ترجمه غزل #شماره_317 #زبان_انگلیسی با ترجمه #هنری_ویلبر_فورس 🇺🇸🇺🇸🇺🇸🇺🇸🇺🇸 Aloud I say it, and with heart of glee: "Love's slave am I, and from both worlds am free." Can 1, the bird of sacred gardens, tell. Into this net of chance how first I fell? My place the Highest Heaven, an angel born, I came by Adam to this cloister lorn. Sweet huris, Tuba's shade, and Fountain's brink Fade from my mind when of thy street I think. My Loved one's Alif-form stamps all my thought: Save that, what letter has my master taught? Knows no astrologer my star of birth Lord, 'neath what planet bore me Mother Earth? Since with ringed ear I've served Love's house of wine, Griefs gratulations have each hour been mine. My eyeball's man drains my heart's blood; 'tis just: In man's own darling did I place my trust. Let HAFIZ' tear-drops By thy lock be dried, For fear I perish In their rushing tid https://t.me/Hafiz_1400 https://eitaa.com/Hafiz_1400

ترجمه غزل #شماره_317 #زبان_ترکی_استانبولی 🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷 Açık söylüyorum, bu sözümden de neşelenmekteyim, gönlüm sevinçle dolu, aşk kuluyum, iki cihandan da hürüm! Mukaddeslik gülşeninin kuşuyum. Bu hadise tuzağına nasıl düştüm, bu ayrılığı nice anlatayım? Ben melektim, cennet de makamımdı, beni bu çok harap yere Adem getirdi! Senin civarının havasıyle Tuba ağacının gölgesi de hatırımdan çıktı, hurinin gönül alıcılığı da, havuz kıyısı da! Gönlümün levhinde sevgilinin elif boyundan başka bir harf yok. Hocam, başka bir harf belletmediyse ben ne yapayım? Bahtımın yıldızını hiç bir müneccim tanımadı. Yarabbi, ben bu cihan anasından ne talihle doğdum ki? Aşk meyhanesinin kapısına kulağı küpeli bir kul olah her an yen bir gam beni kutlamaya gelmekte! Gözbebeğim, gönlümün kanım içmekte, lâyık da. Neden insanların gözbebeğine gönül verdim? Hafız'ın yüzünü saçlarınla göz yaşlarından arıt. Yoksa bu daimî sel, temelimi yıkacak! https://t.me/Hafiz_1400 https://eitaa.com/Hafiz_1400

ترجمه غزل #شماره_317 #زبان_فرانسه 🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷 1. Je le dis ouvertement et j'en ai le coeur en joie: je suis esclave de l'amour et libre du souci des deux mondes! 2. Je suis oiseau de la sainte Roseraie. Comment expliquerais-je la Séparation? Je veux dire: comment suis-je tombé en ce piège de la contingence? 3. J'étais ange, mon séjour était le paradis le plus haut. Adam m'entraîna en ce monastère où prospère la ruine. 4. L'ombre de l'Arbre Tûbâ, les attentions de la houri, le bord du Bassin ont quitté ma mémoire à cause de ma passion pour Ta rue! Soi 5. Sur le tableau de mon coeur, il n'y a que l'alifde la taille de l'Ami. Que ferais-je? Mon maître ne m'a pas appris d'autre lettre. 6. Aucun astrologue n'a reconnu l'étoile de ma fortune. Ah, Seigneur, sous quel astre suis-je né de ma mère la Terre? 7. Depuis que je suis esclave à la porte de la Taverne de l'amour, à tout instant me vient à nouveau un chagrin et ses bons voeux ! 8. La pupille de mes yeux boit le sang de mon coeur et c'est bien! Car pourquoi ai-je livré mon coeur à Celui que chérissent les humains? 9. Essuie les larmes du visage de Hâfez avec le fil de Tes cheveux, sinon ce flot continu emportera mes fondations. https://t.me/Hafiz_1400 https://eitaa.com/Hafiz_1400

ترجمه غزل#شماره_317 #زبان_عربی 🇸🇦🇸🇦🇸🇦🇸🇦🇸🇦 إنني أقول علانية...و أنا سعيد جدا باعترافي و مقالي‏ إنني أسير للعشق...و لكنني حررت من كلا العالمين بالي...!! و أنا طائر روضة القدس...فكيف أشرح حال الفراق...؟! و كيف وقعت في شباك الحادثات في هذا الوثاق...؟! و كنت«ملاكا»و كان الفردوس الأعلى مقامي‏ فأحضرني«آدم»إلى هذا«الدير»الخرب المهدّم الدامي...!! فودعت ظلال شجرة«طوبى»و الحور الآسرات للقلوب و حافة«الكوثر»الرطيب‏ و ذهبت ذكراها جميعا عن رأسي كيما أصل إلى مكانك الحبيب...!! و لم يبق على صفحات قلبي غير قامة الحبيب التي«كالألف»يزينها الاعتدال‏ و ما عساي أفعل و«أستاذي»لم يعلمني غير هذا الحرف الشديد الجمال...!! و لم يعرف أحد من المنجمين كوكب حظّي بين الكواكب العليا فيا رب...!تحت أي«طالع»ولدتني هذه الدنيا...!! و منذ أن أضحيت عبدا ذليلا في حانة العشق و الشراب‏ و في كل لحظة يتجدد لي حزن يبارك لي هذا الجناب...!! و لو طفح إنسان عيني بدماء قلبي...لجاز له ما فعل‏ و لكان الذنب ذنبي لأنني وهبت قلبي لفلذة الكبد المدلل...!! فامسح وجه«حافظ»بطرف طرتك من بلل دموعه الذارفة و إلاّ اكتسحتني من أساس هذه السيول الجارفة...!! https://t.me/Hafiz_1400 https://eitaa.com/Hafiz_1400

معنای واژگان غزل #شماره_317 • فاش: آشكارا. • طاير: پرنده. • قدس: بهشت. • گلشن قدس: باغ بهشت. • طاير گلشن قدس: مرغ باغ بهشت، كنايه از حضرت آدم. • حادثه: پديده جديد، آنچه به تازگى به وقوع پيوسته. • دامگه حادثه: بند و تله‌يى كه در سر راه گسترده باشد، كنايه از عالم دنيا. • ملك: فرشته. • فردوس برين: بهشت بالا. • دير خراب‌آباد: كنايه از دنيا. • طوبى: درخت طوبى در بهشت و به حكم ضرورت شعرى طوبى بدون الف مقصوره و با ياء ساكن قرائت مى‏شود. • حور: زنان بهشتى سياه چشم. • لوح: صفحه فلزى سفيد كه اطفال بر روى آن مشق نويسند. • كوكب: ستاره. • منجّم: ستاره‌شناس، رصدكننده نجوم. • طالع: بخت و اقبال و در اصطلاح نجوم درجه‌يى از منطقة البروج كه در لحظه تولد هركس در افق شرقى ظاهر باشد و قدما در سرنوشت اشخاص مؤثر مى‌دانستند. • تا شدم ...: از وقتى كه شدم ... • حلقه بگوش: فرمان بردار. • جگر گوشه: فرزند دلبند. برگفته از کتاب: شرح جلالى بر حافظ؛ ج‌3، ص: 1677 https://t.me/Hafiz_1400 https://eitaa.com/Hafiz_1400

شرح کوتاهی از غزل #شماره_317 #محمدی_پارسا (ادمین کانال) https://t.me/Hafiz_1400 https://eitaa.com/Hafiz_1400

غزل #شماره_317 خط نستعلیق بخط #محمد_علی_سبزه_کار https://t.me/Hafiz_1400 https://eitaa.com/Hafiz_1400

غزل #شماره_317 شکسته نستعلیق https://t.me/Hafiz_1400 https://eitaa.com/Hafiz_1400