#سرگذشت_یک_زندگی🤝♥️ #بیراهه #پارت63 . هرچی من از احمد خوبی میگفتم اون از سجاد و سختی های زندگی باهاش میگفت و در ادامه هم گفت که بعد از به دنیا اومدن پسرش رفتار سجاد باهاش کمی بهتر شده اما هنوز سرده و نمیدونه چیکار کنه! میگفت هرچی ترفند از مادر سجاد بلد بودم به کار گرفتم اما سجاد هنوز نشده اون سجادی که من انتظار داشتم! خلاصه کلی حرف زدیم که آخر سر درومد و گفت من پیشنهاد شیوا رو به علی دادم و اونم پذیرفت و مادر سجاد هم گفته خانواده بسیار خوبی هستن خود سجاد هم که ناکام هست ... اینو گفت و یهو کلامش قطع شد و هم من و هم خودش فهمیدیم سوتی داده و با اون حرف نشون داد که متوجه شده اونی سجاد عاشقش بوده من بودم اما من خودم رو زدم به اون راه و مطهره هم که دید رازش فاش شده با خونسردی و نگاهی خاص بهم گفت راستش خیلی وقته فهمیدم سجاد تو رو میخواسته و ... پریدم تو حرفش و گفتم عزیزم سجاد اول و آخر مال تو هست و من به اندازه پشیزی علاقه ای بهش نداشته و ندارم اونم یه خواستگاری ساده بود ‌همون اول کار بابام جواب منفی داد... باز مطهره پرید تو حرفم و گفت باشه باشه میدونم عزیزم، میدونم خانمی کردی در حقم و از اینکه بهم وفا کردی ازت بینهایت ممنونم... تو همین حین در خونه زده شد و سعادت دوید سمت در و بعد صدای آشنایی به گوشم خورد! احمد؟! احمد که قرار نبود بیاد به این زودی؟ سراسیمه خودم رو به در خروجی اتاق رسوندم و با دیدن اون لب خندونش گل از گل منم شکفت و با ذوق بهش خوشامد گفتم و احمد همونطور وارد اتاق شد و سلام گرمی داد که همه جلو پاش بلند شدن و لحظه ای حسرت رو در چشمان سجاد دیدم و سریع رو برگردوندم سمت مطهره و دیدم با چشمان گشاد شده داره احمد رو نظاره میکنه. مطهره احمد رو هنوز از نزدیک ندیده بود و با دیدنش معلوم بود حسابی جا خورده و این جاخوردگی به وضوح نشون میداد که حسرت رو در دلش به همراه داره‌‌. سریع رفتم پیش مطهره و برعکس چند لحظه پیش انگار تو خودش بود و سعی کردم به حرف بیارمش اما حوصله نداشت و بیشتر دیگه حواسش گرم صحبت مردها شده بود و گهگاهی سوالی می‌پرسید و معلوم بود درباره احمد کنجکاوه اون لحظه اصلا برام مهم نبود و اصلا به جیزی غیر از اینکه احمد اومده فکر نمیکردم تا اینکه مطهره و سجاد رفتن و من و احمد هم سما خونه خودمون رهسپار شدیم از اون روز تماس تلفنی من و مطهره دوباره برقرار شد و گفت که دوباره قصد داره باردار بشه چه بسا محبت سجاد بهش بیشتر بشه و منم گفتم هر مردی قلقی داره اگه واقعا قلقش اینه خوب بجنب! گذشت تا روزی دوباره پروانه رو دیدم و همه چی رو براش گفتم و در کمال ناباوری پروانه گفت مراقب شوهرت باش کسی تورش نکنه. .

📜 #برشی_از_یک_زندگی🩷 #شهین #پارت63 شهین نالید: به کی میگفتم شهین ؟!نه پدر دارم نه مادر ،خواهر و برادر هم طردم کردن _به بابا میگفتی ! _خودم کرده بودم چی میگفتم ؟! سیاوش گفت: دیگه گذشته به فکر فردا باشید بهتره استراحت کنید نگران چیزی هم نباشید اینجا در امانید سیاوش بلند شد و رفت من موندم و‌مریم !!!دختر عمویی که یه روزی از خواهر بهم نزدیک تر بود و زمونه چقدر بیرحمانه ما رو از هم دور کرده بود دستش رو گرفتم و گفتم : مریم ؟! _چرا اینجوری شد شهین ؟!چیکار کردم که خدا اینجوری گذاشت تو کاسه ام ؟! _مریم خدا بد بنده اش رو که نمیخواد تو هم کاری نکردی که منتظر عواقبش باشی ،تصمیماتت اشتباه بود ! _زری برات گفته ؟ _چی رو ؟ _اینکه من از قبل با رضا ... _بیخیال گذشته !!!پاشو برو استراحت کن ! _من طلاق بگیرم چی میشه؟ اواره میشم با دو تا بچه ؟ انگار اصلا حرفهای من رو نمی شنید چون واقعیت‌های ذهن خودش رو بازگو میکرد گفتم : _نه چرا آواره بشی ؟! به این چیزا فکر نکن بذار اول از بند این روانی آزاد بشی بعد به بقیه اش فکر کن مریم و بچه هاش موندگار شدن، تا دو هفته اوضاع اروم بود بچه های مریم بی سرو صدا بودن و همه اش یه گوشه نشسته بودن یه روز بهش گفتم : اینا مدرسه نمیرن؟! _میرفتن ولی وقتی اینجوری شد مجبور شدم بیارمشون امسال رو عقب میمونن _باباشون سراغی ازشون نمیگیره ؟ _نه زن داره و بجه دیگه چیکارش به ما؟! دو هفته که گذشت یک روز مثل هر روزی که زری زنگ میزد و احوالپرسی میکرد، زنگ زد ‌ولی صداش میزون نبود گفتم‌: زری خوبی ؟! _نه والا شهین نمیدونم از کجا ولی مصیب فهمیده مریم پیش تواه و الان توی راهه داره میاد شیراز !!! _ای بابا!!! بیاد هم از کجا خونه ما رو بلده ؟ _زرنگه از دایی آدرس گرفته _ای وای پس بابا هم فهمیده ؟! _حتما دیگه زری که گوشی رو قطع کرد بلافاصله پشتش گوشی زنگ خورد برداشتم صدای بابا پیچید توی گوشی پیدا بود عصبانیه حتی نگذاشت سلام علیکی کنم و‌گفت : معلوم هست دارید چیکار میکنید؟ شما بچه اید اون شوهرتم بچه اس؟! گوشی رو بده بهش ببینم اون روزا سیاوش به خاطر راحتی مریم بساط کتاب خوندن رو توی اتاق به پا میکرد در کل براش فرقی نداشت کجا باشه فقط کسی مزاحم کتاب خوندنش نشه ،بی هیچ حرفی سیاوش رو صدا کردم و اروم گفتم: باباس و عصبانی ! جشمهاش رو به نشونه آرامش روی هم گذاشت و‌گوشی رو گرفت مریم هم فهمید باباس و نگران بود، کنار مریم نشستم و گفتم : نگران نباش ارومش میکنه!! سیاوش تلفن رو روی آیفون گذاشت چون من و مریم رو هم منتظر دید ...با بابا سلام علیکی کرد و بابا گفت : دستت درد نکنه سیاوش خان ازت توقع نداشتم وارد بچه بازی اینا بشی !!! _چه بچه بازی آقا جمال ؟دختر عموی شهین به ما پناه آورد ما هم پناهش دادیم شما بودی چیکار میکردی ؟!بیرونش میکردی ؟ _نه ولی به بزرگترش خبر میدادم !!! _ببخشید جمال جان رک میگم ولی اینجوری که من این دو هفته فهمیدم همین بزرگترها این بلا رو سرش آوردن، الان به خاطر  دیوانه بازی‌های شوهرش میخواد جدا بشه ،میخواد آزاد باشه _بزرگترهاش خیر و صلاحش رو میخواستن _ولی اشتباه کردن‌ قبول کنید این دختر پشت و پناه میخواد !!!حامی میخواد!!! نه تنهایی، که هر کی از راه رسید هرجوری خواست باهاش رفتار کنه _مریم بی کس و کار نیست دختر داداش کمال خدابیامرزه !! _خدا رحمت کنه آقا کمال رو !درسته دختره اون خدابیامرزه ولی الان تنهاس، همه گذاشتنش کنار اون رضای از خدا بی‌خبر هم تا تونسته اسبش رو تازونده _مصیب داره میاد شیراز !!! مریم که خبر نداشت دست من رو گرفت ‌، گفتم : اروم باش!!! سیاوش گفت : قدمش به چشم‌ _الان مریم کجاست؟ حالش خوبه ؟ _چه خوب که حالش رو پرسیدید گوشی رو میدم به خودشون باهاش صحبت کند  از من خداحافظ سیاوش گوشی رو سمت مریم گرفت، ‌ مریم مردد شروع به صحبت با بابا گرد من وسیاوش رفتیم اشپزخونه و سیاوش گفت : بذار راحتر صحبت کنه الان اینی که بابات گفت میاد شیراز کیه ؟! _برادر مریم!! نمیشناسی و میگی قدمش به چشم ؟! خندید و گفت: جو گیر شدم آدم سالمیه؟ از لحاظ روانی منظورمه! _اره بابا!!! خیلی وقته ندیدمش ولی اونموقع ها که سالم بود

📜 #برشی_از_یک_زندگی🩷 #سوری #پارت63 خواستم نادیدش بگیرم ولی دلم طاقت نیاورد و رفتم جلوش ایستادم و گفتم: زری خانم به خاطر این تهمتایی که بهم زدی هیچوقت نمیبخشمت. امیدوارم روزی که داری جواب کارتو میبینی امروزو به یاد بیاری. زری پشت چشمی نازک کرد و با پوزخند گفت: به سلامت. بالاخره از اون خونه اسباب کشی کردیم و وارد خونه ی جدید شدیم. تنها نگرانیم این بود که آقا اسماعیل بیاد جای قبلی و منو پیدا نکنه ولی دیگه چاره ای نداشتیم و باید میرفتیم. فائزه هم گفت نهایتا میاد محل کارت و از اون طریق پیدات میکنه. با همون وسایل کمی که جفتمون داشتیم خونه رو چیدیم. وقتی ساکن خونه ی جدید شدیم بعد از مدتها احساس آرامش کردم. اون خونه بهم حس خوبی میداد. شهلا خانم( زن صاحب خونه) هم خیلی هوامونو داشت و تو اون چند روزی که داشتیم تمیزکاری میکردیم و وسیله میچیدیم برامون غذا میاورد و حتی خودشم کمکمون میکرد. خودش میگفت من دختر ندارم و شما حالا دخترای من هستید. از همون اولم در مورد شرایط من راستشو بهش گفتیم تا دیگه مشکلی پیش نیاد. شهلا خانم خیلی متاثر شد و گفت: مطمئن باش اینجا جات امنه و از این خبرا نیست. ایشالا بچتم که به دنیا بیاد میشه برکت این خونه و خونه رنگ و روح میگیره. از وقتی پسرا ازدواج کردن این خونه سوت و کور شده. حداقل با وجود شما ما هم از این تنهایی درمیایم. تقریبا یک ماه بعد از اسباب کشیمون سر و کله ی آقا اسماعیل پیدا شد و همونطور که انتظار داشتم از طریق محل کارم پیدام کرد. با هر سختی ای بود موضوع بارداریمو بهش گفتم. اولش مشخص بود خیلی جا خورده ولی گفت حرفتو باور میکنم و کار خوبی کردی از اون خونه رفتی. ازش درمورد خانوادم و سیفی پرسیدم و گفت: سیفی که داره زندگیشو میکنه ولی خانوادت از روستای خودمون رفتن. با تعجب گفتم: رفتن؟ چرا؟ زمینای آقام که همش همونجاست. کارشو چکار میکنه؟ آقا اسماعیل سری تکون داد و گفت: از دست حرفای یه عده خاله زنک مجبور شدن. زمینا رو هم آقات فروخت و تا جایی که من میدونم رفتن یه روستای دیگه. خیلی از شنیدن این خبر ناراحت شدم. با اینکه این قضایا تقصیر من نبود ولی از خودم بدم اومده بود که باعث آوارگیشون شدم.