روزهای اول که وارد #سازمان_مدارس_صدرا شده بودم خیلی از رفقا تغییر نظر مدیران را نزدیک به محال می دانستند. تغییری که در فعالیت های روزمره آنها اثر داشته باشد . بعضی مدیران بر اثر جو آموزش و پرورش روحیه مطالبه گر مالی پیدا کرده بودند بدون اینکه نوآوری و خلاقیتی در آموزش و تربیت داشته باشند. فعالیت هایشان روزمره بود و اگر وقت خالی پیدا می‌کردند به شغل دیگر می پرداختند. البته آنها هم نگاه خوبی به ما نداشتند. می‌گفتند چند طلبه، آن هم جوان چه می فهمند آموزش و پرورش و مدرسه چیست! می‌گفتند پسرم ما اندازه سن تو فقط در مدرسه بودیم. راست می گفتند. خیلی از آنها نزدیک به ۳۵ سال خدمت کرده بودند و هنوز در میدان بودند. ما که امکان تغییر نداشتیم. در این میان مدیری بود که هیچ همراهی نداشت. خدا رحمت کنه #سردار_استوار را. می‌گفت : وقتی حضرت آقا به کردستان آمدند گفتند چقدر کرد ها را دوست داری؟ گفتم خیلی زیاد. گفتند هر چقدر آنها را دوست داری روی آنها تأثیر می‌گذاری. این شد مبنای کاری من. تلاش کردم با همه وجود مدیران را از خودمان بدانم و هر چه در فکر و اندیشه و عمل می دانستیم را گام به گام برایشان ملموس کنیم. تا جاییکه همان مدیری که همراهی نداشت آنقدر همراه شد که الان بعد از بازنشستگی، با انرژی و انگیزه زیاد به کمک ما آمده بدون اینکه چشمداشت مالی داشته باشد. تجربه ما در صدرا این است که جوانان خلاق و انقلابی چنانکه با عشق کنار پیشکوستان قرار گیرند می‌توانند موثر واقع شوند. در مسیر تربیتی و تعالی باید صبور بود و خسته نشد. هجدهمین اجلاس مدیران صدرا برای ما سراسر توفیق بود با اندکی بیماری :) مرداد ۱۴۰۰