#یه_قاچ_کتاب 🍉 📖 «توتوچان، دخترک آن سوی پنجره»، شاهکار #تتسوکو_کورویاناگی حاصل تجربیات دخترکی است که در اوج جنگ جهانی دوم و رذالت‌های عجیب و غریب بشری در امن‌ترین فضای ممکن مشغول آموختن، تجربه کردن و زندگی کردن است. الگویی از آموختن و زیستن توسط مدیری خوش‌ذوق و بلندنظر به نام سوزاکو کوبایاشی که همین امروز هم به زحمت بتوان مدارسی به تعداد انگشتان دو دست؛ شبیه به آن پیدا کرد. هم از جهت نوع نگاه و هم از جهت سازماندهی محیط آموزشی. پیش‌گفتار کتاب عالی است و خودش به تنهایی یک کتاب است! سپاس‌گزاری به تمام معنا در آن موج می‌زند ... کتاب روان و خوشخوان است و انصافاً ترجمه‌ی روانی هم دارد و جالب اینکه نویسنده‌ی آن پیش از این کتاب، نوشته‌ی دیگری نداشته ... بخش‌هایی از کتاب را با هم بخوانیم؛ «تاکاهاشی با خوشحالی و در حالی که جثّه‌ی کوچکش پشت کیف مدرسه‌اش پنهان بود وارد کلاس شد و در ردیف اول نشست. #توتوچان با عجله در کنار او نشست. از اینکه در کلاس آزاد بودند در هر جایی بنشینند خرسند بود. نمی‌خواست دوست جدیدش را ترک کند ... مدیر مدرسه و آموزگاران نیز در مسابقه‌ی طناب‌کشی بین دو گروه شرکت می‌کردند و مثل بچه‌ها تلاش به خرج می‌دادند و هیاهو می‌کردند. در همین حال کودکان معلول، مانند یاسواکی‌چان که نمی‌توانستند طناب بکشند، وظیفه‌ی داوری و تعقیب کردن گره وسط طناب را از طریق نگاه کردن به آن برای تعیین گروه برنده به عهده می‌گرفتند.» توتوچان اگرچه یک رمان است اما خواندنش را عمیقاً به معلمان، والدین و حتی بچه‌های سرزمینم توصیه می‌کنم. شاید چندین و چند جزوه و کتاب علمی نتواند چنین اثری بگذارد. در آن هم بینش منتقل می‌شود و هم روش ... کتاب برای بچه‌های پرخوان بالای ۱۰، ۱۱ سال و کم‌خوان ۱۳، ۱۴ سال به بالا مناسب است #نشر_نی #سیمین_محسنی #حمید_کثیری 👇👇 https://eitaa.com/joinchat/2151219200Cf6cb8914a4