eitaa logo
هم بازی
2.8هزار دنبال‌کننده
926 عکس
425 ویدیو
12 فایل
✨ «بازی»؛ بازوی تربیت: برای پدرها، مادرها، و فرزندان ✨ کاری از خانه هم بازی اینستاگرام instagram.com/hambazi.tv سروش sapp.ir/hambazi_tv 🎥آپارات aparat.com/Ham_Bazi 📩 «دریافت نظرات، انتقادات و پیشنهادات» : @Hambazitv_admin
مشاهده در ایتا
دانلود
هم بازی
⭕️ #نکته_تربیتی #قدس_و_تربیت، قسمت اول چرا باید در مورد آرمان قدس با بچه ها صحبت کنیم؟ (۱) 🔻موضوع
⭕️ ، قسمت دوم چرا دانستن درباره موضوع قدس برای بچه‌ها ضرورت دارد؟ (۲) 🔻 خانواده و جامعه عموما از افراد انتظار دارند که علاوه بر درنظرگرفتن منافع شخصی در فعالیت‌ها، به فکر انسان‌های دیگر هم باشند، آدم خوبی هم باشند و در همه عرصه ها هم خوش بدرخشند. اما درحال حاضر؛ گاهی میبینیم که برخی از جوان‌ها نه تنها به فکر دیگر انسان ها نیستند که حتی در مورد پیشرفت خودشان هم از بی‌انگیزگی و عدم تلاش برای ساخت آینده گله میکنند. فکر میکنید چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟ یکی از عوامل این مساله، نداشتن در زندگی‌ست؛ آرمان‌هایی از جنس سکوت نکردن دربرابر حرف زور و تلاش برای پیروزی بر استعمارگران و رسیدن به استقلال فکری در تصمیم‌گیری های کلان، انگیزه تلاش، کوشش، اقدام و عمل را در نوجوان و جوان تقویت میکند. اگر آرمان‌هایی از این جنس را از فرزندانمان بگیریم، روح زندگی را از او گرفته ایم. او می‌شود یک . هیچ ضمانتی هم ندارد که وقتی از آرمانهای متعالی کوتاه آمدیم، در دیگر آرمانهای میانه متوقف بشویم. این عقب نشینی از آرمانها و قله های تصویر شده، حد یقف ندارد. در این صورت نوجوان خودش را محدود به این می‌بیند که مثلا در خانواده بچه خوبی باشد و تعریف او از هویت های خانوادگی، اجتماعی و... هم از این جنس خواهد بود. و بعید نیست که به همین ها هم نرسد. 🔻 مسلما از جامعه‌ای که هویت خودش را اینقدر محدود دارد معنا می‌کند، نمیتوانیم انتظار پیشرفت علمی و صنعتی و... داشته باشیم. اگر برای بچه‌ها صرفا موفقیت‌های تحصیلی و شغلی فردی را بااهمیت جلوه بدهیم و نقشی در دنیا برای او تعریف نکنیم، نه تنها نمیتواند به آرمانهای جهانی دست پیدا کند، بلکه احتمال می‌رود که دچار احساس شکست و افسردگی شود و خود را کلا ناتوان فرض کند. اما اگر را در سطح بالاتری تعریف کنیم، این فکر که «هرجا باشی، می‌توانی موثر باشی و به گسترش عدالت کمک کنی» محقق می‏شود و انگیزه حرکت کردن و فعالیت می‏دهد و فتح دیگر قله ها را هم طبیعتا شدنی تر می بیند. برای فتح کردن، باید نگاه فاتحانه در تربیت داشت. تعلق ها و آرزوهای ما باید به آرمانهای متعالی باشد تا تربیت حاصل شود. آرمانهای یک جامعه، از علائم حیاتی جامعه است. اگر جامعه نوجوان نداشته باشد، زنده نیست. نسلی که بیشتر از نوک دماغ خودش را نتواند ببیند، نه‌تنها نمیتواند از حق دفاع کند، حتی نمی‌تواند حق بدهد که کسی از حق‌اش دفاع کند! مثلا می‌گوید: ای بابا! چرا الکی اینهمه سال می‌جنگید؟ خب صلح کنید و تمام! و آنهمه تجاوز و حق‌خوری به‌راحتی نادیده گرفته می‌شود. ✍ یادداشت شفاهی سرکار خانم دانشجوی دکتری علوم تربیتی 🇵🇸🇮🇷 🏡 ؛ 🔸 instagram.com/hambazi.tv 🔸 sapp.ir/hambazi_tv 🔹 @hambazi
هم بازی
⭕️ #نکته_تربیتی *#قدس_و_تربیت، قسمت اول چرا باید در مورد آرمان قدس با بچه ها صحبت کنیم؟ (۱)* 🔻موضو
⭕️ *، قسمت دوم چرا دانستن درباره موضوع قدس برای بچه‌ها ضرورت دارد؟ (۲)* 🔻 خانواده و جامعه عموما از افراد انتظار دارند که علاوه بر درنظرگرفتن منافع شخصی در فعالیت‌ها، به فکر انسان‌های دیگر هم باشند، آدم خوبی هم باشند و در همه عرصه ها هم خوش بدرخشند. اما درحال حاضر؛ گاهی میبینیم که برخی از جوان‌ها نه تنها به فکر دیگر انسان ها نیستند که حتی در مورد پیشرفت خودشان هم از بی‌انگیزگی و عدم تلاش برای ساخت آینده گله میکنند. فکر میکنید چه دلیلی می‌تواند داشته باشد؟ یکی از عوامل این مساله، نداشتن در زندگی‌ست؛ آرمان‌هایی از جنس سکوت نکردن دربرابر حرف زور و تلاش برای پیروزی بر استعمارگران و رسیدن به استقلال فکری در تصمیم‌گیری های کلان، انگیزه تلاش، کوشش، اقدام و عمل را در نوجوان و جوان تقویت میکند. اگر آرمان‌هایی از این جنس را از فرزندانمان بگیریم، روح زندگی را از او گرفته ایم. او می‌شود یک . هیچ ضمانتی هم ندارد که وقتی از آرمانهای متعالی کوتاه آمدیم، در دیگر آرمانهای میانه متوقف بشویم. این عقب نشینی از آرمانها و قله های تصویر شده، حد یقف ندارد. در این صورت نوجوان خودش را محدود به این می‌بیند که مثلا در خانواده بچه خوبی باشد و تعریف او از هویت های خانوادگی، اجتماعی و... هم از این جنس خواهد بود. و بعید نیست که به همین ها هم نرسد. 🔻 مسلما از جامعه‌ای که هویت خودش را اینقدر محدود دارد معنا می‌کند، نمیتوانیم انتظار پیشرفت علمی و صنعتی و... داشته باشیم. اگر برای بچه‌ها صرفا موفقیت‌های تحصیلی و شغلی فردی را بااهمیت جلوه بدهیم و نقشی در دنیا برای او تعریف نکنیم، نه تنها نمیتواند به آرمانهای جهانی دست پیدا کند، بلکه احتمال می‌رود که دچار احساس شکست و افسردگی شود و خود را کلا ناتوان فرض کند. اما اگر را در سطح بالاتری تعریف کنیم، این فکر که «هرجا باشی، می‌توانی موثر باشی و به گسترش عدالت کمک کنی» محقق می‏شود و انگیزه حرکت کردن و فعالیت می‏دهد و فتح دیگر قله ها را هم طبیعتا شدنی تر می بیند. برای فتح کردن، باید نگاه فاتحانه در تربیت داشت. تعلق ها و آرزوهای ما باید به آرمانهای متعالی باشد تا تربیت حاصل شود. آرمانهای یک جامعه، از علائم حیاتی جامعه است. اگر جامعه نوجوان نداشته باشد، زنده نیست. نسلی که بیشتر از نوک دماغ خودش را نتواند ببیند، نه‌تنها نمیتواند از حق دفاع کند، حتی نمی‌تواند حق بدهد که کسی از حق‌اش دفاع کند! مثلا می‌گوید: ای بابا! چرا الکی اینهمه سال می‌جنگید؟ خب صلح کنید و تمام! و آنهمه تجاوز و حق‌خوری به‌راحتی نادیده گرفته می‌شود. ✍ یادداشت شفاهی سرکار خانم دانشجوی دکتری علوم تربیتی 🇵🇸🇮🇷 🏡 ؛ 🔸 instagram.com/hambazi.tv 🔸 sapp.ir/hambazi_tv 🔹 @hambazi