💠 مرحوم فيض در تفسیر وافی اين طور معنا کردند که #ظلوم و #جهول «ظَلُوماً جَهُولاً» يعني انسان بي نهايت استعداد ظلم دارد و ظرفيت براي جهالت دارد، جهول است. ولی همین انسان ظرفیت حمل؛ امانت حقیقت را دارد !! چرا که در انسان امکان خيانت و ظلم بود و تلاش کرد که اين خيانت و ظلم را نکند، آن وقت قابل امانت مي شود! و آن امانت در او ظهور پيدا مي کند! انساني که جهول است، امکان جهالت برايش هست؛ وقتي عبور کرد از جهالت، به معرفت مي رسد... بنابراين مقام #عبوديت و #معرفت و #ولايت در موجودي مي تواند ظهور پيدا کند که جهول و ظلوم باشد. جهول و ظلوم يعني بي نهايت امکان جهالت دارد که این در مقابل معرفت است. معرفت هم بايد توضيح داده بشود. معرفت، اين ادراکي که «آدمي را قوه اي است درّاکه که در او منقش گردد صور اشياء، چون آينه» نيست. #معرفت_يک_امر_اختياري_است، نوري است که بايد از بالا بيايد «لَيْسَ الْعِلْمُ بِالتَّعَلُّمِ إِنَّمَا هُوَ نُورٌ يَقَعُ  فِي  قَلْبِ  مَنْ يُرِيدُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَنْ يَهْدِيَهُ». 🤔آن معرفت بر کدام قلب نازل مي شود، بر کدام وجود؟ وجودي که جهول باشد و از وادي جهالت عبور کند. امکان جهالت دارد ولي از وادي جهالت عبور مي کند و به معرفت میرسد. چه موجودي به مقام عبوديت و بندگي مي رسد؟ موجودي که امکان تعدي و ظلم و خيانت در او هست ولی خيانت نمي کند؛ آن وقت #امانت در او ظهور پيدا مي کند، امانت عبوديت و معرفت يا ولایت. 👈#حقيقت_ولايت_الله به مخلوقات عرضه شد. مخلوقات ديگر، اشفاق داشتند، «فَأَبَيْنَ»، «أَشْفَقْنَ».«مخلوقات اباء کردند» يعني ظرفيت نداشتند، قابليت نداشتند. چرا؟ چون ظلوم و جهول نبودند. امکان ظلم و جهالت درشان نبود، امکان رسيدن به مقام عبوديت و بندگي و معرفت هم نبود. انسان می تواند زمینه پذیرش امانت از سوی خدا شده تا در سایه آن، خود را از ظلم و جهل که دو ویژگی طبیعی انسان افزون خواه است ؛ رهانیده و به عدل و معرفت برساند.  ❌براستی که انسان ظلوم و جهول ؛ حق این امانت الهی رو به درستی ادا نکرده و درباره عظمت این حق بسیار جهل داشته و در ادای اون بسیار ستم کرده است ...