آیه 98🌹ازسوره بقره🌹 مَنْ كانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِكَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِيلَ وَ مِيكالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْكافِرِينَ‌ هركه دشمن خدا و فرشتگان و پيامبران او و جبرئيل و ميكائيل باشد (كافر است و بداند كه) خداوند دشمن کافران است . ☘☘☘☘☘☘☘☘ #آیه 98🌹ازسوره بقره🌹 مَنْ :کسی که كانَ عَدُوًّا لِلَّهِ: باشددشمن خدا وَ مَلائِكَتِهِ :وفرشتگان وَ رُسُلِهِ:وپیامبرانش وَ جِبْرِيلَ:وجبرئيل وَ مِيكالَ:ومیکائیل فَإِنَّ اللَّهَ :پس همانا خداوند عَدُوٌّ لِلْكافِرِينَ‌: دشمن کافران است.

آیه ۹۷و ۹۸و۹۹ازسوره بقره

🌺✨🌺 ﷽ 🌺✨🌺 ✅ توسل در قرآن (1⃣) ✅💐 توسل 💐✨ توسل در لغت به معنای «تقرب و نزدیکی» و نیز به معنای «آنچه با آن تقرب حاصل می‌شود»، می‌باشد. 💐✨ در اصصلاح خاص مکتب تشیّع، توسل به آن عملی می‌گویند که پيامبر يا يکی از ائمه را در درگاه خداوند وسيله قرار می‌دهند تا از خدا حاجت و بخشش گناهان خویش را طلب کنند و آنها را شفیع نزد خداوند قرار دهند. 💐✨ خداوند در سوره‌ مائده بعد اينکه مؤمنين را به تقوا سفارش می‌کند آنها را به اخذ وسيله نیز توصیه می‌کند و لذا «اخذ توسّل مسئله ایست که مشروعیت خود را از خود قرآن می‌گیرد»: 💐💫 يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (آیه 35 سوره مائده) ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید! و وسیله‌ای برای تقرب به او بجوبید! و در راه او جهاد کنید، باشد که رستگار شوید! ✅💐 کلمات «توسل» و «وسيله» هر دو دارای یک ریشه‌ لغوی بوده و از ماده‌ «وسل» گرفته شده‌اند. ✅💐 لازم به ذكر است كه هرگز منظور از «توسل» اين نيست چيزى را از شخص پيامبر يا امام بطور مستقل تقاضا كنند، بلكه منظور اين است با اعمال صالح يا پيروى از پيامبر و امام، يا شفاعت آنان و يا سوگند دادن خداوند به مقام و مكتب آنها، از خداوند چيزى را بخواهند و اين معنى، نه بوى شرک مى‏دهد و نه برخلاف آيات ديگر قرآن است و نه از عموم آيه فوق بيرون مى‏باشد. #توسل 🌺✨🌺✨🌺✨🌺✨🌺✨🌺✨🌺 #قرآن

آیه ۹۷و ۹۸و۹۹ازسوره بقره

🎙️فایل صوتی صلوات ابوالحسن ضرابی اصفهانی در عصر جمعه 🕰️11 دقیقه🕰️ سيدابن طاووس مي فرمايد اگراز هرعملي در #عصر_جمعه غافل شدي از #صلوات #ابوالحسن_ضراب_اصفهاني غافل نشو چراكه دراين دعا سري است كه خدا مارا برآن آگاه كرده است 🌹 الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ و عَجّل فَرَجَهم 🌸🌸🌸════🌸🕊🌸 ┅═✼✿‍✵📖✵✿‍✼═┅┄ #جمعه

❤️ سحری زیبا ❤️ مراقبات شب مبعث (١) درمورد شب ٢٧ ماه رجب اعمال متعدّدی برای اهل مراقبات عبادی نقل شده است. اگر کسی حقّ این شب را ادا کند، اجری معادل شصت سال عبادت برای او ثبت می‌شود. امام جواد علیه السلام درباره‌ی یکی از مراقبات این شب فرمودند: نماز مغرب و عشا را که خواندی، اگر خواستی، بخواب و استراحت کن؛ امّا قبل از نیمه‌ی‌شب برخیز و شش نماز دو رکعتی پی‌در‌پی بخوان. نمازها هم خیلی ساده است. سوره‌ی حمد با یک سوره‌ی کوچک مثل سوره‌ی «قُلْ‏ هُوَ اللهُ»، کوثر یا کافرون. در روایتی دیگر دیدم که اگر بخواهید سنگین‌تر بجا بیاورید، فرموده‌اند: در هر رکعت حمد، یک سوره‌ی کوچک و سوره‌ی یس بخوانید(۱). سلام نماز را که دادید، حتّی توصیه می‌کنم «اللهُ‏ اَكْبَرُ»های پس از سلام هر نماز را هم نگویید، بعد از «اَلسَّلامُ‏ عَلَيْكُمْ‏ وَ رَحْمَةُ اللهِ‏ وَ بَرَكاتُهُ‏» بلند شوید و تَکبیرةُ الاِحرام دو رکعت بعد را بگویید. بعد از «اَلسَّلامُ‏ عَلَيْكُمْ‏ وَ رَحْمَةُ اللهِ‏ وَ بَرَكاتُهُ‏» ششمین نماز، که جمعاً دوازده رکعت شده است ٧ بار سوره‌ی حمد ٧ بار سوره‌ی فَلَق ٧ بار سوره‌ی ناس ٧ بار سوره‌ی اِخلاص یا توحید ٧ بار سوره‌ی کافرون ٧ بار سوره‌ی قَدر ٧ بار آیَةُالکُرسِی بخوانید. بعد از خواندن سوره‌ها یک دعای سه، چهار سطری را باید خواند که در مفاتیح ذکر شده است و با «اَلْحَمْدُ ِللهِ‏ الَّذِي‏ لَمْ‏ يَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ‏ يَكُنْ‏ لَهُ‏ شَرِيكٌ‏ فِي‏ الْمُلْكِ‏» شروع می‌شود. اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى لَمْ یتَّخِذْ وَلَداً وَلَمْ یکنْ لَهُ شَریک فى الْمُلْک وَلَمْ یکنْ لَهُ وَلِىُّ مِنَ الذُّلِّ وَکبِّرْهُ تَکبیراً اَللّهُمَّ اِنّى اَسئَلُک بِمَعاقِدِ عِزِّک عَلَى اَرْکانِ عَرْشِک وَمُنْتَهَى الرَّحْمَةِ مِنْ کتابِک وَبِاسْمِک الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ الاْعْظَمِ وَذِکرِک الاْعْلىَ الاْعْلىَ الاْعْلى وَبِکلِماتِک التّامّاتِ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَاَنْ تَفْعَلَ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ پس بخوان هر دعائى ✅ کلّ این عمل زمانی نمی‌برد؛ امّا حضرت فرمودند: معادل شصت سال عبادت است. (۲) ائمّه‌مان را راستگو بدانیم و این حقیقت را باور کنیم. ۱. محمّدتقی‌مقدّم، معراج المؤمن، ص ۱۸۹، نماز شب ۲۷ رجب، به نقل از: مجلسی، زاد المعاد. ۲. حرّعاملی، وسائل الشّیعة، ج ۸، ص ۱۱۱ و طوسی، مصباح، ج ۲، ص ۸۱۳.