بعدش آتش جهنم باشد اصلا خیر نیست و نکته ی آخر هم در حکمت ۱۱۴ که مولا علی (علیه السلام) ثواب کار خیر را برتر از خود کار خیر می دانند و می فرمایند چیزی بهتر از خود کار خیر نیست مگر ثواب کار خیر. 🔸️شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️حجت الاسلام مهدوی ارفع @haffiin

اعتدال در بخشش و حسابگری . . #حکمت_سی_و_سه @haffiin

🌱بسم الله الرحمن الرحیم🌱 🌸از آن جائیکه امیرالمؤمنین (علیه السلام) و در واقع اسلام حقیقی بر این باور است که انسان عاقل در هیچ چیزی اهل افراط و تفریط نیست لذا در حکمت ۳۳ نهج البلاغه امیرالمؤمنین (علیه السلام) در مسئله ی مدیریت مالی می فرمایند نه آنقدر دست بسته باش که خیر تو به هیچ کس نرسد و نه آنقدر دست و دل باز و بی حساب و کتاب باش که با بخشش های بی حساب و کتاب و هزینه کردن های بی حساب و کتاب دچار تنگدستی و گرفتاری بشوی و با این نگاه مولا علی (علیه السلام) در حکمت ۳۳ می فرمایند بخشنده باش اما زیاده روی نکن، در زندگی حسابگر باش اما سختگیر مباش. 🌻 انسان های مومن در همه ی شرایط باید مسیر اعتدال و میانه روی را پیدا کنند و بر همان مسیر طی طریق کنند البته این مسئله مورد استثناء هم دارد و آن درباره‌ی اولیاء خداست، خود اهل بیت (علیه السلام) اصل را بر ایثار و گذشت می دانستند برای خودشان، حتی نسبت به چیزی که به شدت به آن احتیاج دارند. ⚘️قرآن کریم هم درباره انفاق اهل بیت (علیهم السلام) در حد اعلا آیاتی دارد که تعجب همگان را بر می انگیزد در سوره ی مبارکه دهر یا انسان می فرماید غذای خودشان را اطعام می کنند به خاطر محبت خدا به مسکین و یتیم و اسیر و هم فرمود چیزی را که به شدت به آن نیاز دارند ایثار می کنند این مقام مقام برترین است که همه ی ما ممکن نیست بتوانیم اینگونه اهل بخشش باشیم این مقامی والا است که ایمانی در کمال ایمان و یقینی در کمال یقین و تقوایی در کمال تقوا می خواهد امیدوارم که ما در مسیری که اهل بیت در قله ی آن هستند ان شاءالله وارد بشویم و حرکت کنیم. 🔸️شرح نهج‌البلاغه با نهج‌البلاغه 🔸️حجت الاسلام مهدوی ارفع @haffiin