یک سال منتظر بودم و هر چه به زمان رفتن نزدیک تر می شدم،نگرانی از نرفتن و نرسیدن نیز به انتظارم اضافه می شد. از وقتی که از ایران خارج شدم تا به اولین موعد رسیدم، دل توی دلم نبود. به اولین مکان که رسیدم، نفس راحتی کشیدم و شکر کردم. شکر که می توانم در خانه پدری امام زمان به مهمانانشان خیرمقدم بگویم، نیازهایشان را برطرف کنم و بعد از هر بار آمدن و رفتن مهمانان، خانه را مرتب کنم، جارو کنم و در این میان مدام امام را ناظر و حاضر بدانم. آیا می‌شود که در زمان ظهور امام هم این حس را تجربه کنم؟ چقدر خوشبختم. چقدر شکر کنم؟ #خط_روایت #در_مسیر_مشایه #حیاتناالحسین #برگرفته‌ازکانال‌طلیعه‌رویش #حال_دل @halle_dell