eitaa logo
حامیان انقلاب
266 دنبال‌کننده
18.7هزار عکس
12.8هزار ویدیو
777 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
﷽ --- ☔ فقط میگی بچه زیاد؟! تربیت‌شون چی؟ اونم تو جامعه‌ی امروز! کیفیت رو فدای کمیت نکن! 💡نظر من: 📍اولاً تربیت بچه از شروع میشه. تو برای هر فرزند روزی یک ساعت هم بشینی حرف بزنی یا صد ترفند و مهارت والدگری به کار ببری، نهایتاً از ش پیروی میکنه؛ که تُوی والد باشی. فکر میکنم اگر تمرکز مادر (و پدر) در تربیت فرزند، روی تربیت خودش باشه، عملاً اون فرزندان به علت داشتن و الگوی مناسب عینی، خوب تربیت میشن. مادری که بخواد خودش رو تربیت کنه، چه با یکی چه با ده تا، میکنه؛ و اصلاً یکسری رُشدها برای والدین، در ارتباط با فرزند اتفاق میفته. 📍ثانیاً طبق نظر کارشناسان تربیت فرزند، اول این که بنیان تربیت فرزند در ۶-۷ سال زندگی بنا میشه. دوم این که طبق نظر قاطع کارشناسان (چه دین مدار چه سکولار) اصل اساسی در ۷سال اول زندگی، «بازی» و رکن اساسی بازی، «هم‌بازی» ه. و کدوم بهتر از خواهر و برادر؟ -همیشه در دسترس -با تربیت همگون -بدون تنش های ناشی از دخالت والدین -با امکانات رفاهی یکسان و... بنابراین فرزندان بیشتر = بازوهای تربیتی بیشتر 🎯 برای بچه‌ها چه ثروت و رفاهی ارزشمندتر از ؟ 📍ثالثاً تجربه زیسته و نظر کارشناسان میگن تربیت صحیح نصف راه تربیت خوب سایر فرزندانه. فرزند اول حالت راهنما و مربی گری داره برای بقیه. 📍رابعاً یک سری تربیت ها و رشدها در هست که جای دیگه یافت نمیشه: -تلاش برای احقاق حق -آموختن نحوه اشتراک منابع -مسئولیت پذیری -کاهش انانیت و خودمحوری -سازش پذیری -قناعت و کفایت -بلوغ عاطفی زودتر و عمیق -آموختن انواع استراتژی های برخورد😅 -جلوگیری از رفاه‌زدگی -آموختن انواع روش‌های مبارزه 😉 -افزایش سرمایه عاطفی و… 📍از طرفی در خانواده پرفرزند نظارت های بيرونی بر تک تک بچه‌ها بیشتر و لذا احتمال خطا و کج‌روی کمتره. 🎯 در آخر، نکته مهم اینکه: تربیت فرزند، خانواده است نه تربیت تک به تک بچه‌ها. و وقتی محیط، یک کشتزار پاک و غنی باشه، چه دو بچه چه شش بچه، در اون کشتزار خوب پرورش پیدامیکنه. و اصلاً در مکتب اسلام "تربیت محیط" مدنظره نه تربیت فردی. پی‌نوشت: و اما مهم ترین نکته این است که ربّ، خداست و نه ما. تربیت به دست ربِّ یگانه عالم است و ما وسیله. هرچند که قاعده خداست که زندگی دنیا براساسِ نظام علت و معلولی بچرخد اما نهایتاً اوست مخرج الحی من المیت! اوست که از مردگان روحی و اخلاقی نیز، زندگانی پویا و نورانی میسازد. اوست که اگر در راهش قدمی بگذاری و برای او کاری کنی، تو را در عرصه‌های مختلف، "من حیث لا یحتسب" روزی میدهد. این روزی میتواند "تربیت فرزند"ی باشد که اگر خودمان سالها میدویدیم، به آن نمیرسیدیم! به راه‌هایی هدایت شویم که هرگز با چراغ های دستی کوچکمان ما را به آن ها اذن ورودی نبود... الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا.... 🖋هـجرٺــــ بله https://ble.im/hejrat_kon ایتا @hejrat_kon اینستاگرام @dr.mother8
﷽ --- ☔ فقط میگی بچه زیاد؟! تربیت‌شون چی؟ اونم تو جامعه‌ی امروز! کیفیت رو فدای کمیت نکن! 💡نظر من: 📍اولاً تربیت بچه از شروع میشه. تو برای هر فرزند روزی یک ساعت هم بشینی حرف بزنی یا صد ترفند و مهارت والدگری به کار ببری، نهایتاً از ش پیروی میکنه؛ که تُوی والد باشی. فکر میکنم اگر تمرکز مادر (و پدر) در تربیت فرزند، روی تربیت خودش باشه، عملاً اون فرزندان به علت داشتن و الگوی مناسب عینی، خوب تربیت میشن. مادری که بخواد خودش رو تربیت کنه، چه با یکی چه با ده تا، میکنه؛ و اصلاً یکسری رُشدها برای والدین، در ارتباط با فرزند اتفاق میفته. 📍ثانیاً طبق نظر کارشناسان تربیت فرزند، اول این که بنیان تربیت فرزند در ۶-۷ سال زندگی بنا میشه. دوم این که طبق نظر قاطع کارشناسان (چه دین مدار چه سکولار) اصل اساسی در ۷سال اول زندگی، «بازی» و رکن اساسی بازی، «هم‌بازی» ه. و کدوم بهتر از خواهر و برادر؟ -همیشه در دسترس -با تربیت همگون -بدون تنش های ناشی از دخالت والدین -با امکانات رفاهی یکسان و... بنابراین فرزندان بیشتر = بازوهای تربیتی بیشتر 🎯 برای بچه‌ها چه ثروت و رفاهی ارزشمندتر از ؟ 📍ثالثاً تجربه زیسته و نظر کارشناسان میگن تربیت صحیح نصف راه تربیت خوب سایر فرزندانه. فرزند اول حالت راهنما و مربی گری داره برای بقیه. 📍رابعاً یک سری تربیت ها و رشدها در هست که جای دیگه یافت نمیشه: -تلاش برای احقاق حق -آموختن نحوه اشتراک منابع -مسئولیت پذیری -کاهش انانیت و خودمحوری -سازش پذیری -قناعت و کفایت -بلوغ عاطفی زودتر و عمیق -آموختن انواع استراتژی های برخورد😅 -جلوگیری از رفاه‌زدگی -آموختن انواع روش‌های مبارزه 😉 -افزایش سرمایه عاطفی و… 📍از طرفی در خانواده پرفرزند نظارت های بيرونی بر تک تک بچه‌ها بیشتر و لذا احتمال خطا و کج‌روی کمتره. 🎯 در آخر، نکته مهم اینکه: تربیت فرزند، خانواده است نه تربیت تک به تک بچه‌ها. و وقتی محیط، یک کشتزار پاک و غنی باشه، چه دو بچه چه شش بچه، در اون کشتزار خوب پرورش پیدامیکنه. و اصلاً در مکتب اسلام "تربیت محیط" مدنظره نه تربیت فردی. پی‌نوشت: و اما مهم ترین نکته این است که ربّ، خداست و نه ما. تربیت به دست ربِّ یگانه عالم است و ما وسیله. هرچند که قاعده خداست که زندگی دنیا براساسِ نظام علت و معلولی بچرخد اما نهایتاً اوست مخرج الحی من المیت! اوست که از مردگان روحی و اخلاقی نیز، زندگانی پویا و نورانی میسازد. اوست که اگر در راهش قدمی بگذاری و برای او کاری کنی، تو را در عرصه‌های مختلف، "من حیث لا یحتسب" روزی میدهد. این روزی میتواند "تربیت فرزند"ی باشد که اگر خودمان سالها میدویدیم، به آن نمیرسیدیم! به راه‌هایی هدایت شویم که هرگز با چراغ های دستی کوچکمان ما را به آن ها اذن ورودی نبود... الذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا.... 🖋هـجرٺــــ بله https://ble.im/hejrat_kon ایتا @hejrat_kon اینستاگرام @dr.mother8