مثل یک پروانه پشت شیشه پرپر میزنم در خودم محبوسم و با مشت بر در میزنم مانده ام در حسرت پرواز و محض دلخوشی روی کتفم  نقشی از بال کبوتر میزنم گاه گاه از فرط دلتنگی به یاد دوستان شانه هایم را خودم از پشت خنجر میزنم باز هم با دیگران میگویم از احساس خود باز هم با اره ها حرف از صنوبر میزنم «یاری اندر کس نمیبینم» ولی خواهید دید میرسد روزی که تنهایی به لشکر میزنم دور اگر این بار دست ما بیافتد شک نکن! میبرم  پیمانه را بالای منبر میزنم #مهدی_دهاقین 🌹🌹 https://eitaa.com/hamibb