غزل #شماره_317
فاش میگویم و از گفته خود دلشادم
بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم
طایر گلشن قدسم چه دهم شرح فراق
که در این دامگه حادثه چون افتادم
من ملک بودم و فردوس برین جایم بود
آدم آورد در این دیر خراب آبادم
سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوض
به هوای سر کوی تو برفت از یادم
نیست بر لوح دلم جز الف قامت دوست
چه کنم حرف دگر یاد نداد استادم
کوکب بخت مرا هیچ منجم نشناخت
یا رب از مادر گیتی به چه طالع زادم
تا شدم حلقه به گوش در میخانه عشق
هر دم آید غمی از نو به مبارک بادم
میخورد خون دلم مردمک دیده سزاست
که چرا دل به جگرگوشه مردم دادم
پاک کن چهره حافظ به سر زلف ز اشک
ور نه این سیل دمادم ببرد بنیادم
https://t.me/Hafiz_1400
https://eitaa.com/Hafiz_1400
aac_317-1.mp3
1.03M
خوانش غزل #شماره_317
با صدای #محمدی_پارسا (ادمین کانال)
https://t.me/Hafiz_1400
https://eitaa.com/Hafiz_1400
ترجمه غزل #شماره_317
#زبان_انگلیسی
با ترجمه #هنری_ویلبر_فورس
🇺🇸🇺🇸🇺🇸🇺🇸🇺🇸
Aloud I say it, and with heart of glee:
"Love's slave am I, and from both worlds am free." Can 1, the bird of sacred gardens, tell.
Into this net of chance how first I fell?
My place the Highest Heaven, an angel born, I came by Adam to this cloister lorn.
Sweet huris, Tuba's shade, and Fountain's brink Fade from my mind when of thy street I think. My Loved one's Alif-form stamps all my thought: Save that, what letter has my master taught? Knows no astrologer my star of birth
Lord, 'neath what planet bore me Mother Earth?
Since with ringed ear I've served Love's house of wine, Griefs gratulations have each hour been mine.
My eyeball's man drains my heart's blood; 'tis just: In man's own darling did I place my trust.
Let HAFIZ' tear-drops
By thy lock be dried, For fear I perish In their rushing tid
https://t.me/Hafiz_1400
https://eitaa.com/Hafiz_1400
ترجمه غزل #شماره_317
#زبان_ترکی_استانبولی
🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷
Açık söylüyorum, bu sözümden de neşelenmekteyim, gönlüm sevinçle dolu, aşk kuluyum, iki cihandan da hürüm!
Mukaddeslik gülşeninin kuşuyum. Bu hadise tuzağına nasıl düştüm, bu ayrılığı nice anlatayım?
Ben melektim, cennet de makamımdı, beni bu çok harap yere Adem getirdi!
Senin civarının havasıyle Tuba ağacının gölgesi de hatırımdan çıktı, hurinin gönül alıcılığı da, havuz kıyısı da!
Gönlümün levhinde sevgilinin elif boyundan başka bir harf yok. Hocam, başka bir harf belletmediyse ben ne yapayım?
Bahtımın yıldızını hiç bir müneccim tanımadı. Yarabbi, ben bu cihan anasından ne talihle doğdum ki?
Aşk meyhanesinin kapısına kulağı küpeli bir kul olah her an yen bir gam beni kutlamaya gelmekte!
Gözbebeğim, gönlümün kanım içmekte, lâyık da. Neden insanların gözbebeğine gönül verdim?
Hafız'ın yüzünü saçlarınla göz yaşlarından arıt. Yoksa bu daimî sel, temelimi yıkacak!
https://t.me/Hafiz_1400
https://eitaa.com/Hafiz_1400
ترجمه غزل #شماره_317
#زبان_فرانسه
🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷🇫🇷
1. Je le dis ouvertement et j'en ai le coeur en joie: je suis esclave de l'amour et libre du souci des deux mondes!
2. Je suis oiseau de la sainte Roseraie. Comment expliquerais-je la Séparation? Je veux dire: comment suis-je tombé en ce piège de la contingence?
3. J'étais ange, mon séjour était le paradis le plus haut. Adam m'entraîna en ce monastère où prospère la ruine.
4. L'ombre de l'Arbre Tûbâ, les attentions de la houri, le bord du Bassin ont quitté ma mémoire à cause de ma passion pour Ta rue! Soi
5. Sur le tableau de mon coeur, il n'y a que l'alifde la taille de l'Ami. Que ferais-je? Mon maître ne m'a pas appris d'autre lettre.
6. Aucun astrologue n'a reconnu l'étoile de ma fortune.
Ah, Seigneur, sous quel astre suis-je né de ma mère la Terre?
7. Depuis que je suis esclave à la porte de la Taverne de l'amour, à tout instant me vient à nouveau un chagrin et ses bons voeux !
8. La pupille de mes yeux boit le sang de mon coeur et c'est bien! Car pourquoi ai-je livré mon coeur à Celui que chérissent les humains?
9.
Essuie les larmes du visage de Hâfez avec le fil de Tes cheveux, sinon ce flot continu emportera mes fondations.
https://t.me/Hafiz_1400
https://eitaa.com/Hafiz_1400