💠استهزاء انبیاء توسط مشرکان💠 ❌مشرکان و صاحبان قدرت و مال چون دعوت انبیای الهی را در برابر خواسته‌ها و تمایلات مادی و شهوانی خود می‌دیدند، پیوسته با آنان دشمنی میورزیدند و یکی از ابزارهایی که همواره برای شکستن اُبَّهت انبیا و رویارویی بارسالت الهی آنان به‌کار می‌بردند، استهزا بود، به‌طوری کهخداوند هیچ پیامبری را نفرستاد جز اینکه با سلاح استهزا به مقابله با او برخاستند: «ما یأتیهِم مِن رسول اِلاّ کانوا‌بِهِ یستَهزِءون ❌آنان  #آیات_الهی و #عذاب_قیامت را به تمسخر می‌گرفتند: «واتَّخَذوا ءایـتی وما اُنذِروا هُزُوا». ❌گاهی #عبادت آنان را مسخره می‌کردند، چنان‌که به‌شعیب(علیه السلام)می‌گفتند: آیا همین نمازت فرمان داده که آنچه پدران ما آن را می‌پرستیدند رها کنیم؟ ❌و زمانی با حالتی تمسخرآمیز به پیامبران می‌گفتند: اگر راست می‌گویید آن عذابی که ما را به آن وعده می‌دهید زودتر بیاورید: «قالوا ائتِنا بِعَذابِ اللّهِ اِن کنتَ مِنَ الصّـدِقین». ❌و گاهی نیز #شخص_پیامبر را به تمسخر می‌گرفتند، چنان‌که قوم نوح هرگاه از کنار او می‌گذشتند او را مسخره می‌کردند: «کلَّما مَرَّ عَلَیهِ مَلاٌَ مِن قَومِهِ سَخِروا مِنهُ». 💠استهزای پیامبر اسلام و مؤمنان💠 پیامبر اسلام نیز همواره در معرض استهزای دشمنان قرار داشت و بلکه آن حضرت بیش از انبیای پیشین در این جهت مورد آزار قرار‌گرفت، چنان‌که آن حضرت فرمودند: هیچ پیامبری مانند من آزار ندید. 🔴#استهزاء_مشرکان: ❌آنان هرگاه آن حضرت را می‌دیدند، با حالتی تمسخرآمیز می‌گفتند: آیا همین است کسی که خدا او را برای پیامبری فرستاده‌است: «و اِذا رَاَوک اِن یتَّخِذونَک اِلاّ هُزُوًا اَهـذا الَّذی بَعَثَ اللّهُ رَسولا». ❌یا‌می‌گفتند: آیا همین است کسی که خدایان شما را به بدی یاد می‌کند. ❌گاهی پیامبر را با حالتی تحقیرآمیز خطاب کرده، به آن‌حضرت نسبت دیوانگی می‌دادند: «یـاَیهَا الَّذی نُزِّلَ عَلَیهِ الذِّکرُ اِنَّک لَمَجنون». ❌آنان گاهی معجزات آن حضرت را به تمسخر می‌گرفتند و دیگران را نیز به استهزای آن فرا می‌خواندند: «و‌اِذا رَاَوا ءایةً یستَسخِرون». «یستَسخِرون» دعوت کردن دیگران به تمسخر است. 🔴 #استهزاء_اهل_کتاب: ❌ آنان با تغییر و تحریف برخی کلمات، گاهی شخص پیامبر را مسخره می‌کردند؛ مثلاً در پاسخ سخنان آن حضرت به جای اینکه بگویند: شنیدیم و اطاعت کردیم، می‌گفتند: شنیدیم و مخالفت کردیم، به جای کلمه «بشنو» واژه «نشنو» را به‌کار برده و به جای کلمه «انظرنا= مهلت بده» از کلمه «راعنا» که به معنای مهلت دادن و نیز به معنای اغفال بود استفاده می‌کردند و از آن معنای دوم را قصد می‌کردند! ❌آنان گاهی دین و عبادات مسلمانان را مسخره می‌کردند: «و اِذا نادَیتُم اِلَی الصَّلوةِ اتَّخَذوها هُزُوًا و لَعِبـًا». 🔴#استهزاء_منافقان : ❌مسلمانان، پیامبر و قرآن و حتی خداوند را مسخره می‌کردند منافقان در مجلس احبار یهود می‌نشستند و با همدیگر قرآن را به تمسخر می‌گرفتند. «و قَد نَزَّلَ عَلَیکم فِی الکتـبِ اَن اِذا سَمِعتُم ءایـتِ اللّهِ یکفَرُ بِها و یستَهزَاُ بِها». قرآن در آیات ۶۵‌ـ‌۶۶ سوره توبه آنان را مذمت کرده و به سبب این کار آنان را کافر شمرده است: «قُل اَبِاللّهِ و ءایـتِهِ و رَسولِهِ کنتُم تَستَهزِءون لاتَعتَذِروا قَد کفَرتُم بَعدَ ایمـنِکم» منافقان در باطن اعتقادی به اسلام نداشتند و هدف برخی از آنان در ادعای اسلام و ایمان تمسخر مؤمنان بود: «و اِذا لَقُوا الَّذینَ ءامَنوا قالوا ءامَنّا و اِذا خَلَوا اِلی شَیـطینِهِم قالوا اِنّا مَعَکم اِنَّما نَحنُ مُستَهزِءون». ❌ زکات و صدقه‌دهندگان را به تمسخر می‌گرفتند؛سالم‌بن‌عمیر انصاری که مسلمانی تهیدست بود به مقدار یک صاع خرما برای صدقه نزد پیامبر(صلی الله علیه وآله)آورد. منافقان گفتند: خدا چه نیازی به خرمای ناچیز او دارد اگر مردی ثروتمند مانند عبدالرّحمن‌بن‌عوف می‌آمد و ۴۰۰۰ درهم صدقه می‌آورد او را نیز مسخره می‌کردند و می‌گفتند: او به قصد ریا آن را می‌پردازد آیه ۷۹ سوره توبه به این دو مورد اشاره کرده است: «اَلَّذینَ یلمِزونَ المُطَّوِّعینَ مِنَ المُؤمِنینَ فِی الصَّدَقـتِ والَّذینَ لایجِدونَ اِلاّ جُهدَهُم فَیسخَرونَ مِنهُم سَخِرَ اللّهُ مِنهُم و لَهُم عَذابٌ‌اَلیم».

آیات ۵۶-۵۸ ذاریات *وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ * ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَ ما أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ *إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ و جن و انس را نیافریدم مگر برای آنکه مرا عبادت کنند. و من از آنان هیچ رزقی نمی‌خواهم و نمی‌خواهم که به من طعام دهند. زیرا خداوند است آن روزی‌رسانِ نیرومندِ استوار. _____________________________ 💐 امام حسین علیه‌السّلام : خداوند مردم را نیافرید مگر برای معرفت و شناختن و چون او را شناختند، او را عبادت می‌کنند و هر که او را عبادت کند، از بندگی غیر او بی‌‏نیاز می‌شود. 👈جنّ، قبل از انسان آفریده شده و دارای تکلیف است. در این آیه نیز نامش قبل از انسان آمده است. «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ»  👈 جنّ و انس در تکلیف مشترکند. « الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ‏ ... لِیَعْبُدُونِ‏»  🔴در قرآن اهداف دیگری، همچون آزمایش و امتحان، برای آفرینش انسان مطرح شده، آیا آن اهداف با هدف عبادت که در این آیه آمده، هماهنگ است؟ 🟢قرآن در آیه دوم سوره مُلک می‌فرماید: «خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلًا» مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک عمل بهتری دارید. و در آیه دوازدهم سورۀ طلاق می‌فرماید: «لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلی‏ کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ» هدف از آفرینش، علم انسان به قدرت الهی است.  در جمع‌بندی این آیات به نتیجه می‌رسیم که هدف اصلی، #بندگی_خداوند است، لیکن عبادت نیازمند #معرفت است که در جمله‏ «لِتَعْلَمُوا» بیان شده است و در عبادت که همان پذیرفتن راه الهی و رها کردن راه‏‌های غیر الهی است، انسان #آزمایش می‌شود که در جمله‏ «لِیَبْلُوَکُمْ»* آمده است. 🔵اگر هدف آفرینش بشر عبادت است، پس چرا این هدف بطور کامل تحقق نیافته است؟ 🟢بارها خداوند در قرآن فرموده که اگر می‌خواستیم، همه را به اجبار هدایت کرده و به بندگی خود در می‌‏آوردیم، امّا خداوند بشر را آزاد آفرید، تا آگاهانه و آزادانه، عبادت کند. ✅هدف از آفرينش انسانها، رشد معنوى واختيارى انسان است. 🟣آیا خداوند به عبادت ما نیازمند است؟ 🟢قرآن بارها می‌فرماید: خداوند از هر جهت غنی است؛ نه تنها از انسان، بلکه از همه هستی بی‌نیاز است. اگر به ما دستور دادند که منزل خود را رو به آفتاب بسازیم، نباید کسی گمان کند که خورشید به خانه ما نیاز دارد؛ این ما هستیم که به نور و انرژی آن محتاجیم. در این آیات نیز بی‌نیازی خداوند بیان شده است: «ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ» 👈 عبادت کردن بشر و الهی شدن مردم مهم است؛ نه عبادت شدن خداوند. «لِیَعْبُدُونِ» (نفرمود: «لأعبد» تا من عبادت شوم.)  ✅ لازمۀ #عبادت، #معرفت_معبود است؛ پس آفرینش جن و انس برای شناخت حقّ و حرکت در راه خداوند است. «لِیَعْبُدُونِ»  ❌ انسان در معرض غفلت و نسیان است و باید پیوسته هدفش را به او تذکّر داد. «وَ ذَکِّرْ ... ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ‏ ...»  ✅ خداوند بی‌نیاز است و عبادتی که از جن و انس می‌‏خواهد، به خاطر احتیاج او نیست؛ بلکه به خاطر رشد آنهاست. « و ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ‏ ...»  👈 کسی که خودش رزّاق است، چه نیازی به رزق بندگان دارد. « ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ‏ ... إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ‏»  ✅خداوند در توان روزی‌رسانی کمبودی ندارد. «هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ»  ✅ با گذشت زمان، قدرت روزی رسانی خداوند کمرنگ نمی‌‏شود. «الْمَتِینُ» ( «متین» به معنای ثابت و استوار است)