🔹 انیمیشن طنز 'کی به کیه؟' 💥شماره 1️⃣ 💢 بحرین و تمام دکل‌های نفتیش فقط یکی از استان‌های ایران بود. 🔹گزارشی از خیانت‌های خاندان پهلوی 📎 #دهه_فجر 📎 #انیمیشن_طنز 📎 #کی_به_کیه عضویت در کانال 👇 @km_zohor_yavaran_mahdavi

🔰 وقتی یک مرجع عالیقدر تقلید در سن ۱۰۳ سالگی، شرکت در انتخابات و توجه به امور مسلمانان را مقدّس و لازم می‌شمارد و با تکرار نام مبارک ذات اقدس الهی، و نام شریف حضرت ولی عصر امام زمان ارواح العالمین له الفداء رای می‌دهد و سپس، دستی که برای خداوند و عزّت اسلام و مسلمانان رای داده است را می‌بوسد: 🔹حرکت قابل تأمل مرجع عالیقدر شیخ الفقهاء حضرت آیت الله العظمی صافی گلپایگانی قدس سره 🔻هنگام و پس از رای‌دادن در سیزدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در ۲۸ خرداد ۱۴۰۰ 🌐https://eitaa.com/noorolbasar سیاست‌و‌دیانت|حجت‌الاسلام‌ابوطالبی @aboutalebi57

صحبت های مهم #استاد_عالی درمورد شرکت با تمام قوا در #انتخابات ، استدلال شون واقعا درست و متقن هست #مشارکت_حداکثری 🇮🇷 کانال اساتید انقلابی و نخبگان علمی @asatid_enghelabi ایتا و سروش

‼️امام خمینی: در ایام انتخابات حوزه را رها کرده و تبلیغ کنید. 🗳 در اين ايام، كه اعلان می‌كنند مسأله انتخاب ریيس جمهور [را]، آن اشخاصى كه در حوزه ها هستند، بايد دست از كارها بردارند و راه بيفتند توى شهرها و دهات و روستاها و آن جاهاى دور افتاده و كمک كنند. ⚠️ و اگر نكنند، فردا مسؤول ‏اند پيش خدا و اگر مسامحه كنند، فردا مسؤول‏ اند پيش خدا. مردم را دعوت كنند به دخالت در امور، به انتخاب يك ریيس جمهور صحيح... اگر شما نكنيد، آنهايى كه بر ضد شما هستند، می‏كنند اين كار را؛ تبليغ می‏كنند آنجاها. شماها مبلغ اسلام هستيد. 📚 صحیفه نور،جلد ۱۵، صفحه ۵۹ #انتخابات 💯 #انتخاب_اصلح ✅ کانال #مطالبه_تلفنی @phonemotalebe

🤐 دشمن روی سکوت تو حساب کرده...! بعضی‌ها میگن ما نه سر پیازیم نه ته پیاز! دلشون خوشه، میگن ما که ضد دین و ضد انقلاب نیستیم! حزب اللهی هم نیستیم! رأی دادن و ندادن ما که مهم نیست‼️ ⚠️ بنده خدا، دشمن رو سکوت تو حساب کرده و ازش بهره لازم رو می‌بره!! گاهی سکوت تو برای دشمن از ضد انقلاب بازی، بیشتر بهره داره!! مخصوصا در انتخابات که تک تک رأی ها شمرده میشه!! ✅ یادت باشه... آراء در زمین بدون نام و در آسمان با نام شمرده میشه!! 🎙حجت الاسلام پناهیان ⛔️برداشت های نادرست اعتقادی 👇 @eteghadz ✅ کانال #مطالبه_تلفنی @phonemotalebe

حمام کردن اشرف پهلوی با شیر گاو به جای آب در کاخ مجلل و پر از امکاناتش+ویدئو/مثلا میخواسته لاکچری بازی دربیاره https://saednews.com/.post/kakh-jngly-mjll-o-aropayy-ashrf-phloy-kh-dr-an-bh-jay-ab-ba-shyr-hmam-my-krd-oydeo-0gzf

🏴 پرچم عزا بر گنبد حرم مطهر رضوی برافراشته شد 🏴🏴🏴🏴 ای امام مهربان و رئوف ای سطان خراسان آجرک الله در عزای پدرت باب الحوائج

🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴🏴 فدایی تو منم خونه تو وطنم حاج‌محمود کریمی 🏴 🏴🏴🏴🏴🏴

🎙من که بی جرم و گناه‌ام... 🔻روضه #امام_کاظم(ع) ⏱ #ده_دقیقه | 04:38 👤استاد ناصر #رفیعی 💡 کانال روضه‌های کوتاهِ کاملِ خانگی @RozeKhanegee

🎙دل مبتلای حضرت موسی بن جعفر است... 🔻روضه #امام_کاظم(ع) ⏱#بیش_از_ده_دقیقه | 15:27 👤حاج احمد #سلطانی 💡 کانال روضه‌های کوتاهِ کاملِ خانگی @RozeKhanegee

🖤🖤 دعوتید به مجلس ختم پدری مهربان: آدرس: خراسان، مشهد، حرم!! 🕯🕯 @Dr_zdp53 🏴🏴 ١٤٤٥/٧/٢٥

♨️ کلیپ تصویری ♨️ 🔸جشن دهۀ فجر را به زندگی بچه ها بیاورید🔸 🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 #جشن_خانگی #دهه_فجر @haerishirazi

مؤسسه فرانسوی CCFD-Terre Solidaire در گزارش خود آمار غارت و دزدی دیکتاتورهای جهان را منتشر نموده که در آن محمدرضا پهلوی با ۳۵ میلیارد دلار اختلاس (معادل ۱۵۸ میلیارد و ۵۸۰ میلیون دلار به نرخ ۲۰۲۴) رکورددار اختلاس در تاریخ جهان است https://eitaa.com/residence_news1

🔔 مسابقه "بازخوانی سخنرانی‌های رهبر معظم انقلاب در دیدار با طلاب" برگزار می‌شود شرکت در مسابقه: @admin_ayanderoshan @HawzahNews / خبرگزاری‌حوزه

⚠️عوام فریبی هارون الرشید و نمونه های آن در عصر حاضر ⭕️ پاسخ مثبت رسول الله به هارون الرشید برای زندانی کردن حضرت موسی بن جعفر!! ⁉️ عوام فریبی به سبک هارون الرشید! ⁉️ حقایقی در مورد عوام فریبی که نمی‌دانید! 💢 عوامی که هم قبل و هم بعد از آشکار شدن چهره واقعی فریب می‌خورند! حجة الاسلام راجی #ضد_شبهه 🔸 @ZSHOBHE ➡️ Zil.ink/zshobhe

عرب ها چیزی یا کسی که براشون خیلی عزیز باشه،میگن: بِأمانهٔ موسی بن جعفر(ع) یعنی امانت سپردم دست موسی بن جعفر(ع) ؛ منم میخوام بگم : أنا ومَن في قلبي،بأمانهٔ موسی بن جعفر(ع) خودم و همه ی کسایی که توی قلبم هستند ،می‌سپرم به موسی بن جعفر(ع) میسپرم به شما،آقاجان…🖤 #باب_الحوائج

بسم‌الله «ولی من رای میدم. چون پسرم اتیسم داره.» همینکه جمله‌ام تمام شد با ترمز محکم و ناگهانی راننده، همه هُل خوردیم سمت جلو. نمی‌دانم خشونت توی ترمزش به خاطر تعجب بود یا از مخالفت صریح و قاطعم با حرف‌هایش جا خورد. مسافران در حال نچ نچ داشتند خودشان را به عقب بر می‌گرداندند که راننده پنجره‌اش را پایین کشید تا صدای «گوسفند» گفتنش به ماشین جلویی برسد. از پنجره باز شده، سوز هوای بهمن‌ماه می‌خورد توی صورتم و مرا با خودش به بهمن پارسال می‌برد؛ وقتی که توی همین تاکسی‌های سبز رنگ نشسته بودم و بین انگشت‌هایمْ کاغذ آدرس داروخانه‌ای در کوچه پس کوچه‌های جنت‌آباد شمالی را فشار می‌دادم. یک واسطه بهم اطمینان داده بود که آنجا رسپیریدون دارد؛ قرصی کوچکتر از عدس. اندازه نقطه‌ای که توی زندگی پسرم بین کلمه مرگ و زندگی فاصله می‌انداخت. پسر دو ساله من، درکی از ارتفاع نداشت. این یک نوع کم‌حسی در اتیسم است. بدون آن قرص، ممکن بود خودش را از هر بالا بلندی به پایین پرتاب کند. آن سطح مرتفع می‌خواست مبل باشد یا قله‌ی سرسره‌ای در پارک. می‌توانست پشت بام خانه‌ای سه طبقه باشد یا پنجره باز ماشین در حال حرکت. وقتی به مقصد رسیدیم هوا تاریک شده بود. رفتم توی داروخانه خلوت. ناخودآگاه با صدای پایین‌تر از معمول از مرد پشت شیشه پرسیدم رسپیریدون دارید؟ مرد چند ثانیه‌ای به من نگاه کرد. انگار می‌خواست از دزاژ استیصال صورتم شناسایی‌ام کند که آیا واقعا کودک اتیستیک دارم یا نه. منتظر جواب دستگاه خیالی دروغ‌سنجی‌اش نماندم. نسخه را از کیفم بیرون کشیدم و گفتم «آقا بخدا برای همین کاغذ ۳۷۰ تومن پول ویزیت روانپزشک اطفال دادم. ثبت اینترنتی هم هست. می‌تونید کدملی بچه‌مو چک کنید.» بغض اگر چهره داشت، در آن لحظه حتما شکل من بود. سراغ رایانه‌اش نرفت. فقط جوری با احتیاط و آهسته برگه قرص را روی پیشخان گذاشت که انگار داریم کوکائین رد و بدل می‌کنیم. تشکرکنان قرص را توی دستم فشار دادم. هنوز در خروجی را باز نکرده بودم که صدای مرد توی داروخانه پیچید: «خانم این آخریش بود. دیگه اینجا نیاین.» آنجا به اشک‌هایم اجازه ریختن ندادم. اما کمتر از یک هفته بعدْ دیگر دلیلی برای اختفای اضطرابم نداشتم و می‌شد راحت و رها گریه کنم. توی تاکسی بودم. قرص‌های تو برگه یا بهتر بگویم، روزهای آرامش خانه‌مان، تمام شده بود. صبح زود، کاسه‌ی چه کنم را برداشته بودم تا آن را سمت متصدی داروخانه سیزده آبان بگیرم. راننده، رادیو را برای اخبار ساعت هفت روشن کرد. گوینده اخبار، اول مطمئن‌مان کرد که اینجا تهران است؛ و صدا، صدای جمهوری اسلامی ایران. بعد جوری که انگار مخاطبش فقط خود خود من باشم متن اولین خبر را خواند: «دانشمندان ایرانی توانستند قرص رسپیریدون را بومی‌سازی کنند. ماده اولیه این دارو در لیست جدید تحریم‌ها علیه ایران قرار داشت. این دارو برای درمان و کنترل اتیسم به کار می‌رود...» نه صورتم را پوشاندم و نه صدایم را پایین آوردم. اشک شادی که پنهان کردن ندارد. شیرین‌تر این که تنها بیست روز بعد، همسرم با سه برگه رسپیریدون از داروخانه‌ی محله‌مان به خانه آمد. من رای می‌دهم چون پسرم اتیسم دارد. چون می‌دانم اگر با صندوق‌های خالی اقتدار و امنیت این مملکت خال بردارد، هزاران مادر نگران مثل من، باید برای داروهای ساده‌ای مثل تب‌بر و سرماخوردگی، مسیر پر رنج مرا طی کنند. تازه معلوم نیست آن موقع اصلا سیزده آبانی باشد... صدای بوق ممتد راننده مرا به بهمن ۱۴۰۲ و حوالی انتخابات برگرداند. زنی با غیظ داشت راجع به چای دبش و قیمت گوشت و شاسی‌بلندهای نماینده‌ها حرف می‌زد. پسر جوان کنارش که نگاه خیره‌ی معذب‌کننده‌ای به یقه‌ی باز زن داشت، در تایید حرفش گفت: «آدم یه گوسفند توی مراتع سوییس باشه شرف داره به اینکه یه شهروند باشه تو این مملکت خراب شده» خواستم بگویم خیلی از مردمان سرزمین‌های جنگ زده اطرافمان هم رفتند سوییس؛ منتها مثل گوشت گوسفندی، قلب و چشم و کلیه‌شان با قاچاق اعضای بدن رفت توی فریزرهای اروپا نه مراتع سرسبزش! اما نمی‌شد. چون هم به مقصد رسیده بودم و هم بعید بود پسرک خبری از آمار شهروندان ربوده شده یا مفقود شده‌ی لیبی و عراق و سوریه، در خلال جنگ‌های داخلی‌شان داشته باشد. در را که برای پیاده شدن باز کردم از راننده پرسیدم: «این عبارت *آهسته ببندید* که زیر دستگیره نوشته رو خودتون میدید بزنن یا سازمان تاکسی‌رانی برای همه ماشینا میزنه؟» راننده که انگار سر درد و دلش باز شده باشد گفت: «نه خواهر من! خودم زدم. خون دل خوردم تا این ماشینو خریدم. مردم مراعات نمی‌کنن که! باید خودم حواسم بهش باشه. به امید به این و اون باشیم که کلامون پس معرکه است.» با خنده‌‌ام تاییدی نثارش کردم و گفتم: «چقدر خوبه آدم به چیزی که مال خودش می‌دونه تعلق و تعصب داشته باشه، حالا چه ماشینش باشه، چه وطنش!» 🆔https://ble.ir/callmeplz

اینا همه ثمره ی انقلاب ماست